Μπιάνκα και Φαλλιέρο
Μπιάνκα και Φαλλιέρο, ή Το συμβούλιο των τριών (ιταλικά: Bianca e Falliero, ossia Il consiglio dei tre) είναι ένα δίπρακτο οπερατικό μελόδραμμα του Τζοακίνο Ροσσίνι σε ιταλικό λιμπρέτο του Φελίτσε Ρομάνι, βασισμένο στην τραγωδία Les Vénitiens, ou Blanche et Montcassin του Αντουάν-Βίνσεντ Αρνό.
| Μπιάνκα και Φαλλιέρο | |
|---|---|
| |
| Πρωτότυπος τίτλος | Bianca e Falliero, ossia Il consiglio dei tre |
| Γλώσσα πρωτοτύπου | Ιταλικά |
| Μουσική | Τζοακίνο Ροσσίνι |
| Λιμπρέτο | Φελίτσε Ρομάνι |
| Λογοτεχνική πηγή | Les Vénitiens, ou Blanche et Montcassin |
| Πράξεις | 2 |
| Πρεμιέρα | 26 Δεκεμβρίου 1819 |
| Θέατρο | Σκάλα του Μιλάνου |
Ιστορικό απόδοσης Επεξεργασία
Η πρεμιέρα της όπερας πραγματοποιήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 1819 στη Σκάλα του Μιλάνου. Στην πρεμιέρα τραγούδησε ο Τζουζέπε Φιοραβάντι, ένας δημοφιλής κωμικός μπάσος της εποχής και γιος του συνθέτη Βαλεντίνο Φιοραβάντι. Η Καρολίνα Μπάσι, Ιταλίδα κοντράλτο που θεωρείται μία από τις καλύτερες της εποχής της, ερμήνευσε επίσης έναν ρόλο στην όπερα.[1]
Το έργο παίχτηκε τριάντα φορές κατά την αρχική σεζόν στο Μιλάνο και σε όλη την Ιταλία αλλά και αλλού σε κάποιο βαθμό πριν εξαφανιστεί τελείως στην αφάνεια μετά το 1846. Αναβίωσε στο Φεστιβάλ Όπερας Ροσσίνι του Πέζαρο το 1986.
Η όπερα θεωρείτο πολύ δύσκολο να τραγουδηθεί λόγω της έντασης στη γραφή της κολορατούρας.
Ρόλοι Επεξεργασία
| Ρόλος | Είδος φωνής | Ηθοποιοί της πρεμιέρας
26 Δεκεμβρίου 1819 (Διευθυντής ορχήστρας: Τζοακίνο Ροσσίνι και Αλεσσάντρο Ρόλλα)[2] |
|---|---|---|
| Μπιάνκα | Σοπράνο | Violante Camporesi |
| Καπέλιο | Μπάσος | Giuseppe Fioravanti |
| Κονταρένο | Τενόρος | Claudio Bonoldi |
| Κωστάντζα | Σοπράνο | Adelaide Ghinzani |
| Φαλλιέρο | Κοντράλτο | Carolina Bassi |
| Πριούλι | Μπάσος | Alessandro De Angeli |
| Πιζάνι | Τενόρος | Francesco Antonio Biscottini |
| Λορεντάνο | ομιλούμενος | |
| Γερουσιαστές, ευγενείς και γυναίκες, δικαστικοί επιμελητές, στρατιώτες, υπηρέτες | ||
Υπόθεση Επεξεργασία
Η όπερα αυτή είναι μια ιστορία συναισθηματικής ακρότητας και πικρής διαμάχης μέσα στην απειλούμενη από τον πόλεμο Βενετία. Ο ήρωας Φαλλιέρο επιστρέφει στο σπίτι του αφού νίκησε τους εχθρούς της πόλης και βρίσκει την αγαπημένη του Μπιάνκα έτοιμη να παντρευτεί έναν αντίπαλο.
Τόπος: Βενετία
Χρόνος: 17ος αιώνας
Α΄ Πράξη Επεξεργασία
Ο Κονταρένο προσφέρει την κόρη του Μπιάνκα σε γάμο με τον Καπέλιο, μέλος μιας αντίπαλης φυλής, σε μια πράξη συμφιλίωσης που σκοπό έχει να τερματίσει μια μακροχρόνια οικογενειακή διαμάχη. Η Μπιάνκα, ωστόσο, αγαπά τον Φαλλιέρο, που φημολογείται ότι πέθανε πρόσφατα υπερασπιζόμενος τη Βενετία κατά τη διάρκεια μιας στρατιωτικής απειλής. Τραγουδά για τον έρωτά της για τον νεαρό στρατηγό στην καβατίνα Della rosa il bel vermiglio. Μόλις ο Φαλλιέρο επιστρέφει από τον πόλεμο και η Μπιάνκα επαναστατεί ενάντια στο σχέδιο του πατέρα της για αυτήν, ο Κονταρένο απειλεί να καταστρέψει τον Φαλλιέρο. Η γαμήλια τελετή ξεκινά, μα η Μπιάνκα αρνείται να παντρευτεί τον Καπέλιο μη υπογράφοντας το πιστοποιητικό του γάμου. Ο Φαλλιέρο ξεσπά στη σκηνή.
