Προσωπογραφία της Ζαΐρας Θεοτόκη-Ράλλη
Η Προσωπογραφία της Ζαΐρας Θεοτόκη-Ράλλη είναι έργο του Δημήτριου Γερανιώτη που χρονολογείται το 1903. Πρόκειται για ελαιογραφία σε μουσαμά διαστάσεων 197 x 92 εκ. και εκτίθεται στο Παράρτημα Κέρκυρας της Εθνικής Πινακοθήκης και Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτζου.[2]
| Προσωπογραφία της Ζαΐρας Θεοτόκη-Ράλλη | |
|---|---|
 Η Ζαΐρα Θεοτόκη-Ράλλη ήταν κόρη του Γεωργίου Θεοτόκη, αδερφή των Νικολάου και Ιωάννου Θεοτόκη, σύζυγος (σε δεύτερο γάμο)[1] του Ιωάννη Ράλλη και μητέρα του Γεωργίου Ράλλη | |
| Ονομασία | Προσωπογραφία της Ζαΐρας Θεοτόκη-Ράλλη |
| Δημιουργός | Δημήτριος Γερανιώτης |
| Είδος | Λάδι σε μουσαμά |
| Ύψος | 197 |
| Πλάτος | 92 |
| Πόλη | πόλη της Κέρκυρας |
| Μουσείο | Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, Παράρτημα Κέρκυρας |
| Αριθμός καταλόγου | Π.10490 |
| δεδομένα | |
Ο πίνακας βρισκόταν στην οικία Ράλλη στην Κέρκυρα, μέχρις ότου και ως εκπλήρωση της επιθυμίας του πρώην Πρωθυπουργού, ο πίνακας δωρίστηκε στην Εθνική Πινακοθήκη, προκειμένου να εκτεθεί στο παράρτημα της Κέρκυρας.[3]
Ο πίνακας Επεξεργασία
Η προσωπογραφία της Ζαϊρας Θεοτόκη, του Δημητρίου Γερανιώτη, δεν διαφοροποιείται από την ακαδημαϊκή αντίληψη για την απεικόνιση του προσώπου. Η σιλουέτα αστής με κερκυραϊκή καταγωγή, σχεδιάζεται από τον ζωγράφο με την ελικοειδή κομψότητα των προσωπογραφιών της αρ νουβώ, χωρίς όμως τις τολμηρές περιδινήσεις της γραμμής.
Ο Γερανιώτης πιστός στις αρχές της πρώιμης αστικής προσωπογραφίας και στα διδάγματα των δασκάλων του Βολανάκη, Νικηφόρου Λύτρα, Γύζη και Ιακωβίδη μας παρουσιάζει την εικόνα της νέας αστικής τάξης, που βρίσκεται ακόμη στο στάδιο της διαμόρφωσης. Η στάση, ο διάκοσμος και τα ενδύματα της Ζαΐρας Θεοτόκη στοχεύουν να παρουσιάσουν την τάξη, τον ρόλο και την ιδεολογική εικόνα που θέλει να προβάλει ο ζωγράφος. Η εικονιζόμενη ήταν κόρη του πρωθυπουργού Γεωργίου Θεοτόκη, σύζυγος των Σίδνεϋ Μέρλιν (πρώτος γάμος)[4], και Ιωάννη Ράλλη και μητέρα του επίσης πρωθυπουργού της Ελλάδας Γεωργίου Ράλλη.
Ο ζωγράφος Επεξεργασία
Ο Γερανιώτης ήταν ακαδημαϊκός ζωγράφος που ασχολήθηκε κατά κύριο λόγο με την προσωπογραφία.[5] Το έργο του διακρίνεται για τη συμβατικότητά του και επικρίθηκε συχνά για την προσκόλλησή του σε συντηρητικά πρότυπα[6].
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ http://amfictyon.blogspot.com/2014/08/blog-post_24.html
- ↑ «Προσωπογραφία της Ζαΐρας Θεοτόκη-Ράλλη». corfu.nationalgallery.gr. Εθνική Πινακοθήκη - Παράρτημα Κέρκυρας. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2016.
- ↑ Ελενη Μπιστικα. «Το πορτρέτο της Ζαΐρας Θεοτόκη - Ράλλη στην Πινακοθήκη Κερκύρας, σε μόνιμη περίοπτη θέση Η μόνη επιθυμία του γιου της, πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη, πραγματοποιήθηκε...». Καθημερινή. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2016.
- ↑ https://skiathoslife.gr/erevna-tis-elenis-spilioti-erotes-sta-chronia-tis-exorias-i-gennisi-tis-kathimerinis-kai-to-kykneio-asma-tou-dragoumi-sti-skopelo-tou-ethnikou-dichasmou/
- ↑ «Γερανιώτης Δημήτριος». gallery.asfa.gr. Πινακοθήκη της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2016.
- ↑ Εθνική Πινακοθήκη – 100 Χρόνια. Τέσσερις Αιώνες Ελληνικής Ζωγραφικής. Από τις Συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης και του Ιδρύματος Ευριπίδη Κουτλίδη. ΕΠΜΑΣ, Αθήνα 1999, σελ. 655.
Πηγές Επεξεργασία
- Εθνική Πινακοθήκη 100 χρόνια (β΄ έκδοση). Αθήνα: Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου. 2001. ISBN 960 7791 02 9.
- Επτανήσιοι καλλιτέχνες του 18ου και 19ου αι. Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου. 1998.