Η Μαρία της Σικελίας (Ισπανικά: Maria di Sicilia, 2 Ιουλίου 1363 - 25 Μαΐου 1401) ήταν Βασίλισσα της Σικελίας (1377 - 1401), Δούκισσα των Αθηνών (1377 - 1388) και Δούκισσα των Νέων Πατρών (1377 - 1388) από τον Οίκο της Βαρκελώνης. Ήταν κόρη του Φρειδερίκου Γ΄ της Σικελίας και της πρώτης συζύγου του Κωνσταντίας της Αραγωνίας κόρης του Πέτρου Δ΄ της Αραγωνίας.

Μαρία
Βασίλισσα της Σικελίας
thum
Περίοδος1377 - 1401
ΠροκάτοχοςΦρειδερίκος Γ´
ΔιάδοχοςΜαρτίνος Α´
Δούκισσα Αθηνών και Νέων Πατρών
Περίοδος1377-1388
ΠροκάτοχοςΦρειδερίκος Γ΄ της Σικελίας
ΔιάδοχοςΝέριο Α΄ Ατσαγιόλι
Γέννηση2 Ιουλίου 1363
Κατάνια, Σικελία
Θάνατος25 Μαΐου 1401
Λεντίνι (Λεοντίνοι), Σικελία
ΣύζυγοςΜαρτίνος Α΄ της Σικελίας
ΟίκοςΟίκος της Βαρκελώνης
ΠατέραςΦρειδερίκος Γ΄ της Σικελίας
ΜητέραΚωνσταντία της Αραγωνίας
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )

Άνοδος στον θρόνο Επεξεργασία

Γεννήθηκε στην Κατάνια και διαδέχθηκε το 1377 τον πατέρα της 15ετής.[1] Στην διαδοχή υπήρχε το πρόβλημα ότι ο Φρειδερίκος Β΄ της Σικελίας που είχε πεθάνει 14 χρόνια νωρίτερα, είχε αποκλείσει ρητά τις γυναίκες από την διαδοχή.[1] Επιπλέον ο πατέρας της, πριν την γέννησή της, στις 15 Ιουλίου του 1357, είχε ορίσει σαν διαδόχους του την αδελφή του Ελεονόρα και τον σύζυγό της Πέτρο Δ´ της Αραγωνίας.[2] Ο πατέρας της προκειμένου να αντιμετωπίσει τα προβλήματα διαδοχής του από την ανήλικη κόρη του, είχε ορίσει να κυβερνούν τέσσερις βαρώνοι, δύο από τη μερίδα των Σικελών και δύο από τη μερίδα των Αραγωνέζων. Οι αντιπρόσωποι (vicars) αυτοί ήταν ο Αρτάλε Αλαγκόνα, ο Φραγκίσκος Α' της Βεντιμίλια, ο Μαφρέδος Κιαραμόντε και ο Γουλιέλμος Περάλτα.

Απώλεια του Δουκάτου των Αθηνών Επεξεργασία

Ο Πέτρος Δ΄ διεκδίκησε τη διαδοχή βασιζόμενος στα κληρονομικά δικαιώματα που είχαν οριστεί πριν την γέννησή της και στον Σαλικό νόμο που είχε καθιερώσει ο Φρειδερίκος Β΄.[1][3][4] Επειδή η Μαρία ήταν πολύ νεαρή σε ηλικία η διαδοχή δεν άρεσε στους Καταλανούς της Αθήνας κυρίως λόγω της Τουρκικής απειλής.[3][4] Γιαυτό όσο αφορά την Ελλάδα οι αρχιεπίσκοποι Βαλλεστέρ των Αθηνών, Σίμων των Θηβών, Ματθαίος των Νέων Πατρών και οι κυριότεροι βαρόνοι και ιππότες τάχθηκαν με το μέρος του Πέτρου Δ΄. Μεταξύ αυτών ήταν ο κόμης των Σαλώνων και ηγέτης της Λαμίας Λουδοβίκος Φαδρίκ, ο εξάδελφός του δον Ζουάν του Αραγωνικού (Don John of Aragon), ο κόμης της Δημητριάδος (Mitre) στον κόλπο του Βόλου, οι διοικητές των πόλεων της Αθήνας, Λεβαδείας, Σαλώνων και Νέων Πατρών και πολλοί άλλοι, όπως και οι πολίτες για λόγους ασφάλειας.[5][4]

