Μοραβία
Συντεταγμένες: 49°30′N 17°0′E / 49.500°N 17.000°E
Η Μοραβία (τσεχ., σλοβακ. Morava, γερμ. Mähren, ουγγρ. Morvaország, πολων. Morawy) είναι ιστορική περιοχή στο ανατολικό τμήμα της Τσεχίας. Η περιοχή πήρε το όνομά της από τον ποταμό Μοράβα.
| Μοραβία | |||
|---|---|---|---|
| |||
 | |||
| Χώρα | Τσεχία και Εδάφη του Βοημικού Στέμματος | ||
| Διοικητική υπαγωγή | Τσεχία, Προτεκτοράτο Βοημίας και Μοραβίας, Τσεχική Σοσιαλιστική Δημοκρατία και Εδάφη του Βοημικού Στέμματος | ||
| Πρωτεύουσα | Μπρνο και Όλομουτς | ||
| Έκταση | 22.348,87 km² | ||
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 49°30′0″N 17°0′0″E | ||
| δεδομένα () | |||
ΓεωγραφίαΕπεξεργασία
Η Μοραβία καταλαμβάνει το ανατολικό τμήμα της Τσεχίας και περιλαμβάνει τους νομούς Μοραβίας-Σιλεσίας, Ζλιν, Όλομοουτς, Πάρντουμπιτσε, Βίσοτσινα και Νότιας Βοημίας. Συνορεύει βόρεια με την Πολωνία και το τσεχικό τμήμα της Σιλεσίας, ανατολικά με τη Σλοβακία, νότια με την Αυστρία και δυτικά με την ιστορική περιοχή της Βοημίας. Μέχρι το 1641, πρωτεύουσα της Μοραβίας ήταν το Όλομοουτς, αλλά μετά την κατάληψή της από τους Σουηδούς, πρωτεύουσα έγινε το Μπρνο.
ΟικονομίαΕπεξεργασία
Στα νότια, οι περιοχές στη λεκάνη της Βιέννης είναι σημαντικές για την εξόρυξη πετρελαίου και λιγνίτη. Στην περιοχή γύρω από την Οστράβα μέχρι το 1995 υπήρχε έντονη δραστηριότητα ανθρακωρυχείων. Σημαντικά βιομηχανικά αγαθά είναι ο σίδηρος, χημικά, δέρμα, και οικοδομικά υλικά, ενώ τα κύρια οικονομικά κέντρα είναι το Μπρνο, το Όλομοουτς και η Οστράβα.
Η Μοραβία είναι επίσης γνωστή για την αμπελουργία της: περιλαμβάνει το 94% των αμπελώνων της Τσεχίας κι είναι το κέντρο παραγωγής κρασιού στη χώρα.
ΙστορίαΕπεξεργασία
Γύρω στο 60 π.Χ., οι Βόιοι, κέλτικο φύλο, αποσύρθηκαν από την περιοχή της Μοραβίας, όπου έφτασαν γερμανικά φύλα κι αργότερα, τον 6ο αιώνα, σλαβικοί πληθυσμοί. Το 833, δημιουργήθηκε η Μεγάλη Μοραβία, με την κατάκτηση των εδαφών της σημερινής Σλοβακίας και βόρειας Ουγγαρίας και τη δεκαετία του 890 επεκτάθηκε, περιλαμβάνοντας πλέον τα εδάφη της σημερινής Τσεχίας και Σλοβακίας, της δυτικής Ουγγαρίας, της Λουσατίας στη σημερινή Γερμανία, της Σιλεσίας και της λεκάνης του Βίστουλα στη σημερινή Πολωνία. Με το θάνατο του βασιλιά Σβάτοπλουκ το 895, οι πρίγκιπες της Βοημίας έγιναν βασάλοι του άρχοντα των ανατολικών Φράγκων και το κράτος της Μοραβίας διαλύθηκε με την επιδρομή των Μαγυάρων το 906-907.
Οι Μαγυάροι ηττήθηκαν από τον Αυτοκράτορα Όθωνα Α΄ το 955 κι η Μοραβία πέρασε υπό την εξουσία του Βολεσλάβου Α΄ της Βοημίας, της δυναστείας των Πρεμυσλίδων. Ο Βολέσλαος Α΄ της Πολωνίας προσάρτησε τη Μοραβία το 999, αλλά επανακτήθηκε από τον Βρετισλάβο Α΄ της Βοημίας, ο οποίος εξουσίαζε και τη Βοημία μετά το 1035.
Η Μοραβία έφτασε στο μεγαλύτερο καθεστώς αυτονομίας της το 1182, όταν ο αυτοκράτορας Φρειδερίκος Α΄ την κατέστησε ηγεμονία, ανεξάρτητη από τη Βοημία και υποκείμενη κατευθείαν στον αυτοκράτορα. Ωστόσο, το 1197 ο Βλαδισλάβος Γ΄ της Βοημίας έλυσε το πρόβλημα διαδοχής με τον αδερφό του, Ότακαρ Α΄ και αποδέχθηκε την ηγεμονία της Μοραβίας υποτελή στη Βοημία.
Από τότε και στο εξής, Μοραβία και Βοημία έχουν κοινή ιστορία. Από το 1310, οι δυο περιοχές βρίσκονταν υπό τη δυναστεία των Λουξεμβούργων μέχρι που πέρασαν στην εξουσία του Άλφρεντ Β΄ των Αψβούργων το 1437. Κατά τη διάρκεια των Πολέμων των Χουσιτών, οι Αψβούργοι έχασαν τον έλεγχο των δυο περιοχών και προσωρινά διαιρέθηκαν, καθώς το 1469 η Μοραβία πέρασε στα χέρια του βασιλιά Κόρβινους της Ουγγαρίας, μέχρι το 1490, οπότε κι επανενώθηκαν και παρέμειναν υπό τους Αψβούργους μέχρι το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Μετά τη διάσπαση της Αυστροουγγαρίας το 1918, η Μοραβία έγινε τμήμα της Τσεχοσλοβακίας και του προτεκτοράτου Βοημίας και Μοραβίας κατά τη γερμανική κατοχή στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1945, εκδιώχθηκε η γερμανική μειονότητα από τη Μοραβία, ενώ η περιοχή έγινε τμήμα της Τσεχίας μετά τη διάλυση της Τσεχοσλοβακίας το 1993.
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ Svoboda, Zbyšek; Fojtík, Pavel; Exner, Petr; Martykán, Jaroslav (2013). «Odborné vexilologické stanovisko k moravské vlajce». Vexilologie. Zpravodaj České vexilologické společnosti, o.s. č. 169. Brno: Česká vexilologická společnost, pp. 3319, 3320. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-09-24. https://web.archive.org/web/20190924150044/http://www.moravska-vlajka.eu/dokumenty/vexilologie-169.pdf.
- ↑ Pícha, František (2013). «Znaky a prapory v kronice Ottokara Štýrského». Vexilologie. Zpravodaj České vexilologické společnosti, o.s. č. 169. Brno: Česká vexilologická společnost, pp. 3320-3324. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-09-24. https://web.archive.org/web/20190924150044/http://www.moravska-vlajka.eu/dokumenty/vexilologie-169.pdf.