Ο Πατρίκιος, ο επονομαζόμενος Βυζαντινός, ήταν αξιωματούχος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, στον οποίον ο Αυτοκράτορας Λέων Α' (457-474) απένειμε τον τίτλο του «μαγίστρου».

Μετά το θάνατο του Λέοντα, ο Πατρίκιος σύναψε αθέμιτη σχέση με την Αυτοκράτειρα Βηρίνα, η οποία και τον βοήθησε στην οργάνωση συνωμοσίας κατά του Αυτοκράτορα Ζήνωνα. Έτσι, πέτυχε να εκθρονίσει τον Ζήνωνα, στη θέση του οποίου ανήλθε ο Πατρίκιος.

Τελικά όμως ο αδελφός της Βηρίνας, ο Φλάβιος Βασιλίσκος, επωφεληθείς των δημιουργηθέντων αντιδράσεων, οργάνωσε κατάλληλα ομάδα εμπίστων, με την οποία και εισήλθε στο παλάτι και φόνευσε τον Πατρίκιο. Στη συνέχεια, έχοντας με το μέρος του τη Σύγκλητο, ανακηρύχθηκε Αυτοκράτορας.