Η Pragmatica sanctio του 1549 - ήταν διάταγμα διοικητικού χαρακτήρα του Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Κάρολου Ε΄. Με το διάταγμα επετεύχθη η ενσωμάτωση των λεγόμενων Δεκαεπτά Επαρχιών (της σημερινής Ολλανδίας, του Βελγίου και του Λουξεμβούργου) σε ένα αδιαίρετο έδαφος, [1] διατηρώντας τα υπάρχοντα έθιμα, νόμους και μορφές της κυβέρνησης εντός των επαρχιών. [2]

Η νομική κύρωση μετέτρεψε τα εδάφη σε μια ενιαία οντότητα, της οποίας οι Αψβούργοι θα ήταν οι κληρονόμοι. Μετά την παραίτηση του Καρόλου Ε΄ ο 1555, οι Δεκαεπτά Επαρχίες πέρασαν στον γιο του, Φίλιππο Β΄ της Ισπανίας. [3]

Η νέα πολιτική, που επιβλήθηκε από το εξωτερικό, εξόργισε πολλούς κατοίκους, οι οποίοι έβλεπαν τις επαρχίες τους ως ξεχωριστές οντότητες. Αυτό και άλλες μοναρχικές πράξεις, όπως η δημιουργία επισκοπών και η δημοσίευση νόμων κατά των αιρέσεων, αύξησε τη δυσαρέσκεια, που πυροδότησε την έκρηξη της Ολλανδικής Εξέγερσης. [4]

Τα εδάφη Επεξεργασία

 
Οι Κάτω Χώρες το 1560.

Το έγγραφο γράφτηκε στα μεσαιωνικά γαλλικά. Οι ακόλουθες περιοχές, που ονομάζονται συλλογικά nos Pays de pardeçà («τα εδάφη μας εδώ γύρω», που σημαίνει τις Κάτω Χώρες, σε αντίθεση με το nos Pays de par delà, («τα εδάφη μας εκεί πέρα», που σημαίνει την Φρανς-Κοντέ και αρχικά επίσης το δουκάτο της Βουργουνδίας) αναφέρονται στην Πραγματική Κύρωση του 1549:

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία

  1. «History of Luxembourg: Primary Documents». EuroDocs. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2017. 
  2. Limm, P. (12 Μαΐου 2014). «The Dutch Revolt 1559 - 1648». Routledge. Ανακτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2018. 
  3. Ronald, Susan (7 Αυγούστου 2012). «Heretic Queen: Queen Elizabeth I and the Wars of Religion». St. Martin's Press. Ανακτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2018. 
  4. State, Paul F. (2008). A Brief History of the Netherlands. Infobase Publishing. σελ. 46. ISBN 9781438108322. Ανακτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2018.