Ο Μπέντζαμιν Μπέρελ Φέρεντς (αγγλικά: Benjamin Berell Ferencz, 11 Μαρτίου 1920 – 7 Απριλίου 2023) )[9][10][11] ήταν Αμερικανός δικηγόρος Ουγγρικής, Ρουμανικής, και Εβραϊκής καταγωγής. Ήταν ερευνητής των εγκλημάτων πολέμου των Ναζί κατά τον Β´ παγκόσμιο πόλεμο και ο επικεφαλής εισαγγελέας του στρατού των ΗΠΑ στη δίκη των Ταγμάτων Θανάτου των SS, μια από τις 12 στρατιωτικές δίκες που έγιναν στη Νυρεμβέργη της Γερμανίας από τις αμερικανικές αρχές. Αργότερα έγινε υποστηρικτής της καθιέρωσης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου και ενός διεθνούς νομοθετικού πλαισίου για τη δικαιοσύνη. Από το 1985 έως το 1996, ήταν επίκουρος καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο πανεπιστήμιο Πέις(D/R) της Νέας Υόρκης.

Μπέντζαμιν Μπ. Φέρεντς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Benjamin Berell Ferencz (Αγγλικά)
Γέννηση11  Μαρτίου 1920[1][2]
Ciolt[3]
Θάνατος7  Απριλίου 2023[4]
Boynton Beach
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής (από 1933)
Βασίλειο της Ουγγαρίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[5][6]
ΣπουδέςΚολλέγιο Σίτυ της Νέας Υόρκης (έως 1940)[7]
Νομική Σχολή Χάρβαρντ (έως 1943)[7]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητανομικός[8]
δικηγόρος
διδάσκων πανεπιστημίου
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο Πέις (1985–1996)[7]
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςλοχίας/Αμερικανικός Στρατός
Πόλεμοι/μάχεςΒ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΜεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (2010)
Μετάλλιο Τιμής Νταγκ Χάμαρσολντ (2013)
βραβείο Erasmus (2009)
National Jewish Book Award (1980)
service star
Pahl Peace Prize (2021)
Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσου (Δεκέμβριος 2022)
Ιστότοπος
www.benferencz.org
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία Επεξεργασία

Νεαρή ηλικία Επεξεργασία

Γεννήθηκε στην Τρανσυλβανία, από όπου αργότερα η οικογένεια του μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής όταν αυτός ήταν μόνο 10 μηνών. Σύμφωνα με την μαρτυρία του, η οικογένεια του έφυγε από τη Ρουμανία για να αποφύγει την καταδίωξη των Ούγγρων εβραϊκής καταγωγής όταν η περιοχή της Τρανσυλβανίας παραχωρήθηκε από την Ουγγαρία στη Ρουμανία με την Συνθήκη του Τριανόν το 1920 μετά τον Α´ Παγκόσμιο Πόλεμο.[12] Η οικογένεια του εγκαταστήθηκε στη Νέα Υόρκη, όπου και έζησαν στην περιοχή Λόουερ Ηστ Σάιντ(D/R) του Μανχάταν.[13]

Σπούδασε πρόληψη εγκλημάτων στο Κολλέγιο Σίτυ της Νέας Υόρκης(D/R) και κέρδισε υποτροφία για την Νομική Σχολή του Χάρβαρντ(D/R) με τις εξετάσεις του στο ποινικό δίκαιο. Στο Χάρβαρντ, σπούδασε υπό τον καθηγητή δικαίου Ρόσκο Πάουντ(D/R)[14] καθώς και διεξήγαγε ερευνητικές μελέτες για τον κοινωνιολόγο Σέλντον Γκλούεκ(D/R), ο οποίος την εποχή εκείνη έγραφε ένα βιβλίο που πραγματεύονταν τα εγκλήματα πολέμου. Ο Φέρεντς αποφοίτησε από το Χάρβαρντ το 1943.[15] Μετά τις σπουδές του, κατατάχτηκε στον Στρατό Ξηράς των ΗΠΑ όπου και υπηρέτησε στο 115ο τάγμα αντιαεροπορικού πυροβολικού.[13] Το 1945, μετατάχθηκε στο αρχηγείο της 3ης Στρατιάς του στρατηγού Πάτον, όπου του δόθηκε μια ομάδα εμπειρογνωμόνων της οποίας η αποστολή ήταν η συλλογή στοιχείων για εγκλήματα πολέμου. Υπό την ιδιότητά του αυτή, στάλθηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης καθώς απελευθερώνονταν από τον αμερικανικό στρατό.[13]

