Παναθηναϊκός (πετοσφαίριση ανδρών)
Το ανδρικό τμήμα πετοσφαίρισης του Παναθηναϊκού είναι ένα από τα τρία τμήματα του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου που λειτουργούν σε επαγγελματική βάση. Από το 1919, οπότε και συστάθηκε η ομάδα, έχει να επιδείξει πλούσια ιστορία σε τίτλους και διακρίσεις στον ελληνικό χώρο. Έχει κατακτήσει 20 Πρωταθλήματα Ελλάδος [σ. 1][1][2][3][4][5][6][7][8][9], 6 Κύπελλα, 3 Λιγκ Καπ και 2 Σούπερ καπ. Έχει κατακτήσει 6 Πρωταθλήματα αήττητος (1963, 1966, 1967, 1970, 1971, 1975).
 | |||
| Πλήρες όνομα | ΤΑΑ Παναθηναϊκός Α.Ο. | ||
|---|---|---|---|
| Σύντομο όνομα | ΠΑΟ | ||
| Ίδρυση | 1919 | ||
| Στάδιο | Κλειστό στάδιο Αγίου Θωμά Αμαρουσίου | ||
| Πρόεδρος |  Παναγιώτης Μαλακατές | ||
| Προπονητής | Δημήτρης Ανδρεόπουλος | ||
| Πρωτάθλημα | Βόλεϊ Λιγκ | ||
| Ιστότοπος | pao1908.com | ||
| Εμφανίσεις | |||
| |||
| wikidata () | |||
_pictogram.svg){kind=small}
_pictogram.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Έχει συμμετάσχει επίσης 7 φορές σε φάιναλ φορ ή ημιτελικό ευρωπαϊκών διοργανώσεων, καταλαμβάνοντας μια φορά (1980) τη 2η θέση (έως και το 1986–87 η τελική φάση του CEV Cup διεξαγόταν σε όμιλο με βαθμολογία και νικήτρια ήταν η ομάδα με τους περισσότερους βαθμούς) και φθάνοντας μια φορά σε μονό τελικό του CEV Cup (2009).[10]
ΙστορίαΕπεξεργασία
1919–40Επεξεργασία
Το τμήμα ιδρύθηκε το 1919 και αποτέλεσε ένα από τα πρώτα τμήματα που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα.[11] Καθοριστική υπήρξε η προσφορά του Γιώργου Καλαφάτη ο οποίος συγκέντρωσε αθλητικό υλικό όταν παρακολούθησε τους Διασυμμαχικούς Αγώνες στο Παρίσι την ίδια χρονιά. Ποδοσφαιριστές και αθλητές στίβου συγκρότησαν την πρώτη ομάδα πετοσφαίρισης.
Το 1924 όταν ο σύλλογος μετονομάστηκε σε Παναθηναϊκός, η ομάδα βόλεϊ άρχισε να δίνει τα πρώτα της παιχνίδια, με αντιπάλους Πανιώνιο, Εθνικό Αθηνών και Πανελλήνιο. Η πρώτη ομάδα που διακρίθηκε ήταν αυτή του 1927–29 όποτε βρέθηκαν στις τάξεις της πολλοί δημοφιλείς παίχτες όπως οι Απόστολος Νικολαΐδης, Αραβοσιτάς, Γκούμας, Αρ. Νικολαΐδης, Παπαγεωργίου και Παπαστεφάνου.
Το 1936 συμμετείχε στο πρώτο Πανελλήνιο πρωτάθλημα που έγινε στην Αθήνα.[12] Λίγο πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ο Παναθηναϊκός δημιούργησε μια επιτυχημένη ομάδα με παίκτες όπως οι Λάμπρου, Βαλλίδης, Μομφεράτος, Τζούμανης, Προσελέντης, Λυκούρης, Κακρίδης.
1941–50Επεξεργασία
Από το 1940 το πρωτάθλημα Ελλάδας διακόπηκε ξεκίνησε και πάλι το 1961. Μετά την Κατοχή η ομάδα βόλεϊ επανασυστάθηκε με έδρα το ανοικτό γήπεδο που βρισκόταν στη συμβολή των οδών Τσόχα και Β. Σοφίας, απέναντι απ' το Ιπποκράτειο νοσοκομείο. Ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το πρωτάθλημα Κέντρου (Αθηνών) το 1944, το 1946 και το 1947 με βασικούς αντιπάλους τους Εθνικό Αθηνών, Παγκράτι, Τρίτωνα, Μίλωνα, Έσπερο Καλλιθέας και Πανελλήνιο.[13]
1951–60Επεξεργασία
Ο Γιάννης Λάμπρου υπήρξε κορυφαίος αθλητής του Παναθηναϊκού εκείνη την εποχή και μαζί με άλλους αθλητές του ΠΑΟ όπως οι Βιερρός και Ευταξίας ήταν μέλη της πρώτης εθνικής ομάδας βόλεϊ που συστάθηκε το 1952. Ο παράγοντας της ομάδας Αντώνης Μαντζαβελάκης συντέλεστε τα μέγιστα ώστε η ομάδα να αποκτήσει ανάλογη ποιότητα με το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ του συλλόγου.
