Ολλανδική άμυνα
Η Ολλανδική άμυνα (Dutch Defence) είναι ένα παλιό άνοιγμα στο σκάκι, το οποίο χαρακτηρίζεται από τις κινήσεις 1.δ4 ζ5 (σε αλγεβρική σημειογραφία).
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Κινήσεις | 1.δ4 ζ5 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ECO | A80–A99 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ονομασία | Ελίας Στέιν, Ολλανδία (1789) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Γονέας | Παρτίδα πιονιού της βασίλισσας | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ιστορία Επεξεργασία
Ο Αλσατός σκακιστής Ελίας Στέιν (1748–1812) που εγκαταστάθηκε στη Χάγη, συνέστησε την άμυνα αυτή ως την καλύτερη απάντηση στο 1.δ4 το 1789 στο βιβλίο του Nouvel essai sur le jeu des échecs, avec des réflexions militaires relatives à ce jeu.[1]
Ο Ζίγκμπερτ Τάρρας απέρριψε το άνοιγμα ως αβάσιμο το 1931 στο έργο του The Game of Chess, με το επιχείρημα ότι τα λευκά μπορούν να απαντήσουν με το Γκαμπί Στώντον και έτσι έχουν το προβάδισμα μετά από 2.ε4 ζ:ε4 3.Ιγ3 Ιζ6 4.Αη5 γ6 5.ζ3! ε:ζ3.[2]
Η Ολλανδική άμυνα σπανίζει σε παρτίδες υψηλού επιπέδου. Δεν υπήρξε ποτέ μια από τις κύριες γραμμές ενάντια στο 1.δ4, αν και στο παρελθόν αρκετοί κορυφαίοι σκακιστές, συμπεριλαμβανομένων των Αλεξάντερ Αλιέχιν, Μπεντ Λάρσεν, Πωλ Μόρφυ και Μιγκέλ Νάιντορφ, την έχουν χρησιμοποιήσει με επιτυχία. Οι καλύτερες στιγμές της ήταν ίσως το 1951, όταν ο παγκόσμιος πρωταθλητής Μιχαήλ Μποτβίνικ και ο διεκδικητής του τίτλου Ντέιβιντ Μπρονστάιν, την έπαιξαν κατά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα το 1951. Ανάμεσα στους σημερινούς κορυφαίους σκακιστές, ο μόνος επαγγελματίας που παραμένει συνεπής στο άνοιγμα αυτό είναι ο Χικάρου Νακαμούρα.
Θεωρία Επεξεργασία
Τα μαύρα με την κίνηση 1...ζ5 ποντάρουν σοβαρά στο να κατακτήσουν το τετράγωνο ε4 και να σχεδιάσουν μια επίθεση στην πτέρυγα του βασιλιά των λευκών κατά το μέσον του παιχνιδιού. Ωστόσο, η κίνηση αυτή αποδυναμώνει κάπως και τη δική τους πτέρυγα του βασιλιά, επιπλέον δεν συμβάλει καθόλου στην ανάπτυξη των μαύρων.
Τα λευκά κάνουν συχνότερα φιανκέτο με τον αξιωματικό του βασιλιά τους με η3 και Αη2. Τα μαύρα μερικές φορές κάνουν επίσης φιανκέτο με τον αξιωματικό του βασιλιά τους με ...η6 και ...Αη7 (Ολλανδική Λένινγκραντ), αλλά μπορεί αντ' αυτού να αναπτύξουν τον αξιωματικό τους με Αε7, δ6 (μετά από ...δ5), ή β4. Η τελευταία βαριάντα είναι πιο συχνή εάν τα λευκά παίξουν γ4 πριν από το ροκέ. Το παιχνίδι συχνά συνεχίζει με 2.η3 Ιζ6 3.Αη2 ε6 4.Ιζ3 (η 4.Ιθ3!? είναι επίσης δυνατή, με πρόθεση τις κινήσεις Ιζ4 και Ιδ3 για τον έλεγχο του τετραγώνου ε5 εάν τα μαύρα παίξουν την Βαριάντα Στόουνγουολ) 4...Αε7 5.0-0 0-0 6.γ4 και τώρα τα μαύρα επιλέγουν μεταξύ των κινήσεων 6...δ5 (η χαρακτηριστική κίνηση της Στόουνγουολ), ή 6...δ6 (Σύστημα Ίλιν-Ζενέφσκι, που είναι λιγότερο δημοφιλές σήμερα), ή 6...Ιε4!? (Βαριάντα Αλιέχιν) διατηρώντας τη δυνατότητα μετακίνησης ενός ή δύο τετραγώνων του πιονιού τους στη δ-στήλη.
Το ενδιαφέρον για τη βαριάντα Στόουνγουολ αναζωπυρώθηκε κατά τη δεκαετία του 1980 και του 1990, όταν οι κορυφαίοι γκρανμαίτρ Άρτουρ Γιουσούποφ, Σεργκέι Ντολμάτοφ, Νάιτζελ Σορτ και Σιμέν Αγκντεστάιν βοήθησαν στην ανάπτυξη του συστήματος, όπου τα μαύρα παίζουν νωρίτερα την κίνηση ...δ5 και τοποθετούν τον μαυροτετράγωνο αξιωματικό τους στο δ6.[3] Αυτή η γραμμή, που ονομάζεται Μοντέρνα Στόουνγουολ, έχει παραμείνει πιο δημοφιλής από ό,τι το παραδοσιακό πρώιμο ...Αε7.
Η επιθετική δυναμική του ανοίγματος φαίνεται στην Αθάνατη Πολωνική παρτίδα, στην οποία ο Μιγκέλ Νάιντορφ, χρησιμοποιώντας τη βαριάντα Στόουνγουολ, θυσίασε όλα τα ήσσονος σημασίας κομμάτια του για να κερδίσει με ματ.[4]
Βαριάντες Επεξεργασία
Η Ολλανδική άμυνα καταχωρήθηκε στην Εγκυκλοπαίδεια Σκακιστικών Ανοιγμάτων υπό τους κωδικούς A80–A99. Οι καταχωρήσεις φαίνονται αναλυτικά στον παρακάτω πίνακα:[5]
| ECO | Κινήσεις | Βαριάντα |
|---|---|---|
| A80 | 1.δ4 ζ5 (εκτός 2.η3, 2.ε4 και 2.γ4) | (1)(2) |
| A81 | 1.δ4 ζ5 2.η3 | (3) |
| A82 | 1.δ4 ζ5 2.ε4 (εκτός 2...ζ:ε4 3.Ιγ3 Ιζ6 4.Αη5) | Γκαμπί Στώντον |
| A83 | 1.δ4 ζ5 2.ε4 ζ:ε4 3.Ιγ3 Ιζ6 4.Αη5 | Γκαμπί Στώντον (Κύρια βαριάντα) |
| A84 | 1.δ4 ζ5 2.γ4 (εκτός 2...Ιζ6 3.Ιγ3 και 2...Ιζ6 3.η3 | Κύρια βαριάντα |
| A85 | 1.δ4 ζ5 2.γ4 Ιζ6 3.Ιγ3 | Βαριάντα Ρουμπινστάιν |
| A86 | 1.δ4 ζ5 2.γ4 Ιζ6 3.η3 (εκτός 3...η6 4.Αη2 Αη7 5.Ιζ3 και 3...ε6 4.Αη2) | |
| A87 | 1.δ4 ζ5 2.γ4 Ιζ6 3.η3 η6 4.Αη2 Αη7 5.Ιζ3 (εκτός 5...O-Ο 6.O-Ο δ6 7.Ιγ3 γ6 ή 7...Ιγ6) | Ολλανδική Λένινγκραντ |
| A88 | 1.δ4 ζ5 2.γ4 Ιζ6 3.η3 η6 4.Αη2 Αη7 5.Ιζ3 O-Ο 6.O-Ο δ6 7.Ιγ3 γ6 | Ολλανδική Λένινγκραντ |
| A89 | 1.δ4 ζ5 2.γ4 Ιζ6 3.η3 η6 4.Αη2 Αη7 5.Ιζ3 O-Ο 6.O-Ο δ6 7.Ιγ3 Ιγ6 | Ολλανδική Λένινγκραντ |
| A90 | 1.δ4 ζ5 2.γ4 Ιζ6 3.η3 ε6 (εκτός 4.Αη2 Αε7) | |
| A91 | 1.δ4 ζ5 2.γ4 Ιζ6 3.η3 ε6 4.Αη2 Αε7 (εκτός 5.Ιζ3 O-O) | |