Υπήρχε και μειοψηφία υποστηρικτών της Μαρίας. Αρχηγός αυτών ήταν ο Φραγκίσκος Ζόρζι, μαρκήσιος της Βοδονίτσας, ο οποίος επειδή ήταν Βενετός δεν συμπαθούσε τους Καταλανούς και την υποτέλεια του σε αυτούς. Μαζί με αυτόν είχαν συνταχθεί και ο φεουδάρχης της Αίγινας, Πέτρος Φαδρίγος (Don Pedro Fadrique), ξάδελφος του Λουδοβίκου Φαδρίγου των Σαλώνων και ο Θωμάς ντε Πο (Thomas de Pou) γαμπρός του Ρογήρου ντε Λούρια (Roger de Lluria).[6][4] Κάτω από αυτές τις πιέσεις η Μαρία γίνεται υποχείριο του Πέτρου του Δ΄, ο οποίος το 1379, διόρισε στο δουκάτο των Αθηνών και Νέων Πατρών ως γενικό επίτροπο, τον Φίλιππο Ντελμάου υποκόμη Ροκαβέρτη.[7]

Οικογένεια Επεξεργασία

Η Μαρία παντρεύτηκε τον Νοέμβριο του 1391 τον Μαρτίνο Α΄ της Σικελίας τον επονομαζόμενο και «Νέο», υιό του Μαρτίνου του Πρεσβύτερου. Έτσι ο Πέτρος ο Δ΄ αποσύρθηκε από τις διεκδικήσεις του γιατί ο Μαρτίνος ο Α΄ ήταν εγγονός του και γιος του Μαρτίνου της Αραγωνίας.[1] Όλες αυτές οι διαμάχες είχαν σαν αποτέλεσμα να αποδυναμωθούν οι Καταλανοί και να καταληφθεί το δουκάτο των Αθηνών από τον Νέριο τον Α΄ το 1388.[8][1] Με τον σύζυγο της Μαρτίνο τον Νέο απέκτησε ː

  • Πέτρος (1394 - 1400), απεβίωσε 6ετής.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Setton, Kenneth M. (1975), βλ. πηγές σελ. 214
  2. Setton, Kenneth M. (1975), βλ. πηγές στη σελ. 214 η παραπομπή 170
  3. 3,0 3,1 Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 434.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 Miller, W. (1908), βλ. πηγές, σελ. 305
  5. Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 434-435
  6. Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 435
  7. Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 436
  8. Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 460-461

Πηγές Επεξεργασία

  • Lo Forte Scirpo, Maria Rita (2003). C'era una volta una regina...: due donne per un regno: Maria d'Aragona e Bianca di Navarra. Naples: Liguori. ISBN 88-207-3527-X.
  • Cawley, Charles, SICILY, Foundation for Medieval Genealogy, retrieved September 2014
  • [1]
Μαρία της Σικελίας
Γέννηση: 2 Ιουλίου 1363 Θάνατος: 25 Μαΐου 1401
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Φρειδερίκος Γ΄ της Σικελίας
Δούκισσα των Αθηνών
 

1377 - 1388
Διάδοχος
Πέτρος Δ΄ της Αραγωνίας
Δούκισσα των Νέων Πατρών
 

1377 - 1388
Βασίλισσα της Σικελίας
 

1377 - 1401
Διάδοχος
Μαρτίνος Α΄ της Σικελίας