Φρειδερίκος Γ΄ της Σικελίας

Ο Φρειδερίκος Γ΄ της Σικελίας ή Φρειδερίκος ο Απλός (ιταλικά: Federico IV di Sicilia, Κατάνια, 1 Σεπτεμβρίου 1341 - Μεσσήνη 27 Ιουλίου 1377) μέλος του Οίκου της Βαρκελώνης ήταν Βασιλιάς της Σικελίας, Δούκας των Αθηνών και Δούκας των Νέων Πατρών (1355 - 1377). Ο Φρειδερίκος Γ΄ της Σικελίας ήταν δευτερότοκος υιός του Πέτρου Β΄ της Σικελίας και της Ελισάβετ, κόρης του Όθωνα Γ΄ δούκα της Καρινθίας.

Φρειδερίκος Γ'
Ρεάλ του Φρειδερίκου Γ'. Εμπρόσθια όψη: FRIDERICUS DEI GRATIA REX SICILIE. Οπίσθια όψη: DUX ATHENARUM * DUX NEOPATRIAE
Βασιλιάς της Σικελίας
Περίοδος	1355 - 1377
Προκάτοχος	Λουδοβίκος
Διάδοχος	Μαρία
Δούκας Αθηνών και Νέων Πατρών (ως Β΄)
Περίοδος	1355 - 1377
Προκάτοχος	Φρειδερίκος Α΄ των Αθηνών
Διάδοχος	Μαρία της Σικελίας
Γέννηση	1 Σεπτεμβρίου 1341 Κατάνια, Σικελία
Θάνατος	27 Ιουλίου 1377 (ετών 36) Μεσσίνα, Σικελία
Σύζυγος	Κωνσταντία της Αραγωνίας Αντωνία του Μπω
Επίγονοι	Μαρία της Σικελίας
Οίκος	Οίκος της Βαρκελώνης
Πατέρας	Πέτρος Β΄ της Σικελίας
Μητέρα	Ελισάβετ της Καρινθίας
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα ()

Άνοδος στη Σικελία και το Δουκάτο των Αθηνών

Διαδέχθηκε την ίδια χρονιά τον μεγαλύτερο αδελφό του Λουδοβίκο της Σικελίας στη Σικελία και τον πρώτο ξάδελφο του Φρειδερίκο Α΄ των Αθηνών στην Αθήνα και την Υπάτη, πέθαναν και οι δυο 17ετής και 15ετής αντίστοιχα από τη Μαύρη πανώλη. Με την άνοδο του τα δυο Ελληνικά δουκάτα έγιναν τμήμα του βασιλείου της Σικελίας. Διαδέχθηκε τον Λουδοβίκο 14ετής με αντιβασίλισσα τη μεγαλύτερή τους αδελφή Ευφημία η οποία έμεινε ως την ενηλικίωσή του (1357). Κατά τη διάρκεια της αντιβασιλείας της το βασίλειο ήταν υπό την εξουσία των ισχυρών βαρώνων, ιδιαίτερα του Αρτάλε Α΄ Αλαγκόνα. Τα προβλήματα που αντιμετώπιζε με τους πολέμους και τη Μαύρη πανώλη τον ανάγκασαν να ζητήσει στρατιωτική βοήθεια από τον γαμπρό του Πέτρο Δ΄ της Αραγωνίας που είχε παντρευτεί την αδελφή του Ελεονώρα της Σικελίας με αντάλλαγμα τα δύο Ελληνικά δουκάτα (1357). Η βοήθεια τελικά δεν ήρθε ποτέ και η δωρεά ακυρώθηκε.

Δουκάτο των Αθηνών

Οι μακρινοί του υπήκοοι στην Αθήνα του ζήτησαν την αντικατάσταση του Γενικού Βικάριου του Δουκάτου των Αθηνών Ραϋμόνδου Μπερναρντί, τα δυο Δουκάτα αντιμετώπιζαν μεγάλους κινδύνους λόγω μόνιμης απουσίας του ίδιου του Δούκα. Οι απεσταλμένοι πρότειναν να διοριστεί νέος βικάριος ο Ορλάνδος της Αραγώνας νόθος γιος του βασιλικού Οίκου της Σικελίας ή ένας από τους γιους του Αλφόνσο Φαδρίκ: ο Ιάκωβος Φαδρίκ ή ο Ιωάννης Φαδρίκ. Ο Φρειδερίκος Γ΄ δέχτηκε την πρόταση και διόρισε νέο Γενικό Βικάριο του Δουκάτου τον Ιάκωβο Φαδρίκ (1356). Ο Φρειδερίκος Γ΄ διέταξε να δώσουν γενναίες ανταμοιβές στον Αλφόνσο Φαδρίκ για την άμυνα του Δουκάτου. Ο σημαντικότερος αγώνας του ήταν εναντίον του αντάρτη κληρονομικού Πρωτοστράτωρ Ερμενγκόλ ντε Νοβέλες που είχε μεγάλη δύναμη στο Δουκάτο, είχε την υποστήριξη των Ελλήνων και απειλούσε την εξουσία των Καταλανών. Ο Φρειδερίκος Γ΄ διέταξε να αφαιρέσουν από τον Ερμενγκόλ το Σιδηρόκαστρο και από την Οικογένεια Νοβέλες το σπαθί του Πρωτοστάτορα το οποίο κέρδισε στη θέση τους ο Ρογήρος Α΄ ντε Λούρια.

Ο Ιάκωβος Φαδρίκ κέρδισε επίσης την Κομητεία των Σαλώνων και το Λιδωρίκι που κατείχαν παλιότερα ο πατέρας του και ο μεγαλύτερος αδελφός του Πέδρο Φαδρίκ αλλά κατασχέθηκαν από το Στέμμα της Αραγωνίας (1350 - 1355). Τα γεγονότα δείχνουν ότι υπήρχε σοβαρή σύγκρουση ανάμεσα στους τιμαριούχους της Καταλωνίας και τους άλλους ευγενείς, ο τίτλος του Βικάριου έπρεπε να ενισχυθεί σημαντικά επειδή ο Πρωτοστάτορας δημιουργούσε μεγάλα προβλήματα στον μονάρχη που ζούσε μακριά από το Δουκάτο. Η εξουσία του Ιακώβου Φαδρίκ δεν κράτησε πολύ, απεσταλμένοι από το Δουκάτο των Αθηνών ζήτησαν από τν βασιλιά να τον αντικαταστήσει αλλά και ο ίδιος ο Φρειδερίκος Γ΄ είχε υποψίες εναντίον του λόγω της ανταρσίας παλιότερα του πατέρα του. Ο Γκονσάλβο Χιμένεθ δε Αρένος διορίστηκε νέος Βικάριος των Αθηνών (1359) και τον αντικατέστησε αργότερα την ίδια χρονιά ο Ματθαίος Μονκάδα. Ο Φρειδερίκος Γ΄ ήθελε να ενιχύσει περισσότερο τον Βικάριο παραχωρώντας του το Άργος, το Ναύπλιο και το Μαρκιωνία της Βοδονίτσας αλλά δεν μπορούσε να το κάνει επειδή είχαν άλλους κατόχους.

Θρησκευτική πολιτική

Το 1369 διέταξε όλους του Εβραίους να φέρουν ένα κόκκινο τμήμα υφάσματος λίγο μεγαλύτερο από μια βασιλική σφραγίδα, οι άνδρες το έφεραν κάτω από το πηγούνι και οι γυναίκες επάνω στο στήθος τους. Το 1372 ο πάπας Γρηγόριος ΙΑ', τυπικά επικυρίαρχος του βασιλείου της Σικελίας-Νάπολης, επικύρωσε τη "Συνθήκη της Βιλενέβ" στην Αβινιόν όπου έθεσε ειρήνη μεταξύ της Σικελίας και της Νάπολης: ο τίτλος του βασιλιά της Σικελίας (που παλαιότερα περιελάμβανε τη Σικελία και τη Νάπολη) έμενε στο βασιλιά της Νάπολης, ενώ ο βασιλιάς της νήσου έπρεπε να χρησιμοποιεί τον τίτλο βασιλιάς της Τρινακρίας, αρχαίο όνομα της Σικελίας, δικαίωμα διαδοχής είχαν μόνο οι απόγονοι του Φρειδερίκου Γ' και όχι αδέλφια του ή άλλοι συγγενείς. Τον διαδέχθηκε το μόνο του τέκνο, η Μαρία στην ηλικία των 15 ετών.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε σε πρώτο γάμο το 1361 την Κωνσταντία του Οίκου της Βαρκελώνης, κόρη του δεύτερου εξαδέλφου του Πέτρου Δ΄ της Αραγωνίας. Μαζί της απέκτησε τέκνο:

• Μαρία 1363-1401, βασίλισσα της Σικελίας. Παντρεύτηκε τον Μαρτίνο Α΄ του Οίκου της Βαρκελώνης, που έγινε βασιλιάς της Σικελίας.

Το 1363 απεβίωσε η Κωνσταντία και το 1372 ο Φρειδερίκος Γ΄ νυμφεύτηκε για 2η φορά, την Αντωνία του Μπω, κόρη του Φραγκίσκου δούκα της Άντρια και της Μαργαρίτας των Καπετιδών-Ανζού, χωρίς να αποκτήσει τέκνα.

Θέλησε να νυμφευτεί για 3η φορά, αλλά απεβίωσε το 1377.

Πηγές

• Μίλλερ, Ουΐλλιαμ μετάφρ. Σπυρ. Π. Λάμπρου, 1909-1910, «Ιστορία της Φραγκοκρατίας εν Ελλάδι (1204-1566)» μετά προσθηκών και βελτιώσεων, Tόμος A'. Εν Αθήναις: Ελληνική Εκδοτική Εταιρεία.
• (Αγγλικά) Setton, Kenneth M. (1975) "Volume III: The fourteenth and fifteenth centuries", Edited by Harry W. Hazzard, University of Wisconsin Press: Madison. Ανακτήθηκε 21/06/2018.