Μιλέτα Ραντόικοβιτς
Ο Μιλέτα Ραντόικοβιτς (σερβικά : Милета Радојковић) (Τζούνιτς 1778 - Γιαγκόντινα 26 Σεπτεμβρίου 1852) ήταν Σέρβος αγωνιστής της πρώτης και της δεύτερης Σερβική εξέγερσης και ήταν ο πρώτος και πιο σημαντικός πρίγκιπας της Γιακόντινα[1], και επίτιμο μέλος του συλλόγου γραμμάτων της Σερβίας.
| Μιλέτα Ραντόικοβιτς | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1778 Đunis |
| Θάνατος | 26 Σεπτεμβρίου 1852 Donji Katun |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός πολιτικός δικαστής |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Πρώτη Σερβική Επανάσταση και Δεύτερη Σερβική Επανάσταση |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | υπουργός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ήταν οπλαρχηγός της περιοχής της Γιάκοντινα από το 1815 μέχρι το 1830[1]. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν επίσης μέλος του λαϊκού γενικού δικαστηρίου του Κραγκούγεβατς και στο λαϊκό δικαστήριο του Βελιγραδίου. Όταν τον Οκτώβριο του 1823 ο πρίγκιπας Μίλος Ομπρένοβιτς ίδρυσε το σημαντικότερο δικαστήριο της Σερβίας - "δικαστήριο Obščenarodni" στο Καραγκούγεβατς διόρισε τον Ραντόικοβιτς μέλος του. Το 1825 μετακόμισε στο δικαστήριο του Βελιγραδίου μέχρι τον Ιούλιο το 1826. Είναι γνωστό ότι ακόμα και το 1830 διετέλεσε μέλος του Ελεγκτικού συνεδρίου[1].
Το 1826 μαζί με τον Τομά Βούσιτς Πέρισιτς είχε τη μεγαλύτερη συμμετοχή στην καταστολή της εξέγερσης Γκιακόβα όποι ήταν διοικητής του ιππικού[2]. Το 1830 κατηγορήθηκε από τον πρίγκιπα για διάφορα αδικήματα και για μοιχεία, και οδηγήθηκε σε δίκη. Στην δίκη αθωώθηκε και από τότε έγινε αντίπαλος του πρίγκιπα Ομπρέοβιτς[2].
Όταν το Πριγκιπάτο της Σερβίας το 1834 χωρίστηκε σε διοικητικές περιφέρειες ορίσθηκε διοικητής της "Rasinski serdarstva"[3][4].
Ο Ραντόικοβιτς το 1835 οδήγησε την εξέγερση κατά του πρίγκιπα Μίλος Ομπρένοβιτς γνωστή ως Εξέγερση Μιλετίνα από το όνομα του. Οι αντάρτες εξεγέρθηκαν με πρόθεση την μείωση των συνταγματικών εξουσιών του πρίγκιπα. Ο πρίγκιπας αναγκάστηκε στο Κραγκούγεβατς να υπογράψει σύνταγμα το οποίο περιόριζε τα δικαιώματα των πριγκίπων, και εν μέρει τα μετέφερε στο συμβούλιο της επικρατείας. Με αυτό το σύνταγμα Ο Ραντόικοβιτς γίνεται ο ένας από τους πέντε υπουργούς, υπουργός άμυνας, και έτσι έγινε και μέλος του συμβουλίου της επικρατείας, το οποίο έπαιξε το ρόλο της κυβέρνησης του Πριγκιπάτου της Σερβίας[5].
Όταν το Πριγκιπάτο της Σερβίας το 1838 επαναθεσπίζεται το σύνταγμα («τουρκικό Σύνταγμα») ο Μίλος Ομπρένοβιτς διορίζει δεκαεπτά μέλη στην κυβέρνηση και ανάμεσα τους ήταν και ο Ραντόικοβιτς[5].
Από 11 Ιούνιος 1842 έγινε επίτιμο μέλος του συλλόγου γραμμάτων της Σερβίας[6]. Πέθανε στις 26 Σεπτεμβρίου 1852 και θάφτηκε στο Varvarinu δίπλα στην εκκλησία της Παναγίας .
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Поповић, Љубодраг. Зоран Марковић, επιμ. Јагодинска нахија, књига прва 1815 —1823 (PDF) (στα Σερβικά). Јагодина: Историјски архив Јагодина. 86-902609-5-1. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 27 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2012.
- ↑ 2,0 2,1 Калабић, Радован (27 Φεβρουαρίου 2012). Аврам Петронијевић (1791-1852) (στα Σερβικά). Фонд Слободан Јовановић. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2012.
- ↑ Петковић, Ђорђе. ПОКУШАЈ РАЗЈАШЊЕЊА КОНТРАВЕРЗИ У САВРЕМЕНОЈ ЛИТЕРАТУРИ О ИСТОРИЈСКИМ ЛИЧНОСТИМА ПОМОРАВЉА С ПОЧЕТКА XIX ВЕКА (PDF) (στα Σερβικά). Параћин: Историјски архив Јагодина. σελ. 5. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2012.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Историја Крагијевца на сајту -{www.zastavinsoliter.com}-». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2013.
- ↑ 5,0 5,1 «„СРБИЈА 1813-1858 - други део", на сајту www.srpskadijaspora.info Данијел Спасојевић, Историјски архив Ниш: „Сто седамдесет година од доношења првог српског устава" (чланак о доношењу устава и разлозима за његово доношење)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2013.
- ↑ Милета РАДОЈКОВИЋ, на сајту САНУ[νεκρός σύνδεσμος]