Νίκολα Τζούρισιτς
Ο Νίκολα Γιούρισιτς (κροατικά: Nikola Jurišić, ουγγρικά: Miklós Jurisics, περ. 1490 - 1545) ήταν Κροάτης ευγενής, στρατιωτικός και διπλωμάτης της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που διακρίθηκε κατά τη διάρκεια των πολέμων εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
| Νίκολα Γιούρισιτς | |
|---|---|
 Απεικόνιση του Νίκολα Γιούρισιτς σε χαρακτικό του 19ου αιώνα . | |
| Γέννηση | περ. 1490 Σένι, Βασίλειο της Κροατίας (σε προσωπική ένωση με το Βασίλειο της Ουγγαρίας) |
| Θάνατος | 1545 Κόσζεγκ, Βασίλειο της Ουγγαρίας (επαρχία της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας) |
| Χώρα | Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία |
| Βαθμός | στρατηγός |
| Μάχες/πόλεμοι | Πολιορκία του Κόσζεγκ (1532) / Αυστροτουρκικοί πόλεμοι |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννήθηκε γύρω στο 1490 στην πόλη Σένι των ακτών της Αδριατικής, εντός των ορίων της σημερινής Κροατίας. Η πρώτη αναφορά προς το πρόσωπό του χρονολογείται στο 1522, έτος κατά το οποίο υπηρετούσε ως αξιωματικός στις αψβουργικές δυνάμεις που κατείχαν διάφορα φρούρια της Κροατίας με σκοπό να αποτρέψουν την προέλαση των οθωμανικών στρατευμάτων του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή προς τη Βιέννη[1].
Λίγο καιρό αργότερα χρίστηκε ιππότης από τον αυτοκράτορα Φερδινάνδο, ο οποίος μάλιστα το 1526 (μετά τη μάχη του Μοχάτς που σήμανε την ουσιαστική διάλυση του ανεξάρτητου βασιλείου της Ουγγαρίας και επίσπευσε τη νέα σύγκρουση ανάμεσα στους Αψβούργους και την Οθωμανική Αυτοκρατορία) τον όρισε ως ανώτατο διοικητή των συνοριακών στρατευμάτων. Σε αντάλλαγμα, ο Γιούρισιτς τάχθηκε αναφανδόν υπέρ του αυτοκράτορα κατά τη διάρκεια της συνέλευσης του Τσέτιν (Πρωτοχρονιά του 1527), στην οποία η πλειοψηφία των Κροατών ευγενών αποφάσισε τη μετατροπή του βασιλείου της Κροατίας σε συστατικό μέλος της Αυστριακής Αυτοκρατορίας[2][3]. Το 1530 στάλθηκε στην Κωνσταντινούπολη ως μέλος της αποστολής που διαπραγματεύτηκε τη σύναψη ειρήνης ανάμεσα στις αντιμαχόμενες πλευρές[1].
Τον Αύγουστο του 1532, ανέλαβε με περίπου χίλιους άνδρες την υπεράσπιση του οχυρού Κόσιεγκ κοντά στο Σόπρον της σημερινής Ουγγαρίας ενάντια σε ισχυρή οθωμανική στρατιά που βάδιζε προς τη Βιέννη με επικεφαλής τους Σουλεϊμάν και Ιμπραήμ Πάργαλη. Η αντίσταση που προέβαλαν οι στρατιώτες του καθυστέρησε σημαντικά την προέλαση των Οθωμανών, οι οποίοι παρά την τυπική παράδοση του φρουρίου (οι αμυνόμενοι μετά από συμφωνία επέτρεψαν την είσοδο μιας μικρής συμβολικής δύναμης στρατιωτών εντός του κάστρου, η οποία τοποθέτησε τα οθωμανικά λάβαρα στις πολεμίστρες) αναγκάστηκαν τελικά να αναδιπλωθούν ματαιώνοντας τα σχέδια για μια νέα πολιορκία της Βιέννης[1][4][5][6].
Τον Οκτώβριο του 1537 διορίστηκε από τον Φερδινάνδο διοικητής των συνοριακών στρατευμάτων της Σλαβονίας και της Κάτω Αυστρίας, αντικαθιστώντας τον Γιόχαν Κατζιάνερ που θεωρήθηκε υπεύθυνος για τη συντριβή των δυνάμεων της Αυστρίας από τους Οθωμανούς κατά την επιχείρηση κατάληψης του Όσιγιεκ[7]. Αργότερα διετέλεσε διοικητής της Καρνιόλας (περιοχή εντός της σημερινής Σλοβενίας). Πέθανε το 1545 στο Κόσιεγκ[1].
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «JURIŠIĆ, Nikola». hbl.lzmk.hr (στα Κροατικά). Hrvatski biografski leksikon. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2017.
- ↑ Μέχρι τότε το βασίλειο της Κροατίας ήταν ενωμένο με το αντίστοιχο βασίλειο της Ουγγαρίας.
- ↑ Stanko Guldescu, The Croatian-Slavonian Kingdom: 1526–1792, Walter de Gruyter GmbH & Co KG, 1970, σελ. 16, 21.
- ↑ Armin Vambery, Hungary in Ancient Mediaeval and Modern Times, Forgotten Books, σελ. 298.
- ↑ David Thomas,John A. Chesworth, Christian-Muslim Relations. A Bibliographical History.: Volume 7. Central and Eastern Europe, Asia, Africa and South America (1500-1600), BRILL, 2015, σελ. 4.
- ↑ Stephen R. Turnbull, The Ottoman Empire, 1326-1699, Osprey Publishing Ltd, New York, 2003, σελ. 51.
- ↑ Stanko Guldescu, 1970, σελ. 49.