Β΄ Πράξη Επεξεργασία
Ο Φαλλιέρο αναγκάζεται να τρέξει μακριά από τη σκηνή του γάμου για να γλιτώσει από την οργή του πατέρα της Μπιάνκα, η οποία επίσης αρνείται τη συνέχιση της γαμήλιας τελετής. Φτάνουν τα νέα ότι ο Φαλιέρο έχει συλληφθεί και πρέπει να δικαστεί για υποτιθέμενη προδοσία: το ότι έχει επαφές με μια ξένη δύναμη επειδή βρέθηκε κρυμμένος στην Ισπανική Πρεσβεία. Δυστυχώς για αυτόν, οι κριτές του θα είναι το Συμβούλιο των Τριών: Κονταρένο, Καπέλιο και Λορεντάνο. Αν και ο Φαλλιέρο δεν υπερασπίζεται τις πράξεις του, οι έντονες και παθιασμένες εκκλήσεις της Μπιάνκα πείθουν τον Καπέλιο ότι οι δύο αγαπημένοι ανήκουν μαζί ενωμένοι. Όλα τελειώνουν αισίως.
Ανακυκλωμένη και επαναχρησιμοποιημένη μουσική Επεξεργασία
Το κουαρτέτο κατά τη διάρκεια της δοκιμαστικής σκηνής Cielo, il mio labbro ispira δουλεύτηκε αρκετές φορές από τον Ροσσίνι όλα αυτά τα χρόνια, και η δημοτικότητά του τελικά ξεπέρασε αυτή της ίδιας της όπερας.[3] Ο κριτικός Σταντάλ θεώρησε αυτό το κουαρτέτο ως μια από τις καλύτερες δημιουργίες του Ροσσίνι. Στο δέκατο έκτο κεφάλαιο του δοκιμίου του Περί έρωτος (1822) έγραψε ότι: «Μια θλιβερή και τρυφερή μελωδία, υπό τον όρο ότι δεν είναι πολύ δραματική, ότι η φαντασία δεν αναγκάζεται να σκεφτεί τη δράση, καθώς παρασύρει τον εαυτό του μόνο στην ονειροπόληση της αγάπης, είναι ένα ευχάριστο πράγμα για μίζερες και τρυφερές ψυχές· για παράδειγμα, το παρατεταμένο μέρος του κλαρινέτου, στην αρχή του κουαρτέτου Μπιάνκα και Φαλλιέρο [sic] και η ιστορία του Καμπορέζι γύρω από τη μέση του κουαρτέτου».[4]
Ο συνθέτης χρησιμοποίησε ξανά μουσική από το φινάλε ροντό της πρόσφατα καλοδεχούμενης όπερας του Η Κυρά της Λίμνης και σε αυτό το έργο.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Sutcliffe, Tom; Warrack, John; West, Ewan; Anderson, James (1992-12). «The Oxford Dictionary of Opera». The Musical Times 133 (1798): 634. doi:. ISSN 0027-4666. http://dx.doi.org/10.2307/1002521.
- ↑ «Casaglia, Giovanni». Benezit Dictionary of Artists (Oxford University Press). 2011-10-31. http://dx.doi.org/10.1093/benz/9780199773787.article.b00033126.
- ↑ Osborne, Richard (2002). Bianca e Falliero. Oxford Music Online. Oxford University Press.
- ↑ «New York Times Survey, December 1985». ICPSR Data Holdings. 12 Οκτωβρίου 1987. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2023.
Πηγές Επεξεργασία
- Gossett, Philip; Brauner, Patricia (2001), "Bianca e Falliero" in Holden, Amanda (ed.), The New Penguin Opera Guide, New York: Penguin Putnam. ISBN 0-140-14-029312-4-0
- Osborne, Charles (1994), The Bel Canto Operas of Rossini, Donizetti, and Bellini, London: Methuen; Portland, Oregon: Amadeus Press. ISBN 0931340713
- Osborne, Richard (1990), Rossini, Ithaca, New York: Northeastern University Press. ISBN1-55553-088-5
- Osborne, Richard (1998), "Bianca e Falliero", in Stanley Sadie, (Ed.), The New Grove Dictionary of Opera, Vol. One, pp. 464–465. London: Macmillan Publishers, Inc. ISBN 0-333-73432-7 ISBN1-56159-228-5
- Warrack, John and West, Ewan (1992), The Concise Oxford Dictionary of Opera New York: OUP. ISBN 0-19-869164-5
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Bianca e Falliero στο Wikimedia Commons