Το 1954 η ομάδα βόλεϊ του Παναθηναϊκού μένει χωρίς γήπεδο και αναγκάζεται να προπονείται στο γήπεδο του Εθνικού Αθηνών, χρησιμοποιώντας ως έδρα ένα χώρο εκεί που είναι σήμερα οι Θύρες 6-7 στη Λεωφόρο. Όμως από την περίοδο 1956–57 η ομάδα θα στεγαστεί στο πρώτο κλειστό γυμναστήριο που κατασκευάστηκε στην Ελλάδα, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Στην ομάδα αγωνίζονταν τότε οι Λάμπρου, Βαλλίδης, Αναστασίου, Μονφεράτος, Τζουμάνης, Λυκούρης, Τζώρτζης, Φωκάς, Ρασαλότζης, Τρύπος, Προσελέντης. Ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το τοπικό πρωτάθλημα το 1951, το 1952, 1959 και το 1960. Το 1960 δημιουργήθηκε το καταστατικό των κανονισμών του βόλεϊ και από το 1961 ξεκίνησε και πάλι το Πρωτάθλημα Ελλάδας μετά από διακοπή 21 ετών με πρώτο πρωταθλητή μεταπολεμικά τον Πανελλήνιο.[14]
1961–69: Η εδραίωσηΕπεξεργασία
Σημαντική υπήρξε η προσφορά αθλητών όπως ο Ηλιόπουλος, ο Στέφανος Λελούδας, ο Χασάπης, ο Εμμανουήλ, ο Πέρρος κι ο Φωτίου. Μορφή του συλλόγου ο Ανδρέας Μπεργελές ο οποίος από το 1961 έως το 1975 κατάκτησε με τον Παναθηναϊκό 9 πρωταθλήματα. Την περίοδο 1962–63 ο Παναθηναϊκός τερματίζει 2ος στο πρωτάθλημα Κέντρου λόγω των απουσιών σημαντικών παικτών, αλλά αναδεικνύεται Πρωταθλητής Ελλάδος αήττητος και μάλιστα με εντυπωσιακό τρόπο, δίχως να χάσει ούτε ένα σετ.
Την περίοδο 1963–64 κατακτά το πρωτάθλημα Κέντρου για τελευταία φορά στην ιστορία του, κερδιζοντας σε αγώνα μπαράζ το Μίλωνα με 3–0. Η ομάδα της Νέας Σμύρνης όμως, πέρνει εκδίκηση στο Πανελλήνιο το οποίο κατακτά, αφήνοντας τον Παναθηναϊκό δεύτερο. Στη συνέχεια ο Παναθηναϊκός κατακτά τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα Ελλάδας.
Το 1965 το πρωτάθλημα Κέντρου καταλήγει στο Μίλωνα, όμως ο Παναθηναϊκός κατακτά το Πανελλήνιο, ισοβαθμώντας στην κορυφή με την ομάδα του Παγκρατίου, από την οποία ήταν καλυτερος καθώς επικράτησε στο μεταξύ τους αγώνα με 3–1 (15–11, 15–12, 14–16, 15–10).
Το 1966 στο πρωτάθλημα Κέντρου κατακτά την πρώτη θέση σε ισοβαθμία με την ομάδα του Παγκρατίου, έτσι οι δύο ομάδες οδηγήθηκαν σε αγώνα μπαράζ. Εκεί ο Παναθηναϊκός αν και προηγήθηκε με 2–0, ηττήθηκε τελικά με 2–3 (15–10, 17–15, 6–15, 8–15, 14–16). Στην τελική φάση του Πανελληνίου πρωταθλήματος, οι δύο μεγάλες νίκες στα ντέρμπι με Παγκράτι (3–1) και Ολυμπιακό (3–2), θα του δώσουν για ακόμα μία φορά τον τίτλο.
Στο πρωτάθλημα Κέντρου του 1967 ο Παναθηναϊκός πραγματοποιεί κάκιστη πορεία, καθώς γνωρίζει πέντε ήττες στους πρώτους επτά αγώνες του, και κινδυνεύει να μείνει εκτός τελικής φάσης. Τελικά προκρίθηκε στην τελική φάση, όπου μεγάλοι αντίπαλοι του ήταν και πάλι ο Ολυμπιακός και το Παγκράτι, από τους οποίους είχε ηττηθεί εύκολα από δύο φορές στο πρωτάθλημα κέντρου. Ο Παναθηναϊκός εμφανίζει ενά διαφορετικό πρόσωπο, επικρατεί με 3–0 (15–5, 15–7, 15–3) του Παγκρατίου και με 3–1 (15–9, 14-16, 15–13, 15–7) του Ολυμπιακού στον άτυπο τελικό της τελευταίας ημέρας, και κατακτά για τρίτη συνεχόμενη χρονιά τον τίτλο του πρωταθλητή Ελλάδας. Στα υπόλοιπα παιχνίδια του επικράτησε με 3–0 των Εθνικού Αθηνών, Ηρακλή, Άρη και Ποσειδώνα Λουτρακίου.
