Πανδία
Η Πανδία (εκ του παν-δίος, δηλ. πανθειοτάτη), ήταν θεότητα της ελληνικής μυθολογίας και προσωποποίηση της φωτεινότητας της Σελήνης.[1]. Ήταν κόρη της Σελήνης και του Δία και αδερφή της Έρσας.[2] Από τον Ομηρικό Ύμνο προς τη Σελήνη έχουμε: «Με αυτήν κάποτε έσμιξε σε κλίνη του Κρόνου ο γιός. Εκείνη έμεινε έγκυος και γέννησε την Πάνδεια, που είχε μορφή ξεχωριστή ανάμεσα στους αθανάτους». Η αθηναϊκή παράδοση ίσως κατέστησε την Πανδία σύζυγο του Αντίοχου, του επώνυμου ήρωα της Αντιοχίδος, μια από τις δέκα φυλές των Αθηναίων.[3]
| Πανδία | |
|---|---|
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Δίας και Σελήνη |
| Αδέλφια | Έρσα |
Αρχικά, η Πανδία ίσως αποτελούσε επίθετο της Σελήνης,[4] αλλά τουλάχιστον από την εποχή του ύστερου ομηρικού ύμνου, η Πανδία είχε γίνει κόρη του Δία και της Σελήνης. Η Πανδία (ή η Πανδία Σελήνη) μπορεί να ήταν η προσωποποίηση της πανσελήνου[5] και μία αρχαία γιορτή, που ονομάζεται Πάνδια, πιθανόν προς τιμήν του Δία.[6]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Fairbanks, p. 162. Regarding the meaning of "Pandia", Kerenyi, p. 197, says: '"the entirely shining" or the "entirely bright"— doubtless the brightness of nights of full moon.'
- ↑ Hymn to Selene (32) 15–16; Allen, [15] "ΠανδείηΝ", says that Pandia was "elsewhere unknown as a daughter of Selene", but see Υγίνος, Fabulae Preface, Φιλόδημος, De pietate P.Herc. 243 Fragment 6 (Obbink, p. 353).
- ↑ West, p. 19, which describes Pandia as an "obscure figure"; Tsagalis, p. 53.
- ↑ Willetts, p. 178; Cook, p. 732; Roscher, p. 100; Scholiast on Demosthenes, 21.39a.
- ↑ Cox, p. 138; Casford p. 174.
- ↑ Parker 2005, p. 447.