Μαρία των Βαλουά (1393-1438)
Η Μαρία της Γαλλίας ή Μαρία των Βαλουά (24 Αυγούστου 1393 – 19 Αυγούστου 1438) ήταν κόρη του Καρόλου ΣΤ΄ της Γαλλίας και της Ισαβέλλας της Βαυαρίας.
| Μαρία της Γαλλίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 24 Αυγούστου 1393[1] Δάσος της Βενσέν |
| Θάνατος | 19 Αυγούστου 1438 Παλαί Ρουαγιάλ |
| Αιτία θανάτου | πανώλη |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Θρησκευτικό τάγμα | Τάγμα των Δομινικανών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μοναχή |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Κάρολος ΣΤ΄ της Γαλλίας και Ισαβέλλα της Βαυαρίας |
| Αδέλφια | Αικατερίνη του Βαλουά Ισαβέλλα του Βαλουά Μιχαέλα του Βαλουά Ιωάννα της Γαλλίας (1391-1433) Μαργαρίτα του Βαλουά Κάρολος Ζ' της Γαλλίας Λουδοβίκος του Γκυγιέν Ιωάννης της Γαλλίας |
| Οικογένεια | Οίκος του Βαλουά |
Ζωή Επεξεργασία
Η Μαρία γεννήθηκε στο Bois de Vincennes και ήταν το έκτο μεταξύ δώδεκα παιδιών, οκτώ από αυτά συμπεριλαμβανομένης της Μαρίας έζησαν μέχρι την ενηλικίωση.
Ο πατέρας της Μαρίας ήταν γνωστό ότι υπέφερε από μια κληρονομική ψυχική ασθένεια. Η Ισαβέλλα είχε αφιερώσει την κόρη της στην εκκλησία, πιθανώς επειδή θεωρούσε ότι η τρέλα του συζύγου της ήταν τιμωρία από τον Θεό.[2] Η Μαρία εισήλθε στο μοναστήρι του Πουασί στις 8 Σεπτεμβρίου 1397, σε ηλικία 4 ετών, λαμβάνοντας τους όρκους της ως μοναχή στις 26 Μαΐου 1408, σε ηλικία 15 ετών. Ήταν το μόνο από τα παιδιά του Καρόλου ΣΤ΄ που αφιερώθηκε στη θρησκευτική ζωή, καθώς τα υπόλοιπα επιζώντα αδέλφια τους παντρεύτηκαν.
Την εποχή που η Μαρία εισήλθε στο μοναστήρι, η ηγουμένη ήταν η Μαρία των Βουρβόνων, αδερφή της εκ πατρός γιαγιάς της Ιωάννας των Βουρβόνων. Η Μαρία είχε ως συντροφιά μια άλλη Μαρία, κόρη της Κριστίν ντε Πιζάν. Η Κριστίν περιέγραψε μια επίσκεψη στο Πουασί το 1400 στο έργο της «Le Livre du Dit de Poissy»[3], όπου την χαιρέτησαν «χαρούμενα και τρυφερά» η επτάχρονη Μαρία των Βαλουά και η ηγουμένη. Η Κριστίν περιέγραψε επίσης τα δωμάτια της Μαρίας ως κατάλληλα για μια πριγκίπισσα.[4]
Το 1405, η μητέρα της, Ισαβέλλα, και ο θείος της Λουδοβίκος Α΄ της Ορλεάνης, την επισκέφτηκαν και προσπάθησαν να την πείσουν να εγκαταλείψει τη θρησκευτική ζωή προκειμένου να παντρευτεί τον Εδουάρδο, γιο του Ροβέρτου, συμμάχου του Λουδοβίκου. Ωστόσο, η Μαρία αρνήθηκε, υπογραμμίζοντας ότι μόνο ο βασιλιάς (ο οποίος ήταν ψυχικά ασταθής αυτή τη στιγμή) είχε την εξουσία να την αναγκάσει να παντρευτεί και παρέμεινε στο αβαείο.[5] Στα μετέπειτα χρόνια έγινε ηγουμένη του μοναστηριού και έζησε εκεί την υπόλοιπη ζωή της. Πέθανε από την επιδημία του Μαύρου Θανάτου στις 19 Αυγούστου 1438 στο Βασιλικό Παλάτι του Παρισιού και είναι θαμμένος στο μοναστήρι[6]. Το μόνο από τα αδέλφια της που πέθανε μετά από αυτήν ήταν ο βασιλιάς Καρόλου Ζ΄ της Γαλλίας.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00080095.
- ↑ Kerrebrouck (Valois), p. 125 footnote 40, referring to Françoise Autrand "Charles VI le roi fou" in L'Histoire no 27 Oct 1980 pp 61-62.
- ↑ "Springtime, Solitude and Society in the Dit de Poissy".
- ↑ Power, Eileen Edna. Medieval English Nunneries.
- ↑ Jean Juvénal des Ursins (1851). Michaud and Poujoulat, ed. Histoire de Charles VI, roy de France. Paris: Guyot Frères. p. 431.
- ↑ Cawley, Charles, Capet, Medieval Lands, Medieval Lands database, Foundation for Medieval Genealogy