Οκτάβ Μπαντσίλα

Ρουμάνος ζωγράφος

Ο Οκτάβ Μπαντσίλα (ρουμανικά: Octav Băncilă, 4 Φεβρουαρίου 1872 – 3 Απριλίου 1944) ήταν Ρουμάνος ρεαλιστής ζωγράφος και αριστερός ακτιβιστής. Ήταν ο αδελφός της Σοφία Νεντέιντε (μιας φεμινίστριας δημοσιογράφου) και κουνιάδος του Ιοάν Νεντέιντε (ο Ιοάν Νεντέιντε ήταν άθεος και σοσιαλιστής φιλόσοφος, αρχισυντάκτης του περιοδικού Contemporanul).

Οκτάβ Μπαντσίλα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Octav Băncilă (Ρουμανικά)
Γέννηση4  Φεβρουαρίου 1872[1][2] ή 27  Ιανουαρίου 1872[3]
Μποτοσάνι
Θάνατος3  Απριλίου 1944[1]
Βουκουρέστι
Χώρα πολιτογράφησηςΡουμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΡουμανικά
ΣπουδέςGeorge Enescu University of Arts of Iași
Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος
ακτιβιστής
Επηρεάστηκε απόΦραντς φον Λένμπαχ
Heinrich von Zügel
Leopold Graf von Kalckreuth
Fritz Mackensen
Fritz von Uhde
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαPeasants' Party
Οικογένεια
ΑδέλφιαSofia Nădejde
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία Επεξεργασία

Γεννήθηκε στο Μποτοσάνι. Έμεινε ορφανός από γονείς στην ηλικία των 4 ετών. Μεγάλωσε στο Ιάσιο υπό την κηδεμονία της κατά πολλά χρόνια μεγαλύτερης αδερφής του και του συζύγου της. Οι ανάδοχοι γονείς του ενθάρρυναν τον Οκτάβ να συνεχίσει την ενασχόληση του με τις τέχνες.[4] Αφού ολοκλήρωσε το δημοτικό σχολείο, σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Ιασίου. Οι καθηγητές του στη σχολή ήταν ο Γκεόργκε Παναϊτεάνου Μπαρντασάρε, ο Κονσταντίν Ντανιέλ Στάχι και ο Εμανοήλ Μπαρντασάρε. Αποφοίτησε το 1893. Από το 1894 έως το 1897 σπούδασε με υποτροφία στο εξωτερικό. Σπούδασε αρχικά στην Ιταλία και στη Γαλλία. Ύστερα σπούδασε στη Γερμανία, όπου μαθήτευσε υπό τον Νικόλαο Γύζη στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου. Είναι άγνωστο αν αποφοίτησε από την ακαδημία καλών τεχνών του Μονάχου.[5]

Μετά την επιστροφή του στη Ρουμανία, προσπάθησε να ανοίξει ένα στούντιο στο κέντρο του Ιασίου. Ωστόσο, τα οικονομικά του προβλήματα τον ανάγκασαν να μετακομίσει στα προάστια του Ιασίου. Εκείνη τη περίοδο άρχισε να εξερευνά τα κύρια θέματά των πινάκων του (τα οποία ήταν οι απεικονίσεις της ζωής των αγροτών, οι απεικονίσεις των εργατών των εργοστασίων, οι απεικονίσεις των φτωχών Εβραίων εμπόρων και τεχνιτών και οι απεικονίσεις των νομάδων Ρομά).[6] Μετά το 1901 άρχισε να διδάσκει καλλιγραφία και τέχνη σε δημοτικά σχολεία του Ιασίου.[7] Εντυπωσιασμένος από τα αποτελέσματα της Επανάστασης του 1905 στη γειτονική Ρωσική Αυτοκρατορία, εντάχθηκε στους σοσιαλιστικούς κύκλους της περιοχής. Απέκτησε γνωριμίες με μεγάλα πρόσωπα της Αριστεράς, όπως ο Γκαλά Γκαλακτιόν και ο Πωλ Μπουζόρ.[8]

Το 1907, μετά την αποτυχία της Εξέγερσης των ρουμάνων χωρικών, ο Μπέντσιλε άρχισε να ταξιδεύει στα εδάφη του βασιλείου της Ρουμανίας, προσπαθώντας να βρει στοιχεία και αποδείξεις για την κυβερνητική καταστολή και βία. Το αποτέλεσμα των ταξιδιών του ήταν η δημιουργία δώδεκα νέων πινάκων (ορισμένοι από αυτούς δεν έχουν διασωθεί). Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται ο διάσημος πίνακας "Πριν από το 1907", ο οποίος απεικονίζει έναν ηλικιωμένο χωρικό με ανοιχτά τα χέρια. Άλλος ένα γνωστός πίνακας του είναι ο 1907, ο οποίος απεικονίζει τρεις χωρικούς που τρέχουν για να ξεφύγουν από τα πυρά των τουφεκιών. Ακόμη ένας γνωστός πίνακάς του, σχετιζόμενος θεματικά με τους δύο παραπάνω (και καρπός των ταξιδιών του μετά την αποτυχημένη εξέγερση) απεικονίζει διάφορες νεκρές σωρούς σε ένα χωράφι (τις οποίες επιβλέπουν στρατιώτες).[9]

Μετά το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, άρχισε να συμμετέχει σε πασιφιστικά κινήματα, χρησιμοποιώντας το έργο του για να σχολιάσει τα αποτέλεσμα της σύγκρουσης.[10] Το 1916 διορίστηκε καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Ιασίου, θέση την οποία κράτησε μέχρι τη συνταξιοδότηση του το 1937. Το 1919, μαζί με τον Κονσταντίν Ιόν Παρχόν και τον Μπουζόρ, ίδρυσαν το βραχύβιο Κόμμα των Εργατών (Partidul Muncitor), το οποίο σύντομα συγχωνεύτηκε με το Κόμμα των Χωρικών.[11]

Συνέχισε να επικρίνει τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στη Μεγάλη Ρουμανία (δηλαδή στο μεσοπολεμικό Βασίλειο της Ρουμανίας) και να υποστηρίζει τις απεργίες στην Κοιλάδα Ζίου. Χρησιμοποίησε την τέχνη του για να επικρίνει τις αντισημιτικές τάσεις στη ρουμανική κοινωνία.[12] Προς το τέλος της ζωής του άρχισε να συμπαθεί τον κομμουνισμό, αν και δεν έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρουμανίας.[13]

Γκαλερί Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 artsandculture.google.com/entity/wd/m0fjg5w.
  2. 2,0 2,1 «Artists of the World Online» (Γερμανικά, Αγγλικά) K. G. Saur Verlag, Walter de Gruyter. Βερολίνο. 2009. 10103138.
  3. 3,0 3,1 «中国大百科全书» (Simplified Chinese) Encyclopedia of China Publishing House. 1993. 115305. Ανακτήθηκε στις 4  Φεβρουαρίου 2023. ISBN-13 978-7-5000-7958-3. ISBN-10 7-5000-7958-3.
  4. Epure, p. 4
  5. Epure, p. 6
  6. Epure, p. 6–9
  7. Epure, p. 8
  8. Epure, p. 8–10, 17, 22
  9. Epure, p. 11–14
  10. Epure, p.18
  11. Niculae et al., p. 9
  12. Epure, p. 20
  13. Frunză, p. 214