Το 1968 κατέλαβε την δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα κέντρου πίσω από τον Ολυμπιακό, από τον οποίο ηττήθηκε στους δύο καθοριστικούς αγώνες με 3–2. Στην τελική φάση νίκησε όλους τους αντιπάλους του, όμως η βαρία ήττα στο ντέρμπι κορυφής από τον Ολυμπιακό (0–3), τον περιόρισε στην δεύτερη θέση.
Εποχή Γκροζντάνοβιτς (1969–81): 4 συνεχή ΠρωταθλήματαΕπεξεργασία
Το 1969 ο Γιουγκοσλάβος προπονητής Σάβα Γκροζντάνοβιτς ανέλαβε την ομάδα και εφάρμοσε νέες τεχνικές και μεθόδους που σύντομα απέδωσαν καρπούς. Ο Παναθηναϊκός κατακτά 4 συνεχόμενα πρωταθλήματα Ελλάδος τις χρονιές 1970, 1971, 1972, 1973. Τα δύο από αυτά (1970, 1971) κατακτήθηκαν με τον Παναθηναϊκό να τερματίζει αήττητος στην κορυφή της βαθμολογίας. Συγκεκρίμενα, παρέμεινε αήττητος από τις 7 Μαΐου του 1969 (ήττα από Ολυμπιακό με 1–3), μέχρι τις 27 Νοεμβρίου του 1971 (ήττα από τον Ιωνικό Ν.Φ. με 2–3). Βασικοί παίκτες ήταν οι Ν. Μπεργελές, Α. Μπεργελές, Ηλιόπουλος, Χασάπης, Αστράς, Αγραπιδάκης, Λελούδας, Γεωργαντής, Καρατζάς και ήταν όλοι Διεθνείς. Στη συνέχεια θα κατακτήσει άλλα 2 πρωταθλήματα Ελλάδος τις χρονιές 1975 και 1977.
Η επιτυχημένη δεκαετία θα κλείσει για τον Παναθηναϊκό με τον καλύτερο τρόπο με τη συμμετοχή του στο φάιναλ φορ του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης το 1980, που έγινε με μορφή ομίλου και οι πράσινοι κατέκτησαν την 2η θέση.[15]. Στην ομάδα αγωνίζονταν οι Γεωργαντής, Αγραπιδάκης, Κολιόπουλος, Ηλιόπουλος, Παπαδόπουλος, Μαλουσάρης, Γκουντάκος, Άστρας και Κοκκιναράς.
1981–90: 4 Πρωταθλήματα, 3 ΝταμπλΕπεξεργασία
Μετά από μια σύντομη απουσία από την πρώτη θέση του ελληνικού πρωταθλήματος, ο Παναθηναϊκός κατακτά και πάλι τον τίτλο το 1982 ο οποίος θα συνοδευθεί με το πρώτο Κύπελλο Ελλάδος στο βόλεϊ στην ιστορία του συλλόγου. Ακολουθούν 3 συνεχόμενα πρωταθλήματα τις χρονιές 1984, 1985, 1986. Τα δυο από αυτά θα είναι νταμπλ καθώς το 1984 και το 1985 ο Παναθηναϊκός κατέκτησε και το Κύπελλο Ελλάδος.
Κορυφαίοι αθλητές του Παναθηναϊκού και βασικά στελέχη της εθνικής ομάδας ήταν οι Καζάζης, Γόντικας, Ανδρεόπουλος, Τεντζέρη, Πρωτοψάλτης, Μαλουσάρης, Γαλάκος, Δημητριάδης, Μαργαρώνης, Καραμαρούδης,Αλεξίου,Τζεβελεκίδης. Τις επιτυχίες αυτές στον ελληνικό χώρο θα συνοδεύση η ευρωπαϊκή διάκριση της κατάκτησης της 3ης θέση στο Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης το 1989 στο Βαρκάους της Φιλανδίας.[15] Την επόμενη χρονιά ο Σοβιετικός Γκενάντι Τσερεμίσοφ θα γίνει ο πρώτος ξένος αθλητής που θα αγωνιστεί με την ομάδα βόλεϊ του Παναθηναϊκού.
