Ο Ογιάντα Μοϊσές Ουμάλα Τάσο (Ollanta Moisés Humala Tasso, 27 Ιουνίου 1962-) είναι Περουβιανός πολιτικός και απόστρατος στρατιωτικός. Υπηρέτησε ως πρόεδρος του Περού από το 2011 ως το 2016. Έγινε πρόεδρος μετά την νίκη του στις προεδρικές εκλογές το 2011 νικώντας την Κέικο Φουχιμόρι στον δεύτερο γύρο.

Ογιάντα Ουμάλα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Ollanta Moisés Humala Tasso (Ισπανικά)
Γέννηση27  Ιουνίου 1962[1][2][3]
Λίμα
Χώρα πολιτογράφησηςΠερού
ΘρησκείαΚαθολικισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΙσπανικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΙσπανικά
ΣπουδέςNational Agrarian University
Chorrillos Military School
Ποντιφικό Καθολικό Πανεπιστήμιο του Περού
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός[4]
αξιωματικός[5]
συμμετέχων ή συμμετέχουσα σε διεθνή φόρουμ
Περίοδος ακμής1980
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαPeruvian Nationalist Party
Οικογένεια
ΣύζυγοςNadine Heredia (από 1999)
ΓονείςIsaac Humala
ΑδέλφιαAntauro Humala
Ulises Humala
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςαντισυνταγματάρχης/Peruvian Army
Πόλεμοι/μάχεςCenepa War
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρόεδρος του Περού (2011–2016)
President pro tempore of the Union of South American Nations (2012–2013)
ΒραβεύσειςΤάγμα του Ηλίου του Περού (20  Ιουλίου 2011)
Μεγάλο κολάρο του Τάγματος του Πρίγκιπα Ενρίκε (19  Νοεμβρίου 2012)[6]
κολάρο του Τάγματος της Ισαβέλλας της Καθολικής (3  Ιουλίου 2015)[7][8]
Τάγμα της Ανεξαρτησίας (Κατάρ)
Ιστότοπος
www.ollantapresidente.pe
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία Επεξεργασία

Γεννήθηκε το 1962. Έγινε στρατιωτικός το 1982 και δέκα χρόνια αργότερα ανήλθε στην θέση του αντισυνταγματάρχη. Καταπολέμησε την ανταρτική κομουνιστική οργάνωση Φωτεινό Μονοπάτι και τρία χρόνια αργότερα συμμετείχε στον πόλεμο του Τσενέπα ενάντια στον Ισημερινό. Κατά την διάρκεια της μεγάλης κρίσης του 1998-2000 περίοδο που την χώρα κυβερνούσε ο Αλμπέρτο Φουτζιμόρι επιβλήθηκαν βαριά προγράμματα από το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα. Έτσι ο Ουμάλα επιχείρησε αποτυχημένο πραξικόπημα μαζί με 39 στρατιωτικούς και συνεργάτες στην πόλη Τάκνα στο νότιο τμήμα της χώρας τον Οκτώβριο του 2000, εναντίον του Φουτζιμόρι. Μετά την κατάρρευση του καθεστώτος Φουτζιμόρι του δόθηκε χάρη από το κογκρέσο του Περού και του ανατέθηκε το έργο της στρατιωτικού ακολούθου σε διάφορες πρεσβείες στο εξωτερικό. Το 2005 επέστρεψε και ίδρυσε το Εθνικιστικό κόμμα του Περού. Σε αντίθεση με τον νεοφιλελευθερισμό το Εθνικό Κόμμα του Περού είναι γνωστό για την αντι-ιμπεριαλιστική στάση του. Το 2006 ηττήθηκε στις προεδρικές εκλογές ενώ στις προεδρικές εκλογές του 2012 νίκησε στον δεύτερο γύρο την Κέικο Φουχιμόρι και παράλληλα ορκίστηκε ως ο 94ος Πρόεδρος του Περού.

Παραπομπές Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία