Πετρόνιος Μάξιμος
Ο Πετρόνιος Μάξιμος[1] (Flavius Anicius Petronius Maximus Augustus[2], 396 – 22 Απριλίου 455)[3] ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας για δυόμισι μήνες το 455. Πλούσιος γερουσιαστής και εξέχων αριστοκράτης, συνέβαλε στις δολοφονίες του στρατιωτικού διοικητή Φλάβιου Αέτιου και του αυτοκράτορα Ουαλεντινιανού Γ΄.
| Πετρόνιος Μάξιμος | |
|---|---|
.jpg) Σόλιδος που απεικονίζει τον Πετρόνιο Μάξιμο | |
| Περίοδος | 17 Μαρτίου 455 - 22 Απριλίου 455 |
| Προκάτοχος | Ουαλεντινιανός Γ΄ |
| Διάδοχος | Άβιτος |
| Γέννηση | 396 |
| Θάνατος | 22 Απριλίου 455 (59 ετών) Ρώμη, Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία |
| Σύζυγος | Η πρώτη είναι άγνωστη Λικινία Ευδοξία |
| Επίγονοι | Παλλάδιος Ολύβριος (;) |
| Πατέρας | Μάξιμος (;) ή Ανίκιος Προμπίνος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Θεωρείται ως ο αυτοκράτορας που σηματοδοτεί την έναρξη του οριστικού τέλους της δυτικής αυτοκρατορίας. Δολοφονήθηκε πιθανότατα από τον ρωμαϊκό όχλο δύο μήνες μετά την ενθρόνιση του. Διάδοχός του ήταν ο Άβιτος
Η ανάρρηση στον θρόνο
ΕπεξεργασίαΟ Πετρόνιος Μάξιμος ήταν αξιωματικός στην υπηρεσία του αυτοκράτορα Ονώριου από το 411 μέχρι το 423 οπότε ανέβηκε γρήγορα την ιεραρχία.[4] Το 455 δολοφόνησε τον αυτοκράτορα Ουαλεντινιανό κατά τη διάρκεια τοξοβολίας στο Άρεως Πεδίον στη Ρώμη, χρησιμοποιώντας δύο Ούννους υπηρέτες με αφορμή την προσβολή της συζύγου του[4]. Ως εκ τούτου ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας με τη βοήθεια του στρατού[5].
Η Βασιλεία και το τέλος του
Επεξεργασία
Δεν επέδειξε ηγετικά προσόντα, γεγονός συμβατό με τη γενικότερη παρακμή του βασιλείου του.[5] Όταν πέθανε η σύζυγος του (Λουκίνα), παντρεύτηκε τη χήρα του Ουαλεντινιανού Λικινία Ευδοξία.[6]Η Λικινία, η οποία πιθανώς τον παντρεύτηκε για να εκδικηθεί το θάνατο του πρώτου της συζύγου[4], δεν άργησε να προσεταιριστεί τον πανίσχυρο τότε βασιλιά των Βανδάλων Γιζέριχο και να του ζητήσει βοήθεια ώστε να απαλλαγεί από τον σύζυγο της. Ο Γιζέριχος αποβιβάστηκε στην Ιταλία κι αφού κατέλαβε τη Ρώμη εκθρόνισε τον Πετρόνιο ο οποίος δολοφονήθηκε λιθοβολούμενος από τον όχλο της Ρώμης[5]. Κατά άλλη εκδοχή αναφέρεται ότι σκοτώθηκε από «ένα Ρωμαίο στρατιώτη που ονομαζόταν Ursus[7]. Το σώμα του πετάχτηκε ακρωτηριασμένο στον Τίβερη ποταμό.[4][8] Ο γιος του από τον πρώτο του γάμο Παλλάδιος ο οποίος υπήρξε καίσαρας στο ίδιο διάστημα και είχε παντρευτεί τη μεγαλύτερη κόρη του Ουαλεντινιανού, πιθανότατα δολοφονήθηκε επίσης από τον όχλο.[4][9] Εντωμεταξύ ο αρχηγός των Βανδάλων Γιζέριχος απέσπασε λάφυρα, συνέλαβε αιχμαλώτους και πήρε την Λικινία Ευδοξία και τις δύο κόρες της μαζί του.[5]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Arnold Hugh Martin Jones, John Robert Martindale, J. Morris, The Prosopography of the Later Roman Empire: Volume 2, AD 395-527, σελ. 749, Cambridge, Αγγλία: Cambridge University Press (1992) ISBN 0-521-20159-4.
- ↑ John Drinkwater, Hugh Elton, Fifth-Century Gaul: A Crisis of Identity?, σελ. 117-118, Cambridge, Αγγλία: Cambridge University Press (2002) ISBN 0-521-52933-6
- ↑ John Julius Norwich, Byzantium: The Early Centuries, σελ. 162, Penguin (1990) ISBN 9780140114478
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Mathisen
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα
- ↑ Jones & Martindale, pg. 751
- ↑ Brown, p. 350
- ↑ Canduci, pg. 161
- ↑ Cameron, pg. 21
Πηγές
ΕπεξεργασίαΠρωτογενείς
ΕπεξεργασίαΔευτερογενείς
Επεξεργασία- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμος 40, σελίδα 270.
- Canduci, Alexander (2010). Triumph & Tragedy: The Rise and Fall of Rome's Immortal Emperors. Pier 9. ISBN 978-1-74196-598-8.
- Drinkwater, John· Elton, Hugh (2002). Fifth-Century Gaul: A Crisis of Identity?'. Cambridge, England: Cambridge University Press. ISBN 0-521-52933-6.
- Jones, Arnold Hugh Martin· Martindale, John Robert (1992). The Prosopography of the Later Roman Empire volume 2. Cambridge, England: Cambridge University Press. ISBN 0-521-20159-4.