Ντενί Μπωπέν

Γάλλος πολιτικός

Ο Ντενί Μπωπέν, γεννημένος στις 2 Ιουνίου 1962 στο Σερμπούρ (Μάγχη), είναι Γάλλος πολιτικός. Τελεί βουλευτής του Ευρώπη Οικολογία - Οι Πράσινοι και ταυτόχρονα αντιπρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης.

Ντενί Μπωπέν
Ο Ντενί Μπωπέν στη συγκέντρωση υποστήριξης, στο Παρίσι, στην Ντομινίκ Βουανέ, κατά τη διάρκεια της προεδρικής προεκλογικής εκστρατείας του 2007.
Βουλευτής της 10ης εκλογικής περιφέρειας Παρισιού
Εν ενεργεία
Ανέλαβε καθήκοντα
20 Ιουνίου 2012
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση2 Ιουνίου 1962 (1962-06-02) (61 ετών), Σερμπούρ (Μάγχη)
ΕθνότηταΓαλλική
Πολιτικό κόμμαΟι Πράσινοι (1989-2010)
EELV (από το 2010)
ΣύζυγοςΕμμανυέλ Κος
ΣπουδέςΚεντρική Σχολή Παρισίων
Επάγγελμαπολιτικός
Ιστοσελίδαhttp://www.denisbaupin.fr/
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία Επεξεργασία

Ο πατέρας του Ντενί Μπωπέν εργάζεται ως λογιστής και ορκωτός λογιστής.

Το 1984, αποφοίτησε ως επιστήμονας από την École Centrale Paris[1], και έγινε πρόεδρος της οργάνωσης διεθνούς αλληλεγγύης « Terre des hommes »[2].

Μέλος των Πρασίνων από το 1989[3], σύμβουλος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στη συνέχεια πολιτικός σύμβουλος της Ντομινίκ Βουανέ στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Διαχείρισης Εδαφών το 1997, δημοτικός σύμβουλος στο 20ό δημοτικό διαμέρισμα από το 1995[2], δημοτικός σύμβουλος στο Παρίσι από το 2001 όπου και ηγήθηκε της εκλογικής λίστας των Πρασίνων στο 20ό δημοτικό διαμέρισμα.

Ίδρυσε τις οικολογικές οργανώσεις Agir pour l'Environnement[4] το 1997 και Ecolosphère.net[5] το 2009.

Διετέλεσε το διάστημα μεταξύ 2001 και 2008, αναπληρωτής υπεύθυνος σε θέματα μεταφορών του Δήμου Παρισιού, με την πολιτική που ο ίδιος ακολούθησε να στοχεύει στη μείωση της κυκλοφορίας των αυτοκινήτων στους δημόσιους χώρους προς όφελος εναλλακτικών μέσων μεταφοράς (προστασία των λεοφωρειολωρίδων, το Tramway des Maréchaux, τα Vélib', τα Noctiliens, οι πράσινες γειτονιές, επέκταση και κατά τις αργίες του κυριακάτικου κλεισίματος των διαβάσεων κατά μήκος του Σηκουάνα, το Paris Plages). Οι πολιτικοί του αντίπαλοι τον αποκαλούν συχνά « ο πράσινος Χμερ »[6]. Η Airparif παρατήρησε μία πτώση στις εκπομπές οξειδίων του αζώτου κατά 32 % το διάστημα μεταξύ 2002 και 2007, της οποίας ένα μέρος προήλθε από την βελτίωση όσον αφορά τη στάθμευση των αυτοκινήτων, καθώς και την θεαματική βελτίωση της αυτοκινητιστικής κυκλοφορίας intra muros η οποία μείωσε το ποσοστό αυτό κατά 20 %. Παρομοίως, τα αέρια του θερμοκηπίου που οφείλονταν στις μετακινήσεις μειώθηκαν κατά 9 % εντός της γαλλικής πρωτεύουσας κατά τη διάρκεια της ίδιας περιόδου[7].

Από το 2004 ως το 2008 προέδρευσε το Club des Villes Cyclables[8], το οποίο στη συνέχεια μετονομάστηκε σε Club des Villes et Territoires Cyclables.

Υπήρξε ένας από τους τέσσερις εκπροσώπους Τύπους των Πρασίνων το διάστημα μεταξύ 1998 και 2002[9].

Ηγήθηκε των αυτόνομων εκλογικών λιστών των Πρασίνων κατά τη διάρκεια των δημοτικών εκλογών του 2008 στο Παρίσι.

Με την επανεκλογή του Μπερτράν Ντελανοέ τον Μάρτιο του 2008, παρέμεινε στην θέση του αντιδημάρχου Παρισιού. Έγινε επίσης, αναπληρωτής υπεύθυνος διαρκούς ανάπτυξης, περιβάλλοντος και κλιματικού σχεδιασμού[10]. Έθεσε σε εφαρμογή τον Κλιματικό Σχεδιασμό της Πόλης του Παρισιού[11] που στόχευε σε μείωση κατά 25 % των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου στη πόλη με ορίζοντα το 2020, κυρίως μέσω της συνέχισης της πολιτικής αναφορικά με τις μεταφορές, τη θερμική μόνωση των κτιρίων, την ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, κτλ. Εκπροσώπησε το Παρίσι στη Σύνοδο της Κοπεγχάγης του 2009 αναφορικά με την κλιματική αλλαγή.

Είναι μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου των Πρασίνων από τον Δεκέμβριο του 2008, υπεύθυνος για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, καθώς και υπεύθυνος για την παρακολούθηση της εφαρμογή των προβλεπόμενων από τη Σύνοδο της Κοπεγχάγης. Αποτελεί μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου του κομματικού συνδυασμού Ευρώπη Οικολογία - Οι Πράσινοι, υπεύθυνος σχεδιασμού και στρατηγικής για το 2012.

Από το 2009 ως τον Απρίλιο του 2013, διετέλεσε αντιπρόεδρος και ταμίας του δικτύου Énergie-Cités που περιελάμβανε περισσότερες από 1.000 ευρωπαϊκές πόλεις[12].

Εκπροσωπεί το νομό του Παρισιού στο διοικητικό συμβούλιο του Atelier Parisien d'Urbanisme (APUR), του οποίου είναι και ταμίας[13].

Προέδρευσε, ακόμη, της Agence Parisienne du Climat[14] από την ίδρυσή της το 2011 ως 2012. Η υπηρεσία αυτή ήταν μία συνεταιριστική εταιρεία που είχε ως σκοπό την εφαρμογή του κλιματικού σχεδίου για την περιοχή του Παρισιού. Η μοναδική στο είδος της αυτή προσπάθεια, της οποίας η δημιουργία είχε αποφασιστεί στα πλαίσια του Κλιματικού Σχεδίου για το Παρίσι με καθολική ψήφο τον Οκτώβριο του 2007, είχε ως σκοπό την να φέρει πιο κοντά το κλιματικό σχέδιο για το Παρίσι με τον απλό λαό, να έχει την εποπτεία των ενεργειών για την εφαρμογή του σχεδίου, καθώς και να βοηθήσει σε μόνιμη βάση στον αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής.

Κατά τη διάρκεια των κοινοβουλευτικών εκλογών του 2012 στο Παρίσι, ήταν υποψήφιος των EELV-PS στην 10η εκλογική περιφέρεια Παρισιού, όπου και εξελέγη στο δεύτερο γύρο με ποσοστό της τάξεως του 64,73 % επί του συνόλου των ψήφων. Στη συνέχεια, εξελέγη αντιπρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης, ενώ ταυτόχρονα, παραιτήθηκε των καθηκόντων του ως αναπληρωτή δημάρχου του Παρισιού στις 5 Ιουλίου 2012, προκειμένου να αποφύγει την συσσώρευση αξιωμάτων[15].

