Πολίχνη Μεσσηνίας
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Συντεταγμένες: 37°16′14″N 21°56′52″E / 37.27056°N 21.94778°E
Η Πολίχνη είναι χωριό της Μεσσηνίας και ανήκει στον δήμο Οιχαλίας, ενώ μέχρι το 1997 ήταν αυτόνομη κοινότητα της επαρχίας Μεσσήνης.[1] Έχει πληθυσμό 156 κατοίκους και υψόμετρο 75 μ.
| Πολίχνη | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Πελοποννήσου |
| Δήμος | Δήμος Οιχαλίας |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Πελοπόννησος |
| Νομός | Μεσσηνίας |
| Υψόμετρο | 75 |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 123 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
Θέση Επεξεργασία
Απέχει 37 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα και 7 χιλιόμετρα από την έδρα του δήμου, τον Μελιγαλά. Η Πολίχνη βρίσκεται 10 χλμ. βορειοδυτικά του Μελιγαλά και 40 από την Καλαμάτα και δεσπόζει του αρχαίου «Στενυκλαρίου πεδίου», με μέσο σταθμικό υψόμετρο 90 μέτρα. Η Πολίχνη παρουσιάζει μεγάλο αρχαιολογικό ενδιαφέρον, αφού στην θέση της τοποθετείται το κέντρο της αρχαίας Ανδανίας.
Αρχαιολογικά ευρήματα Επεξεργασία
Το 1858 βρέθηκαν, στο κέντρο της Πολίχνης, δύο μεγάλες ενεπίγραφες πλάκες (εγράφησαν το -93) και αναφέρουν τους ιερούς νόμους που διείπαν το τελετουργικό μέρος των "Καρνασίων Μυστηρίων".
Οι ανασκαφές της ΛΗ΄ Ε.Π.Κ.Α. (2000- 2010) Επεξεργασία
Η πληροφορία του περιηγητή Παυσανία ότι στην περιοχή της αρχαίας Ανδανίας, όπου τελούνταν τα περίφημα μυστήρια, υπήρχε πηγή και άγαλμα αφιερωμένο στην Αγνή, τη θυγατέρα της Δήμητρας ("Ύδωρ δε άνεισιν εκ πηγής παρά το άγαλμα"),[2] καθώς και η εύρεση το 1858, μέσα στο σύγχρονο οικισμό της Πολίχνης, της εξαιρετικά σημαντικής επιγραφής του -1ου αιώνα, η οποία περιείχε ολόκληρο το τελετουργικό των μυστηρίων, ήταν οι κύριοι λόγοι που ώθησαν την ΛΗ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων στη διενέργεια επιφανειακής έρευνας και διερευνητικών ανασκαφικών τομών στον χώρο δυτικά του σύγχρονου Διβαρίου (υδατοδεξαμενή), που βρίσκεται στο κέντρο του χωριού.
Η έρευνα στο εσωτερικό της υδατοδεξαμενής, μετά την υποχώρηση των υδάτων, αποκάλυψε πενιχρά λείψανα ενός σχεδόν ολοκληρωτικά κατεστραμμένου υδραγωγείου υστερορωμαϊκών χρόνων.
Δυτικά του Διβαρίου, σε αγρόκτημα όπου κατά το παρελθόν είχε εντοπιστεί επιφανειακά τμήμα μωσαϊκού δαπέδου, διενεργήθηκε ανασκαφή, η οποία έφερε στο φως τμήμα μεγάλου συγκροτήματος, ίσως έπαυλης υστερορωμαϊκών χρόνων, με μια μεγάλη ορθογώνια αίθουσα, διαστ. 9,70x 3,60μ., η οποία ήταν στρωμένη με ψηφιδωτό αρκετά φθαρμένο που έφερε στο μέσον παραστάσεις μέσα σε τετράγωνα πλαίσια.
Οι δοκιμαστικές ανασκαφικές τομές που διενεργήθηκαν βόρεια και δυτικά του Διβαρίου κάλυψαν μεγάλη έκταση, η οποία, όπως διαπιστώθηκε, ήταν κατάσπαρτη με λείψανα κτισμάτων υστερορωμαϊκών ή πρώιμων χριστιανικών χρόνων, ενώ σε ολόκληρο το χωριό υπάρχουν διάσπαρτα αρχιτεκτονικά μέλη, που προέρχονται από μνημειώδη κτήρια της ίδιας ή αρχαιότερης περιόδου.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Σταματελάτος, Μιχαήλ· Βάμβα-Σταματελάτου, Φωτεινή (2001). Επίτομο γεωγραφικό λεξικό της ̔Ελλάδος. Αθήνα: Ερμής. σελ. 665. ISBN 978-960-320-133-5.
- ↑ Παυσανίας. «Ελλάδος περιήγησις/Μεσσηνιακά - Βικιθήκη». el.wikisource.org. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2023.