Μέγαρο της Γερουσίας στο Κρεμλίνο
Η Γερουσία του Κρεμλίνου (ρωσικά: Сенатский дворец) είναι ένα μέγαρο εντός του εδάφους του Κρεμλίνου της Μόσχας στη Ρωσία. Αρχικά κατασκευάστηκε από το 1776 έως το 1787, και στέγασε αρχικά το τμήμα της Κυβερνώσας Γερουσίας της Μόσχας, δηλ. το ανώτατο δικαστικό και νομοθετικό γραφείο της Αυτοκρατορικής Ρωσίας. Επί του παρόντος, στεγάζει τη ρωσική προεδρική διοίκηση και είναι μια εξαιρετικά ασφαλής και απαγορευμένη περιοχή, κλειστή για το κοινό. Προς το παρόν, φαίνεται μόνο η νότια γωνιακή πρόσοψη, απέναντι από το κανόνι του Τσάρου.
| Μέγαρο της Γερουσίας στο Κρεμλίνο | |
|---|---|
 | |
 | |
 | |
| Είδος | ανάκτορο, κτήριο και ορόσημο |
| Αρχιτεκτονική | κλασική αρχιτεκτονική και κλασικισμός |
| Διεύθυνση | 103132, Москва, Кремль |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 55°45′12″N 37°37′7″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Tverskoy District |
| Χώρα | Ρωσία[1] |
| Έναρξη κατασκευής | 1776 |
| Χρήση | επίσημη κατοικία και έδρα της κυβέρνησης |
| Ένοικοι | Πρόεδρος της Ρωσίας |
| Ιδιοκτήτης | Προεδρική Διοίκηση της Ρωσίας |
| Διαχειριστής | Πρόεδρος της Ρωσίας |
| Αρχιτέκτονας | Ματβέι Καζάκοφ |
| Προστασία | μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς στη Ρωσία[2] |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Κτίριο Επεξεργασία
Η Γερουσία του Κρεμλίνου βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του εδάφους του Κρεμλίνου, μεταξύ της Οπλοθήκης του Κρεμλίνου και του πρώην, τώρα κατεδαφισμένου, Προεδρείου του Κρεμλίνου (η τοποθεσία του οποίου σχεδιάζεται να γίνει πάρκο). Έχει σχήμα ισοσκελές τρίγωνο με κάθε πλευρά περίπου 100 μ. σε μήκος και με τη μία πλευρά ακριβώς δίπλα στο Τείχος του Κρεμλίνου, παράλληλα με την Κόκκινη Πλατεία. Το κτίριο έχει τρεις ορόφους και είναι βαμμένο στο ίδιο κίτρινο χρώμα με πολλά άλλα διοικητικά κτίρια του Κρεμλίνου της Μόσχας.
Η τριγωνική κατασκευή έχει μια εσωτερική αυλή και χωρίζεται από διαδρόμους σε ένα κεντρικό πενταεδρικό τμήμα και δύο πλευρικά τριεδρικά τμήματα. Στο μέσο της κύριας πρόσοψης υπάρχει ένα τοξωτό πέρασμα διαμορφωμένο σαν αψίδα θριάμβου, που οδηγεί στην εσωτερική αυλή. Μέσα είναι η αίθουσα Ροτόντα (με διάμετρο 24,6 μ. και εσωτερικό ύψος 27 μ.), κάποτε ονομαζόταν Το Πάνθεον της Ρωσίας. Ο πράσινος θόλος του που έφερε την κρατική σημαία, όπως φαίνεται από την Κόκκινη Πλατεία, θα γινόταν αργότερα σύμβολο σοβιετικής προπαγάνδας. Ωστόσο, αρχικά έφερε ένα άγαλμα του Αγίου Γεωργίου, στη συνέχεια ένα άγαλμα της Δικαιοσύνης (καταστράφηκε από τα γαλλικά στρατεύματα το 1812). [3] Το εξωτερικό στυλ του κτιρίου είναι ένα ασυνήθιστο μείγμα κιόνων δωρικού και ιωνικού ρυθμού.
Στο εσωτερικό του κτιρίου, η μεγάλη «Αίθουσα Αικατερίνης» έχει σχεδιαστεί ως αίθουσα παρελάσεων, όπου πραγματοποιούνται ιδιαίτερα σημαντικές τελετές. Πρόκειται για μια κυκλική αίθουσα, με διάμετρο 24,7 μ. κάτω από εκτενή ανάγλυφο διάκοσμο που απεικονίζει την Αικατερίνη Β΄ ως την ελληνική θεά Μινέρβα.
