Μιλόικο Λεσιάνιν

Ο Μιλόικο Λεσιάνιν (σερβικά: Милојко Лешјанин) (Λέσιγιε, 15 Φεβρουαρίου 1830 - Βελιγράδι 15 Φεβρουαρίου 1896), ήταν Σέρβος στρατιωτικός και πολιτικός, κάτοχος πολλών εγχώριων και ξένων βραβείων και μεταλλίων.

Μιλόικο Λεσιάνιν
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	15  Φεβρουαρίου 1830 Paraćin
Θάνατος	15  Φεβρουαρίου 1896 Βελιγράδι
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	στρατηγός
Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Γεννήθηκε στο χωριό Λέσιγιε στην Παρασίν, από το όνομα του χωριού προέρχεται και το επώνυμο του Λεσιάνιν, το πραγματικό του επώνυμο ήταν Γιοβάνοβιτς και το Λεσιάνιν παρωνύμιο που τελικά επικράτησε σαν επώνυμο του. Δίδαξε σε δημοτικό σχολείο στο Παρασίν και τέσσερα χρόνια στο γυμνάσιο του Βελιγραδίου.

Στον στρατό εισήλθε στις 5 Σεπτεμβρίου του 1849, ως λοχίας και στις 6 Σεπτεμβρίου 1850 εισήλθε στην, νέα τότε, σχολή πυροβολικού τη σημερινή στρατιωτική ακαδημία. Μετά την ολοκλήρωση της ακαδημίας έγινε ανθυπολοχαγός και στις 11 Δεκεμβρίου του 1855 στάλθηκε στην Πρωσία για στρατιωτικές σπουδές. Με την επιστροφή του από την Πρωσία στις 27 Μαΐου 1859 έγινε Αντιστράτηγος, και χρεώθηκε τμήμα στη στρατιωτική Ακαδημία.

Στον βομβαρδισμό του Βελιγραδίου από τους Τούρκους ο Λεσιάνιν πήρε την εντολή να διοικήσει ειδικό τμήμα της άμυνας της πόλης του Βελιγραδίου.

Μέχρι το τέλος του 1868 υπηρέτησε ως καθηγητής της στρατιωτικής ακαδημίας, διδάσκοντας τους επίσημους κανόνες, τακτική, γενική εξυπηρέτηση του προσωπικού και στρατιωτική διοίκηση.

Στις 7 Νοέεμβρίου 1868 έγινε γενικός διευθυντής του στρατιωτικού τμήματος του υπουργείου Στρατιωτικών. Στις 2 Απριλίου 1873 διορίσθηκε υπουργός άμυνας έως το 1874 που έγινε διευθυντής της στρατιωτικής σχολής ευελπίδων. Στις 22 Αυγούστου 1875 ήταν ο διοικητής του Σερβικού στρατού και στη συνέχεια το 1876 διοικητής της Τιμόσκι και βοηθός του Πρίγκιπα.

Στον δεύτερο Σερβοτουρκικό πόλεμο διετέλεσε διοικητής της Μοραβίας και διοικητής του σώματος της Τιμόσκι. Στα τέλη του 1879 έγινε αρχηγός του γενικού επιτελείου στρατού της Σερβίας.

Στις 19 Οκτωβρίου 1880 διορίσθηκε εκ νέου υπουργός άμυνας. Μετά από ένα χρόνο έγινε διοικητής του ενεργού στρατού, και στη συνέχεια αρχηγός του γενικού επιτελείου στρατού. Στον σερβοβουλγαρικό πόλεμο ήταν στρατιωτικός διοικητής της Τιμόσκι.

Μετά τον πόλεμο για τρίτη φορά έγινε αρχηγός του γενικού επιτελείου στρατού. Τον Απρίλιο του 1888 με αίτημα του αποστρατεύτηκε. Από τότε και μέχρι το θάνατό του έζησε στο Βελιγράδι.

Ο Λεσνιάνιν ήταν επί οκτώ χρόνια πρόεδρος του ερυθρού σταυρού στη Σερβία. Είχε παρασημοφορηθεί με πάνω από δέκα μετάλλια, τόσο εγχώρια όσο και ξένα. Το πρώτο του παράσημο ήταν όταν υπερασπίστηκε γενναία το Ζάγιεσαρ από τον Οσμάν Πασά, και το δεύτερο στην πολιορκία της Νις όπου υπέγραψε με τον Τούρκο ανώτερο αξιωματικό την παράδοση της Νις (29 Δεκεμβρίου 1877). Για την επιτυχία του αυτή έλαβε το βαθμό του στρατηγού.

Πηγές

• М. Ђ. Милићевић, Додатак поменику од 1888. Знаменити људи у српског народа који су преминули до краја 1900. г., Београд 1901, 81-83