1991–00Επεξεργασία
Ο Παναθηναϊκός, που από το πανελλήνιο πρωτάθλημα του 1963 μέχρι και το πρωτάθλημα της περιόδου 1991–92, κατακτούσε πάντα μία εκ των δύο πρώτων θέσεων, θα μείνει για πρώτη φορά στην ιστορία του εκτός Ευρώπης με την 6η θέση στο πρωτάθλημα της περιόδου 1992–93, κάτι που επαναλήφθηκε και τις περιόδους 1993–94 (5η θέση), 1998–99 (7η θέση) και 1999–00 (7η θέση). Έως τα μέσα της η δεκαετία αυτή δεν ήταν ανάλογη των προσδοκιών του Παναθηναϊκού και από το 1986 είχε περιοριστεί σε δέυτερο ρόλο στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Μετά από 9 χρόνια όμως επέστρεψε στην κορυφή κατακτώντας 2 συνεχόμενα πρωταθλήματα το 1995 και το 1996, δημιουργώντας μια πολύ αξιόλογη ομάδα, με πρώτο προπονητή τον Στέλιο Προσαλίκα και παίκτες τους Φιλίποφ, Ανδρεόπουλο, Τριανταφυλλίδη, Σπανό, Χατζηαντωνίου, Πέταρ Ουζούνοφ, Α. Κοβάτσεφ, Σ. Κοβάτσεφ, Καραμαρούδη, Μαυράκης, Κωνσταντινίδη, Ζακυνθινό, Κουτουλέα και Τόνεφ.[16]
2000–10: Επαγγελματικότητα και ευρωπαϊκός τελικόςΕπεξεργασία
Ο Βλάσσης Σταθοκωστόπουλος αναλαμβάνει την προεδρία του επαγγελματικού πλέον τμήματος και στην ομάδα εντάσσονται αξιόλογοι αθλητές φέρνοντας νέες επιτυχίες. Ο Παναθηναϊκός κατακτά και πάλι το πρωτάθλημα Ελλάδας το 2004, χρονιά που υπήρξε σημαντική για τον Παναθηναϊκό, καθώς αναδειχθηκε παράλληλα πρωταθλητής σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Την ίδια χρονιά το τμήμα βόλεϊ συμμετείχε στο φάϊναλ φορ του CEV Cup που διεξήχθη στη Μόντενα της Ιταλίας.[15]
Το 2005, ο Παναθηναϊκός αποκτά τον σπουδαίο πετοσφαιριστή Ντάντε Αμαράλ και με μια δυνατή ομάδα κατακτά και πάλι το πρωτάθλημα Ελλάδας το 2006 αλλά και το πρώτο Σούπερ καπ για το σύλλογο. Η ευρωπαϊκή του παρουσία το 2006 είναι εξίσου σημαντική καθώς αγωνίζεται στην Πάλμα ντε Μαγιόρκα στο φάιναλ φορ του Top Teams Cup και κατακτά την 3η θέση.[15] Άλλα 2 Κύπελλα Ελλάδας θα προστεθούν στην τροπαιοθήκη του Παναθηναϊκού το 2007 και το 2008.
Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος αναλαμβάνει τη χρηματοδότηση του τμήματος για τη σεζόν 2008–09 και η ομάδα αγωνίζεται στον τελικό του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών,[15] ενώ ανάλογη επιτυχία σημειώνει και το γυναικείο τμήμα που αγωνίστηκε στον τελικό του Τσάλεντζ Καπ αντίστοιχα. Η δεκαετία έκλεισε με την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας το 2010.
2011–18: Περίοδος κρίσηςΕπεξεργασία
Το 2011 ο Παναθηναϊκός βρέθηκε στην 3η θέση του πρωταθλήματος και στα ημιτελικά του κυπέλλου. Το 2012 έφτασε πολύ κοντά στον υποβιβασμό για πρώτη φορά στην ιστορία του. Έσωσε όμως τη χρονιά, αρχικά με το βαθμό που κέρδισε στην ήττα από τον ΠΑΟΚ την τελευταία αγωνιστική της κανονικής περιόδου με τον οποίο μείωσε τη διαφορά από την ΕΑΠ στους 6 βαθμούς (αν η διαφορά ήταν 7 βαθμοί θα υποβιβαζόταν), και του έδωσε το δικαίωμα να συμμετάσχει στα πλέι άουτ, όπου επικράτησε της ΕΑΠ με 3–1 νίκες και κατέλαβε τη 10η θέση, τη χειρότερη της ιστορίας του. Στο κύπελλο έφτασε στα ημιτελικά.
Το 2012–13 πραγματοποίησε τη χειρότερη πορεία στην ιστορία του καταλαμβάνοντας την προτελευταία θέση του πρωταθλήματος, που θα σήμαινε τον υποβιβασμό στην Α2, ωστόσο, όταν επικυρώθηκε η βαθμολογία, μετά την εκδίκαση στο ΑΣΕΑΔ της έφεσης του Ηρακλή στην απόφαση του αθλητικού δικαστή να τον υποβιβάσει στην Α2 λόγω χρεών, ο Παναθηναϊκός ανέβηκε μία θέση με επακόλουθο να παραμείνει στην κορυφαία κατηγορία. Στο κύπελλο αποκλείστηκε στη φάση των 16, ενώ στο Λιγκ καπ αποκλείστηκε στη φάση των ομίλων. Το 2013–14 τερμάτισε και πάλι 10ος.
