Οροπέδιο

Το οροπέδιο είναι μια μεγάλη επιφάνεια του εδάφους, επίπεδη ή ελαφρά κυματοειδής, η οποία βρίσκεται σε υψόμετρο το λιγότερο πάνω από μερικές εκατοντάδες μέτρα.

κλειστή γεωλογική λεκάνη Στυμφαλία, Κορινθία

κλειστή γεωλογική λεκάνη Βλαχέρνα Αρκαδίας/Χωτούσσα/Κανδήλα Αρκαδίας κοντά σε Λεβίδι Αρκαδίας

κλειστή γεωλογική λεκάνη Λίμνη Φενεού, Κορινθία

Οροπέδιο (κλειστή γεωλογική λεκάνη) στην Κρήτη

Βασική δομή

Το οροπέδιο συνήθως περιορίζεται ολόγυρα από οροσειρές, είτε απότομες κλίσεις, είτε διασχίζεται από υψώματα περισσότερο ή λιγότερο υψηλά. Οι επίπεδες επιφάνειες των οροπεδίων δίνουν τη δυνατότητα στους ανθρώπους να εγκατασταθούν σε αυτές και να τις καλλιεργήσουν. Το υψόμετρό τους στις τροπικές περιοχές μετριάζει τις τραχύτητες του κλίματος και επηρεάζει το μικροκλίμα τους θετικά, καθιστώντας το περισσότερο υγιεινό από το κλίμα των γύρω χαμηλότερων περιοχών, όπως συμβαίνει στα υψηλά οροπέδια της Αιθιοπίας, του Μεξικού και των Άνδεων. Το υψηλότερο οροπέδιο στον κόσμο είναι του Θιβέτ ή "η Στέγη του Κόσμου" το οποίο εκτείνεται περίπου 1.000 χλμ. από βορρά προς νότο και 2.500 χλμ. από ανατολή προς δύση, με μέσο υψόμετρο που υπερβαίνει τα 4.500 μ. σε έκταση 2.500.000 τ.χλμ. Υπολογίζεται ότι 140 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν μόνιμα σε πόλεις που βρίσκονται σε οροπέδια με υψόμετρο πάνω από 2.500 μέτρα.

Στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα, τα σημαντικότερα οροπέδια είναι της Τρίπολης στην Πελοπόννησο και του Λασιθίου στην Κρήτη. Τα οροπέδια είναι κλειστές γεωλογικές λεκάνες καρστικής προέλευσης. Τα βράχια των βουνών αυτών είναι από ασβεστόλιθο (ζώνη γεωλογική Ωλονού-Πίνδου). Η επίπεδη επιφάνεια είναι από πηλό και εύφορο του εδάφους, αδιαπέραστο από το νερό, αλλά καλό για τη γεωργία.

Συνήθως δεν υπάρχει φυσική αποστράγγιση στην επιφάνεια του εδάφους. Η αποστράγγιση είναι υπόγεια από μια ή περισσότερες καταβόθρες. Εάν υπάρχει περισσότερο νερό από αυτό που οι καταβόθρες μπορούν να μεταφέρουν, ή εάν οι καταβόθρες έχουν συμφόρηση, όλο ή τμήματα του οροπεδίου είναι πλημμυρισμένο. Μερικές φορές δημιουργούνται προσωρινές λίμνες.

Δείτε επίσης

Καρστική πηγή

Στυμφαλία

Λίμνη Φενεού

Οροπέδιο Λασιθίου

Καταβόθρες Κάψια

Βλαχέρνα Αρκαδίας

Βιβλιογραφία

• A. Morfis (Athens), H. Zojer (Graz) (editors), Karst Hydrogeology of the Central and Eastern Peloponnesus (Greece). Steierische Beiträge zur Hydrogeologie 1986
• K. Voudouris, N. Kazakis, General characteristics and classification of karst aquifers in Greece. Review of the Bulgarian Geological Society, Vol. 79,3, 2018

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Γεωλογία της Ελλάδος" Ενότητα 3: Η Ζώνη της Πίνδου, Ιωάννης Κουκουβέλας, Καθηγητής Σχολή Θετικών Επιστημών - Τμήμα Γεωλογίας Αρχειοθετήθηκε 2020-09-23 στο Wayback Machine.