Λουίζ ντε Κολινί

τέταρτη σύζυγος του Γουλιέλμου Α΄ της Οράγγης-Νάσσαου

Η Λουίζα, γαλλ.: Louise de Coligny (23 Σεπτεμβρίου 1555 - 9 Νοεμβρίου 1620) ήταν κόρη του Γκασπάρ Β΄ ντε Κολινύ ναυάρχου της Γαλλίας και της 1ης συζύγου του Καρλόττας του Λαβάλ, κόρης του Γκυ ΙΣΤ΄ κόμη του Λαβάλ. Με τους γάμους της έγινε πρώτα σύζυγος στρατιωτικού και διπλωμάτη, και μετά η 4η σύζυγος του Γουλιέλμου Α΄ πρίγκιπα της Οράγγης.

Λουίζ ντε Κολινί
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Louise de Coligny (Γαλλικά)
Γέννηση23  Σεπτεμβρίου 1555
Châtillon-Coligny
Θάνατος13  Νοεμβρίου 1620[1][2][3]
Φονταινεμπλώ
Τόπος ταφήςΝέα Εκκλησία στο Ντελφτ
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[4]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασύζυγος ηγεμόνα
πολιτικός
διπλωμάτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΓουλιέλμος Α΄ της Οράγγης (από 1583)[5]
Σαρλ ντε Τελινί (από 1571)[5]
ΤέκναΦρειδερίκος Ερρίκος της Οράγγης
ΓονείςΓκασπάρ Β΄ ντε Κολινί και Καρλόττα του Λαβάλ
ΑδέλφιαΦρανσουά ντε Κολινί
Σαρλ ντε Κολινί
ΟικογένειαΟίκος της Οράγγης-Νάσσαου
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΚηδεμόνας
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία Επεξεργασία

Γεννήθηκε στο Σατιγιόν-συρ-Λουάν. Οι γονείς της επέβλεψαν να λάβει ανθρωπιστική εκπαίδευση.[6] Όταν ήταν δεκαέξι ετών, παντρεύτηκε τον προτεστάντη Σαρλ ντε Τελινί (το 1571). Τόσο αυτός, όσο και ο πατέρας της, δολοφονήθηκαν στη σφαγή της νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου. Όπως και ο πατέρας της, η Λουίζα ήταν Γαλλίδα Ουγενότος, έτσι μετά τη σφαγή (τον Αύγουστο του 1572 στο Παρίσι), έζησε δέκα χρόνια στην Ελβετική Συνομοσπονδία. Ο Νικολά Μιύς, κυβερνήτης της Μασσαλίας, εργαζόταν ως διερμηνέας για τον Γκασπάρ Β΄. Στις 25 Αυγούστου 1572 ο ναύαρχος είπε σε όσους ήταν μαζί του «ο καθένας ας σώσει τον εαυτό του» και όλοι έφυγαν από τον Γκασπάρ Β΄, εκτός από τον Νικολά Μιύς, που έμεινε στο πλευρό του και δολοφονήθηκε μαζί του. Μετά το τέλος του ναυάρχου, η 2η σύζυγός του Ζακλίν ντε Μοντέλ πήρε τα παιδιά τού Νικολά Μιύς υπό την προστασία της και υιοθέτησε τον γιο του, τον οποίο έστειλε στη μητέρα της για να τον μεγαλώσει μαζί με την κόρη της Βεατρίκη. Στη συνέχεια η Ζακλίν έθεσε τις κόρες του Νικολά Μιύς, τη Σαρλότ και τη Λουίζ, στη φροντίδα της προγονής της, της Λουίζας ντε Κολινύ, που τις μεγάλωσε. Η Ζακλίν υπέγραψε έγγραφα, στα οποία όλοι οι απόγονοι του Νικολά Μιύς, άρρενες είτε θήλεις, θα φέρουν το οικόσημο του πατέρα της, του κόμη Ντ'Αντρεμόν και το επίθετο Μιύς Ντ'Αντρεμόν. Στη συνέχεια η Λουίζα παντρεύτηκε για 2η φορά, με τον Γουλιέλμο Α΄ πρίγκιπα της Οράγγης στις 24 Απριλίου 1583. Έγινε η μητέρα του Φρειδερίκου-Ερρίκου το 1584, τέταρτου (νόμιμου) γιου του Γουλιέλμου Α΄ και μελλοντικού πρίγκιπα της Οράγγης. Λέγεται ότι προειδοποίησε τον σύζυγό της για τον Μπαλταζάρ Ζεράρ, γιατί πίστευε ότι ήταν μοχθηρός: ο καθολικός Ζεράρ δολοφόνησε τον Γουλιέλμο Α΄ τον Ιούλιο του 1584 στο Ντελφτ.

Αφού δολοφονήθηκε ο δεύτερος σύζυγός της, η Λουίζα μεγάλωσε τον γιο τους και τις έξι κόρες του Γουλιέλμου από τον 3ο γάμο του με την Καρλόττα του Μονπανσιέ-Κονντέ. Κατά τη διάρκεια της ζωής της παρέμεινε υποστηρίκτρια του Προτεσταντισμού και αλληλογραφούσε με πολλές σημαντικές προσωπικότητες εκείνης της εποχής, όπως η Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας, ο Ερρίκος Δ΄ της Γαλλίας, η Μαρία των Μεδίκων (σύζυγος του Ερρίκου Δ΄) και ο Φιλίπ ντε Μορναί, καθώς και με τα πολλά παιδιά της. Παρέμεινε στην Ολλανδική Δημοκρατία μέχρι το 1620, μετά τη λήξη της πολιτικής σύγκρουσης μεταξύ του προγονού της, του κυβερνήτη (stadholder) Mαυρικίου πρίγκιπα της Οράγγης (γιου του Γουλιέλμου Α΄ από τον 2ο γάμο του με την Άννα της Σαξονίας (1544-1577)) και τον δικηγόρο της Ολλανδίας, Γιόχαν φαν Όλντενμπαρνεβελτ. Όταν ο τελευταίος καταδικάστηκε σε θάνατο στη δίκη των Όλντενμπαρνεβελτ, Γκρότιους και Χόγκερμπεετς, αυτή και ο Γάλλος πρεσβευτής Μπέντζαμιν Ώμπρεϋ ντυ Μωριέ προσπάθησαν μάταια να μετατρέψουν τη θανατική ποινή.

Απεβίωσε 65 ετών στο Φονταινμπλώ.

Σημειώσεις Επεξεργασία

Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία

  • Couchman, Jane· Crabb, Ann (2005). Women's letters across Europe, 1400–1700: form and persuasion. Ashgate.