Ο Παρεκοϊός Β, που αρχικά ονομαζόταν ιός Λιούνγκαν, ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά στα μέσα της δεκαετίας 1990 αφού πρώτα απομονόθηκε από την όχθη του ποταμού Λιούνγκαν στο νομό Μέντελπαντ της Σουηδίας. Από τότε έχει αποδειχθεί ότι ο παρακοϊός β, ο οποίος συναντάται σε αρκετές περιοχές της Ευρώπης και της Αμερικής, προκαλεί ασθένειες στα άγρια ζώα και στα πειραματόζωα. Αρκετά επιστημονικά άρθρα αναφέρονται σε ευρήματα τα οποία αποδεικνύουν ότι ο παρεκοϊός β σχετίζεται με δυσπλασίες, ενδομήτριο θάνατο του εμβρύου και με το σύνδρομο του ξαφνικού βρεφικού θανάτου στους ανθρώπους. Επιπλέον διεξάγονται μελέτες σε παγκόσμιο επίπεδο για την διερεύνηση μιας πιθανής σύνδεσης του ιού με τον διαβήτη, τις νευρολογικές και άλλες παρόμοιες ασθένειες στον άνθρωπο.

Ο παρεκοϊός β ανήκει στην οικογένεια ιών Picornaviridae. Άλλα μέλη της ίδιας οικογένειας περιλαμβάνουν τον ιό της πολιομυελίτιδας, τον ηπατοϊό Α και τους ιούς που προκαλούν το κοινό κρυολόγημα. Μια από τις πρώτες επιστημονικές ανακαλύψεις σχετικά με τον παρεκοϊό β ήταν ότι τα μολυσμένα άγρια τρωκτικά ανέπτυσσαν διαβήτη εάν εκτίθεντο στο στρες. Αυτό οδήγησε σε εικασίες ότι η εν λόγω ασθένεια ενδέχεται να είναι η υποκείμενη αιτία για τις μετακινήσεις πληθυσμών τρωκτικών στην Σκανδιναβία. Όταν τα τρωκτικά κυκλοφορούν σε πλήθη, δυσκολεύονται να υπερασπιστούν τον χώρο τους και να βρουν τροφή ενώ γίνονται πιο ευαίσθητα στον θάνατο. Αυτή η αγχωτική κατάσταση οδηγεί σε ασθένεια, θάνατο και μείωση του πληθυσμού τους, καταλήγοντας σε ένα πρότυπο κυκλικής διακύμανσης του πληθυσμιακού αριθμού τους με την πάροδο του χρόνου.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία