Μάχη της Διώρυγας της Κορίνθου
Η Μάχη της Διώρυγας της Κορίνθου αναφέρεται στη διάρκεια της γερμανικής εισβολής στην Ελλάδα στις 6 Απριλίου 1941, όπου οι συμμαχικές δυνάμεις σπρώχθηκαν πίσω προς τη Μακεδονία και τη Θεσσαλία από την ηπειρωτική Ελλάδα, ενώ ο βρετανικός στόλος στάθηκε σε διάφορα λιμάνια στη νότια Ελλάδα για να εκκενώσει τυχόν εναπομείναντα συμμαχικά στρατεύματα από τις προελαύνοντες γερμανικές μονάδες εδάφους και αέρος. Ένας κρίσιμος στόχος κατά τη διάρκεια της γερμανικής εισβολής, ήταν η διώρυγα της Κορίνθου που χώριζε την Πελοπόννησο από την ελληνική ηπειρωτική χώρα, καθώς ο Χίτλερ την είδε ως πύλη για τον έλεγχο του Αιγαίου και την παγίδευση των συμμαχικών δυνάμεων που υποχωρούσαν στην Ελλάδα, εάν μπορούσε να καταληφθεί και να κρατηθεί λειτουργική.[1]
| Μάχη της Διώρυγας της Κορίνθου | |||
|---|---|---|---|
| Μέρος της Βαλκανικής Εκστρατείας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο | |||
 Η επίθεση της Ναζιστικής Γερμανίας στην Ελλάδα. | |||
| Χρονολογία | 26 Απριλίου 1941 | ||
| Τόπος | Διώρυγα της Κορίνθου, Ελλάδα | ||
| Έκβαση | Τα γερμανικά στρατεύματα καταλαμβάνουν τη διώρυγα αλλά δε κατορθώνουν να σώσουν τη γέφυρα, η οποία ανατινάζεται στη διάρκεια της μάχης | ||
| Αντιμαχόμενοι | |||
| Ηγετικά πρόσωπα | |||
| Δυνάμεις | |||
| |||
| Απώλειες | |||
| |||
| Περίπου 10.000 στρατιώτες πάρθηκαν ως αιχμάλωτοι. | |||
Προετοιμασίες Επεξεργασία
Στη γερμανική επίθεση στη διώρυγα της Κορίνθου δόθηκε το όνομα Επιχείρηση Χάνιμπαλ με κύριο στόχο την επιχείρησης να είναι η Διώρυγα της Κορίνθου. Οι γερμανικές δυνάμεις θεώρησαν ότι εάν η γέφυρα μπορούσε να καταληφθεί και να κρατηθεί, η προγραμματισμένη εκκένωση των Συμμάχων είτε στην Κρήτη είτε στην Αίγυπτο θα καθυστερούσε, αν δεν σταματούσε τελείως . Ωστόσο, η ίδια η γέφυρα κρατήθηκε και υπερασπίστηκε από τα στρατεύματα της Βρετανίας και της Αυστραλίας και είχε παγιδευθεί ώστε να καταστροφεί προκειμένου να μπλοκάρει τη διώρυγα. Οι υπερασπιστές ήταν επίσης εξοπλισμένοι με οκτώ αντιεροπορικά πολυβόλα 3,7 ιντσών και οκτώ 3 ιντσών, μαζί με 16 πολυβόλα Bofors 40 χιλιοστών.[2]
Το σχέδιο επίθεσης θα αποτελούταν από Γερμανούς αλεξιπτωτιστές μηχανικούς επίθεσης που θα καταλάμβαναν και τις δύο άκρες της διώρυγας σε μια ξαφνική επίθεση από αέρος, ενώ και τα δύο τάγματα του 2ου Συντάγματος Αλεξιπτωτιστών θα έπεφταν στα βόρεια και νότια τμήματα της γέφυρας, προκειμένου να εξουδετερώσουν τις σταθερές δυνάμεις των Συμμάχων στη διώρυγα.
Οι δυνάμεις αεροπορικής επίθεσης αποτελούνταν από:
- 80-100 Bf-110
- άγνωστος αριθμός από Ju-88
- 15 Ju-52
- 20-30 Ju-87
- 2ο Σύνταγμα Αλεξιπτωτιστών υπό τη διοίκηση του υπολοχαγού Τάισεν
- 6η Εταιρεία υπό τη διοίκηση του Διοικητή Γκέραρτ Σίρμερ
- 230 ανεμόπτερα υπό τη διοίκηση του Λοχαγού Βίλχελμ Φούλντα
- 52 Fallschirmpionere (πρωτοπόροι αλεξιπτωτιστές) υπό τη διοίκηση του υπολοχαγού Χέφερ
Οι Γερμανοί στρατιώτες ήταν συνολικά περίπου 800 έως 2.000 άτομα.
Η μάχη Επεξεργασία
Τις πρωινές ώρες της 26ης Απριλίου 1941, οι αμυνόμενες συμμαχικές δυνάμεις στη γέφυρα της διώρυγας υπέστησαν αιφνιδιαστική επίθεση με πυροβόλα όπλα και βομβαρδισμό μεγάλου υψομέτρου στη ζώνη της διώρυγας από Γερμανικά βομβαρδιστικά κάθετης εφόρμησης που συνοδεύονταν από βαριά μαχητικά Bf-110. Ο κύριος στόχος της επίθεσης ήταν να εξαλειφθούν όλα τα αντιαεροπορικά που είχαν τοποθετηθεί κοντά στη διώρυγα, προκειμένου να διασφαλιστεί η ασφάλεια των επερχόμενων δυνάμεων επίθεσης.[3]
Αυτή η επιθετική δύναμη απογειώθηκε με ανεμόπτερα στις 5 το πρωί μαζί με πέντε ομάδες επίθεσης τριών Ju-52 που ακολουθούσαν το καθένα σε σχηματισμό «V». Έφτασαν στον προορισμό τους στις 7.25 π.μ. και με την βοήθεια του καθαρού και φωτεινού ουρανού τα ανεμόπτερα άρχισαν να κατεβαίνουν. Ξαφνικά τα ανεμόπτερα δέχτηκαν πυρά, καθώς φαινόταν ότι δύο αντιαεροπορικά των αμυνομένων είχαν επιβιώσει από τον προηγούμενο βομβαρδισμό και ήταν ακόμη τοποθετημένα στο νότιο άκρο της γέφυρας. Ένα από τα ανεμόπτερα χτυπήθηκε και έπεσε από ύψος περίπου 8 μέτρων.[3]
Παρά την αντίσταση των βρετανικών στρατευμάτων, μια ομάδα 54 μηχανικών αλεξιπτωτιστών κατάφερε να προσγειωθεί κοντά στη διώρυγα και τα δύο τάγματα του 2ου Συντάγματος Αλεξιπτωτιστών έφτασαν στις προβλεπόμενες θέσεις τους στα βόρεια και νότια άκρα της γέφυρας. Με την άφιξή τους συναντήσαν αμέσως συμμαχικό πολυβόλο και πυροβόλο όπλο, καθώς τα γερμανικά στρατεύματα είχαν προσγειωθεί αρκετές εκατοντάδες μέτρα μακριά από τη γέφυρα σε μια κοιλάδα, γεγονός που τους ανάγκασε να κρυφτούν αφού απελευθερώθηκαν από τα αλεξίπτωτα.[4]
Οι αλεξιπτωτιστές υπό την διοίκηση του υπολοχαγού Τάισεν εξουδετέρωσαν τα δύο αντιαεροπορικά που υπήρχαν ακόμα στο νότιο άκρο της γέφυρας, ενώ οι Γερμανοί μηχανικοί είχαν φτάσει στο βόρειο άκρο της γέφυρας και άρχισαν να αφαιρούν τα τοποθετημένα εκρηκτικά. Η επίθεση στη γέφυρα τελείωσε και βόρεια του Ισθμού της Κορίνθου, οι αλεξιπτωτιστές κατάφεραν να καταλάβουν το πεδίο με τις αμυνόμενες Συμμαχικές δυνάμεις να σκοτώνονται ή να συλλαμβάνονται. Μέχρι εκείνη τη στιγμή ο στρατηγός Άλφρεντ Στουρμ διέταξε τον Γκέραρτ Σχίμερ να ακολουθήσει τον εχθρό και να κατακτήσει τις κοντινές πόλεις του Άργους και του Ναυπλίου, οι οποίες υπερασπίστηκαν από τα βρετανικά στρατεύματα από την Ισθμική Δύναμη που αποτελούταν από τους Ουσσάρους της 4ης Βασίλισσας με τρία ελαφριά τανκ, μια εταιρεία της Νέας Ζηλανδίας και τη Νεοζηλανδική μοίρα ιππικού. Ωστόσο, δεν υπήρξαν αντίπαλος για τους επιτιθέμενους και οι πόλεις έπεσαν σύντομα στα γερμανικά χέρια.[4]
Μετά την επίθεσή τους στα αντιεροπορικά όπλα, ο υπολοχαγός Τάισεν χρησιμοποίησε βρετανικά στρατιωτικά οχήματα τα οποία εγκατέλειψαν οι Βρετανοί που υποχώρησαν ώστε να καταλάβουν την πόλη της Κορίνθου. Λίγο μετά την είσοδο των αλεξιπτωτιστών στην πόλη, οι πολιτικές και στρατιωτικές αρχές παραδόθηκαν για να διασφαλίσουν την ευημερία των αμάχων. Αφού κατέλαβε την Κόρινθο, ο διοικητής Σχίμερ διέταξε τον υπολοχαγό Τάισεν να ενεργήσει ως προφύλαξη και να πιέσει μπροστά με τη διμοιρία του προς το Ναύπλιο. Η διώρυγα έπεσε στα γερμανικά χέρια λίγο μετά το μεσημέρι.[4]
Εν τω μεταξύ, οι Γερμανοί αλεξιπτωτιστές είχαν αφαιρέσει τις συμμαχικούς εκρηκτικούς μηχανισμούς κατεδάφισης και τους είχαν συσσωρεύσει όλους στη μέση της γέφυρας για να απενεργοποιηθούν αργότερα. Όταν ξαφνικά μια έκρηξη έπληξε τη διώρυγα καθώς η γέφυρα κατέρρευσε σε αυτή. Μία βολή ενεργοποίησε το σωρό των φορτίων και ανατίναξε το κέντρο της γέφυρα, παρασύροντας κάτω τους μηχανικούς και τους αλεξιπτωτιστές που ήταν ακόμα πάνω της. Ο δημοσιογράφος πολέμου Έρνεστ φον Χέιντεν σκοτώθηκε επίσης στην έκρηξη και η κάμερά του ανακτήθηκε μετά από μια από τις όχθες της διώρυγας. Η καταστροφή της γέφυρας επέτρεψε στους Συμμάχους να διαφύγουν χωρίς γερμανική καταδίωξη, αλλά αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν πολύτιμο εξοπλισμό κατά τη διάρκεια της υποχώρησής τους.[5]
Συνέπεια Επεξεργασία
Η μάχη κατέληξε στον τραυματισμό 158 Γερμανών στρατιωτών, με 63 να σκοτώνονται στη μάχη και 16 να αγνοούνται. Τα συμμαχικά θύματα παραμένουν άγνωστα, αλλά οι Γερμανοί ισχυρίστηκαν ότι σκότωσαν 921 Βρετανούς και Αυστραλούς στρατιώτες, καθώς και 1.450 Έλληνες στρατιώτες και να πήραν μαζί με 12.000 άλλους Συμμαχικούς στρατιώτες ως αιχμάλωτους πολέμου σε λίγες μόνο ώρες, παρά τον γρήγορο χρόνο αντίδρασης και τη σκληρή (αν και σύντομη) μάχη των συμμαχικών δυνάμεων. Η επιχείρηση, ωστόσο, δεν μπορούσε να θεωρηθεί απόλυτη επιτυχία αφού η γέφυρα είχε κατεδαφιστεί αντί να καταληφθεί.[5]
Η ευθύνη για την καταστροφή της γέφυρας θεωρείται ότι οφείλεται στην απειρία των Γερμανών μηχανικών, ιδιαίτερα του διοικητή τους. Λαμβάνοντας υπόψη ότι είχε διαταχθεί να συσσωρεύσει όλους τους εκρηκτικούς μηχανισμούς στο εποικοδόμημα της γέφυρας, αντί να τους τοποθετήσει σε σημείο ασφαλείας, με αποτέλεσμα αυτοί οι μηχανισμοί να εκραγούν όταν επλήγησαν από μία σφαίρα.[5]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 «Corinth Canal Korinthos». tracesofwar.com. 1999. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020.
- ↑ «CHAPTER 19 — THE CORINTH CANAL». victoria.ac.nz. 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 «TARGET CORINTH CANAL 1940-1944». naval-military-press.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 «Schirmer, Gerhart». tracesofwar.com. 1999. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 «When paratroops filled the sky». neoskosmos.com. 7 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020.