Μέριχας Κύθνου

οικισμός της Ελλάδας

Ο Μέριχας είναι παραθαλάσσιος οικισμός της Κύθνου στη Τοπική Κοινότητα Δρυοπίδας στο Νομό Κυκλάδων. Βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του νησιού[2] και απέχει 7 χιλιόμετρα από τη Χώρα (Κύθνος).[3] Η ονομασία του ενδέχεται να προέρχεται από το φυτό ερείκη ή μυρίκη.[4] Σήμερα είναι το κυριότερο λιμάνι του νησιού έχοντας ακτοπλοϊκή σύνδεση με τον Πειραιά και το Λαύριο.[5] Αναφέρεται από τους προηγούμενους αιώνες ως το ασφαλέστερο και μεγαλύτερο φυσικό λιμάνι της Κύθνου.[4] Ήδη από την δεκαετία του '40 ήταν το κύριο λιμάνι του νησιού και σε αυτό ζούσαν μερικές οικογένειες ψαράδων.[6] Στον Μέριχα λειτουργούσαν τέσσερα καμίνια. Το πιο παλιό υπήρχε ήδη από τον 19ο αιώνα.[7] Στους θερινούς μήνες έχει έντονη τουριστική κίνηση.[8] Σύμφωνα με την απογραφή του 1991 ο πληθυσμός ανερχόταν στους 181 μόνιμους κατοίκους[9] όμως με την απογραφή του 2001 ο πληθυσμός του νησιού ανήλθε στους 289 μόνιμους κατοίκους.[10] Με την απογραφή του 2011 έχει 369 μόνιμους κατοίκους.[11]

Μέριχας
Μέριχας is located in Greece
Μέριχας
Μέριχας
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα[1]
ΠεριφέρειαΝοτίου Αιγαίου
ΔήμοςΚύθνου, Τοπική Κοινότητα Δρυοπίδος
Γεωγραφία
ΝομόςΚυκλάδων
Πληθυσμός
Μόνιμος349
Έτος απογραφής2021
Πληροφορίες
Ταχ. κώδικας840 06
Τηλ. κωδικός2281

Στο βόρειο τμήμα του Μέριχα βρίσκεται το Βρυόκαστρο και στο νότιο τμήμα του είναι η ιστορική εκκλησία της Παναγίας της Φλαμπουριανής.[12]

Τη δεκαετία του 1970 κατασκευάστηκε το λιμάνι του Μέριχα, ενώ πρωτύτερα οι μετακινήσεις γίνονταν έξω από τον όρμο και ο πληθυσμός μετακινούνταν με καΐκια και βάρκες προς το νησί. Το έτος 2000 κατασκευάστηκαν έργα εξυπηρετήσεως μεγάλων επιβατηγών σκαφών προς διευκόλυνση των κατοίκων και των παραθεριστών.[13]

Δημογραφία Επεξεργασία

Απογραφή 1991 2001 2011
Πληθυσμός 181[9] 289[10] 369[11]

Φωτοθήκη Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. (Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
  2. «Λιμάνι Κύθνου - Μέριχας». Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Σύρου. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019. 
  3. «Μέριχας». www.touristorama.com. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019. 
  4. 4,0 4,1 Βάλληνδας, Αντώνιος Ν., Κυθνιακά ήτοι της νήσου Κύθνου χωρογραφία και ιστορία μετά του βίου των συγχρόνων Κυθνίων εν ω ήθη και έθη και γλώσσα και γένη κλπ, Ερμούπολη, 1882, σελ. 10.
  5. Veloudaki, σελ. 29
  6. Χιλιαδάκης, σελ.10
  7. Βενετούλιας, σελ. 27
  8. «Μέριχας». Kythnosnet. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019. 
  9. 9,0 9,1 «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ» (PDF). www.eetaa.gr. 6 Δεκεμβρίου 1993. σελ. 9531. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019. 
  10. 10,0 10,1 «ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ» (PDF). e-demography.gr. 2003. σελ. 149. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 16 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019. 
  11. 11,0 11,1 «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ». statistics.gr. 20 Μαρτίου 2014. σελ. 10843. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019. 
  12. «Μέριχας | Οικισμοί | Τα Νησιά του Ν.Αιγαίου | Κύθνος». www.aegeanislands.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019. 
  13. «Λιμάνι Κύθνου - Μέριχας». Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Σύρου. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019. 

Βιβλιογραφικές πηγές Επεξεργασία

  • Χιλιαδάκης, Στέλιος. Οδηγοί Εταιρίας Ελλήνων Τουριστικών Συγγραφέων. Τα νησιά των Κυκλάδων, Κύθνος. Αθήναι: Εμμ. Μαθιουδάκη.
  • Βενετετούλιας, Γιώργης (2004). Τα κεραμικά της Κύθνου. Αθήνα: Εν Πλω.