Οντιλόν Ρεντόν
Ο Οντιλόν Ρεντόν (γαλλικά: Odilon Redon), καλλιτεχνικό όνομα του Μπερτράν Ρεντόν, 1840 – 1916, ήταν Γάλλος συμβολιστής ζωγράφος, χαράκτης και λιθογράφος, με σημαντική ποιητική ευαισθησία και φαντασία.[20]
| Οντιλόν Ρεντόν | |
|---|---|
 Αυτοπροσωπογραφία, 1880, Μουσείο Ορσέ | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Odilon Redon (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 20 Απριλίου 1840[1][2][3] Μπορντώ[4][5] |
| Θάνατος | 6 Ιουλίου 1916[6][1][3] Παρίσι[4][5] |
| Τόπος ταφής | Μπιέβρ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[7][8] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[9][10] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[11][12] εικονογράφος[13][11] χαράκτης[11] γλύπτης[14] λιθογράφος[15] σκιτσογράφος[16] σχεδιαστής[11] |
| Αξιοσημείωτο έργο | The Birth of Venus Les Yeux clos The Cyclops |
| Επηρεάστηκε από | Ανρί Φαντέν-Λατούρ[17] Φρανθίσκο Γκόγια[17] Ευγένιος Ντελακρουά[17] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Camille Redon (από 1880) |
| Τέκνα | Arï Redon[18] |
| Αδέλφια | Gaston Redon Ernest Redon |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Γαλλοπρωσικός πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής (1903)[19] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Σήμερα είναι περισσότερο γνωστός για τους «ονειρικούς» πίνακες της πρώτης δεκαετίας του 20ού αιώνα. Το έργο του θεωρείται πρόδρομος του ντανταϊσμού και του σουρεαλισμού.[21]
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Ο Οντιλόν Ρεντόν γεννήθηκε στις 20 Απριλίου 1840 με πραγματικό όνομα Μπερτράν Ρεντόν στο Μπορντώ, σε ευκατάστατη οικογένεια. Ο πατέρας του είχε κάνει περιουσία στο εμπόριο σκλάβων στη Λουιζιάνα τη δεκαετία του 1830. Από το 1855 πήρε μαθήματα σχεδίου, μαθητής του ρομαντικού τοπιογράφου Στανισλάς Γκορέν. Το 1861, άρχισε στο Παρίσι σπουδές αρχιτεκτονικής και γλυπτικής αλλά τις εγκατέλειψε. Στο Παρίσι, μαθήτευσε στο εργαστήριο του Ζαν-Λεόν Ζερόμ, διδάχθηκε χαρακτική από τον Ροντόλφ Μπρεντέν, ο οποίος άσκησε σημαντική επιρροή στο έργο του, και έμαθε λιθογραφία κοντά στον Ανρί Φαντέν-Λατούρ. [22]
Έγινε δεκτός για πρώτη φορά στο Σαλόν του 1867, στον τομέα της χαρακτικής. Η καλλιτεχνική του σταδιοδρομία διακόπηκε το 1870 όταν κλήθηκε να υπηρετήσει στον στρατό στον Γαλλοπρωσικό πόλεμο μέχρι το τέλος του το 1871. Επιστρέφοντας στο Παρίσι, στην αρχή της καριέρας του ασχολήθηκε με λιθογραφίες και σχέδια με ξυλοκάρβουνο που τα τιτλοφόρησε Μαύρα και τα εξέθεσε σε γκαλερί το 1881, προκαλώντας στο κοινό κατάπληξη. Από το 1884 εξέθετε τακτικά στο Σαλόν των Ανεξάρτητων. Άρχισε να κερδίζει την αναγνώριση το 1884, όταν τα σχέδιά του αναφέρθηκαν σε μυθιστόρημα του Ζορίς-Καρλ Υσμάν. [23]Κατά τη δεκαετία του 1890 άρχισε να εργάζεται σε παστέλ και λάδια, τα οποία έγιναν γρήγορα το αγαπημένο του μέσο, εγκαταλείποντας εντελώς τον προηγούμενη νουάρ τεχνοτροπία του μετά το 1900. Το χρώμα, που εμφανίστηκε στις γυναικείες φιγούρες του από το 1891, κυριάρχησε στα έργα του μετά το 1900. Ανέπτυξε επίσης έντονο ενδιαφέρον για την Ινδουιστική και Βουδιστική θρησκεία και πολιτισμό, που αντανακλάται όλο και περισσότερο στη δουλειά του.
Στη δεκαετία του 1890, η μακρόχρονη φιλία του Ρεντόν με τον Πωλ Γκωγκέν τον οδήγησε σε συνάντηση με τους νέους καλλιτέχνες του κινήματος Ναμπί, τους οποίους επηρέασε και επηρεάστηκε και ο ίδιος, αρχίζοντας να υιοθετεί την ιαπωνική τέχνη τους, την εκφραστική χρήση του χρώματος και την έμφαση στη διακόσμηση. [24]
Ο Ρεντόν χρησιμοποίησε την τέχνη του για να εκφράσει το προσωπικό του συναίσθημα ή αυτό που ονόμαζε «η κατάσταση της ψυχής του καλλιτέχνη». Στα έργα του κυριαρχούν στοιχειωμένα, φανταστικά και συχνά μακάβρια θέματα και προοιωνίζουν το σουρεαλιστικό και το ντανταϊστικό κίνημα. Τα λάδια και τα παστέλ του, κυρίως οι νεκρές φύσεις με λουλούδια, κέρδισαν τον θαυμασμό του Ανρί Ματίς και άλλων ζωγράφων. Η αισθητική του, που αφορούσε περισσότερο τη φαντασία παρά την οπτική αντίληψη, βρήκε πνευματικό καταλύτη στον στενό του φίλο, τον συμβολιστή ποιητή Στεφάν Μαλαρμέ. Ο Ρεντόν συνδέθηκε επίσης με την ομάδα των Συμβολιστών ζωγράφων.