| A92 | 1.δ4 ζ5 2.γ4 Ιζ6 3.η3 ε6 4.Αη2 Αε7 5.Ιζ3 O-Ο (εκτός 6.O-Ο δ5 7.Ιγ3 γ6 ή 7.β3 ή 6...δ6) | (4) |
| A93 | 1.δ4 ζ5 2.γ4 Ιζ6 3.η3 ε6 4.Αη2 Αε7 5.Ιζ3 O-Ο 6.O-Ο δ5 7.β3 (εκτός 7...γ6 8.Αα3) | Βαριάντα Μποτβίνικ |
| A94 | 1.δ4 ζ5 2.γ4 Ιζ6 3.η3 ε6 4.Αη2 Αε7 5.Ιζ3 O-Ο 6.O-Ο δ5 7.β3 γ6 8.Αα3 | Βαριάντα Στόουνγουολ |
| A95 | 1.δ4 ζ5 2.γ4 Ιζ6 3.η3 ε6 4.Αη2 Αε7 5.Ιζ3 O-Ο 6.O-Ο δ5 7.Ιγ3 γ6 | Βαριάντα Στόουνγουολ |
| A96 | 1.δ4 ζ5 2.γ4 Ιζ6 3.η3 ε6 4.Αη2 Αε7 5.Ιζ3 O-Ο 6.O-Ο δ6 (εκτός 7.Ιγ3 Βε8) | |
| A97 | 1.δ4 ζ5 2.γ4 Ιζ6 3.η3 ε6 4.Αη2 Αε7 5.Ιζ3 O-Ο 6.O-Ο δ6 7.Ιγ3 Βε8 (εκτός 8.Βγ2 και 8.β3) | Σύστημα Ίλιν-Ζενέφσκι |
| A98 | 1.δ4 ζ5 2.γ4 Ιζ6 3.η3 ε6 4.Αη2 Αε7 5.Ιζ3 O-Ο 6.O-Ο δ6 7.Ιγ3 Βε8 8.Βγ2 | Σύστημα Ίλιν-Ζενέφσκι |
| A99 | 1.δ4 ζ5 2.γ4 Ιζ6 3.η3 ε6 4.Αη2 Αε7 5.Ιζ3 O-Ο 6.O-Ο δ6 7.Ιγ3 Βε8 8.β3 | Σύστημα Ίλιν-Ζενέφσκι |
| Σημ. | Κινήσεις | Υποβαριάντα |
| (1) | 1.δ4 ζ5 2.θ3 | Επίθεση Κορτσνόι |
| (2) | 1.δ4 ζ5 2.Αη5 | Επίθεση Λεμπέντεβ–Μπάρντεν |
| (3) | 1.δ4 ζ5 2.η3 Ιζ6 3.Αη2 η6 4.Ιθ3 | Βαριάντα Κάρλσμπαντ |
| (4) | 1.δ4 ζ5 2.γ4 Ιζ6 3.η3 ε6 4.Αη2 Αε7 5.Ιζ3 O-Ο 6.O-Ο Ιε4!? | Βαριάντα Αλιέχιν |
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Stein, Elias (1789). Nouvel essai sur le jeu des échecs. Google Books.
- ↑ Tarrasch (1987), σελ. 348.
- ↑ Johnsen & Bern (2010), σελ. 6.
- ↑ «The Polish Immortal, Warsaw (1929)». chessgames.com. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2016.
- ↑ «ECO code – Overview». Chess Informant. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2016.
Πηγές Επεξεργασία
- Johnsen, Sverre· Bern, Ivar (2010). Win with the Stonewall Dutch. Gambit. ISBN 1-906454-07-8.
- Tarrasch, Siegbert (1987) [1934]. The Game of Chess. Courier Dover Publications. ISBN 978-0-486-25447-0.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Αγγλόφωνα βικιβιβλία: Chess Opening Theory: Dutch Defence