Πέτρος Βαρσύμης
Ο Πέτρος Βαρσύμης ήταν βυζαντινός αξιωματούχος του 6ου αιώνα με τα αξιώματα του Ύπαρχος της Ανατολής και του Κόμη των θείων θησαυρών.
| Πέτρος Βαρσύμης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Πέτρος Βαρσύμης (Αρχαία Ελληνικά) |
| Θάνατος | 6ος αιώνας[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Περίοδος ακμής | 6ος αιώνας[2] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Κόμης των θείων θησαυρών |
Ο Πέτρος ήταν Συριακής καταγωγής και ασκούσε το επάγγελμα του τραπεζίτη, όταν με εύνοια της αυτοκράτειρας Θεοδώρας διορίσθηκε κόμης των θείων θησαυρών. Διορίσθηκε στη θέση αυτή το 540, ήταν βασικό αξίωμα στη φορολογική διοίκηση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, μέχρι το 543. Φαίνεται ότι έδειξε πραγματικό ζήλο στο πλαίσιο του έργου του.
Ο Προκόπιος ο Καισαρεύς τον επικρίνει έντονα, όπως και τον Ιωάννη Καπαδόκη, το κατηγορείυς οποίους κατηγορεί για την υπερβολική φορολογία που βάρυνε τους κατοίκους. Το 543, ο Βαρσύμης έγινε ύπαρχος της Ανατολής, το κορυφαίο αξίωμα στην αυτοκρατορική διοίκηση της εποχής. Μεταξύ των μέτρων που έλαβε για να αυξήσει τα κρατικά έσοδα, απαραίτητα για τη χρηματοδότηση των κατακτήσεων του Ιουστινιανού, εγκαθίδρυσε μονοπώλιο στο εμπόριο μεταξιού στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Ως αποτέλεσμα, η τιμή του μεταξιού αυξήθηκε προς όφελος μόνο των αυτοκρατορικών εργαστηρίων, με αποτέλεσμα την πτώχευση ιδιωτών εμπόρων, των οποίων τα εργαστήρια σταδιακά υπέπεσαν στον έλεγχο του κράτους. Ομοίως, αποφάσισε να μεταπωλήσει τα μεγάλα αποθέματα σιταριού στην Κωνσταντινούπολη, που προέκυψαν από την άφθονη συγκομιδή στην Αίγυπτο το 544. Και πάλι, αυτή η ενέργεια απέφερε σημαντικά έσοδα για το κράτος[3]. Το επόμενο έτος, η αιγυπτιακή συγκομιδή ήταν μέτρια και ο Πέτρος αντέδρασε καθορίζοντας πολύ χαμηλές τιμές για την πώληση μικρασιατικού σιταριού, με το κόστος μεταφοράς να βαρύνει τους παραγωγούς, οι οποίοι καταστράφηκαν από αυτά τα μέτρα, χωρίς να κατορθωθεί να αποτραπεί ο λιμός στην πρωτεύουσα[3]. Τελικά, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη θέση του όταν στρατιώτες διαμαρτυρήθηκαν για την καθυστέρηση στην πληρωμή των μισθών τους το 546[4]. Σύμφωνα με τον Προκόπιο, υποτίμησε το νόμισμα.
Έγινε πάλι κόμης των θείων θησαυρών μεταξύ 547 και 548. Την 1η Ιουνίου 555, επέστρεψε στη θέση του υπάρχου, την οποία κατείχε ακόμη το 562[5]. Το 562, η κατοικία του κάηκε από το πλήθος, το οποίο δείχνει πόσο αντιδημοφιλής ήταν.
Έχει τουλάχιστον έναν γιο, με το όνομα Θεόδωρος[6].
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2021.
- ↑ 3,0 3,1 Maraval 2016, σελ. 302.
- ↑ Maraval 2016, σελ. 302-303.
- ↑ Maraval 2016, σελ. 303.
- ↑ Maraval 2016, σελ. 81, 83-84.
Πηγές
Επεξεργασία- (Γαλλικά)Pierre Maraval, Justinien, Le rêve d'un empire chrétien universel, Paris, Tallandier, 2016, 427 p. (ISBN 979-10-210-1642-2)
- (Αγγλικά) John Robert Martindale, Arnold Hugh Martin Jones et John Morris (dir.), The Prosopography of the Later Roman Empire, vol. III : A. D. 527–641, Cambridge, Cambridge University Press, 1992, 1626 p. (ISBN 978-0-521-20160-5, lire en ligne [archive]).