Λουδοβίκος Αλέξανδρος της Βουρβόνης (1747-1768)

Γάλλος πρίγκιπας του Οίκου των Βουρβόνων

Ο Λουδοβίκος Αλέξανδρος Ιωσήφ Στανισλάς, (Γαλλικά: Louis Alexandre Joseph Stanislas) (6 Σεπτεμβρίου 1747 - 6 Μαΐου 1768) ήταν ο γιος και ο κληρονόμος του Λουδοβίκου Ιωάννη Μάριου του Παντιέβρ, δισέγγονος του Λουδοβίκου ΙΔ’ από την γραμμή του νόμιμου γιού του και βασιλιά, Λουδοβίκου Αλέξανδρου της Τουλούζης. Ήταν γνωστός ως ο πρίγκιπας του Λαμπάλ από τη γέννηση του. Πέθανε πολύ νέος και δεν απέκτησε απογόνους.

Λουδοβίκος Αλέξανδρος της Βουρβόνης (1747-1768)
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Louis-Alexandre de Bourbon (Γαλλικά)
Γέννηση6  Σεπτεμβρίου 1747[1][2]
Παρίσι
Θάνατος6  Μαΐου 1768[1][2]
Λουβεσιέν
Αιτία θανάτουμολυσματική ασθένεια
Τόπος ταφήςΒασιλικό Παρεκκλήσιο του Ντρε
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜαρία Λουίζα Θηρεσία της Σαβοΐας (από 1767)[3]
ΓονείςΛουδοβίκος της Βουρβόνης και Μαρία Θηρεσία Φελίτσιτας των Έστε
ΑδέλφιαΛουίζα Μαρία Αδελαΐδα των Βουρβόνων
Jean Marie, Duke of Châteauvillain
Vincent, Count of Guingamp
Louis Marie, Duke of Rambouillet
ΟικογένειαΟίκος των Βουρβόνων
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΙππότης του Τάγματος του Αγίου Πνεύματος
Ιππότης του Τάγματος του Αγίου Μιχαήλ
Υπογραφή
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία Επεξεργασία

Ο Λουδοβίκος Αλέξανδρος γεννήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου του 1747, στο Μέγαρο της Τουλούζης (τώρα το κτήριο είναι έδρα της Τράπεζας της Γαλλίας, στο 1ο διαμέρισμα του Παρισιού), στην Παρισινή κατοικία της οικογένειας του. Ο πατέρας του, ήταν ο Λουδοβίκος Ιωάννης Μάριος, Δούκας του Παντιέβρ και η μητέρα του, η πριγκίπισσα Μαρία-Θηρεσία-Φελισίτα των Έστε, κόρης του Φραγκίσκου Γ΄, δούκα της Μόντενα & Ρέτζο. Ο πρίγκιπας του Λαμπάλ, όπως ήταν γνωστός σε όλη του τη ζωή, ήταν το μοναδικό ζωντανό παιδί του ζεύγους, ανάμεσα σε συνολικά επτά παιδιά.

Μετά το θάνατο του θείου του και μεγαλύτερου αδελφού του πατέρα του Λουδοβίκου Ιωάννη Μάριο του Παντιέβρ, ο πρίγκιπας του Λαμπάλ έγινε ο κληρονόμος της περιουσίας του Παντιέβρ, μεγάλο μέρος της οποίας είχε αποσπάσει ο προπάππου του, Λουδοβίκος ΙΔ’, περνώντας την εκβιάστηκα από την άτεκνη ξαδέρφη του Άννα Μαρία Λουίζα της Ορλεάνης. Στην συνέχεια την παραχώρησε στον γιο του Λουδοβίκο Αύγουστο του Μαιν. Ο τίτλος «πρίγκιπας του Λαμπάλ», δεν είχε απαραίτητα νομική σημασία, και είναι πολύ πιθανόν να χρησιμοποιήθηκε κυρίως για εθιμοτυπικούς λόγους, όπως συνέβαινε με πολλά από τα παιδιά της αριστοκρατίας. Η μητέρα του πέθανε κατά τον τοκετό το 1754 σε ηλικία είκοσι επτά ετών.[4]

Γάμος Επεξεργασία

Ο πατέρας του επέλεξε ως σύζυγος του, την Ιταλίδα πριγκίπισσα Μαρία Θηρεσία Λουΐζα της Σαβοΐας. Η γιορτή του γάμου διήρκεσε από τις 17 έως τις 27 Ιανουαρίου του 1767, με πανηγύρια στο Τορίνο και την Νανζίς. Πριν από το γάμο, ο Λουδοβίκος Αλέξανδρος επιθυμώντας να δει τη μελλοντική του γυναίκα από κοντά, πήγε κρυφά εκεί που έμενε η Μαρία Θηρεσία. Την συνάντησε μεταμφιεσμένος ως απλός υπηρέτης της χώρας και της πρόσφερε ένα μπουκέτο λουλούδια εκ μέρους του «αφεντικού» του. Κατά τη διάρκεια της γαμήλιας τελετής την επόμενη μέρα, η πριγκίπισσα σοκαρίστηκε όταν ανακάλυψε ότι ο ταπεινός άντρας που είχε συναντήσει την προηγούμενη μέρα ήταν στην πραγματικότητα ο ίδιος ο πρίγκιπας. Μετά την τελετή, για το μήνα του μέλιτος, ο Λουδοβίκος Αλέξανδρος και η σύζυγος του έμειναν στο Κάστρο της Νανζίς. Ο πατέρας του είχε επιλέξει συγκεκριμένα τη Μαρία Λουΐζα ως σύζυγο του γιου του λόγω της φημισμένης σεμνότητα της και της ομορφιάς της. Σκέφτηκε ότι μια ενάρετη σύζυγος σαν και εκείνη θα βοηθούσε τον γιο του να αλλάξει τον ανήθικο τρόπο ζωής του.

