Βικιπαίδεια

Ραμπουγιέ

γαλλική κοινότητα του νομού των Ιβλίν

Συντεταγμένες: 48°38′37″N 1°49′48″E / 48.64361°N 1.83000°E / 48.64361; 1.83000

Το Ραμπουγιέ (γαλλικά: Rambouillet) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό των Ιβλίν, στη διοικητική περιοχή της Ιλ-ντε-Φρανς. Βρίσκεται νοτιοδυτικά του Παρισιού, 45 χιλιόμετρα από το κέντρο της πρωτεύουσας.[7] Είναι μία από τις τρεις υπονομαρχίες του νομού. Ο πληθυσμός ανέρχεται σε 26.202 κατοίκους (2016).

Ραμπουγιέ

Έμβλημα
Διοίκηση
ΧώραΓαλλία
Διοικητική υπαγωγήΙβλίν
 • Δήμαρχος του ΡαμπουγιέΜαρκ Ρομπέρ (από 2014)[1]
Ταχυδρομικός κώδικας78120[2]
Κωδικός Κοινότητας78517[3]
Πληθυσμός26.816 (1  Ιανουαρίου 2021)[4]
Έκταση35,19 km²[5]
Υψόμετρο142 μέτρα
Ζώνη ώραςUTC+01:00 (επίσημη ώρα)
UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Ραμπουγιέ
48°38′37″N 1°49′48″E
Ιστότοποςhttp://www.rambouillet.fr[6]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Σελίδα στο Facebook Σελίδα στο Twitter Σελίδα στο Instagram
δεδομένα

Το Ραμπουγιέ βρίσκεται στην άκρη του απέραντου δάσους του Ραμπουγιέ και είναι γνωστό για το ιστορικό του κάστρο, το κάστρο του Ραμπουγιέ, το οποίο φιλοξενεί πολλές διεθνείς συνόδους κορυφής.

Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Ραμπολιταίν (γαλλ. Rambolitains).[8]

Γεωγραφικά στοιχεία Επεξεργασία

 
Το Ραμπουγιέ στο χάρτη του νομού Ιβλίν
 
Η οδός Σαρλ-ντε-Γκωλ, στο κέντρο του Ραμπουγιέ

Η κοινότητα Ραμπουγιέ βρίσκεται στα νοτιοδυτικά του νομού Ιβλίν, στη διοικητική περιοχή Ιλ-ντε-Φρανς, σε απόσταση 45 χιλιομέτρων από το Παρίσι [7] και 28 χιλιομέτρων από τις Βερσαλλίες,[9] την πρωτεύουσα του νομού Ιβλίν.

Ο πληθυσμός της ανέρχεται σε 26.202 κατοίκους (2016).

Η έκταση της κοινότητας είναι 3.519 εκτάρια και είναι χτισμένη σε υψόμετρο που κυμαίνεται από 140 έως 177 μέτρα. Η πόλη βρίσκεται μέσα στο δάσος του Ραμπουγιέ, και το μη αστικοποιημένο τμήμα της ανήκει στο Περιφερειακό φυσικό πάρκο Ωτ-Βαλέ-ντε-Σεβρέζ.[10]

Υδρογραφία

Η κοινότητα Ραμπουγιέ βρίσκεται σε ένα καταπράσινο ύψωμα από όπου πηγάζουν πολυάριθμα ρέματα που τροφοδοτούν τα ποτάμια που ρέουν στην περιοχή.

Κλίμα

Το κλίμα στο Ραμπουγιέ είναι εύκρατο υποβαθμισμένο ωκεάνιο κλίμα, χαρακτηριστικό της Ιλ-ντε-Φρανς. Οι μέσες θερμοκρασίες κυμαίνονται από 2 έως 5 °C το χειμώνα (Ιανουάριος) και 14 έως 25 °C το καλοκαίρι (Ιούλιος) . Η σχετικά χαμηλή μέση βροχόπτωση είναι περίπου 600 mm ετησίως. Οι πιο βροχεροί μήνες είναι από τον Οκτώβριο έως τον Ιανουάριο.

