Το ορθόδωρον ήταν αρχαία ελληνική μονάδα μέτρησης μήκους πολλαπλάσιο του δακτύλου. Υπολογιζόταν με το χέρι, με το μήκος της παλάμης, δηλαδή από το άκρο του καρπού μέχρι το άκρο του μεσαίου δακτύλου.

Κατά αρχαίους ορισμούς: "από άκρου καρπού μέχρι του δακτύλου" κατά τον Ησύχιο, ή "το από καρπού μέχρι άκρου δακτύλων, η πάσα χείρ, ορθόδωρον".

Το ορθόδωρο ισοσυναμεί με 11 δακτύλους και ήτο διάφορος της παλάμης, της σπιθαμής και της λιχάδος.
Σήμερα υπολογίζεται σε 203 χιλιοστά του μέτρου.