Φραντσέσκο Μπρούνο
Ο Φραντσέσκο Μπρούνο (ιταλικά: Francesco Bruno· εξελληνισμένη απόδοση: Φραγκίσκος ή Φραγκήσκος Βρούνος) ήταν φιλέλληνας[1] Ιταλός ιατρός από τη Σαρδηνία που ακολούθησε το 1823 τον Λόρδο Βύρωνα στην Ελλάδα.[2]
| Φραντσέσκο Μπρούνο | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 23 Φεβρουαρίου 1827 Ναύπλιο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Σαρδηνίας |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιατρός |
O Μπρούνο έφθασε στην Ελλάδα το 1823, αμέσως μετά το πέρας των σπουδών του, και ήταν ο τελευταίος που κατέφθασε στη χώρα από την ακολουθία του Λόρδου Βύρωνα. Η αμοιβή για τις ιατρικές υπηρεσίες του είχε οριστεί σε 100 λίρες.[3] Το 1824 δημοσιεύθηκε στο Μεσολόγγι, σε δίγλωσση έκδοση, ιταλικά και με ελληνική μετάφραση, το πόνημά του με τίτλο Περί των μέσων των προσφυεστέρων εις την διατήρησιν της υγείας των στρατιωτών κατά τα στρατόπεδα και τας φρουράς, ουσιαστικά μια σειρά από παρατηρήσεις για θέματα υγείας στα στρατεύματα προς την ελληνική διοίκηση, το οποίο απευθυνόταν στον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, ο οποίος για ένα σύντομο χρονικό διάστημα υπήρξε πρόεδρος του Βουλευτικού σώματος των επαναστατημένων Ελλήνων.[4] To επόμενο διάστημα από το θάνατο του Βύρωνα (19 Απριλίου 1824) παρέμεινε στο Μεσολόγγι ασκώντας ιδιωτικά την ιατρική. Στη συνέχεια διορίστηκε «ιατροχειρούργος» του ατμόπλοιου Καρτερία.[5]
Στα τέλη του Σεπτεμβρίου 1826 ο Μπρούνο αποβιβάστηκε στο Ναύπλιο, φτάνοντας εκεί με την Καρτερία και ανέλαβε υπηρεσία στο νοσοκομείο της πόλης.[6] Ο Μπρούνο αρρώστησε, «από κρύο», την επόμενη χρονιά και απεβίωσε έπειτα από δέκα ημέρες, στις 26 Φεβρουαρίου[7] 1827.[2]
Για τις συνθήκες του αναπάντεχου θανάτου του υπήρξαν υπόνοιες έκνομης ενέργειας και το φθινόπωρο του 1828 διεξήχθηκαν ανακρίσεις που φάνηκε να υποδεινκύουν ως πιθανό εμπλεκόμενο τον Λευκαδίτη γιατρό Πέτρο Στεφανίτση (1792-1863), που ήταν «επιστάτης» (υπεύθυνος) του νοσοκομείου του Ναυπλίου (1827-1833) και κατέστη κληρονόμος του αποθανόντος Μπρούνο, ο οποίος φέρεται να είχε σεβαστή περιουσία. Στην όλη υπόθεση, που τελικά δεν κατέληξε σε απόδοση κατηγοριών, υπήρχε και η αντιδικία του Γάλλου γιατρού Etienne–Marin Bailly (Βαλλής), που κούραρε τον Μπρούνο, με τον Στεφανίτση, που ενεπλάκη στην υπόθεση, ο οποίος κατηγορήθηκε από τον Bailly ότι δολοφόνησε τον Ιταλό γιατρό ώστε να αποκτήσει την περιουσία του. Το διαθέσιμο ανακριτικό υλικό, αν και έδειξε πως ο Στεφανίτσης εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση για ίδιον όφελος, δεν επαρκεί για την αποδοχή μιας τόσο σοβαρής κατηγορίας όπως η δολοφονία.[8]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Η ιδιότητα του «φιλέλληνα», πάντως, έχει αμφισβητηθεί όσον αφορά τον Μπρούνο, καθόσον βρέθηκε στην Ελλάδα για επαγγελματικούς λόγους, ακολουθώντας τον Βύρωνα, όπως έχει παρατηρηθεί, «διότι είχε όφελος»· βλ. Κωνσταντίνος Γρ. Κυριακόπουλος (21 Νοεμβρίου 2021). «Φιλέλληνες ξένοι γιατροί υπηρετήσαντες στην Επανάσταση. Bruno Francis». Επιστημονική Ένωση Υγειονομικών Ενόπλων Δυνάμεων. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2022.
- ↑ 2,0 2,1 Ερρίκος Φορνέζης (1884). «Οι φιλέλληνες». Εβδομάς [1] ετ. Α΄, αρ. 3: σελ. 18 (καταχώριση 45). https://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/c/c/6/metadata-02-0000846.tkl&do=279185.pdf&pageno=6&pagestart=1&width=622&height=890&maxpage=40&lang=en. Ανακτήθηκε στις 2022-05-11. (3o στη σειρά δημοσίευμα· μετάφραση από το ανέκδοτο χειρόγραφο: Καλλιόπη Δ. Γρ. Καμπούρογλου.)
- ↑ Κυριακόπουλος (2021).
- ↑ Βλ. «ιατρού και χειρουργού του Λόρδου Βύρωνος» Φραγκήσκου Βρούνου (1824). Cenni sui mezzi piu atti a mantenere sani i soldati in campagna ed in guernigione / Περί των μέσων των προσφυεστέρων εις την διατήρησιν της υγείας των στρατιωτών κατά τα στρατόπεδα και τας φρουράς. Μεσολόγγι: Εκ της τυπογραφίας Δημητρίου Μεσθενέως. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2022.
- ↑ Κυριακόπουλος (2021).
- ↑ Τριαντάφυλλος Σκλαβενίτης (1971). «Συμβολή στη βιογραφία του Πέτρου Στεφανίτση». Μνήμων τόμ. 1: σελ. 60. doi:. https://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/mnimon/article/download/8089/8003. Αναφέρεται ως Bruno και Αλβέρτος Φραγκίσκος Βρούνος.
- ↑ Σκλαβενίτης (1971), σελ. 60-61. Ωστόσο, αλλού αναφέρεται ότι ο Μπρούνο μετά το θάνατο το Βύρωνα μετέβη στην Ελβετία και ότι απεβίωσε στη Νάπολη περίπου το 1828· βλ. «Francesco Bruno», lordbyron.org (ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2022). Ως πηγές αυτών των πληροφοριών παρατίθενται τα βιβλία: Thomas Moore, Letters & Journals of Lord Byron, with Notices of his Life (1830) και James Kennedy, Conversations on Religion with Lord Byron and Others (1830).
- ↑ Βλ. Αναλυτικά, Σκλαβενίτης (1971), σελ. 61 κ.εξ.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- (Αγγλικά) Bruno, Francesco (22 Αυγούστου 1824). «Last Moments of Lord Byron». The Examiner (864): σελ. 530. https://lordbyron.org/doc.php?choose=FrBruno.1824.xml. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2022.