Δίκες της Νυρεμβέργης Επεξεργασία

 
Η ταυτότητα του Φέρεντς κατά τις δίκες της Νυρεμβέργης

Τα Χριστούγεννα του 1945,[14] ο Φέρεντς έλαβε τιμητική απόλυση από τον στρατό με το βαθμό του λοχία. Επέστρεψε στη Νέα Υόρκη, αλλά λίγες εβδομάδες αργότερα κλήθηκε να επιστρέψει στη Γερμανία για να συμμετέχει ως εισαγγελέας στις επακόλουθες Δίκες της Νυρεμβέργης στη νομική ομάδα του Τέλφορντ Τέιλορ(D/R). Ο Τέιλορ τον προήγαγε σε επικεφαλής εισαγγελέα στην υπόθεση των Ταγμάτων Θανάτου των SS —η οποία ήταν και η πρώτη υπόθεση με την οποία ασχολήθηκε ο Φέρεντς.[13] Και οι 22 κατηγορούμενοι στη δίκη καταδικάστηκαν, με τους 14 να λαμβάνουν θανατικές ποινές, εκ των οποίων μόνο οι 4 εκτελέστηκαν τελικά.

 
Ο Μπέντζαμιν Φέρεντς σε νεανική ηλικία

Σε μια συνέντευξη του 2005 στην εφημερίδα Ουάσινγκτον Ποστ ο Φέρεντς αποκάλυψε κάποιες από τις δραστηριότητες του κατά την περίοδο όπου βρισκόταν στη Γερμανία, με σκοπό να δείξει πόσο διαφορετικά ήταν τα ήθη κατά την εποχή εκείνη:

Κάποια στιγμή είδα μερικούς πρόσφυγες να χτυπάνε ένα μέλος των SS και κατόπιν να τον δένουν στην ατσάλινη σχάρα ενός κρεματόριου. Τον έσυραν μέσα στο φούρνο, έθεσαν τον φούρνο σε λειτουργία και κατόπιν τον έβγαλαν έξω. Άρχισαν να τον χτυπάνε και πάλι, και μετά τον έβαλαν πάλι μέσα μέχρι που κάηκε ζωντανός. Δεν έκανα τίποτα για να τους σταματήσω. Φαντάζομαι πως θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω το πιστόλι μου ή να πυροβολήσω στον αέρα, αλλά δεν είχα τη διάθεση να το κάνω. Με κάνει αυτό συνένοχο στο φόνο;[16]
Ξέρεις πως έπαιρνα τις καταθέσεις των μαρτύρων; Πήγαινα σε κάποιο χωριό όπου, για παράδειγμα ένας Αμερικανός πιλότος είχε πέσει με αλεξίπτωτο και είχε λιντσαριστεί, και τους έβαζα όλους σε μια σειρά μπροστά στον τοίχο. Κατόπιν τους έλεγα, ότι όποιος λέει ψέματα θα εκτελεστεί επί τόπου. Δεν σκέφτηκα πως οι καταθέσεις που δίνονταν υπό πίεση θα ήταν μη αξιόπιστες.[16]

Ο Φέρεντς έμεινε στη Γερμανία και μετά το πέρας των δικών της Νυρεμβέργης, μαζί με τη σύζυγο του Γερτρούδη με την οποία είχαν παντρευτεί στη Νέα Υόρκη το 1946.[13][17][10] Συμμετείχε στην προετοιμασία των διαδικασιών των πολεμικών αποζημιώσεων και αποκαταστάσεων για τα θύματα που είχαν καταδιωχτεί από τους Ναζί, καθώς και πήρε μέρος στις διαπραγματεύσεις που οδήγησαν στη Συμφωνία Αποζημιώσεων μεταξύ Ισραήλ και Δυτικής Γερμανίας(D/R) στις 10 Σεπτεμβρίου του 1952[18] και τους πρώτους νόμους της Γερμανικής επανένωσης(D/R) το 1953.[13] Το 1956, η οικογένεια του επέστρεψε στις ΗΠΑ όπου και ξεκίνησε να εργάζεται ως δικηγόρος.[17][19]

Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο Επεξεργασία

 
Ο Φέρεντς στην αίθουσα όπου έγιναν οι επακόλουθες δίκες της Νυρεμβέργης, το 2012, σχεδόν 6 δεκαετίες αργότερα

Οι εμπειρίες που είχε στις δίκες της Νυρεμβέργης άφησαν το στίγμα τους στον Φέρεντς.[17] Το 1966, και υπό την επήρρεια του πολέμου του Βιετνάμ, ο Φέρεντς αποχώρησε από τη δικηγορία και ξεκίνησε να εργάζεται για τη δημιουργία ενός Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου το οποίο θα εκδίκαζε διεθνείς υποθέσεις εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και εγκλημάτων πολέμου.[17] Εξέδωσε επίσης αρκετά βιβλία με αυτή τη θεματολογία, στα οποία ανέλυσε την ανάγκη ύπαρξης ενός τέτοιου δικαστηρίου.[15] Από το 1985 έως το 1996, ο Φέρεντς εργάστηκε επίσης ως επίκουρος καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο πανεπιστήμιο Πέις(D/R) της Νέας Υόρκης.[12]

Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ιδρύθηκε τελικά την 1η Ιουλίου του 2002, όταν το Καταστατικό της Ρώμης για το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο(D/R) τέθηκε σε ισχύ. Οι ΗΠΑ υπό τον πρόεδρο Τζωρτζ Μπους υπέγραψαν την συνθήκη, αλλά δε την επικύρωσαν. Αντ'αυτού οι ΗΠΑ έκαναν πολλές διμερείς συμφωνίες με άλλες κυβερνήσεις βάσει των οποίων οι Αμερικανοί πολίτες θα εξαιρούνταν από το να παρουσιαστούν στο Διεθνές Δικαστήριο.[20]

Ο Φέρεντς έχει διαφωνήσει επανειλλημένως με αυτή την πρακτική και πρότεινε την είσοδο των ΗΠΑ στο Διεθνές Δικαστήριο χωρίς επιφυλάξεις, καθώς ο κανόνας πως ο νόμος πρέπει να είναι ο ίδιος για όλους, πρέπει να εφαρμόζεται και στις διεθνείς σχέσεις.[17] Σε αυτό το πνεύμα, κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης το 2006 πρότεινε πως όχι μόνο ο Σαντάμ Χουσεΐν θα έπρεπε να είχε δικαστεί, αλλά και ο Τζωρτζ Μπους επίσης καθώς ο πόλεμος του Ιράκ είχε ξεκινήσει χωρίς προηγούμενη έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.[17]

Ύστερη ζωή Επεξεργασία

Το 2009, απονεμήθηκε στον Φέρεντς το βραβείο Erasmus, μαζί με τον Αντόνιο Κασέσε.[21]

Στις 3 Μαΐου του 2011, 2 ημέρες μετά την ανακοίνωση του θανάτου του Οσάμα Μπιν Λάντεν, ο Φέρεντς σε ένα άρθρο του στους Τάιμς της Νέας Υόρκης έγραψε πως η παράνομη και ανεγγύητη εκτέλεση -ακόμα και πιθανών κατά συρροή δολοφόνων- υπονομεύει τη δημοκρατία.[22][23]

Στις 16 Μαρτίου του 2012, ο Φέρεντς ανακοίνωσε πως η καταδίκη του Τομάς Λουμπάνγκα(D/R) από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ήταν ένα ορόσημο στην εξέλιξη του διεθνούς ποινικού δικαίου.[24]

Επιλεγμένη βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • Ferencz, B. : Mémoires de Ben, procureur à Nuremberg et avocat de la paix mondiale, (an autobiography), Michalon, Paris, 2012.
  • Ferencz, B.: New Legal Foundations for Global Survival: Security Through the Security Council, Oceana 1994; ISBN 0-379-21207-2.
  • Ferencz, B.; Keyes, K. Jr.: Planethood: The Key to Your Future, Vision Books 1988. Reprint 1991; ISBN 0-915972-21-2.
  • Ferencz, B.: A Common Sense Guide to World Peace, Oceana 1985.
  • Ferencz, B.: Enforcing International Law: A Way to World Peace, Oceana 1983.
  • Ferencz, B.: Less Than Slaves: Jewish Forced Labor and the Quest for Compensation, Harvard 1979. Reprint 2002, Indiana University Press & USHMM; ISBN 0-253-21530-7.
  • Ferencz, B.: An International Criminal Court: A Step Toward World Peace, Oceana 1980. ISBN 0-379-20389-8.
  • Ferencz, B.: Defining International Aggression: The Search for World Peace, Oceana 1975. ISBN 0-379-00271-X.

