Πιέτρο Β΄ Καντιάνο
Ο Πιέτρο Β΄ Καντιάνο (Ιταλικά : Pietro II Candianoc, 872-939) ήταν ο 19ος Δόγης της Βενετίας (932 - 939) από την Οικογένεια Καντιάνο. Διαδέχθηκε διαδοχικά τον πατέρα του Πιέτρο Α΄ Καντιάνο (887), τον Πιέτρο Τριμπούνο (888 - 912) και τον Όρσο Β΄ Παρτετσιπάτσιο (912 - 932). Η Οικογένεια Καντιάνο ήταν η κορυφαία οικογένεια της Βενετίας τον 9ο αιώνα μ.Χ., ο πατέρας του έγινε Δόγης (887) αλλά πέθανε αμέσως μετά σε μάχη εναντίον των Ναρεντίνων.[4] Στις αρχές της βασιλείας του (932) έστειλε επιστολή μαζί με τον πατριάρχη του Γκράντο Μαρίνο Κονταρίνι στην "Σύνοδο του Έρφουρτ" με την οποία ζητούσαν την εκδίωξη από την Βενετία των Εβραίων που δεν ασπάστηκαν τον χριστιανισμό.[5] Ο Βασιλιάς της Γερμανίας Ερρίκος Α΄ ο Ορνιθοθήρας που ήταν πρόεδρος της Συνόδου αρνήθηκε να δεχτεί το αίτημα.[6]
| Πιέτρο Β΄ Καντιάνο | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Pietro II Candiano (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 872[1] |
| Θάνατος | 939[1][2][3] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βενετική Δημοκρατία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Πιέτρο Α΄ Καντιάνο |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Δόγης της Βενετίας (932–939) |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Βυζαντινή αυτοκρατορία εξασθένησε στην Αδριατική Θάλασσα και η νέα ανεξάρτητη Δημοκρατία της Βενετίας βρήκε την ευκαιρία να αποκτήσει τον έλεγχο στις βόρειες ακτές. Ο Πιέτρο Β΄ ξεκίνησε τις επιχειρήσεις αφού πρώτα έκαψε την αντίπαλη γειτονική Ιταλική πόλη Κομάκκιο ως αντίποινα για μιά επίθεση στα Βενετικά πλοία. Η Δημοκρατία της Βενετίας επεκτάθηκε στην Ίστρια και κατέλαβε την πόλη Καποδίστρια, σημερινό Κόπερ στην Σλοβενία. Ακολούθησε η υποταγή στην Δημοκρατία πολλών πόλεων της Ίστριας, με τον τρόπο αυτό απέκτησε τον οικονομικό έλεγχο της περιοχής.[7] Ο Πιέτρο Β΄ πέθανε (939) και τον διαδέχθηκε ο Πιέτρο Παρτετσιπάτσιο γιος του Όρσο Β΄. Ο γιος του Πιέτρο Γ΄ Καντιάνο θα γίνει αργότερα Δόγης της Βενετίας (942–959), το ίδιο και οι εγγονοί του Πιέτρο Δ΄ Καντιάνο (959–976) και Βιτάλε Καντιάνο (978–979), θα συνεχίσουν την επεκτατική του πολιτική στον Κόλπο της Βενετίας.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 143976583. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ British Museum person-institution thesaurus. 173122. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00020812.
- ↑ Lane, Venice, σ. 24
- ↑ Kedar, "Expulsion", σ. 168
- ↑ Blumenkranz, Juifs et chrétiens, σ. 102
- ↑ Lane, Venice, σ. 24
Πηγές Επεξεργασία
- Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. 143976583
- Bernhard Blumenkranz, Juifs et chrétiens dans le monde occidental, 430-1096, Peeters, Paris–Louvain, 2006 (first edition 1960).
- Frederic Chapin Lane, Venice, A Maritime Republic, Baltimore and London, Johns Hopkins University Press, 1973.
- Benjamin Z. Kedar, "Expulsion as an Issue of World History", Journal of World History, Vol. 7, No. 2 (Fall, 1996).