Το καλοκαίρι του 2014 προπονητής της ομάδας ανέλαβε ο παλιός της παίκτης Δημήτρης Ανδρεόπουλος. Η ομάδα, σαφώς βελτιωμένη, τερμάτισε τελικά στην 4η θέση του Πρωταθλήματος της σεζόν 2014–15. Τη σεζόν 2015–16 τερματίζει 5ος στο Πρωτάθλημα Ελλάδας και φθάνει μέχρι την ημιτελική φάση του Κυπέλλου Ελλάδας. Τη σεζόν 2016–17 τερματίζει 3ος στο Πρωτάθλημα Ελλάδας και φθάνει για πρώτη φορά στα ημιτελικά του League Cup. Το καλοκαίρι του 2017 η ομάδα κινδύνευσε σοβαρά, λόγω οικονομικών προβλημάτων, να μην κατέβει καν στο πρωτάθλημα. Τελικά η ομάδα κατέβηκε στο πρωτάθλημα της volleyleague της σεζόν 2017–18, καταφέρνοντας μάλιστα να εξασφαλίσει την παραμονή της στην κατηγορία. Στο κύπελλο έφθασε μέχρι τα ημιτελικά.
2019–σήμερα: ΑναγέννησηΕπεξεργασία
Το καλοκαίρι του 2018 ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος αναλαμβάνει τη χρηματοδότηση του τμήματος με πρόεδρο του ΤΑΑ τον Αλέξανδρο Έλληνα, και στην κανονική περίοδο του πρωταθλήματος 2018–19 θα βρεθεί στην 3η θέση. Η ανοδική πορεία του τμήματος επιβεβαιώθηκε το 2020 αρχικά με την κατάκτηση του Λιγκ Καπ (για πρώτη φορά στην εννεαετή ιστορία του θεσμού) και τελικά με την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Τη σεζόν 2020–21 ο ΠΑΟ δεν κατάφερε να επαναλάβει το κατόρθωμα του, αφού τερμάτισε στην 3η θέση. Ωστόσο, ο σύλλογος είχε δικαίωμα συμμετοχής στα ευρωπαϊκά "σαλόνια" 11 χρόνια μετά, κάτι το οποίο αποτελεί μία ιδιαίτερη στιγμή για την σύγχρονη ιστορία του. Τον Φεβρουάριο του 2022 προκρίθηκε για 6η φορά στην ιστορία του, 13 χρόνια μετά την προηγούμενη, σε ημιτελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης, συγκεκριμένα στον ημιτελικό του CEV Challenge Cup,[17], όπου ηττήθηκε από το φαβορί της διοργάνωσης Χάλκμπανκ Άγκυρας.[18] Τη σεζόν 2021–22 κατέκτησε και πάλι το Πρωτάθλημα Ελλάδας και το Λιγκ Καπ. Τη σεζόν 2022–23 κατέκτησε το Σούπερ Καπ και το Λιγκ Καπ, ενώ έφθασε και πάλι – για 7η φορά – στον ημιτελικό του CEV Challenge Cup, όπου αποκλείστηκε από τον Ολυμπιακό.
