Νικόλαος Πολίτης (διπλωμάτης)
Ο Νικόλαος Πολίτης (Κέρκυρα, 1872 - Κάννες, 4 Μαρτίου 1942)[12] ήταν Έλληνας νομικός, διπλωμάτης και πολιτικός.
| Νικόλαος Πολίτης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1872[1][2][3][4][5][6][7][8] Κέρκυρα |
| Θάνατος | 4 Μαρτίου 1942[9][10] Κάννες |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Νέα ελληνική γλώσσα Γαλλικά[11] |
| Σπουδές | Νομική Σχολή Παρισιού |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός διπλωμάτης νομικός δικηγόρος διδάσκων πανεπιστημίου |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο του Πουατιέ Νομική Σχολή Παρισιού Aix-Marseille University (1896-1971) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας πρέσβης της Ελλάδας στη Γαλλία πρέσβης |
 Σχετικά πολυμέσα | |
ΒιογραφίαΕπεξεργασία
Σπούδασε νομικά, πολιτικές και οικονομικές επιστήμες στο Παρίσι και αφού πρώτευσε σε διαγωνισμό των γαλλικών Πανεπιστημίων για τη διδασκαλία του Δημοσίου Δικαίου, ανέλαβε (1898) σε ηλικία μόλις 26 ετών τη διδασκαλία του Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Αιξ, όπου δίδαξε ως το 1903. Καθηγητής της ίδιας έδρας στο Πανεπιστήμιο του Πουατιέ (1903-14), αναδείχτηκε σε μια από τις πιο έγκυρες επιστημονικές προσωπικότητες του απόδημου ελληνισμού[13] και κέρδισε την εκτίμηση του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου του οποίου έγινε στενός συνεργάτης. Στα 1912-13 μετέσχε ως μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στις διεθνείς διασκέψεις του Λονδίνου και του Βουκουρεστίου, ενώ το 1914 επέστρεψε οριστικά στην Ελλάδα και διορίστηκε διευθυντής του Υπουργείου Εξωτερικών. Επίσης διετέλεσε πρώτος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στη νεοϊδρυθρείσα τότε Κοινωνία των Εθνών, (1920).
Στις 29 Σεπτεμβρίου 1924 υπέγραψε ως υπουργός εξωτερικών το Πρωτόκολλο Πολίτη-Καλφώφ που πήρε τό όνομά του μαζί με τον αντίστοιχο ομόλογό του της Βουλγαρίας και αφορούσε εφαρμογή όρου της Συνθήκης Νεϊγύ για την αμοιβαία και οικοιοθελή ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας. Χρημάτισε συνολικά τρεις φορές Υπουργός Εξωτερικών: τις δύο πρώτες σε κυβερνήσεις του Ελευθέριου Βενιζέλου (α)14/06/1917-13/12/1918 β)20/11/1919-04/11/1920) και την τρίτη στην κυβέρνηση του Σωτήριου Κροκιδά (από 03/10/1922-14/11/1922).[14]
Συγγραφικό έργοΕπεξεργασία
Διακεκριμένη προσωπικότητα του ελληνικού νομικού κόσμου και διαπρεπής διεθνολόγος συνέγραψε μεγάλο αριθμό μελετών και αυτοτελών έργων, μεταξύ τών οποίων ξεχωρίζουν:
- Τα κρατικά δάνεια στο διεθνές δίκαιο, 1894
- Ο ελληνοτουρκικός πόλεμος, 1898
- Ο διεθνής έλεγχος στα ελληνικά οικονομικά, 1903
- Η διεθνής δικαιοσύνη (La Justice internationale), 1923
- Το πρόβλημα του περιορισμού της κυριαρχίας και η θεωρία της κατάχρησης δικαιώματος στις διεθνείς σχέσεις, 1925
- Οι νέες τάσεις του διεθνούς δικαίου (Les Nouvelles tendances du droit international, 1927
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 (Γαλλικά) BnF authorities. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb130926028. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστραλίας. 272055. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 Άαρον Σβαρτς: (Αγγλικά) Open Library. OL2322190A. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 Άαρον Σβαρτς: (Αγγλικά) Open Library. OL30670A. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 5,0 5,1 Άαρον Σβαρτς: (Αγγλικά) Open Library. OL30397A. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 6,0 6,1 (Αγγλικά) SNAC. w67z0nb0. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 7,0 7,1 Pontifical University of Saint Thomas Aquinas. 3932. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 8,0 8,1 Autoritats UB. a1284888.
- ↑ Comité des travaux historiques et scientifiques. 117051. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Nikolaos-Sokrates-Politis. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Γαλλικά) BnF authorities. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb130926028. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Λήμμα britannica.com.
- ↑ Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τομ.8, σ.32, εκδοτ. Αθηνών 1988
- ↑ Αντώνης Μακρυδημήτρης, Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 2000, σελ.77-78
ΠηγέςΕπεξεργασία
- Αντώνης Μακρυδημήτρης, Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 2000, σελ.77-78