Ντίμιταρ Ποπγκεοργκίεφ
Ο Ντίμιταρ Ποπγκεοργκίεφ Μπέροφσκι (βουλγαρικά: Димитър Попгеоргиев Беровски, σλαβομακεδονικά: Димитар Попѓоргиев Беровски, 1840, Μπέροβο, Οθωμανική Αυτοκρατορία – 1907, Κιουστεντίλ, Βασίλειο της Βουλγαρίας) ήταν Βούλγαρος[3][4] επαναστάτης από τη Μακεδονία.
| Ντίμιταρ Ποπγκεοργκίεφ | |
|---|---|
 Ο Μπέροφσκι ως Βούλγαρος αξιωματικός | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 22 Μαΐου 1840[1] Μπέροβο |
| Θάνατος | 19 Δεκεμβρίου 1907ιουλ. / 1 Ιανουαρίου 1908γρηγ.[1] Dolna Grashtitsa |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία Βουλγαρία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Βουλγαρικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Βουλγαρικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός[2] |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Stanimir Berovski |
| Αδέλφια | Konstantin Popgeorgiev |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Σερβοβουλγαρικός πόλεμος του 1885 |
| Υπογραφή | |
.svg){kind=small} | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Σπούδασε στην Οδησσό όπου συναντήθηκε με τον Γκεόργκι Σάβα Ρακόβσκι και έπεσε υπό την επιρροή του. Αργότερα ο Μπέροφσκι συμμετείχε στη βουλγαρική λεγεώνα στο Βελιγράδι. Στη συνέχεια εργάστηκε ως Βούλγαρος δάσκαλος στη Μακεδονία. Για την πολιτική του κατά της Ορθοδόξου Εκκλησίας, φυλακίστηκε. Για μια σύντομη περίοδο έγινε σύμμαχος της Βουλγαρικής Καθολικής Εκκλησίας.[5] Αργότερα μετανάστευσε στην Κωνσταντινούπολη και έγινε ένα από τα μέλη της Βουλγαρικής Εξαρχίας.[6] Το 1876 ήταν ένας από τους ηγέτες της εξέγερσης Ραζλοφτσι. Συμμετείχε επίσης στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο (1877-1878) και ήταν ηγέτης της εξέγερσης Κρέσνα–Ραζλόγκ.
Αργότερα έλαβε την άδεια να τηλεγραφεί στο βουλγαρικό Κοινοβούλιο σχετικά με την υπογραφή της Συνθήκης του Βερολίνου και την διατήρηση της ενοποίησης της Βουλγαρίας και να εκπροσωπεί τους Βούλγαρους Μακεδόνες στη σύνοδο.[7] Μετά από αυτό μετανάστευσε στη Βουλγαρία και εργάστηκε ως αξιωματικός της αστυνομίας και περιφερειακός διοικητής[8] στο Κιουστεντίλ, Τσλαριμπροντ και Ραντομιρ. Ο Μπέροφσκι έλαβε μέρος στη βουλγαρική ενοποίηση και στον Σερβοβουλγαρικό πόλεμο το 1885. Αργότερα υποστήριξε την Εσωτερική Μακεδονική Αδριανουπολίτικη Επαναστατική Οργάνωση (ΕΜΑΕΟ). Μερικά από τα προσωπικά του αντικείμενα φυλάσσονται στο μοναστήρι «Άγιος Αρχάγγελος Μιχαήλ» το οποίο χρησιμεύει ως το μουσείο της πόλης του Μπέροβο.[9]
Δείτε επίσης
ΕπεξεργασίαΛογοτεχνία
Επεξεργασία- "Възвание към българските граждани", Кюстендил, 25 ноември 1897 година - Μετά την υπόθεση της Βίνιτσα, ο Ντίμιταρ Ποπγκεοργκίεφ εκδίδει μια προκήρυξη στον Βουλγαρικό λαό το 1897.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Faceted Application of Subject Terminology. 1521141. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2019.
- ↑ Писмо на Димитър Беровски от Кюстендил - внук на Димитър Попегеоргиев Беровски, изпратен до редакцията на в. "Поглед"
- ↑ Гоцев, Славе. Национално-революционни борби в Малешево и Пиянец 1860-1912, София 1988, с. 26
- ↑ Д. Дойнов, Националнореволюционните борби в Югозападна България през 60-те и 70-те години на XIX век, С., 1976, с. 102.
- ↑ ТРИДЕСЕТ ГОДИНИ НАЗАД - Ιστορικά σημειώματα για την πρώτη μακεδονική αναστολή το 1876 Κοτέ Ποπстояνοφ (Κατασκευαστής Βοϊκο Κιριάκοκ, Εκδότης του Πατριαρχικού Φρόνου, Sofia, 1988) [1]
- ↑ Πιστοποιητικά για τη συμμετοχή Βουλγάρων από τη Μακεδονία στη Συντακτική Συνέλευση του Πριγκιπάτου [2]
- ↑ Регионален исторически музей - Кюстендил
- ↑ «Living Heritage». 11 Σεπτεμβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Αυγούστου 2007. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2007.