ΈδραΕπεξεργασία
Αρχικά ο Παναθηναϊκός χρησιμοποιεί ως έδρα του το ανοικτό γήπεδο που βρισκόταν στη συμβολή των οδών Τσόχα και Β. Σοφίας, απέναντι απ' το Ιπποκράτειο νοσοκομείο. Κατά τη δεκαετία του ΄50 ο ΠΑΟ χρησιμοποιούσε το γήπεδο του Εθνικού Γ.Σ. αλλά και τη Λεωφόρο. Από τη δεκαετία του ΄60 ο ΠΑΟ χρησιμοποιεί ως έδρα το Κλειστό Γυμναστήριο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, (μετέπειτα "Παύλος Γιαννακόπουλος"), γνωστό ως ο «Τάφος του Ινδού».[13]
Κατά τον 21ο αιώνα ο ΠΑΟ χρησιμοποίησε κατά καιρούς ως έδρα και τα εξής: το Κλειστό Γυμναστήριο Γλυφάδας,[19][20] το Κλειστό γυμναστήριο Πανελληνίου,[21] το Κλειστό Γυμναστήριο Μετς,[20][22][21] και πλέον από την σεζόν 2019–20[23][24] το Κλειστό Γυμναστήριο Αγίου Θωμά Αμαρουσίου.[25]
Σύνθεση ομάδαςΕπεξεργασία
Η τρέχουσα σύνθεση της ομάδας για την σεζόν 2022–23: [26]
| Νούμερο | Εθνικότητα | Παίκτης | Ύψος | Ημ/νία Γέννησης |
|---|---|---|---|---|
| Κεντρικοί | ||||
| 7 |
|
Γιώργος Πετρέας | 19/11/1986 | |
| 9 |
|
Αχιλλέας Μπάσης | 13/03/1994 | |
| Ακραίοι | ||||
| 2 | 
|
Γίρι Κόβαρ | 10/04/1989 | |
| 3 |
|
Βασίλης Σερεμέτης | 19/09/2003 | |
| 15 |
|
Ανδρέας Φράγκος | 21/12/1989 | |
| 17 |
|
Βασίλης Κωστόπουλος | 16/07/1995 | |
| Διαγώνιος | ||||
| 11 |
|
Άγγελος Μάρκου | 01/07/2003 | |
| 19 | 
|
Φερνάντο Ερνάντεζ | 11/09/1989 | |
| Πασαδόροι | ||||
| 5 |
|
Άγγελος Γεωργίου | 04/02/1999 | |
| Λίμπερο | ||||
| 6 |
|
Ξενοφώντας Γκρουμούσας | 28/12/2001 | |
| 10 |
|
Δημήτρης Ζήσης | 02/04/1994 | |
| Προπονητής | ||||
|
|
Δημήτρης Ανδρεόπουλος | |||
| Βοηθοί προπονητή | ||||
|
|
Παύλος Καραμαρούδης | |||
|
|
Χρήστος Μπέλος | |||
Διοίκηση και τεχνικό επιτελείοΕπεξεργασία
| Θέση | Όνομα | |
|---|---|---|
| Πρόεδρος Τ.Α.Α. | Παναγιώτης Μαλακατές
| |
| Αντιπρόεδρος | Δημήτρης Βρανόπουλος
| |
| Γενικός Γραμματέας | Βασίλης Παυλόπουλος
| |
| Ταμίας | Χρόνης Ακριτίδης
| |
| Γενικός Αρχηγός | Σωτήρης Νίκας
| |
| Προπονητής Α' | Δημήτρης Ανδρεόπουλος[26] | |
| Προπονητής Β' | Παύλος Καραμαρούδης[26] | |
| Προπονητής Γ' | Χρήστος Μπέλλος[26] | |
| Τιμ Μάνατζερ | Ρούλης Αγραπιδάκης[26] | |
| Ιατρός | Χρήστος Διακόσιας
| |
| Φυσιοθεραπευτής | Ναπολέων Χαρίσης[26] | |
| Φυσιοθεραπευτής | Θεόδωρος Γκανασούλης[26] | |
| Στατιστικολόγος | Άλκης Μπέλλος[26] | |
| Ακαδημία | ||
| Υπεύθυνος Ακαδημίας | Αγγελάκη Σοφία[27] | |
| Επικεφαλής Προπονητής | Αντώνης Μαρούλης[27] | |
| Προπονήτρια | Μαρίζα Μπεκιάρη[27] | |
ΤίτλοιΕπεξεργασία
ΠανελλήνιοιΕπεξεργασία
- 20 Πρωταθλήματα Ελλάδος:
- 6 Κύπελλα Ελλάδος :
- 3 Λιγκ Καπ Ελλάδας :
- 2 Σούπερ Καπ Ελλάδος :
- 2006, 2022
- 3 Νταμπλ :
- 1982, 1984, 1985
ΤοπικοίΕπεξεργασία
- 9 Πρωταθλήματα Αθήνας-Πειραιά:
- 1944[28], 1945, 1946, 1947, 1951, 1952, 1959, 1960, 1964
Μικρές ηλικίεςΕπεξεργασία
- 4 Πρωταθλήματα Ελλάδας εφήβων: 1965, 1982, 2019, 2020
ΤοπικοίΕπεξεργασία
- 2 Πρωταθλήματα κέντρου εφήβων: 1964, 1965
- 6 Πρωταθλήματα ΕΣΠΑΑΑ εφήβων: 2007, 2013, 2017, 2018, 2019, 2020
- 3 Πρωταθλήματα ΕΣΠΑΑΑ παίδων: 2016, 2017, 2021
- 1 Πρωτάθλημα ΕΣΠΑΑΑ παμπαίδων: 2018
Ευρωπαϊκά Final−FourΕπεξεργασία
| Περίοδος | Τόπος | Διοργάνωση | 1η Θέση | 2η Θέση | 3η Θέση | 4η Θέση |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1979–80 |  Αθήνα
|
Κύπελλο Κυπελλούχων |  Πανίνι Μόντενα
|
Παναθηναϊκός
|
 Αέρο Οντολένα Βόντα
|