Διαλέξεις Επεξεργασία

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm2290541. Ανακτήθηκε στις 12  Αυγούστου 2015.
  2. 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w6qs8chk. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. www.deutsche-biographie.de/gnd11646545X.html.
  4. «Benjamin B. Ferencz, Last Surviving Nuremberg Prosecuter, Dies at 103». (Αγγλικά)
  5. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12294069k. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. hka20211118004. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  7. 7,0 7,1 7,2 «The New York Times». (Αγγλικά) The New York Times. The New York Times Company, A. G. Sulzberger. Μανχάταν, Νέα Υόρκη.
  8. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25  Ιουνίου 2015.
  9. Gale Reference Team: Biography - Ferencz, Benjamin B(erell) (1920-):, Thomson Gale, April 6, 2006.
  10. 10,0 10,1 Logli, Ch.: Benjamin Ferencz στη Wayback Machine του Internet Archive (αρχειοθετήθηκε Ιανουάριος 13, 2006), Nuclear Age Peace Foundation, 1999? URL last accessed 2006-12-12.
  11. Ferencz, B.: Photos. One of the captions reads "On March 11, 2003, his 83rd birthday, ..." URL last accessed 2006-12-13.
  12. 12,0 12,1 Ferencz, B.: A Prosecutor's Personal Account: From Nuremberg to Rome Αρχειοθετήθηκε 2007-02-02 στο Wayback Machine., Journal of International Affairs 52, Columbia University, 1999. URL last accessed 2006-12-12.
  13. 13,0 13,1 13,2 13,3 13,4 13,5 USHMM: Chief prosecutor Benjamin Ferencz presents his case at the Einsatzgruppen Trial[νεκρός σύνδεσμος], USHMM photograph #41618. URL last accessed 2006-12-12.
  14. 14,0 14,1 The Legal History Project: Interview with Benjamin Ferencz, May 2006. URL last accessed 2006-12-12.
  15. 15,0 15,1 Ferencz, B.: (Auto-)Biography Αρχειοθετήθηκε 2008-01-09 στο Wayback Machine.. URL last accessed 2006-12-12.
  16. 16,0 16,1 Matthew Brzezinski, Giving Hitler Hell Washington Post Sunday, July 24, 2005; Page W08
  17. 17,0 17,1 17,2 17,3 17,4 17,5 Harvard Law School: Benjamin Ferencz: Speaker's biography from the Pursuing Human Dignity: The Legacies of Nuremberg for International Law, Human Rights & Education conference, November 2005. URL last accessed 2006-12-12.
  18. USHMM: Chancellor Konrad Adenauer signs the reparations agreement between the Federal Republic of Germany and Israel Αρχειοθετήθηκε 2008-01-20 στο Wayback Machine., USHMM photograph #11019. URL last accessed 2006-12-13.
  19. Ferencz, B.: Telford Taylor: Pioneer of International Criminal Law Αρχειοθετήθηκε 2007-02-02 στο Wayback Machine., Columbia Journal of Transnational Law 37(3), pp. 661 – 664; 1999. URL last accessed 2006-12-13.
  20. Coalition for the International Criminal Court: 2006. Status of US Bilateral Immunity Acts Αρχειοθετήθηκε 2012-03-15 στο Wayback Machine.. 2006. URL last accessed 2006-12-12.
  21. Stichting Praemium Erasmianum: 2009: Antonio Cassese, Benjamin Ferencz Αρχειοθετήθηκε 2016-03-01 στο Wayback Machine.. URL last accessed 2012-11-15.
  22. Ferencz Weighs in on Bin Laden Killing Αρχειοθετήθηκε 2011-05-25 στο Wayback Machine. 2011-05-03
  23. Letter to NY Times re: Bin Laden's Killing Αρχειοθετήθηκε 2011-05-25 στο Wayback Machine. 2011-05-03
  24. Letter to NY Times re: Crimes Against Humanity 2012-03-16

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία