Ο Ούρος Α΄ Βουκάνοβιτς (σερβικά: Урош I, 1083 - 1145) ήταν ηγεμόνας, Μεγάλος Ζουπάνος, του Μεγάλου Πριγκιπάτου της Ράσκας από το περ. 1112 έως το 1145.

Ούρος Α΄ Βουκάνοβιτς
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1083 ή 1080 (περίπου)[1]
Θάνατος1145 ή 1131 (περίπου)[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΆννα Διογένη
ΤέκναΕλένη Βασίλισσα της Ουγγαρίας
Ούρος Β΄ Πρίμισλαβ
Μπέλος Βουκάνοβιτς
Ντέσα Βουκάνοβιτς
Μαρία της Ράσκας, δούκισσα του Ζνόιμο
Ζάβιντα Βουκάνοβιτς
ΓονείςΜάρκο της Ράσκας
ΣυγγενείςΒούκαν της Ράσκας (θείος)
ΟικογένειαΔυναστεία των Βουκάνοβιτς

Ήταν γιος του Μάρκο. Το όνομα Ούρος πιθανότατα προέρχεται από την ουγγρική λέξη Ουρ, που σημαίνει «πρίγκιπας», το οποίο μεταφράζεται στο σλαβικό όνομα «Προβόσλαβ», ή «Πριμισλάβ»[2]. Πιθανότατα επειδή ο Μάρκο παντρεύτηκε μια ουγγρική σύζυγο[2]. Μετά το θάνατο του θείου του Βουκάν το 1112 τον διαδέχτηκε ο Ούρος[3].

Το 1113 ή το 1114, ο βυζαντινός στρατός εισέβαλε στην Διόκλεια και κατέλαβε την πρωτεύουσά της Σκούταρι. Οι Βυζαντινοί εκτόπισαν τον Τζόρτζε πρίγκιπα της Διοκλείας, ο οποίος βρήκε καταφύγιο στον Ούρος. Αυτός το 1125 οδήγησε τον στρατό του εναντίον των Βυζαντινών[4] συναντήθηκαν στην Μάχη της Αντιβάρεως, όπου ο Ούρος βγήκε νικητής και απεκατέστησε τον Τζόρτζε στην Διόκλεια. Οι Βυζαντινοί εισέβαλαν και πάλι στην Διόκλεια, συνέλαβαν τον Τζόρτζε, ο οποίος οδηγήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου και απεβίωσε[5].

Περίπου το 1130, νυμφεύτηκε την Έλενα των Αρπάντ, κόρη του Μπέλα Β΄ της Ουγγαρίας. Ο Μπέλα Β΄, λόγω του ότι ήταν τυφλός, βασιζόταν εξ ολοκλήρου στην Έλενα, η οποία ήταν συγκυβερνήτης.

Το 1137 ο Λαδίσλαος Β΄, γιος του Μπέλα, έγινε μπάνος της Βοσνίας. Όταν ο Μπέλα Β΄ απεβίωσε στις 13 Φεβρουαρίου 1141, ο πρωτότοκος γιος του Γκέζα Β΄ ανέβηκε στον θρόνο, αν και παιδί ακόμη.

Οικογένεια

Επεξεργασία

Απέκτησε έξι παιδιά με την Βυζαντινή πριγκίπισσα Άννα Διογένη :

και ενδεχομένως:

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά, Γερμανικά) WikiTree. Raška-28.
  2. 2,0 2,1 Živković 2005, σελ. 13.
  3. Živković 2005, σελ. 15.
  4. Fine 1991, σελ. 236.
  5. Fine 1991, σελίδες 232-233.