Ιστορία Επεξεργασία

 
Το κάστρο του Ραμπουγιέ
 
Η δωρεά του 768
  • Επτά περιοχές αρχαίας κατοίκησης (1ος - 3ος αιώνας) έχουν εντοπιστεί στο έδαφος της κοινότητας, αγροτικές εγκαταστάσεις των γαλατο-ρωμαϊκών χρόνων.[11]
  • Η πρώτη αναφορά στην ύπαρξη του Ραμπουγιέ έγινε τον Σεπτέμβριο του 768 όταν η πόλη αναφέρεται στη δωρεά του «δάσους Ιβλίν» που έκανε ο Πιπίνος ο Βραχύς στο αββαείο του Σαιν-Ντενί λίγο πριν πεθάνει. Στην πράξη αυτή, το Rumbelitto, όπως αναφέρεται η πόλη, είναι ένα από τα όρια του δάσους Ιβλίν (Silva Aequalina). Ωστόσο, αυτή η δωρεά που έθεσε το Ραμπουγιέ στην εξάρτηση του αββαείου του Σαιν-Ντενί δεν τηρήθηκε. Η πόλη επέστρεψε στη βασιλική επικράτεια τον 9ο αιώνα και στη συνέχεια στην εξουσία των αρχόντων του Μονφόρ από τον 11ο αιώνα.
  • Χάρη στην κληρονομιά της μητέρας του, ο Σίμων Δ΄ του Μονφόρ βρέθηκε κύριος μιας περιοχής που περιλάμβανε το Μονφόρ, το Ροσφόρ και το δάσος Ιβλίν. Συμμετείχε στην Δ΄ σταυροφορία το 1202. Επιστρέφοντας, έφερε πίσω ένα κομμάτι Τιμίου Ξύλου που σήμερα είναι σε μια λειψανοθήκη που διατηρείται στην εκκλησία του Ραμπουγιέ.
  • Το 1384 το κάστρο και η πόλη πέρασε στα χέρια του οίκου των Ανζέν, που παρέμειναν κύριοι της πόλης για σχεδόν τρεις αιώνες.
  • Ο βασιλιάς Φραγκίσκος Α' πέθανε από σηψαιμία στις 31 Μαρτίου 1547 στο κάστρο του Ραμπουγιέ.
  • Στις 29 Δεκεμβρίου 1783 ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΣΤ' αγόρασε το κτήμα Ραμπουγιέ. Το 1785 κατασκεύασε στο πάρκο ένα γαλακτοκομείο που χτίστηκε για τη βασίλισσα Μαρία Αντουανέτα. Το 1786 ξεκίνησε η κατασκευή του κτιρίου που αργότερα έγινε το Δημαρχείο της πόλης, όταν το 1809 ο αυτοκράτορας Ναπολέων το δώρισε στους κατοίκους της πόλης. Μια χαραγμένη πλάκα στην πρόσοψη του κτιρίου πιστοποιεί αυτό το δώρο.
  • Το 1849, την εποχή του Ναπολέοντα Γ', ο σιδηροδρομικός σύνδεσμος του Ραμπουγιέ με την πρωτεύουσα επέτρεψε στην πόλη να αναπτυχθεί γρήγορα. Η δημογραφία της άλλαξε ραγδαία καθ 'όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα.
  • Από το 1896 το κάστρο του Ραμπουγιέ έγινε η επίσημη θερινή κατοικία του Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας και έδρα διάφορων διεθνών συναντήσεων.

Αξιοθέατα Επεξεργασία

 
Η εκκλησία Σαιν-Λυμπέν
 
Το κτίριο της υπονομαρχίας
  • Το κάστρο του Ραμπουγιέ, κτίστηκε το 1375 πάνω στα θεμέλια ενός μεσαιωνικού φεουδαρχικού πύργου και αποκτήθηκε από τον Λουδοβίκο ΙΣΤ' της Γαλλίας το 1783 ως ιδιωτική κατοικία λόγω της ιδανικής θέσης του στα πλούσια δάση του Ραμπουγιέ. Κατά τη Γαλλική Επανάσταση του 1789, έγινε εθνική περιουσία και μια από τις αυτοκρατορικές κατοικίες του Ναπολέοντα Α' κατά την Πρώτη Γαλλική Αυτοκρατορία. Την εποχή της παλινόρθωσης των Βουρβόνων, το κάστρο έγινε βασιλική κατοικία και εκεί ο Κάρολος Ι' υπέγραψε την παραίτησή του στις 2 Αυγούστου 1830. Από το 1896 το κάστρο έγινε η επίσημη θερινή κατοικία του Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας όταν ο πρόεδρος Φελίξ Φωρ το επέλεξε ως θερινή κατοικία για τον ίδιο και την οικογένειά του. Έτσι, το Ραμπουγιέ έγινε η επίσημη θερινή κατοικία των Προέδρων της Τρίτης Δημοκρατίας και διατήρησε τη θέση αυτή έως το 2010 όταν ο τότε πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί μεταβίβασε τη διαχείριση του κτιρίου στο Κέντρο εθνικών μνημείων.[12]
  • Το παλάτι του βασιλιά της Ρώμης. Το 1784, σε ένα κτήμα δίπλα στους κήπους του κάστρου, ο Λουδοβίκος ΙΣΤ' διέταξε την κατασκευή του μεγάρου της Κυβέρνησης, το οποίο αποκαταστάθηκε κατά τη διάρκεια της εποχής του Ναπολέοντα Α', και μετονομάστηκε σε παλάτι του βασιλιά της Ρώμης ως επίσημη κατοικία στο Ραμπουγιέ του γιου του. Η είσοδός του βρίσκεται στην οδό Σαρλ ντε Γκωλ, τον κεντρικό δρόμο του Ραμπουγιέ.
  • Το Δημαρχείο, χτίστηκε το 1786 κατόπιν αιτήματος του Λουδοβίκου ΙΣΤ'. Δόθηκε από τον Ναπολέοντα στους κατοίκους της πόλης για να το χρησιμοποιήσουν ως Δημαρχείο τους. Η επιγραφή πάνω από την είσοδο του κτιρίου αναφέρει: «Δωρεά στους κατοίκους του Ραμπουγιέ από τον Μεγάλο Ναπολέοντα, στο 1809».
  • Η νέα εκκλησία Σαιν-Λυμπέν χτίστηκε μεταξύ 1868 και 1871.
  • Το κρατικό αγρόκτημα εκτροφής προβάτων, χτίστηκε κατόπιν αιτήματος του Λουδοβίκου ΙΣΤ', από το 1939 λειτουργεί και σχολή κτηνοτροφίας. Στο κτήμα εκτρέφονται τα πρόβατα μερινός του Ραμπουγιέ από το 1786.[13]
  • Το Γαλακτοκομείο της βασίλισσας βρίσκεται δίπλα στο αγρόκτημα εκτροφής προβάτων. Χτίστηκε το 1787 κατόπιν αιτήματος του Λουδοβίκου ΙΣΤ' για τη σύζυγό του Μαρία Αντουανέτα.
  • Το μουσείο Ραμπολιτραίν βρίσκεται απέναντι από την εκκλησία Σαιν-Λυμπέν και είναι ένα μουσείο με μικρογραφίες. Εγκαινιάστηκε το 1984 και είναι ένα από τα σημαντικότερα μουσεία στη Γαλλία τα αφιερωμένα στο σιδηρόδρομο. Παρουσιάζει την ιστορία της σιδηροδρομικής γραμμής από την προέλευσή της μέχρι σήμερα. Υπάρχουν επίσης τρένα-παιχνίδια. Ανάμεσα στα εκθέματα του μουσείου βρίσκεται μια πιστή ανακατασκευή ενός παριζιάνικου καταστήματος παιχνιδιών της δεκαετίας του 1930.[14]
  • Το Αμερικανικό μνημείο βρίσκεται στη νότια είσοδο της πόλης στον δρόμο προς τη Σαρτρ, στον τόπο όπου σκοτώθηκαν Αμερικανοί στρατιώτες στις 16 Αυγούστου 1944. Το μνημείο ανεγέρθηκε το 1947 και φέρει την επιγραφή: «Στη μνήμη των Αμερικανών στρατιωτών που έπεσαν για την απελευθέρωση της περιοχής μας τον Αύγουστο του 1944». Τα ονόματα εννέα Αμερικανών στρατιωτών είναι γραμμένα σε πινακίδα πάνω στο μνημείο. Στο μνημείο πραγματοποιείται αναμνηστική τελετή κάθε 19 Αυγούστου.[15]


Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 French National Directory of Representatives. Ανακτήθηκε στις 15  Μαρτίου 2019.
  2. ↑ «Base officielle des codes postaux» La Poste. 1  Οκτωβρίου 2018.
  3. ↑ (Γαλλικά) Code INSEE.
  4. ↑ «Populations légales 2021» Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. 28  Δεκεμβρίου 2023.
  5. ↑ 5,0 5,1 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. Ανακτήθηκε στις 26  Οκτωβρίου 2015.
  6. ↑ Annuaire de service-public.fr. Ανακτήθηκε στις 23  Σεπτεμβρίου 2023.
  7. ↑ 7,0 7,1 . «distance.to/Paris». 
  8. ↑ . «habitants.fr». 
  9. ↑ . «distance.to/Versailles». 
  10. ↑ . «parc-naturel-chevreuse.fr/». 
  11. ↑ . «rambouillet.fr/loisirs-associations/histoire-de-rambouillet». 
  12. ↑ G. Lenotre, Le château de Rambouillet : six siècles d'histoire, Éditions Calmann-Lévy, collection « Châteaux : décors de l'histoire », Paris, 1930.
  13. ↑ . «bergerie-nationale.educagri.fr». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Δεκεμβρίου 2002. 
  14. ↑ . «rambolitrain». 
  15. ↑ Françoise Winieska, Août 1944, la Libération de Rambouillet, France, Société Historique et Archéologique de Rambouillet et de l'Yveline (SHARY), Rambouillet, 1999, ISBN 2-9514047-0-0, English version by author under the title August 1944, the Liberation of Rambouillet, France, published by SHARY under same cover, ISBN 2-9514047-0-0.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ραμπουγιέ&oldid=10202989"