Μπλάκπουλ ΦΚ

Η Μπλάκπουλ ΦΚ (αγγλικά: Blackpool F.C.) είναι ένα από τα παλιότερα ποδοσφαιρικά σωματεία της Αγγλίας. Προέρχεται από την ομώνυμη πόλη και στο παρελθόν είχε αξιόλογη παρουσία στο αγγλικό ποδόσφαιρο.

Μπλάκπουλ

Επίσημη ονομασία	Blackpool Football Club
Ίδρυση	26  Ιουλίου 1887
Έδρα	Μπλάκπουλ, Ηνωμένο Βασίλειο
Στάδιο	Μπλούμφιλντ Ρόουντ, Μπλάκπουλ
Χρώματα	πορτοκαλί
Ιδιοκτήτης	Όουεν Όιστον
Πρόεδρος	Καρλ Όιστον
Προπονητής	Στιβ Μπρους
Πρωτάθλημα	Λιγκ Ουάν
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Πρώτη εμφάνιση Δεύτ. εμφάνιση
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα
wikidata ()

Η ομάδα ιδρύθηκε το 1887 και ως έδρα χρησιμοποιεί το Bloomfield Road χωρητικότητας 9.612 θέσεων. Τα παρατσούκλια του συλλόγου είναι: ’Pool, The Seasiders, λόγω του λιμανιού και The Tangerines, από το βασικό χρώμα της φανέλας που είναι το πορτοκαλί. Το χρώμα αυτό καθιερώθηκε το 1923, έπειτα από πρόταση του διαιτητή Albert Hargreaves, ο οποίος εντυπωσιάστηκε από τη φανέλα της Εθνικής Ολλανδίας, όταν διαιτήτευσε κάποιο αγώνα της.

Ως τότε φορούσε φανέλες με διάφορα χρώματα, όπως: κυανόλευκες ριγέ τη δεκαετία του 1890, ερυθρόλευκες μετά το 1900, κόκκινες-κίτρινες-μαύρες στα χρόνια του Α΄ παγκοσμίου πολέμου και ολόλευκες αμέσως μετά. Μια νέα αλλαγή χρωμάτων επιχειρήθηκε το 1934, καθιερώνοντας μαύρες φανέλες με γαλάζιες ρίγες αλλά έπειτα από απαίτηση των οπαδών το 1939 επανήλθαν οριστικά οι πορτοκαλί.

Βασικός της αντίπαλος είναι η Πρέστον Νορθ Εντ και οι μεταξύ τους αγώνες αποτελούν το παραδοσιακό ντέρμπι του Δυτικού Lancashire, αν και οι ομάδες δεν έχουν βρεθεί αντίπαλες μετά το 2000.

Η πιο σημαντική στιγμή στην ιστορία της Μπλάκπουλ ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου Αγγλίας το 1953 στον περίφημο τελικό του Στάνλεϊ Μάθιους, στον οποίο κέρδισε με 4-3 την Μπόλτον Γουόντερερς αν και βρέθηκε να χάνει με 1-3. Είχε άλλες τρεις παρουσίες στον τελικό χωρίς να καταφέρει να πάρει το κύπελλο. Επίσης, έφτασε κοντά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος αρκετές φορές.

Κατά καιρούς αρκετοί παίκτες της Μπλάκπουλ αγωνίστηκαν με την Εθνική Αγγλίας. Η αξιομνημόνευτη περίπτωση συνέβη το 1953, όταν τέσσερις ποδοσφαιριστές της αγωνίστηκαν με την εθνική στον ιστορικό αγώνα της εναντίον της Ουγγαρίας που οι Άγγλοι ηττήθηκαν με 3-6.

Η χειρότερη στιγμή στην ιστορία της ομάδας ήταν στο τέλος της σεζόν 1982-83. Τότε τερμάτισε τέταρτη από το τέλος της Δ΄ κατηγορίας και σώθηκε από τον υποβιβασμό στις τοπικές κατηγορίες, χάρις στο σύστημα ψηφοφορίας που υπήρχε τότε για τα επαγγελματικά σωματεία που τερμάτιζαν τόσο χαμηλά.