Προσωπική Ζωή Επεξεργασία

Είναι σύντροφος της Εμμανυέλ Κος[16], πρώην προέδρου του Act Up-Paris, 8ης αντιπροέδρου του Περιφερειακού Συμβουλίου της Ιλ-ντε-Φρανς[17] και εθνικής γραμματέως του EELV[18].

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • Tout voiture, no future (στα Γαλλικά). Παρίσι: Éditions L'Archipel. 28 Μαρτίου 2007. σελ. 304. ISBN 2-84187-920-8. 
  • Denis Baupin (21 Απριλίου 2011). La planète brûle, où sont les politiques ? (στα Γαλλικά). Παρίσι: Éditions Hoëbeke. σελ. 337. ISBN 2842304098. 

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. «Tout Voiture No Future». denisbaupin.fr. 1 Ιανουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2008. 
  2. 2,0 2,1 Alain Auffray, « Auto-stop », Libération, 13 février 2006
  3. «L'homme qui a déclaré la guerre aux voitures». nouvelobs.com. 22 Φεβρουαρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Νοεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2007. 
  4. Denis Baupin fait partie du comité de parrainage d'«Agir pour l'Environnement». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2014. 
  5. Le comité de rédaction d’ecolosphere.net est composé de : Denis Baupin, David Berly, Jean-Paul Besset, Marie-Christine Blandin, Frédéric Brun, Pascal Canfin, Yves Cochet, Philippe Colomb, Emmanuelle Cosse, Ben Cramer, Christophe Derenne, Mireille Ferri, Hélène Gassin, Christine Jean, Stephen Kerckhove, Benoit Lechat, Sébastien Meric, Hervé Morel, Véronique Michaud, Caroline Quazzo, Pierre Serne, Claude-Marie Vadrot «Ecolosphère.net». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2019. 
  6. « Denis Baupin, le Monsieur embouteillage de Paris » par Sylvia Zappi, Le Monde, 3 novembre 2006
  7. (pdf) L'évolution de la qualité de l'air à proximité des rues parisiennes entre 2002 et 2007 Αρχειοθετήθηκε 2008-11-19 στο Wayback Machine., Airparif, janvier 2007.
  8. Denis Baupin, président du Club des villes cyclables, adjoint au maire de Paris, a été élu président du Comité de promotion du vélo le 14 juin 2006 à l'occasion du Salon européen de la mobilité «actu-environnement.com». 
  9. À la suite du Congrès d'octobre 2008, Denis Baupin devient porte parole des verts avec Marie Anne Isler Béguin, Stéphane Pocrain, Martine Billard. Site Web : «france-politique.fr». 
  10. M. Denis Baupin, adjoint au maire de Paris, chargé du développement durable, de l'environnement et du plan climat, sur «Paris.fr». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2014. 
  11. Avec le Plan Climat adopté par le Conseil de Paris le 1er octobre 2007, la Ville de Paris dispose d’un vaste plan d’actions dans de multiples domaines : déplacements, habitat, urbanisme, gestion des ressources et des déchets, alimentation… Sur paris.fr : «Plan climat de Paris». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαρτίου 2011. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2014. 
  12. Energy Cities est l'association européenne des autorités locales qui inventent leur futur énergétique. De 2009 à 2011, Energy Cities est sous la Présidence de la Ville d'Heidelberg (Allemagne) avec un Conseil d'administration de 11 villes européennes. «Le conseil d'administration sur www.energy-cities.eu». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Οκτωβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2014. 
  13. «Conseil d'administration de l'APUR». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2014. 
  14. «Le conseil d'administration de l'Agence parisienne du climat». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2014. 
  15. «Denis Baupin quitte sa fonction de maire adjoint de Paris». EELVParis13.fr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2014. 
  16. Raphaëlle Besse Desmoulières (23 Σεπτεμβρίου 2013). «À EELV, Pascal Durand poussé vers la sortie». Rouge & Vert du Monde.fr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2014. 
  17. «L'exécutif du conseil régional». www.iledefrance.fr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαΐου 2013. 
  18. «Emmanuelle Cosse élue secrétaire nationale d'EELV». Le Monde. 30 Νοεμβρίου 2013. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία