Παύλος (πατέρας Μαυρίκιου)

O Παύλος (απεβ. 593) ήταν ο πατέρας του Αυτοκράτορα του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους Μαυρικίου και επικεφαλής της Συγκλήτου στην Κωνσταντινούπολη.

Παύλος
Γενικές πληροφορίες
Θάνατος	593
Χώρα πολιτογράφησης	Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Τέκνα	Μαυρίκιος (αυτοκράτορας) Πέτρος

Βιογραφία

Σύμφωνα με τον Ευάγριο τον Σχολαστικό η καταγωγή του Μαυρικίου ήταν από την Παλαιά Ρώμη. Ωστόσο ο μέλλων Αυτοκράτορας γεννήθηκε στην Αραβισσό της Καππαδοκίας. Η πόλη ήταν σχετικά ασήμαντη για αιώνες, όταν ο Ιουστινιανός Α΄ αύξησε τη σημασία της, με το να την κάνει κέντρο στρατολόγησης και στάθμευσης των δυνάμεών του. Ήταν μέρος στρατιωτικής διαδρομής, που ξεκινούσε από την Καισάρεια και προχωρούσσε στα Κόμανα και τη Μελιτηνή.

Σταδιοδρομία

Η κύρια πηγή για τον Παύλο είναι η Εκκλησιαστική Ιστορία του Ιωάννη του Εφεσίου, που αναφέρει τα εξής: "Στην αρχή της βασιλείας του ο Μαυρίκιος έστειλε να φέρουν τον πατέρα του, έναν ηλικιωμένο ονόματι Παύλο, τη μητέρα του, τον αδελφό του Πέτρο και τις δύο αδελφές του: η μία ήταν σύζυγος του Φιλιππικού και η άλλη χήρα. Τον πατέρα του τον έκανε επικεφαλής της Συγκλήτου και πρώτο των πατρικίων. Σε αυτόν και στον αδελφό του Πέτρο μοίρασε την περιουσία του Μάρκελλου, αδελφού του Ιουστίνου Β΄, που δεν ήταν λιγότερη από την Αυτοκρατορική περιουσία, με τις οικίες, τα κτήματα, τον χρυσό, τον άργυρο, τα ενδύματά του και καθετί που κατείχε". Ακόμη έδωσε στους γονείς του ένα ανάκτορο, δίπλα στην Αγία Σοφία και στο δικό του Παλάτιο. Ο Ιωάννης συνεχίζει τις τιμές, που έδωσε στους πολλούς συγγενείς του, όπως στον Δομιτιανό επίσκοπο της Μαλατύα· γι' αυτόν δεν αναφέρει την ακριβή συγγένεια. Ο Θεοφάνης ο Ομολογητής αναφέρει, πως ο Πέτρος απεβίωσε το 593.

Οι ιστορικοί Α. Κάμερον και Μπ. Γουάρντ-Πέρκινς παρατηρούν, ότι ο νεποτισμός του Μαυρικίου θα τον έκανε αντιδημοφιλή. Διαδέχθηκε τον Τιβέριο Β΄, του οποίου η γενναιοδωρία εξάντλησε το Αυτοκρατορικό θησαυροφυλάκιο. Αντίθετα, ο Μαυρίκιος προώθησε πολιτικές με σκοπό τη "συγκέντρωση και αποταμίευση" χρημάτων, μειώνοντας τις κυβερνητικές δαπάνες. Οι αμοιβές του στρατού μειώθηκαν, πράγμα που προκάλεσε αρκετές ανταρσίες. Απέκτησε τη φήμη πλεονέκτη και διαδόθηκε, ότι πωλούσε τον δημόσιο σίτο. Στο λιμό του 602 ο λαός κατηγορούσε ανοιχτά τον Μαυρίκιο, ότι προκάλεσε τη σιτοδεία. Τότε η προφανής γενναιοδωρία στην οικογένειά του έστρεψε την κοινή γνώμη εναντίον του. Ο Ιωάννης Νικίου αναφέρει πως "ο διάδοχος του θεοφιλούς Τιβερίου, ο Μαυρίκιος, έγινε άπληστος πολύ. Η απληστία του συγκέντρωσε γύρω του απατηλά, ταραχοποιά άτομα. Πωλούσε όλο το σιτάρι της Αιγύπτου και το μετέτρεπε σε χρυσό, όπως και το σιτάρι της Κωνσταντινούπολης". Ο Θεοφύλακτος Σιμοκάττης και ο Θεοφάνης ο Ομολογητής αναφέρουν, ότι ο όχλος τον κατηγορούσε, πως ανήκε στην αίρεση του Μαρκιανισμού, Χριστιανικής κοινότητας που αρνιόταν τις ελεημοσύνες και τις αγαθοεργίες εν γένει.

Η πρακτική της απονομής τίτλων και ιδοκτησιών σε συγγενείς του Αυτοκράτορα ήταν συνήθης. Διορισμοί τους σε υψηλά αξιώματα ήταν αναμενόμενοι· ήταν μέρος της πρακτικής για την παγίωση της δυναστείας: ο Ιουστίνος Β΄ είχε κάνει το ίδιο. Όχι όμως ο Τιβέριος Β΄, που δεν προώθησε τους δικούς του -οι πηγές δεν αναφέρουν ότι είχε- και ο Μαυρίκιος ζημιωνόταν από τη σύγκριση.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε φαίνεται δύο φορές: το 582 ο Ιωάννης ο Εφέσιος τον αναφέρει νυμφευμένο με τη μητέρα του Μαυρικίου, ενώ ο Θεοφάνης γράφει σε μετέπειτα χρόνο, πως εόρταζε τους γάμους του μάλλον με τη δεύτερη σύζυγό του. Είχε τέκνα:

• Μαυρίκιος (αυτοκράτορας) 539-602, Αυτοκράτορας των Ρωμαίων.
• Πέτρος π. 545-602, κουροπαλάτης.
• Γορδία, παντρεύτηκε τον Φιλιππικό. Τα Πάτρια της Κωνσταντινούπολης αναφέρουν, ότι ίδρυσε μονή αφιερωμένη στον Αγ. Μάμμα της Καισάρειας, αλλά οι Προσωπογραφίες της Ύστερης Ρωμαϊκή Αυτοκρατορίας αναφέρουν ακριβέστερα, ότι διεύρυνε την παλαιότερη μονή του Αγ. Μάμμα, που είχε ιδρύσει ο Φαρασμάνης.
• Θεοκτίστη, χήρα το 582, που ο Μαυρίκιος ανήλθε στον θρόνο. Διασώζεται επιστολή του πάπα Γρηγορίου Α΄ προς αυτήν.

Πηγές

• Cameron, Averil.; Ward-Perkins, Bryan; Whitby, Michael (2000), Late antiquity: empire and successors, A.D. 425-600, Cambridge University Press, ISBN 0-521-32591-9
• Garland, Lynda (2006), Byzantine women: varieties of experience 800-1200, Ashgate Publishing, ISBN 0-7546-5737-X
• Martindale, John R.; Jones, A.H.M.; Morris, John (1992), The Prosopography of the Later Roman Empire - Volume III, AD 527–641, Cambridge University Press, ISBN 0-521-20160-8
• Whitby, Michael. (1988), The Emperor Maurice and his historian: Theophylact Simocatta on Persian and Balkan warfare, Oxford University Press, ISBN 0-19-822945-3