Νεοπτόλεμος (μυθολογία)
Ο Νεοπτόλεμος (< νέος + πτόλεμος (πόλεμος) "ο νεαρός πολεμιστής, που είναι νέος στη μάχη") ήταν πρόσωπο της Ελληνικής Μυθολογίας. Σύμφωνα με την παράδοση ήταν γιος του Αχιλλέα[3] και της Δηιδάμειας, κόρης του βασιλιά της Σκύρου, Λυκομήδη.
| Νεοπτόλεμος | |
|---|---|
 Ο Νεοπτόλεμος σκοτώνει τον Πρίαμο. | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Νεοπτόλεμος (Αρχαία Ελληνικά) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ερμιόνη |
| Σύντροφος | Λάνασσα |
| Τέκνα | Μολοσσός Πίελος Πέργαμος Αμφίαλος Πάνδαρος Άργος Δανάη Δωριεύς Έραος Ευρύμαχος |
| Γονείς | Αχιλλέας[1][2] και Δηιδάμεια[1][2] |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Τρωικός πόλεμος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο μύθος
ΕπεξεργασίαΟ Νεοπτόλεμος, ο οποίος ονομαζόταν και Πύρρος (στα Κύπρια Έπη [4]), ανατράφηκε στο ανάκτορο του παππού του στη Σκύρο ο Νεοπτόλεμος συμμετείχε στον πόλεμο της Τροίας με τον πατέρα του τον Αχιλλέα. Σύμφωνα με κάποιο χρησμό, η Τροία δεν θα κυριευόταν χωρίς τη βοήθεια ενός απογόνου του Αιακού, και τελικά στον πόλεμο βρέθηκαν όχι ένας αλλά τρεις απόγονοι του Αιακού μαζί τους και ο Πάτροκλος, εξάδελφος του Αχιλλέα, γιος του Μενοίτιου που ήταν αδελφός του Πηλέα πατέρα του Αχιλλέα, ο Πάτροκλος πέθανε στην μάχη παριστάνοντας τον Αχιλλέα, έτσι έμειναν δύο απόγονοι του Αιακού στον πόλεμο, οι οποίοι βρέθηκαν μέσα από τα μεγάλα τείχη μέσω του Δούρειου Ίππου.
Ο Νεοπτόλεμος επέζησε στον τρωικό πόλεμο και αναδείχτηκε ήρωας στην άλωση της Τροίας όπως και ο πατέρας του Αχιλλέας, ο οποίος όμως πέθανε όταν τον χτύπησε στην φτέρνα του βέλος προερχόμενο από τον Πάρι. Ο Νεοπτόλεμος σκότωσε τον Πρίαμο και τον γιο του Έκτορα, Αστυάνακτα, ενώ φέρεται να θυσίασε στον τάφο του πατέρα του την κόρη του Πριάμου Πολυξένη και να πήρε μαζί του ως λάφυρο τη σύζυγο του Έκτορα, Ανδρομάχη, με την οποία απέκτησε τον Μολοσσό, γενάρχη των Μολοσσών της Ηπείρου.
Για την επιστροφή του υπάρχουν διάφορες παραδόσεις. Σύμφωνα με μια εκδοχή εγκαταστάθηκε στην Ήπειρο, όπου έγινε βασιλιάς των Μολοσσών, ενώ μια άλλη εκδοχή αναφέρει ότι επέστρεψε στην πατρίδα του, όπου νυμφεύτηκε την κόρη του Μενέλαου και της Ελένης, Ερμιόνη, την οποία όμως ο πατέρας της είχε προηγουμένως υποσχεθεί στον Ορέστη. Ο τελευταίος φέρεται να τον σκότωσε στους Δελφούς, όπου έλεγαν πως υπάρχει και ο τάφος του Νεοπτολέμου, ενώ οι κάτοικοι της περιοχής τον λάτρευαν ως ήρωα. Ο Παυσανίας αναφέρει πως ο Νεοπτόλεμος σκοτώθηκε από ιερέα του Απόλλωνα πάνω στην εστία του ναού του[3][5]. Σύμφωνα με την παράδοση, ο τάφος του Νεοπτόλεμου βρισκόταν κοντά στην είσοδο του ναού του Απόλλωνα στους Δελφούς, αργότερα όμως τα λείψανά του μεταφέρθηκαν σε τέμενος που αφιερώθηκε στη μνήμη του.[3].
Τέμενος του Νεοπτόλεμου
ΕπεξεργασίαΒρισκόταν στον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών και ήταν αφιερωμένο στον Νεοπτόλεμο. Βρισκόταν στο ύψος του ναού του Απόλλωνα, βορειοανατολικά αυτού, στα δυτικά της Στοάς του Αττάλου.[6], δίπλα από το ανάθημα του τετράρχη της Θεσσαλίας, Δαόχου Β'.[7] Το τέμενος ήταν περίβολος και είχε διαστάσει 11x7 μέτρα. Εντός αυτού, υπήρχε ο τάφος του Νεοπτόλεμου καθώς και βωμός στον βόρειο τοίχου της περιβόλου. Κατά το 338 π.Χ., μετά τη μάχη της Χαιρώνειας είχε ανακαινιστεί από τους Θεσσαλούς, οι οποίοι τιμούσαν ιδιαίτερα τον Νεοπτόλεμο.[3]
Δείτε επίσης
Επεξεργασία- Άλωση της Τροίας (Πολύγνωτος), αναπαράσταση πανοραμικής τοιχογραφίας μεγαλογραφίας του φημισμένου αρχαίου έλληνα ζωγράφου Πολύγνωτου.
- Ο Νεοπτόλεμος έδωσε το όνομά του στον αστεροειδή 2260 Νεοπτόλεμο (2260 Neoptolemus) της Τρωικής Ομάδας, που ανακαλύφθηκε το 1975.
- Νεοπτολέμειος τιμωρία.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «Neoptolemus» (Ρωσικά)
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Neoptolemus» (Αγγλικά)
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Βαγγέλη Πεντάζου - Μαρίας Σαρλά, Δελφοί, Β. Γιαννίκος - Β. Καλδής Ο.Ε., 1984, σελ. 53.
- ↑ Παυσανίας, Ελλάδος περιήγησις, Φωκικά, Λοκρών Οζόλων, XXVI, 4 - «...τοῦ δὲ Ἀχιλλέως τῷ παιδὶ Ὅμηρος μὲν Νεοπτόλεμον ὄνομα ἐν ἁπάσῃ οἱ τίθεται τῇ ποιήσει: τὰ δὲ Κύπρια ἔπη φησὶν ὑπὸ Λυκομήδους μὲν Πύῤῥον, Νεοπτόλεμον δὲ ὄνομα ὑπὸ Φοίνικος αὐτῷ τεθῆναι...»
- ↑ Παυσανίας, Ελλάδος περιήγησις, Φωκικά, Λοκρών Οζόλων, XXIV, 4
- ↑ Βασ. Πετράκος, Δελφοί, εκδόσεις Έσπερος, Αθήνα 1971, σ. 19
- ↑ Βαγγέλη Πεντάζου - Μαρίας Σαρλά, Δελφοί, Β. Γιαννίκος - Β. Καλδής Ο.Ε., 1984, σελ. 55.