Μιχαήλ Γλυκάς

Βυζαντινός ποιητής και χρονογράφος


Ο Μιχαήλ Γλυκάς ήταν βυζαντινός ποιητής και χρονογράφος. Έζησε τον 12ο αιώνα και έγραψε στη λαϊκή γλώσσα της εποχής του.

Μιχαήλ Γλυκάς
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1125
Κέρκυρα
Θάνατος1204[1]
Κωνσταντινούπολη
Χώρα πολιτογράφησηςΒυζαντινή Αυτοκρατορία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςμεσαιωνική ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιστορικός
αστρολόγος
θεολόγος
συγγραφέας
μαθηματικός
ποιητής[2]

Βιογραφία

Επεξεργασία

Καταγόταν από την Κέρκυρα αλλά έζησε στην Κωνσταντινούπολη στα χρόνια του αυτοκράτορα Μανουήλ Α' Κομνηνού (1143-1180). Ήταν λόγιος, ποιητής, θεολόγος και χρονογράφος.

Αναφέρεται ότι κλείστηκε στη φυλακή, εξαιτίας μιας συκοφαντίας από κάποιον γείτονά του[3] και έγραψε από την φυλακή δύο επιστολές (που μαζί και οι δύο συγκροτούν ένα ενιαίο ποίημα) προς τον αυτοκράτορα, παρακαλώντας τον να τον ελευθερώσει. Ο αυτοκράτορας όμως οργίστηκε εναντίον του και διέταξε να τον τυφλώσουν, ποινή που μάλλον δεν εκτελέστηκε.

Συγγράμματα

Επεξεργασία

Έγραψε θεολογικά έργα και μια συλλογή παροιμιών. Το πιο γνωστό έργο του είναι η Βίβλος χρονική, μια χρονογραφία από την δημιουργία του κόσμου μέχρι το 1118.

Στη Βίβλο χρονική χρησιμοποιεί παλιότερους χρονογράφους και ιστοριογράφους (Σκυλίτζη, Κεδρηνό, Ψελλό, Ζωναρά) και δεν έχει αυστηρή ιστορική μέθοδο. Το έργο έχει παραινετικό χαρακτήρα και περιέχει πολλές διηγήσεις από την φυσική ιστορία, θεολογικές παρεμβολές κλπ.

Η γλώσσα του έχει πολλά λαϊκά στοιχεία, αλλά δεν είναι ακριβώς η λαϊκή γλώσσα της εποχής του. Θεωρείται ότι είναι πιο κοντά στην λεγόμενη φιλολογική κοινή.

  • Αγνή Βασιλικοπούλου-Ιωαννίδου, Η Βυζαντινή Ιστοριογραφία (324-1204) Σύντομη επισκόπηση, Αθήνα

Αναφορές

Επεξεργασία
  1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 119153084. Ανακτήθηκε στις 16  Οκτωβρίου 2015.
  2. Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2019.
  3. Πολίτης, Λίνος. Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Αθήνα: ΜΙΕΤ (Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης). σελ. 32. ISBN 9789602506059. Σὲ μιὰ γλώσσα͵ μᾶλλον ἀνάμεικτη (μὲ κατάσπαρτα ὅμως πολλὰ δημοτικὰ στοιχεῖα) ἀπηύθηνε τὸ μοναδικό του αὐτὸ δημοτικὸ ποίημα πρὸς τὸν Μανουὴλ Α’ Κομνηνὸ ἀπὸ τὴ φυλακὴ ὅπου τὸν ἔκλεισαν οἱ διαβολὲς͵ ὅπως λέει͵ κάποιου γείτονα.