Ιστορία

Πρώτα χρόνια

Η Μπλάκπουλ ιδρύθηκε στις 26 Ιουλίου 1887 από μια ομάδα παικτών και φιλάθλων που αποχώρησε από τον τοπικό ποδοσφαιρικό σύλλογο St. John's F.C. Από την πρώτη σεζόν της ύπαρξής της (1887-88) η ομάδα ευτύχησε να κερδίσει δύο τίτλους: το Fylde Cup και το Lancashire Junior Cup. Την αμέσως επόμενη σεζόν έγινε ιδρυτικό μέλος της Lancashire League, στην οποία τερμάτισε στην δεύτερη θέση για τρεις συνεχόμενες χρονιές, καταφέρνοντας την τέταρτη σεζόν (1893-94) να κατακτήσει τον τίτλο.

Τότε η Μπλάκπουλ αγωνιζόταν στο Raikes Hall Gardens (ή αλλιώς Royal Palace Gardens), το οποίο ήταν ένα συγκρότημα πολλών χρήσεων με θέατρο, λίμνη με βάρκες κλπ. Η ομάδα συγκέντρωνε γύρω στους 2.000 θεατές. Ήταν ένας σημαντικός αριθμός για την εποχή που της εξασφάλιζε οικονομική επιτυχία.

Το 1896 αποφάσισε να ενταχθεί στη Football League -την επαγγελματική ένωση- στη Β΄ κατηγορία. Ο πρώτος της επαγγελματικός αγώνας διεξήχθη στις 5 Σεπτεμβρίου 1895 εναντίον της Λίνκολν Σίτι ενώπιον 1500 θεατών και ηττήθηκε με 1-3. Έπειτα από τρεις μέτριες χρονιές, το 1898 απομακρύνθηκε από τη Football League. Στο μεταξύ είχε μετακομίσει στο Stanley Park's Athletic Grounds.

Σε μια προσπάθεια να ισχυροποιηθεί, στις 12 Δεκεμβρίου 1899 η Μπλάκπουλ συγχωνεύτηκε με την τοπική ομάδα South Shore. Για ένα μικρό χρονικό διάστημα μετακόμισε στο Raikes Hall και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε σε νέο γήπεδο, το Gamble's Field, στην οδό Bloomfield στα νότια της πόλης. Τελικά, από το όνομα του δρόμου άλλαξε και το όνομα του γηπέδου σε: Bloomfield Road.

Την περίοδο αυτή αγωνιζόταν στη Lancashire League. Τερμάτισε τρίτη και στις 25 Μαΐου 1900 επελέγη πάλι για τη Β΄ κατηγορία της Football League. Ακολούθησε μια δεκαετία με μέτριες σεζόν αν και στην ομάδα αγωνίστηκαν τρεις κορυφαίοι σκόρερ της κατηγορίας: ο Bob Birkett (1900-01: 10 γκολ), ο Geordie Anderson (1901-02: 12 γκολ) και ο Bob Whittingham (1908-09: 13 γκολ). Το 1910-11 τερμάτισε έβδομη, που ήταν η υψηλότερη θέση που είχε πετύχει, κυρίως χάρις στα 18 γκολ του Joe Clennell. Άλλος ένας σπουδαίος σκόρερ αγωνίστηκε στην ομάδα την τελευταία σεζόν πριν ξεσπάσει ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Όμως, τερμάτισε δέκατη. Ήταν ο Joe Lane (28 γκολ το 1913-14).

Περίοδος μεσοπολέμου

Μετά τον πόλεμο ο σύλλογος προσέλαβε ως μάνατζερ τον Bill Norman, υπό την καθοδήγηση του οποίου τερμάτισε δυο φορές στην τέταρτη θέση, τις σεζόν 1919-20 και 1920-21. Ο Joe Lane συνέχισε να σκοράρει, πετυχαίνοντας 30 γκολ την πρώτη από τις δύο χρονιές.

Ακολούθησαν μια πολύ κακή χρονιά (19η θέση) και μια πολύ καλή (5η θέση) με τον Harry Bedford να πετυχαίνει 32 γκολ και να αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ όλων των κατηγοριών. Το 1923-24 με νέο μάνατζερ το Frank Buckley τερμάτισε στην τέταρτη θέση και ο Bedford αναδείχθηκε πάλι πρώτος σκόρερ.

Το 1924-25 τερμάτισε μόλις 17η αλλά έφτασε για πρώτη φορά ως τον τέταρτο γύρο στο Κύπελλο Αγγλίας χάνοντας 0-1 από την Μπλάκμπερν Ρόβερς. Την παράδοση με τους μεγάλους σκόρερ της ομάδας συνέχισαν: ο Billy Tremelling (1926-27: 30 γκολ) και ο Jimmy Hampson (1928-29: 40 γκολ!). Στο μεταξύ ως μάνατζερ είχε προσληφθεί ο Harry Evans, ο οποίος το 1929-30 οδήγησε την ομάδα στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και στην άνοδο στην Α΄ κατηγορία για πρώτη φορά στην ιστορία της. Η ομάδα σημείωσε 98 γκολ και ο Hampson ξεπέρασε κάθε ρεκόρ σημειώνοντας τα 45!

Στην Α΄ κατηγορία παρέμεινε τρεις σεζόν. Τότε η ομάδα πήρε έναν γνωστό προπονητή, τον Sandy MacFarlane, αλλά δεν κατάφερε να ανεβεί ξανά. Το 1934-35 τερμάτισε τέταρτη και αυτή ήταν η τελευταία από τις οκτώ συνεχόμενες σεζόν που ο Hampson αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της ομάδας.

Το 1935 ανέλαβε την Μπλάκπουλ ο Joe Smith, ο οποίος επρόκειτο να παραμείνει στο σύλλογο 23 χρόνια οδηγώντας τον στις πιο επιτυχημένες στιγμές του. Στη θέση του σκόρερ αναδείχθηκε το Bobby Finan με 34 γκολ (1935-36). Την επόμενη σεζόν η ομάδα ανέβηκε ξανά στην Α΄ κατηγορία τερματίζοντας δεύτερη. Τις δυο τελευταίες σεζόν πριν ξεσπάσει ο Β' Παγκόσμιος πόλεμος η ομάδα δεν πέτυχε κάτι σημαντικό αλλά παρέμεινε στην Α΄.

Μεταπολεμική περίοδος

Το 1945-46 η Μπλάκπουλ αγωνίστηκε στο βόρειο όμιλο της Football League. Το 1946 υπέγραψε στην ομάδα ο Stan Mortensen, ο οποίος υπήρξε για εννιά συνεχόμενες σεζόν πρώτος σκόρερ του συλλόγου και το 1947 ήρθε στην Μπλάκπουλ ο θρύλος του αγγλικού ποδοσφαίρου, Στάνλεϊ Μάθιους. Ο Allan Brown συμπλήρωσε την επιθετική τριάδα, που επρόκειτο να αφήσει εποχή στην ιστορία του συλλόγου.

Τα επόμενα εννιά χρόνια η Μπλάκπουλ έφτασε τρεις φορές στον τελικό του Κυπέλλου. Το 1948 ηττήθηκε από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και το 1951 από τη Νιούκασλ Γιουνάιτεντ. Τελικά, το κατέκτησε το 1953 νικώντας την Μπόλτον Γουόντερερς με 4-3, σε έναν ιστορικό τελικό που έμεινε στην ιστορία ως ο τελικός του Στάνλεϊ Μάθιους. Ήταν η τελευταία ευκαιρία του Μάθιους να κατακτήσει το Κύπελλο Αγγλίας και παρά το ό,τι η ομάδα βρέθηκε να χάνει με 1-3, με περίτεχνες ενέργειες την οδήγησε στη νίκη.

Το 1955-56 τερμάτισε δεύτερη στο πρωτάθλημα, που ήταν η υψηλότερη θέση που κατάφερε ποτέ να φτάσει. Ακολούθησαν μια τέταρτη και μια έβδομη τις επόμενες δυο σεζόν. Το Μάιο του 1958 η πιο επιτυχημένη περίοδος στην ιστορία της Μπλάκπουλ τερματίστηκε με την αποχώρηση του μάνατζερ Joe Smith έπειτα από 23 χρόνια στην ομάδα.

Τον διαδέχθηκε ο Ron Suart, παλιός παίκτης της ομάδας, με τον οποίο το 1958-59 τερμάτισε όγδοη κι έφτασε ως τον έκτο γύρο του Κυπέλλου. Επίσης, ανέδειξε ένα νέο σκόρερ, το Ray Charnley, με 20 γκολ, ο οποίος υπήρξε κορυφαίος σκόρερ της ομάδας για επτά ακόμη σεζόν.

Ακολούθησαν μέτριες χρονιές, με εξαίρεση την παρουσία στα ημιτελικά του Λιγκ Καπ το 1962-63, παρά την ένταξη στην ομάδα του διεθνή Άγγλο μέσο Άλαν Μπολ. Τελικά το 1966-67 υποβιβάστηκε έπειτα από 30 χρόνια και ο Suart αντικαταστάθηκε από έναν άλλο παλιό παίκτη, τον Stan Mortensen. Ο Mortensen οδήγησε την ομάδα στην τρίτη θέση, σε μια δραματική κούρσα ανόδου, αλλά έχασε την άνοδο στο τελευταίο λεπτό της τελευταίας αγωνιστικής από την Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς λόγω χειρότερου συντελεστή τερμάτων. Το 1969 τη θέση του Μόρτενσεν πήρε ο Λες Σάνον, παλιός παίκτης της γειτονικής Μπέρνλι, ο οποίος οδήγησε την ομάδα πάλι στην Α΄ κατηγορία. Όμως, υποβιβάστηκε την αμέσως επόμενη σεζόν (1970-71) τερματίζοντας τελευταία. Ο Σάνον απομακρύνθηκε και ήρθε στην Ελλάδα, όπου διέπρεψε ως προπονητής του ΠΑΟΚ.

Στις 12 Ιουνίου 1971 η Μπλάκπουλ σημείωσε τη μοναδική διεθνή επιτυχία της, κατακτώντας το Αγγλοϊταλικό Κύπελλο (Anglo-Italian Cup) νικώντας στον τελικό την Μπολόνια με 2-1. Η σεζόν αυτή ήταν η τελευταία του Jimmy Armfield έπειτα από 17 χρόνια και 627 αγώνες.

Στη συνέχεια, η πορεία της Μπλάκπουλ ήταν καθοδική. Ως το 1977-78 αγωνίστηκε στη Β΄ κατηγορία με προπονητές τους: Stokoe, Harry Potts και Allan Brown. Το 1978 υποβιβάστηκε στη Γ΄ και το 1980 στη Δ΄, και μάλιστα με προπονητή τον παλιό διεθνή παίκτη της Άλαν Μπολ, κατηγορίες που αγωνίστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της. Το 1982-83 ήταν η χειρότερη σεζόν όλων των εποχών, αφού τερμάτισε 21η και παρά λίγο να εκδιωχθεί από τη Footblall League. Τελικά σώθηκε και τρία χρόνια αργότερα ανέβηκε ξανά στη Γ΄ με προπονητή το Sam Ellis.

Έμεινε στη Γ΄ ως το 1989-90 που υποβιβάστηκε ξανά. Όμως, το 1991-92 κατάφερε να ανεβεί ξανά έπειτα από αγώνες κατάταξης. Το 1995-96 με προπονητή το Sam Allardyce έπαιξε αγώνες κατάταξης για την άνοδο στη δεύτερη κατηγορία (τότε Division One) αλλά απέτυχε. Τρία χρόνια αργότερα υποβιβάστηκε ξανά στην τέταρτη κατηγορία (τότε Third Division), για να ανεβεί αμέσως με προπονητή το Steve McMahon, έπειτα από αγώνες κατάταξης.