Εσωτερικοί χώροι Επεξεργασία
Η Προεδρική Κατοικία αποτελείται από δύο μέρη: το επιχειρηματικό και το αντιπροσωπευτικό. Το επιχειρηματικό μέρος περιλαμβάνει τις αίθουσες εργασίας και αντιπροσωπειών, την αίθουσα του Προεδρικού Συμβουλίου, τη Βιβλιοθήκη και τους χώρους του Συμβουλίου Ασφαλείας. Το αντιπροσωπευτικό μέρος αποτελείται από μια μεγάλη συλλογή αιθουσών, όπου διεξάγονται διεθνείς συναντήσεις και εκδηλώσεις πρωτοκόλλου. Όλα τα δωμάτια βρίσκονται κατά μήκος των εξωτερικών προσόψεων και συνδέονται μέσω διαδρόμων, που εκτείνονται κατά μήκος της περιμέτρου των εσωτερικών αυλών. [4]
Το εκτελεστικό γραφείο του προέδρου, διακοσμημένο σε λευκά και πράσινα χρώματα, βρίσκεται στο Oβάλ Δωμάτιο. Εκεί γίνονται συναντήσεις και διαπραγματεύσεις και απονέμονται κρατικά βραβεία. Το δωμάτιο είναι διακοσμημένο με ένα τζάκι από μαλαχίτη, έναν καθρέφτη με ένα μπρούτζινο ρολόι και κηροπήγια στο τζάκι, και τέσσερα ψηλά γλυπτά: ο Πέτρος Α΄ ο Μέγας, η Αικατερίνη Β΄ η Μεγάλη, ο Νικόλαος Α' και ο Αλέξανδρος Β' . Οι κρυστάλλινοι πολυέλαιοι της αίθουσας βασίζονται σε σχέδια του Kαζάκοφ.
Στην εσοχή της αυλής βρίσκεται το κύριο συνθετικό κέντρο του κτιρίου: η αίθουσα Αικατερίνη (Β΄). Είναι μια από τις μεγαλύτερες κυκλικές αίθουσες στη Μόσχα: έχει διάμετρο 25 μέτρα και ύψος 27 μέτρα. Παλαιότερα προοριζόταν για συνελεύσεις των ευγενών, για εκλογές στην τοπική αυτοδιοίκηση. Η διακόσμησή της αποτελείται από 24 κορινθιακούς κίονες από λευκό μάρμαρο και ανάγλυφα σε στυλ αρχαίο. Τα χωρίσματα μεταξύ των παραθύρων στο θολωτό τμήμα είναι γεμάτα με γύψινα μετάλλια με ανάγλυφες εικόνες Ρώσων δουκών και τσάρων. Στις προβλήτες μεταξύ των κιόνων υπάρχουν δεκαοκτώ υψηλά ανάγλυφα πάνελ με αλληγορικά θέματα, που συνέθεσαν οι Γκαβρίλα Ντερζάβιν και Nικολάυ Λβοφ. Αντικατοπτρίζουν τις κρατικές δραστηριότητες της Αικατερίνης Β' και εξυμνούν τη νομιμότητα, τη δικαιοσύνη και τον διαφωτισμό. Ο θόλος του τρούλου είναι διακοσμημένος με φατνώματα, δίνοντάς του βάθος.
