Η Μαρία του Γουόλθαμ (10 Οκτωβρίου 1344 - Σεπτέμβριος 1361)[3] ήταν δούκισσα της Βρετάνης, κόρη του Εδουάρδου Γ΄ της Αγγλίας και της Φιλίππης του Αινώ.

Μαρία του Γουόλθαμ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Mary Plantagenet (Αγγλικά)
Γέννηση10  Οκτωβρίου 1344
Μπίσοπς Γουόλθαμ
ΘάνατοςΣεπτέμβριος 1361 ή 1362[1]
Τόπος ταφήςAbingdon Abbey
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Αγγλίας
Δουκάτο της Βρετάνης
ΘρησκείαΚαθολικισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΙωάννης Δ΄ της Βρετάνης (από 1361)[2]
ΓονείςΕδουάρδος Γ΄ της Αγγλίας και Φιλίππη του Αινώ
ΑδέλφιαΙωάννα της Αγγλίας
Μαργαρίτα, κόμισσα του Πέμπροκ
Ισαβέλλα του Κουσί
Εδουάρδος του Γούντστοκ
Ιωάννης της Γάνδης
Εδμόνδος του Λάνγκλεϊ
Λάιονελ της Αμβέρσας
Θωμάς του Γούντστοκ
ΟικογένειαΟίκος των Πλανταγενετών
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαDuke Consort (1361–1362, Δουκάτο της Βρετάνης)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ζωή Επεξεργασία

Όταν η Μαρία γεννήθηκε στο παλάτι του Γουόλθαμ στις 10 Οκτωβρίου 1344[4], ο μελλοντικός της σύζυγος ζούσε ήδη με τα αδέλφια της στο βασιλικό νηπιαγωγείο[5]. Αυτό ήταν αποτέλεσμα των κινήσεων του πατέρα της να δημιουργήσει συμμαχίες για να υποστηρίξει τα νέα του δικαιώματα στον γαλλικό θρόνο[6].

Επτά χρόνια πριν, ο βασιλιάς Φίλιππος ΣΤ΄ της Γαλλίας προσπάθησε να κατασχέσει το δουκάτο της Ακουιτανίας από τον Εδουάρδο Γ΄- ένα γεγονός που παραδοσιακά σηματοδοτεί την αρχή του Εκατονταετούς Πολέμου[7]- και ο Εδουάρδος χρησιμοποίησε στρατιωτική δύναμη, τη διπλωματία και τους συζυγικούς δεσμούς για να ενισχύσει τα δικαιώματά του για τον γαλλικό θρόνο. Όταν συνελήφθη ο Ιωάννης του Μονφόρ, η σύζυγός του, η Ιωάννα της Φλάνδρας, δούκισσα της Βρετάνης, ανέλαβε την εκστρατεία και, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Ρεν, έλαβε στρατιωτική υποστήριξη από τον Εδουάρδο. Σε αντάλλαγμα, υποσχέθηκε στον γιο της Ιωάννη (αργότερα Ιωάννη Δ΄ της Βρετάνης) σε μία από τις κόρες του.

Μετά την άρση της πολιορκίας, επισκέφθηκε την Αγγλία το 1342 και άφησε τον Ιωάννη με τον Εδουάρδο για ασφάλεια. Του απονεμήθηκαν διαμερίσματα στο βασιλικό νηπιαγωγείο, ενώ η μητέρα του επέστρεψε στη Γαλλία.[8] Η Ιωάννα αργότερα αρρώστησε, έτσι η βασίλισσα Φιλίππη πήρε τον Ιωάννη υπό τη φροντίδα της. Όταν ο πατέρας του Ιωάννη πέθανε το 1345, ο Εδουάρδος Γ΄ έγινε ο κηδεμόνας του.[9] Δεδομένου ότι η Μαρία θεωρείτο αρραβωνιασμένη με τον Ιωάννη από τη γέννησή της, ήταν τώρα, στην ηλικία ενός, η τυπική Δούκισσα της Βρετάνης. Η Μαρία και ο Ιωάννης πέρασαν την παιδική τους ηλικία μαζί σε διάφορα βασιλικά παλάτια. Υπάρχει μόνο ένα αρχείο της Μαρίας να φεύγει ποτέ από το παλάτι, όταν επρόκειτο να επισκεφτεί τον αδελφό της Ιωάννη της Γάνδης και τη σύζυγό του Λευκή, που είχαν μόλις το πρώτο τους παιδί. Ωστόσο, αυτή η επίσκεψη ακυρώθηκε εξαιτίας του θανάτου του θείου της, Ερρίκου, δούκα του Λάνκαστερ, στις 25 Μαρτίου 1361 από πανώλη. Η Μαρία και η μικρότερη αδελφή της Μαργαρίτα είχαν πολύ περιορισμένες επισκέψεις στην οικογένεια και τους δόθηκε λιγότερο χαρτζιλίκι (20 μάρκες ανά έτος) από τα μεγαλύτερα αδέλφια τους.[10]

Η Μαρία παντρεύτηκε τον Ιωάννη στο Παλάτι του Γούντστοκ στις 3 Ιουλίου 1361.[11] Κανένα αρχείο του γάμου δεν επιβιώνει παρά μόνο οι λογαριασμοί για το νυφικό που δημιούργησε ο ράφτης της, John Avery. Το φόρεμα ήταν δώρο από τον βασιλιά. Αποτελούσε από ένα χιτώνα και ένα μανδύα κατασκευασμένο από δύο τύπους υφάσματος χρυσού. Ο μανδύας πρέπει να ήταν ασυνήθιστα μακρύς επειδή χρειάστηκαν επτά κομμάτια ύφασμα, κι ερμίνα δώρο από τον βασιλιά της Γαλλίας[12]. Η κατάστασή της δεν άλλαξε μετά τον γάμο, καθώς η ίδια και ο σύζυγός της παρέμειναν στο αγγλικό βασίλειο. Σχεδιάστηκαν περαιτέρω ρυθμίσεις για το πότε το ζευγάρι θα φύγει από την Αγγλία και θα εγκατασταθεί στη Βρετάνη ως αναγνωρισμένος δούκας και δούκισσα. Εντούτοις, μέσα σε λίγους μήνες, η Μαρία ανέπτυξε μια «ληθαργική ασθένεια από την οποία ήταν αδύνατο να ανακάμψει»[13] και πέθανε κάποια στιγμή πριν από τις 13 Σεπτεμβρίου του 1361 χωρίς ποτέ να πατήσει στη Βρετάνη. Η αδερφή της Μαργαρίτα πέθανε λίγο μετά, και οι δύο είναι θαμμένες στο Αββαείο του Άμπινγκτον. Η βασίλισσα Φιλίππη ανέθεσε έναν τάφο στο Άμπινγκτον και ο βασιλιάς είχε παράθυρα ανεγερμένα στη μνήμη των πριγκιπισσών στο King's Langley Priory[14]. Ο σύζυγός της την χαρακτήρισε ως "την αγαπημένη μου φίλη".[15] Δεν είχαν παιδιά.[16]

Πρόγονοι Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. «Dictionary of Women Worldwide» (Αγγλικά) Gale, Yorkin Publications. Ντιτρόιτ. 2006. ISBN-13 978-0-7876-7585-1.
  2. p10189.htm#i101881. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  3. Κάποιες πηγές αναφέρουν το 1362 ως χρόνος του θανάτου της
  4. Douglas Richardson (2012). Plantagenet Ancestry: A Study In Colonial And Medieval Families (2nd ed.). p. 74. ISBN 9781461045137.
  5. Mary Anne Everett Green (1857). Lives of the Princesses of England, from the Norman Conquest, Volume 3. pp. 264–294.
  6. Maurice Keen (17 February 2011). "The Hundred Years War". BBC History. Archived from the original on 14 December 2013. Retrieved 7 April 2014.
  7. "Hundred Years' War". Encyclopædia Britannica. 2014. Archived from the original on 12 March 2013. Retrieved 7 April 2014.
  8. Mary Anne Everett Green (1857). Lives of the Princesses of England, from the Norman Conquest, Volume 3. pp. 264–294.
  9. Michael Jones (2004, online 2008). "Montfort, John de, duke of Brittany and earl of Richmond (d. 1399)". Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press. Retrieved 7 April 2014. Check date values in: |date= (help)
  10. Mary Anne Everett Green (1857). Lives of the Princesses of England, from the Norman Conquest, Volume 3. pp. 264–294.
  11. Douglas Richardson (2012). Plantagenet Ancestry: A Study In Colonial And Medieval Families (2nd ed.). p. 74. ISBN 9781461045137.
  12. Stella Mary Newton (1980). Fashion in the Age of the Black Prince: A Study of the Years 1340–1365. Boydell & Brewer. ISBN 9780851157672.
  13. Mary Anne Everett Green (1857). Lives of the Princesses of England, from the Norman Conquest, Volume 3. pp. 264–294.
  14. W Mark Ormrod (2012). Edward III:The English monarchs. Yale University Press. ISBN 9780300119107.
  15. Mary Anne Everett Green (1857). Lives of the Princesses of England, from the Norman Conquest, Volume 3. pp. 264–294.
  16. James Panton (2011). Historical Dictionary of the British Monarchy. Scarecrow Press. p. 330.
 
 
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Mary of Waltham της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).