 Βινιλέξ Κωνσταντινούπολης
|
| 1988–89 |  Βαρκάους
|
Κύπελλο Κυπελλούχων | Πανίνι Μόντενα
|
 Λέφσκι−Σπάρτακ Σόφιας
|
Παναθηναϊκός
|
Ζινέλα Μπολόνια
|
| 2003–04 | Μόντενα
|
CEV Cup [29] | Κερακόλ Μόντενα
|
Κοπρασίστελ Πιατσέντζα
|
 Λοκομοτίβ Εκατερίνμπουργκ
|
Παναθηναϊκός
|
| 2005–06 |  Μαγιόρκα
|
Top Teams Cup | Πιατσέντζα
|
Σον Αμάρ Πάλμα
|
Παναθηναϊκός
|
 Βοϊβοντίνα Νόβι Σαντ
|
| 2008–09 | Αθήνα
|
CEV Cup [30] | Λοκομοτίβ Μπέλγκοροντ
|
Παναθηναϊκός
|
Λανούτι Κούνεο
|
Αλμερία
|
ΣεζόνΕπεξεργασία
Πορεία στο ΠρωτάθλημαΕπεξεργασία
Πανελλήνια πρωταθλήματαΕπεξεργασία
|
|
|
|
Εθνικά πρωταθλήματαΕπεξεργασία
|
|
|
|
ΘέσειςΕπεξεργασία
| Θέση | 1η | 2η | 3η | 4η | 5η | 6η | 7η | 8η | 9η | 10η | 11η | 12η |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Φορές | 20 | 21 | 8 | 3 | 4 | – | 2 | − | − | 4 | − | − |
Αξιόλογοι πετοσφαιριστέςΕπεξεργασία
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Διακεκριμένοι προπονητέςΕπεξεργασία
Γεράσιμος Θεοδωράτος (1960–1968)
Σάβα Γκροζντάνοβιτς (1968–1974, 1979–1981)- Ανδρέας Μπεργελές (1974–1977)
- Νίκος Μπεργελές (1977–1979)
Αουρέλ Κονσταντινέσκου (1981–1983)
Γιάννους Μπαντόρα (1983–1985)- Στέλιος Προσαλίκας (1994–1997, 1998–1999)
- Στέλιος Καζάζης (2003–2004, 2009–2011, 2012)
Χαβιέ Βέμπερ (2005–2006)
Φρανσίσκο Ντο Σάντος (2006–2007)
Μάουρο Μπερούτο (2007–2008)- Αλέκος Λεώνης (2008–2009)
- Δημήτρης Ανδρεόπουλος (2014– )
Διατελέσαντες Πρόεδροι ΤΑΑΕπεξεργασία
| Περίοδος | Πρόεδρος |
|---|---|
| 1987–1993 | Παύλος Γιαννακόπουλος |
| 1993–2001 | Ντίνος Χασάπης |
| 2001–2008 | Βλάσσης Σταθοκωστόπουλος |
| 2008–2009 | Θανάσης Γιαννακόπουλος |
| 2009–2011 | Θοδωρής Λιακόπουλος |
| 2011 | Στράτος Σωπήλης |
| 2011–2013 | Χρόνης Ακριτίδης |
| 2013–2016 | Μανώλης Λαδουκάκης |
| 2016–2017 | Δημήτρης Κάσσαρης |
| 2018-2019 | Γιώργος Αλεξανδρής |
| 2018–2020 | Αλέξανδρος Έλληνας |
| 2020– | Παναγιώτης Μαλακατές |
ΣημειώσειςΕπεξεργασία
- ↑ Η ΕΣΑΠ που είναι η διοργανώτρια αρχή του πρωταθλήματος από τη περίοδο 2006–07 στη Χρυσή Βίβλο του πρωταθλήματος καταγράφει λανθασμένα ως πρωταθλητή για το έτος 1944 τον Πανελλήνιο, αφού το πρωτάθλημα αυτό ήταν τοπικού χαρακτήρα (πρωτάθλημα Αθηνών-Πειραιώς). Ωστόσο, η ΕΟΠΕ, που ήταν η διοργανώτρια αρχή του πρωταθλήματος για το διάστημα μεταξύ 1970 και 2006, αν και δεν έχει δημοσιεύσει Χρυσή Βίβλο όπως έχει κάνει για το πρωτάθλημα γυναικών, στην ιστορία της πετοσφαίρισης στην Ελλάδα αναφέρει ότι τα πρώτα πρωταθλήματα προκηρύχτηκαν τη τριετία 1924–26 με πρωταθλητή τον Πανιώνιο το 1924, τον Πανελλήνιο το 1925 και τα Διδασκαλία το 1926 και ότι το 1961 διοργανώθηκε το πρώτο πανελλήνιο πρωτάθλημα με πρωταθλητή τον Πανελλήνιο. Η τριετία αυτή δεν συμπεριλαμβάνεται στη Χρυσή Βίβλο της ΕΣΑΠ, που αν και αναγράφεται ως Χρυσή Βίβλος 1936–2020 για τα έτη 1945–1960 δεν καταγράφεται πρωταθλητής, όπως και στο διάστημα 1941–1943 και ούτε παρέχεται σχετική πληροφορία για την μη καταγραφή τους. Για τη δεκαετία του 1940 μπορεί αβίαστα να υποτεθεί ότι δεν διοργανώθηκαν πρωταθλήματα λόγω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου , ενώ τη δεκαετία του 1950 έγιναν κάποια πρωταθλήματα τοπικού χαρακτήρα (Αθηνών-Πειραιώς ή Κέντρου όπως αλλιώς ονομαζόταν). Αυτό ωστόσο δε μπορεί να επιβεβαιωθεί ούτε από την ιδρυθείσα το 1970 ΕΟΠΕ ούτε από την ιδρυθείσα το 2006 ΕΣΑΠ.