Ο Ρεντόν δημιούργησε σχεδόν 200 έργα, ξεκινώντας το 1879 με τις λιθογραφίες που συλλογικά τιτλοφορούνται Στο Όνειρο. Ολοκλήρωσε μια άλλη σειρά (1882) αφιερωμένη στον Έντγκαρ Άλαν Πόε, ποιήματα του οποίου είχαν μεταφραστεί στα γαλλικά με μεγάλη επιτυχία από τον Μαλαρμέ και τον Σαρλ Μπωντλαίρ. Οι λιθογραφίες του Ρεντόν στα έργα του Πόε παραπέμπουν στον κόσμο του ιδιωτικού βασανισμού του ποιητή. Στους πίνακες του Ρεντόν με φτερωτούς δαίμονες και απειλητικά σχήματα υπάρχει μια προφανής αναφορά στον Γκόγια, και μια από τις σειρές του ήταν το Αφιέρωμα στον Γκόγια (1885).[24]
Το 1903 ο Ρεντόν τιμήθηκε με το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής. Η δημοτικότητά του αυξήθηκε από το 1913, όταν κριτικός Αντρέ Μελεριό δημοσίευσε έναν κατάλογο χαρακτικών και λιθογραφιών του. Την ίδια χρονιά, έγινε αφιέρωμα στο έργο του Ρεντόν στην πρωτοποριακή Διεθνή Έκθεση Μοντέρνας Τέχνης των ΗΠΑ , στη Νέα Υόρκη, το Σικάγο και τη Βοστώνη.[24]
Στην ενδιαφέρουσα αυτοβιογραφία (À soi-même) που δημοσιεύτηκε κατά τη διάρκεια της ζωής του, αναφέρεται στη σχέση του με την καλλιτεχνική κοινότητα και τις καλλιτεχνικές και πνευματικές φιλοδοξίες της εποχής του.
Ο Οντιλόν Ρεντόν πέθανε στις 6 Ιουλίου 1916 στο Παρίσι, ο γιος του, που είχε στρατευθεί, δεν κατάφερε να φτάσει έγκαιρα από το μέτωπο.[25]
Επιλογή έργων Επεξεργασία
-
Στον ορίζοντα ο Άγγελος των Βεβαιοτήτων και στον σκοτεινό ουρανό ένα ερωτηματικό βλέμμα. Λιθογραφία από τον κύκλο Πόε, 1882 -
Πνεύμα των υδάτων, 1878, Ινστιτούτο Τέχνης, Σικάγο -
Πνεύμα του δάσους, 1880 -
Κλειστά μάτια, 1890, Μουσείο Ορσέ -
Εμφάνιση, 1890, Πανεπιστήμιο του Πρίνστον -
Αντανάκλαση, περ. 1900 -
Η γέννηση της Αφροδίτης, 1912, Νέα Υόρκη, Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης. -
Οφηλία, 1900-1905 -
Ανθισμένα σύννεφα, 1903, Ινστιτούτο Τέχνης, Σικάγο -
Λουλούδια, 1909 -
Ο Κύκλωπας, 1914, Ολλανδία -
Το άρμα του Απόλλωνα, 1910, Μουσείο Ορσέ
_LACMA_AC1997.14.1.4.jpg)
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Odilon Redon». (Ολλανδικά) RKDartists. 65887.
- ↑ 2,0 2,1 «Bertrand Redon». (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. LH//2282/58.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Odilon Redon». (Δανικά, Αγγλικά) Kunstindeks Danmark. 6030.
- ↑ 4,0 4,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ 5,0 5,1 rkd
.nl /explore /artists /65887. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11921356z. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ artist list of the National Museum of Sweden. 12 Φεβρουαρίου 2016. kulturnav
.org /e55c76d7-f4f6-4804-8798-f08ad6956afb. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2016. - ↑ (Αγγλικά) Museum of Modern Art online collection. 4840. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11921356z. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ CONOR.SI. 44769891.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 vocab
.getty .edu /page /ulan /500007292. - ↑ The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /3145. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ 12004. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2019.
- ↑ «Femme dans les fleurs». Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2021.
- ↑ 17,0 17,1 17,2 www
.theartstory .org /artist /redon-odilon /. - ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 5 Μαρτίου 2021. 500007292. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2021.
- ↑ LH//2282/58.
- ↑ . «odilon-redon.org/biography».
- ↑ . «britannica.com/biography/Odilon-Redon».
- ↑ . «wikiart.org/en/odilon-redon».
- ↑ . «tate.org.uk/art/artists/odilon-redon».
- ↑ 24,0 24,1 24,2 . «theartstory.org/artist/redon-odilon/life-and-legacy/».
- ↑ . «artsandculture.google.com/entity/odilon-redon».
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Odilon Redon στο Wikimedia Commons