Η πριγκίπισσα Μαρία Θηρεσία ήταν το έκτο παιδί του πρίγκιπας του Καρινιάνο Λουδοβίκου Βίκτωρ, και της γερμανίδας Χριστίνας της Έσσης-Ρότενμπουργκ, αδελφή της Καρολίνας της Έσσης-Ρότενμπουργκ, της αείμνηστης πριγκίπισσας του Κοντέ. Μετά από τρεις μήνες ευτυχίας, ο Λουδοβίκος Αλέξανδρός, ο αθεράπευτος γυναικάς, σύντομα κουράστηκε από την συζυγική του ζωή και παράτησε την χαμηλών τόνων νεαρή του γυναίκα. Το έσκασε με τη Δεσποινίδα Σασσέν, μια χορεύτρια της όπερας, πέντε μήνες μετά το γάμο του. Λέγεται ότι στην συνέχεια έμπλεξε και με μια ηθοποιό. Ωστόσο, κάποια στιγμή τα χρέη του συσσωρευτήκαν τόσο πολύ, που για να μαζέψει χρήματα, έφτασε μέχρι του σημείου να πουλήσει τα διαμάντια της γυναίκας του.

Θάνατος Επεξεργασία

Μετά από μια σύντομη ζωή, ο Λουδοβίκος Αλέξανδρος πέθανε στις 6 Μαΐου 1768, δεκαέξι μήνες μετά το γάμο του, από μια αφροδίσια νόσο στο Κάστρο του Λουβεσιέν, στην αγκαλιά της πάντα ένθερμης συζύγου του. Πέθανε χωρίς να υπάρχει καμία επιπλοκή. Στο θάνατο του, ο πατέρας του ζήτησε από την εφημερίδα της Γαλλίας (Gazette de France) να δημοσιεύσει ένα μικρό σημείωμα για τον αποθανόντα πρίγκιπα:

Ο Λουδοβίκος Αλέξανδρος Ιωσήφ Στανισλάς , του Οίκου των Βουρβόνων, και πρίγκιπας του Λαμπάλ, ο πρώτος κυνηγός της Γαλλίας, πέθανε στο Κάστρο του Λουβεσιέν, κοντά στις Βερσαλλίες, στις 6 του μήνα, στις οκτώμισι το πρωί, σε ηλικία είκοσι ετών και οκτώ μηνών. Γεννήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου του 1747. Παντρεύτηκε στις 17 Ιανουαρίου 1767 με τη Μαρία Θηρεσία Λουΐζα του Καρινιάνο. Δεν μπορούμε παρά να επαινέσουμε το θάρρος που έδειξε αυτός ο πρίγκιπας κατά τη διάρκεια της μακράς του ασθένειας, μέχρι τις τελευταίες στιγμές της ζωής του. Λόγω του θανάτου του, το Βασίλειο θα ντυθεί πένθιμα για δέκα ημέρες.[5]

Θάφτηκε στην κρύπτη της οικογένειας στην εκκλησία «Saint-Lubin» του 13ου αιώνα του χωριού Ραμπουγιέ, κοντά στο Κάστρο του Ραμπουγιέ, την αγαπημένη κατοικία του πατέρα του. Το 1783, ο Δούκας του Παντιέβρ πούλησε τον Κάστρο του Ραμπουγιέ στον ξάδελφο του, τον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΣΤ’. Στις 25 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, σε μια μακρά θρησκευτική πομπή, ο πατέρας του μετέφερε τα εννέα οστεοφυλάκια που περιείχαν τα λείψανα των γονέων του, των κόμηδων της Τουλούζης, της συζύγου του, Μαρίας Θηρεσίας των Εστέ, και των έξι από τα επτά παιδιά του, από τη μικρή μεσαιωνική εκκλησία του χωριού Ραμπουγιέ, στο παρεκκλήσι του «Collegiale Saint-Étienne» στο Ντρε. [6]

Αναφορές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p9122.htm#i91214. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 14956081k.
  3. p9122.htm#i91214. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  4. Baron Barclay de Latour, Jean Léon Barclay Dupuy (1967). Paradoxe de la Noblesse française (στα French). in collaboration with Joseph Schermack. Paris: Éditions Émile-Paul. σελ. 100. 
  5. Full text of Madame de Lamballe; Bertin. Georges, 1901, New York, GODFREY A. S. WIENERS
  6. G. Lenotre, Le Château de Rambouillet, six siècles d'histoire, Calmann-Lévy, Paris, 1930, reprint: Denoël, Paris, 1984, (215 pages), chapter 5: Le prince des pauvres, pp. 78-79
 
 
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Louis Alexandre, Prince of Lamballe της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).