Το γραφείο του προέδρου είναι σε κλασικιστικό στιλ, με κυκλική ροτόντα στολισμένη με μπρούτζινο πολυέλαιο. Δίπλα βρίσκεται το Μπλε Σαλόνι με λευκά και χρυσά έπιπλα. Η αίθουσα κοινού, σε ανοιχτά χρώματα με επιχρύσωση, είναι διακοσμημένη με πορτρέτα Ρώσων Αυτοκρατόρων, μάρμαρο και κλασικό τζάκι. Η αίθουσα δεξιώσεων σε ανοιχτούς κίτρινους και μπλε τόνους ολοκληρώνει τη σειρά (enfilade) των αιθουσών παρουσίασης. Τα έπιπλα σε αυτή δημιουργήθηκαν σύμφωνα με τα σωζόμενα σχέδια του 18ου αι. [5]
Η Αίθουσα με το Τζάκι και το Δωμάτιο Σχεδίασης χρησιμοποιούνται για συναντήσεις και την υπογραφή κρατικών εγγράφων. Η τραπεζαρία χρησιμοποιείται για άτυπα πρωινά και μεσημεριανά γεύματα και συναντήσεις εργασίας του Ρώσου προέδρου με τους ηγέτες διαφόρων κρατών. Στον τρίτο όροφο του βορειοανατολικού τμήματος του κτιρίου βρίσκεται η Προεδρική Βιβλιοθήκη. Οι βιβλιοθήκες περιέχουν εγκυκλοπαίδειες, βιβλία αναφοράς και νομοθεσία. Αυτή η αίθουσα περιέχει ένα αυθεντικό αντίγραφο του Συντάγματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, στο οποίο οι πρόεδροι δίνουν τον όρκο.[4]
Ιστορία Επεξεργασία
Η Κυβερνώσα Γερουσία ήταν ένας θεσμός, που δημιουργήθηκε από τον Τσάρο Πέτρο Α΄ τον Μέγα το 1711. Είχε έξι τμήματα, τέσσερα από τα οποία ήταν στην Αγία Πετρούπολη και τα δύο στη Μόσχα. Η αυτοκράτειρα Αικατερίνη Β΄ η Μεγάλη ήταν συχνά φιλοξενούμενη στη Μόσχα, την εποχή που η πόλη, παραμελημένη από προηγούμενους μονάρχες, δεν είχε αρκετά κρατικά αξιώματα. Διέταξε την κατασκευή ενός κτιρίου για να στεγαστούν τα παραρτήματα της Κυβερνώσας Γερουσίας της Μόσχας, δηλαδή η εθνική δικαστική διοίκηση και η έδρα της εκλεγμένης διοίκησης για την περιοχή της Μόσχας. Το νέο κτίριο σχεδιάστηκε από τον Mατβέυ Καζάκοφ που είχε συμμετάσχει στο σχεδιασμό της Οπλοθήκης της Μόσχας και η κατασκευή ξεκίνησε το 1776 από τον Kαρλ Μπλανκ σε μια μεγάλη τριγωνική ιδιοκτησία στα βορειοανατολικά του Κρεμλίνου της Μόσχας, μετά από ένα σχέδιο του 1775 από τον Kαζάκοφ. Η τοποθεσία στέγαζε κάποτε το ανάκτορο της οικογένειας Tρουμπετσκόυ και τουλάχιστον τρεις εκκλησίες. [6] Το 1779 ο Μπλανκ υποβιβάστηκε και ο Καζάκοφ πήρε το προβάδισμα. Οραματίστηκε τη Διοικούσα Γερουσία ως «Ναό του Δικαίου» και σχεδίασε το οικοδόμημα σε νεοκλασικό στυλ, που χαρακτηρίζεται από συμμετρία και αυστηρότητα. Το κτίριο ολοκληρώθηκε το 1787, με τις εσωτερικές εργασίες να συνεχίζονται μέχρι το 1790.
Το κτίριο του Καζάκοφ κόστισε 759.000 ρούβλια. Σύμφωνα με τον Iβάν Κοντσατίεφ, η Αικατερίνη Β¨ εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από το κτίριο, που έδωσε στον Kαζάκοφ τα γάντια της, λέγοντας "Θα πληρώσω τους λογαριασμούς σου αργότερα, προς το παρόν, αυτό είναι ένα σημάδι για τη γυναίκα σου". Όντως ξεπλήρωσε τον Καζάκοφ με διαμάντια, προαγωγή και σύνταξη. [7] Το κτίριο λειτούργησε αργότερα ως πρότυπο για πολλά άλλα επίσημα κτίρια σε άλλες ρωσικές πόλεις στα τέλη του 18ου και 19ου αι.
Αργότερα, σύμφωνα με τις νομικές μεταρρυθμίσεις των διαδόχων της Αικατερίνης, το κτίριο έχασε τις εθνικές του λειτουργίες και έγινε η έδρα του Περιφερειακού Δικαστηρίου της Μόσχας (Здание Московских судебных установлений) και πολλών άλλων κρατικών γραφείων.
Το 1905, ο μέγας δούκας Σεργκέι Αλεξάντροβιτς Ρομάνοφ, ο στρατιωτικός κυβερνήτης της Μόσχας, δολοφονήθηκε λίγο έξω από τη Γερουσία της Μόσχας από τον Ιβάν Καλιάγιεφ. Σε ανάμνηση αυτού τοποθετήθηκε ένας αναμνηστικός σταυρός, που σχεδιάστηκε από τον Βίκτωρ Βασνέτσοφ το 1908. Το 1918, το μνημείο καταστράφηκε από τη διοίκηση των Μπολσεβίκων.
Σύγχρονη ιστορία Επεξεργασία
Μετά τη Ρωσική Επανάσταση του 1917 και τη μετεγκατάσταση της πρωτεύουσας στη Μόσχα, η Γερουσία του Κρεμλίνου χρησίμευσε ως έδρα της σοβιετικής κυβέρνησης, συμπεριλαμβανομένου του Πολιτικού Γραφείου. Ο Βλαντιμίρ Λένιν είχε το γραφείο μελέτης και το ιδιωτικό του διαμέρισμα στον τρίτο όροφο το 1918-1922. Αργότερα, η Γερουσία στέγασε την αίθουσα μελέτης και συνεδρίων του Ιωσήφ Στάλιν. Ο Στάλιν διατηρούσε ένα μικρό διαμέρισμα υπηρεσίας στη Γερουσία του Κρεμλίνου, αν και επέλεξε να μην μένει στο κτίριο της Γερουσίας ως κύρια κατοικία του. Το 1955, τα διαμερίσματα του Λένιν άνοιξαν για πρόσβαση στο κοινό. Ωστόσο το 1994, όλα τα εκθέματα αυτού του μουσείου μεταφέρθηκαν στο Γκόρκι Λενίνσκιγιε και η Γερουσία έκλεισε ξανά τις πόρτες της στο κοινό. Από το 1946 έως τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, το Συμβούλιο των Λαϊκών Επιτρόπων, αργότερα γνωστό ως Συμβούλιο Υπουργών και ως Υπουργικό Συμβούλιο, είχε έδρα σε αυτό το κτίριο.
Το 1994-1998 το κτίριο της Γερουσίας μετατράπηκε για να στεγάσει τη ρωσική προεδρική διοίκηση. Μια αδιάκριτη ανακατασκευή από την αρχή κατέστρεψε το εσωτερικό του Καζάκοφ. Ο συνήγορος της συντήρησης Aλεξέι Κόμεχ ανέφερε από την τοποθεσία: "... θρυμματισμένοι τοίχοι, σχισμένοι αεραγωγοί και σωροί από τούβλα 200 ετών μου θυμίζουν την περιπλάνηση στα ερείπια της Καγκελαρίας του Ράιχ του Βερολίνου το 1946". Άλλες πηγές, ωστόσο, υποστηρίζουν ότι η ανακατασκευή ουσιαστικά αποκατέστησε τους εσωτερικούς χώρους στα αρχικά σχέδια του Kαζάκωφ μετά από δύο αιώνες ad-hoc τροποποιήσεων. [8] Οι σημερινές φωτογραφίες δείχνουν επίσης, ότι οι οικοδόμοι κατέστρεψαν και έστρωσαν με πλάκες τον κήπο με καστανιές, που κοσμούσε την αυλή της Γερουσίας τη δεκαετία του 1970. [9]
Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία
- Κλάιν, Μίνα. Το Κρεμλίνο: Ακρόπολη της Ιστορίας . MacMillan Publishing Company (1973).(ISBN 0-02-750830-7)
- Τρόπκιν, Αλέξανδρος. Το Κρεμλίνο της Μόσχας: ιστορία του μοναδικού μνημείου της Ρωσίας . Εκδοτικός Οίκος "Russkaya Zhizn" (1980). ASIN: B0010XM7BQ
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Σημειώσεις Επεξεργασία
- ↑ (Αγγλικά) GeoNames. 2005. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2015.
- ↑ «Постановление Совета Министров РСФСР № 1327 от 30.08.1960».
- ↑ Russian: Julia Labunskaya. Kazakov's Moscow, p.12[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ 4,0 4,1 «Сенатский дворец Московского кремля». vvprf.ru (στα Ρωσικά). Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2021.
- ↑ «Сенатский дворец Московского Кремля». salon.ru (στα Ρωσικά). Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2021.
- ↑ Russian: Ильин М., Моисеева Т., "Москва и Подмосковье", М., 1979
- ↑ Russian: Иван Кондратьев, "Седая старина Москвы", М, 1997 (первое издание 1893)
- ↑ «Сенатский дворец». ВВП. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2019.
- ↑ "Moscow. Monuments of architecture. 18th-the first third of the 19th century", Moscow, Iskusstvo, 1975, photographs 56-58