Το 2006-07 ήταν η πιο επιτυχημένη σεζόν για την Μπλάκπουλ τα τελευταία 30 χρόνια. Στο Κύπελλο Αγγλίας έφτασε ως τον τέταρτο γύρο, έπειτα από 17 χρόνια. Στο πρωτάθλημα της League One (τρίτης κατηγορίας) τερμάτισε τρίτη έχοντας την καλύτερη επίθεση με 76 γκολ και κέρδισε μια θέση στους αγώνες κατάταξης. Απέκλεισε την Όλνταμ Αθλέτικ με 2-1, 3-1 και στον τελικό νίκησε τη Γιόβιλ Τάουν με 2-0 στο Στάδιο Γουέμπλεϊ. Ήταν η 10η συνεχόμενη νίκη που της έδωσε την άνοδο στη δεύτερη κατηγορία (Championship) έπειτα από τρεις δεκαετίες.

Το 2021, μετά την νίκη της στον τελικό του μπαράζ ανόδου με 2-1 εναντίον της Λίνκολν, στο στάδιο Γουέμπλεϊ, η Μπλάκπουλ επανήλθε στην δεύτερη κατηγορία (Championship).

Επιτυχίες

• Κύπελλο Αγγλίας: 1953 (φιναλίστ: 1948, 1951)
• Αγγλοϊταλικό Κύπελλο: 1971 (φιναλίστ: 1972)
• Football League Trophy (2): 2002, 2004
• Lancashire Cup (6): 1936, 1937, 1954, 1994, 1995, 1996

• Β΄ κατηγορία: 1930 (πρωταθλήτρια)
• Δ΄ κατηγορία (Division Four): 1992 (άνοδος)
• Τέταρτη κατηγορία (Division Three): 2001 (άνοδος)
• Τρίτη κατηγορία (League One): 2007 (άνοδος), 2021 (άνοδος).
• Τσάμπιονσιπ: 2010 (άνοδος)

Στατιστικά

• Ευρύτερη νίκη: 10-0 κατά της ιταλικής Λανερόσι Βιτσέντζα (10/6/1972, Αγγλοϊταλικό Κύπελλο).
• Ευρύτερη ήττα: 1-10 από τη Σμολ Χιθ (2/3/1901, Α΄ κατηγορία) και από τη Χάντερσφιλντ Τάουν (13/12/1930, Α΄ κατηγορία).
• Συνεχόμενες νίκες: 12, από 31/3 ως 14/8/2007.
• Ακριβότερη μεταγραφή: £275.000 (Chris Malkin από τη Μίλγουολ ΦΚ, 1996).
• Ρεκόρ συμμετοχών: Jimmy Armfield, 569 (1952-71)
• Ρεκόρ συνεχόμενων ματς πρωταθλήματος: Georgie Mee, 190 (Δεκ. 1920 ως Σεπτ. 1925).
• Καλύτερος σκόρερ: Jimmy Hampson, 248 (1927-38)
• Καλύτερος σκόρερ σε μια σεζόν: Jimmy Hampson, 45 (1929-30)
• Καλύτερος σκόρερ σε ένα ματς: Jimmy Hampson, 5 (10/11/1928 επί της Ρέντινγκ.
• Πιο γρήγορο γκολ: Bill Slater, 11 δευτερόλεπτα (10/12/1949 επί της Στόουκ Σίτι).
• Παίκτης με περισσότερες διεθνείς συμμετοχές: Jimmy Armfield (Αγγλία), 43 φορές.
• Μακροβιότερος προπονητής: Joe Smith, 22 χρόνια και 9 μήνες (1/8/1935 ως 30/4/1958).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Επίσημος ιστότοπος