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ «Hellenic Volleyball League - Πρωταθλήτριες Ομάδες - Χρυσή Βίβλος 1936-2020». www.volleyleague.gr. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2020.
- ↑ s.a, sunTech. «Ιστορία». www.volleyball.gr. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2020.
- ↑ https://esperos.com/?page_id=1250
- ↑ «Hellenic Volleyball League - Πρωταθλήτριες Ομάδες - Χρυσή Βίβλος 1936-2020». www.volleyleague.gr. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2020.
- ↑ s.a, sunTech. «Ιστορία». www.volleyball.gr. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2020.
- ↑ «Τίτλοι». Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος. 10 Οκτωβρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2020.
- ↑ «volleynews - Η χρυσή βίβλος της Volley League: Ο 19ος τίτλος πρωταθλήματος του Παναθηναϊκού». www.volleynews.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2020.
- ↑ «volleynews - Οι πρωταθλητές και οι κυπελλούχοι Ελλάδας στο βόλεϊ ανδρών». www.volleynews.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2020.
- ↑ «Volley League: Το 19ο πρωτάθλημα του Παναθηναϊκού και η "χρυσή βίβλος"». www.gazzetta.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2020.
- ↑ «Όταν ο Παναθηναϊκός έδειχνε τον δρόμο για διπλό ευρωπαϊκό τελικό την ίδια χρονιά! (pics, vids)». SDNA. 9 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2020.
- ↑ «Ιστορία - paovolleyball.gr». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2011.
- ↑ «Η ιστορία ανά δεκαετία - leoforos.gr». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Φεβρουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2011.
- ↑ 13,00 13,01 13,02 13,03 13,04 13,05 13,06 13,07 13,08 13,09 13,10 13,11 13,12 13,13 13,14 «Βόλεϊ Ανδρών». Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2022.
- ↑ «All-time Champions of Greek Volleyball - Men». www.volleyball.gr. 29 Οκτωβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαρτίου 2015.
- ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 15,4 «Πέντε φορές στη βρύση οι «πράσινοι»». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Φεβρουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2011.
- ↑ «Η ιστορία ανά δεκαετία - leoforos.gr». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Φεβρουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2011.
- ↑ «Στα ημιτελικά ύστερα από 13 χρόνια ο Παναθηναϊκός». SDNA. 10 Φεβρουαρίου 2022.
- ↑ «Παναθηναϊκός - Χάλκμπανκ 2-3: Υπέκυψαν στην ανωτερότητα των Τούρκων οι πράσινοι». www.sport24.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2022.
- ↑ «Τα «σπίτια» του Παναθηναϊκού | Leoforos.gr». web.archive.org. 5 Φεβρουαρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Φεβρουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ 20,0 20,1 newsroom, sport-fm (5 Αυγούστου 2009). «Αλλάζει έδρα ο Παναθηναϊκός στο βόλεϊ». sport-fm.gr. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ 21,0 21,1 «Στην Κυψέλη «μετακομίζει» ο Παναθηναϊκός». SDNA. 13 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ Newsroom (9 Δεκεμβρίου 2017). «Επεισόδια στο Μετς μετά τον αγώνα βόλεϊ ΠΑΟ – Εθνικός Πειραιώς | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ». www.kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ «Παναθηναϊκός: Νέα έδρα-καμίνι στο Μαρούσι!». SDNA. 12 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ Λεμονίδης, Στέφανος. «Μετακομίζει στο Μαρούσι ο Παναθηναϊκός (pic, vid)». Fosonline.gr. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ «Εγκαταστάσεις». Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ 26,0 26,1 26,2 26,3 26,4 26,5 26,6 26,7 «Βόλεϊ Ανδρών - Ρόστερ». Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2020.
- ↑ 27,0 27,1 27,2 «Ακαδημίες - Βόλεϊ Ανδρών». Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2022.
- ↑ https://esperos.com/?page_id=1250
- ↑ «CEV - Confédération Européenne de Volleyball». www.cev.eu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2020.
- ↑ «CEV - Confédération Européenne de Volleyball». www.cev.eu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2020.