Λόφος Πίντσιο
Ο Λόφος Πίντσιο, ιταλικά: Collis Pincio, λατινικά: Mons Pincius) είναι ένας λόφος στο βορειοανατολικό τεταρτημόριο του ιστορικού κέντρου της Ρώμης. Ο λόφος έχει νότια τον Κυρινάλιο λόφο, με θέα (νοτιοδυτικά) στο Άρεως Πεδίον. Ήταν έξω από τα αρχικά όρια της αρχαίας πόλης της Ρώμης και έτσι δεν ήταν ένας από τους Επτά λόφους της Ρώμης, βρίσκεται όμως μέσα στα Τείχη, που έκτισε ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Αυρηλιανός μεταξύ 270 και 273.
| Λόφος Πίντσιο | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | λόφος και πάρκο |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 41°54′42″N 12°28′47″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Ρώμη |
| Χώρα | Ιταλία |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Επαύλεις και κήποι Επεξεργασία
Αρκετές σημαντικές οικογένειες στην Αρχαία Ρώμη είχαν επαύλεις (villae) και κήπους (horti) στις νότιες πλαγιές του λόφου κατά την ύστερη Ρωμαϊκή Δημοκρατία, συμπεριλαμβανομένων των Κήπων του Λούκουλου (δημιουργία του Λούκουλου), των Κήπων του Σαλούστιου (δημιουργία του ιστορικού Σαλούστιου), των Κήπων του Πομπήιου, και των Κήπων του Ακίλιου. Ο λόφος έγινε γνωστός στους ρωμαϊκούς χρόνους ως Λόφος των Κήπων (Collis Hortorum). Το σημερινό του όνομα προέρχεται από τους Πίντσι (Pincii), μία από τις οικογένειες που τον κατέλαβαν τον 4ο αιώνα μ.Χ.
Σύγχρονη Ρώμη Επεξεργασία
Ο λόφος Πίντσιο όπως φαίνεται σήμερα, διαμορφώθηκε το 1809-14 από τον Τζουζέπε Βαλαντιέ.[1] Η Γαλλική Ακαδημία στη Ρώμη είχε μετακομίσει στη Βίλα Μέντιτσι, στα νότια του λόφου, το 1802. Τα παρτέρια του Πίντσιο χωρίζονται από αλέες (viali) στρωμένες με μεγάλα χαλίκια, που περνούν μεταξύ των πυκνών δενδροστοιχιών (boschi, bosquet), που ενώνουν κάποια προϋπάρχοντα τοπόσημα: μία αλέα προεκτείνει έναν άξονα κήπου της Βίλα Μέντιτσι ως τον οβελίσκο (βλέπε εικόνα), από τον οποίο ξεκινούν ακτινωτά αλέες. Ο οβελίσκος ανεγέρθηκε τον Σεπτέμβριο του 1822 [2], ως σημείο έλξης των βλεμμάτων στο τέλος της δενδροστοιχίας. Είναι ένας ρωμαϊκός, όχι αιγυπτιακός, οβελίσκος, που ανεγέρθηκε υπό τον Αυτοκράτορα Αδριανό στις αρχές του 2ου αι., ως τμήμα ενός μνημείου στον αγαπημένο του Αντίνοο έξω από την Πόρτα Ματζόρε.[3] Νοτιοδυτικά η Πιάτσα Ναπολεόνε -στην πραγματικότητα το μεγάλο αστικό σχέδιο του Ναπολέοντα εφαρμόστηκε εδώ από απόσταση, καθώς ο ίδιος δεν επισκέφτηκε ποτέ τη Ρώμη- είναι ένας υπέροχος ανοικτός χώρος, πιο επάνω σε ύψος από την Πιάτσα ντελ Πόπολο, που επίσης σχεδιάστηκε από τον Βαλαντιέ, και προσφέρει θέα από τον λόφο προς τα δυτικά και πέρα από τον ορίζοντα της Ρώμης. Ο Βαλαντιέ συνέδεσε τους δύο χώρους με μεγαλειώδεις σκάλες (βλέπε εικόνα), διακεκομμένες από ευρεία επίπεδα, αλλά και μία με στροφές οδό μετάβασης.
Το 1873 ένα υδροχρονόμετρο στο σχέδιο του 1867 του Τζιάν-Μπατίστα Εμπριάκο, του Δομινικανού Τάγματος [4] και καθηγητή του Κολλεγίου του Αγίου Θωμά στη Ρώμη, κατασκευάστηκε στον λόφο Πίντσιο σε μίμηση αυτού στο Κολλέγιο του Αγ. Θωμά. βλέπε εικόνα). Μία άλλη εκδοχή βρίσκεται στους κήπους της Βίλα Μποργκέζε, που βρίσκεται στα ανατολικά του λόφου. Ο Εμπριάκο είχε παρουσιάσει δύο πρωτότυπα της εφεύρεσής του στην Διεθνή Έκθεση του Παρισιού το 1867, όπου κέρδισε βραβεία και μεγάλη αναγνώριση.[5]
Στους κήπους του Πίντσιο με προτροπή του Τζουζέπε Ματσίνι [6] τοποθετήθηκαν στις αλέες προτομές αξιόλογων Ιταλών.
Αν και η Βίλα Λουντοβίζι νότια του λόφου κτίστηκε στις αρχές του 20ου αι., πολλές βίλες και οι κήποι τους εξακολουθούν να καταλαμβάνουν τον λόφο, συμπεριλαμβανομένων των κήπων Μποργκέζε, που συνδέονται με τον Πίντσιο με μία πεζογέφυρα, επάνω από τη Βία ντελ Μούρο Τόρτο. Νότια, το σωζόμενο τμήμα των Αυρηλιανών Τειχών καταλήγει στην Πόρτα Πιντσιάνα· η Μούρο Τόρτο είναι παράλληλη με αυτά και προεκτείνεται δυτικά της Πόρτας Πιντσιάνας και περνά μέσα από τον λόφο.
-
Το υδροχρονόμετρο του Eμπριάκο στους κήπους της Βίλα Μποργκέζε -
Ένα υδροχρονόμετρο στο Παλάτσο Μπεράρντι, Ρώμη -
Ο Οβελίσκος του Πίντσιο του Αδριανού, που αναστηλώθηκε εδώ το 1822
.jpg)
,_an_obelisk_commissioned_by_Hadrian_between_130_and_136_AD_in_honour_of_Antinous,_Rome_-_29335690434.jpg)
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία
- ↑ The site held the Horti Domitii in ancient times. (TCI, Roma e dintorni 1965:271.
- ↑ "Obelisk of the World"
- ↑ Roberto Piperno, "Rome ArtLover: Obelisks of Rome"
- ↑ «Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2013. Accessed 20 March 2013: "È infatti del 1867 l'invenzione dell'idrocronometro, dovuta al padre domenicano Giovanni Battista Embriaco, che attese ai suoi studi di meccanica applicata all'orologeria nella solitudine del convento della Minerva."
- ↑ it:Idrocronometro Accessed 20 March 2013; "Storia del Progetto" https://docs.google.com/viewer?a=v&q=cache:Bug7LKOP08YJ:https://www.comune.roma.it/PCR/resources/cms/documents/storia-idrocronometro.pdf+idrocronometro+%22storia+del+progetto%22&hl=en&gl=us&pid=bl&srcid=ADGEESiGp8xz15iBCs0S33njoGp3ahPhWhYboWzWGkSevHXbmopZpVjeB2eeLuARhkOU9xVdGNOrRBDcpo6ZpFLZ7y_EBpxiRVc5gL1pc4NOloVKHcCyAiFEo2ZnRZtTWxchmaZPm8u5&sig=AHIEtbSmcoAIHFoLacFIXx-vRZzoi9hdJQ Accessed 20 March. 2013
- ↑ According to (Touring Club Italiano), Roma e dintorni 1965:271
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Λόφοι και τείχη της αρχαίας Ρώμης
- Samuel Ball Platner and Thomas Ashby, A Topographical Dictionary of Ancient Rome, Λονδίνο: Oxford University Press, 1929: Pincius Mons
- Pinician Hill στη Ρώμη Αναγεννήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια Αρχειοθετήθηκε 2012-04-25 στο Wayback Machine.
- «Cisterne, mosaici e terme private. La collina del Pincio scopre i suoi segreti" La Repubblica 11 Δεκεμβρίου 2014