Βικιπαίδεια

Πόρτσμουθ ΦΚ

Η Πόρτσμουθ ΦΚ (αγγλικά: Portsmouth F.C.) είναι επαγγελματικός ποδοσφαιρικός σύλλογος που εδρεύει στην πόλη του Πόρτσμουθ στη νότια Αγγλία. Η ομάδα ιδρύθηκε το 1898 και αγωνίζεται στο γήπεδο Φράττον Παρκ. Σήμερα αγωνίζεται στην Λιγκ Ουάν.

Πόρτσμουθ
Επίσημη ονομασίαPortsmouth Football Club
Ίδρυση5  Απριλίου 1898
ΈδραΠόρτσμουθ, Ηνωμένο Βασίλειο
ΣτάδιοΦράτον Πάρκ, Πόρτσμουθ
ΙδιοκτήτηςThe Tornante Company
ΠρόεδροςΜάικλ Άισνερ
ΠροπονητήςΤζον Μουσίνιο
ΠρωτάθλημαΛιγκ Ουάν
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Πρώτη εμφάνιση
Τρίτη εμφάνιση
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Σελίδα στο Facebook Σελίδα στο Twitter Σελίδα στο Instagram Λογαριασμός στο YouTube
Commons page Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα
wikidata (π • σ • ε )

Ιστορία Επεξεργασία

Τα πρώτα χρόνια Επεξεργασία

Η Πόρτσμουθ ιδρύθηκε στις 5 Απριλίου 1898.[1] Πρώτος πρόεδρός της ήταν ο Τζον Μπρίκγουντ (John Brickwood), ιδιοκτήτης τοπικής εταιρίας ζυθοποιίας και πρώτος προπονητής της ο Φρανκ Μπρέτελ (Frank Brettell).[1] Το 1899 αγωνίστηκαν στο πρωτάθλημα της Σάδερν Λιγκ. Το πρώτο τους παιχνίδι ήταν απέναντι στην Τσάταμ Τάουν στις 2 Σεπτεμβρίου 1899, με την ομάδα της Πόρτσμουθ να νικά με 1-0, ενώ δύο μέρες αργότερα νίκησαν την Σαουθάμπτον με 2-0 στο πρώτο τους αγώνα στο γήπεδό τους, το Φράττον Παρκ.[2] Τέλειωσε την χρονιά στην δεύτερη θέση του πρωταθλήματος, το οποίο κατάφερε να κατακτήσει για πρώτη φορά την περίοδο 1901-02, κάτι που κατάφερε ξανά μετά την διακοπή την περίοδο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Η άνοδος και οι επιτυχίες Επεξεργασία

Την περίοδο 1920-21 αγωνίστηκαν στη Θερντ Ντιβίζιον, την πρώτη θέση της οποίας κατάφεραν να κατακτήσουν τελικά την περίοδο 1923-24, κερδίζοντας την άνοδό τους στη Σέκοντ Ντιβίζιον. Την περίοδο 1926-27 τερμάτισαν στην δεύτερη θέση και κέρδισαν την άνοδό τους στην Φερστ Ντιβίζιον, όπου και παρέμειναν από το 1927 μέχρι το 1959.[1] Η καλύτερή τους θέση ήταν η 4η την περίοδο 1930-31. Παράλληλα κατάφεραν να φτάσουν 3 φορές στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας. Η πρώτη ήταν το 1929 όπου αντιμετώπισαν την Μπόλτον Γουόντερερς, χάνοντας με 2-0.[3] Ακολούθησε άλλος ένας χαμένος τελικός το 1934 με αντίπαλο την Μάντσεστερ Σίτι (2-1).[4] Ο πρώτος της σημαντικός τίτλος ήρθε τελικά το 1939, όταν στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας αντιμετώπισε την ομάδα της Γουλβς και κατάφερε να νικήσει με 4-1.[5]

Το πρωτάθλημα ξεκίνησε ξανά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο το 1946. Η διετία 1948-49 και 1949-50 ήταν η πιο επιτυχημένη περίοδος στην ιστορία του συλλόγου. Η ομάδα, υπό την καθοδήγηση του Μπομπ Τζάκσον (Bob Jackson) κατάφερε να κατακτήσει τα δύο μοναδικά της πρωταθλήματα.

Τα χρόνια της κρίσης Επεξεργασία

Το 1959 υποβιβάστηκαν στην Δεύτερη Κατηγορία ενώ το 1961 αγωνίστηκαν για μια χρονιά ξανά στην Θερντ Ντιβίζιον, πριν επανέλθουν ξανά την επομένη πίσω στην Σέκοντ, κάτω από την καθοδήγηση του Τζορτζ Σμιθ (George Smith).

Τα επόμενα χρόνια αντιμετώπισε κάποια οικονομικά προβλήματα, κατάφερε να διατηρηθεί μέχρι το 1975 στην Σέκοντ Ντιβίζιον, με την οικονομική βοήθεια και του νέου της προέδρου Τζον Ντίκον (John Deacon - από το 1972), αλλά το 1976 υποβιβάστηκε τελικά στην Θερντ Ντιβίζιον. Τον Νοέμβριο εκείνης της χρονιάς η ομάδα έφτασε στα πρόθυρα της πτώχευσης. Η ομάδα χρειαζόταν £25.000 τα οποία κατάφερε να συγκεντρώσει με την βοήθεια εισφορών των οπαδών της μετά από μια εκστρατεία της τοπικής εφημερίδας The News.[1] Η ομάδα αναγκάστηκε να πουλήσει αρκετούς από τους παίκτες της κάτι που τελικά οδήγησε στον υποβιβασμό στην Φορθ Ντιβίζιον το 1978. Το 1979 προπονητής της ομάδας ανέλαβε ο Φρανκ Μπάροους (Frank Burrows), οδηγώντας την πίσω στην Θερντ Ντιβίζιον, ενώ πάλεψε και την επόμενη μέχρι το τέλος για την άνοδο στη Σέκοντ. Την επόμενη χρονιά, ο Μπόμπυ Κάμπελ (Bobby Campbell) αντικατέστησε τον Μπάροους και κερδίζοντας τον τίτλο της Τρίτης Κατηγορίας ανέβασε την ομάδα πίσω στην Δεύτερη. Η ήττα από την Σάουθάμπτον όμως στο Κύπελλο οδήγησε τον Μπάροους στην έξοδο από την ομάδα. Την θέση του πήρε ο Άλαν Μπολ (Alan Ball), ο οποίος και κατάφερε τελικά να οδηγήσει την ομάδα πίσω στην Πρώτη Κατηγορία το 1987. Δεν κατάφεραν να παραμείνουν για πολύ εκεί, καθώς την επόμενη χρονιά υποβιβάστηκαν ξανά στην Σέκοντ Ντιβίζιον. Εκείνο το καλοκαίρι του 1988 ο Ντίκον αποφάσισε να πωλήσει την ομάδα στον πρώην πρόεδρο της QPR, Τζιμ Γκρέγκορι (Jim Gregory).

Καθ’ όλη την περίοδο της δεκαετίας του 1980 οι οπαδοί της ομάδας ήταν γνωστοί για τα κρούσματα χουλιγκανισμού.

Τον Ιανουάριο του 1989 προπονητής ανέλαβε ο Τζον Γκρέγκορι (John Gregory), αλλά η καταστροφική απόδοση της ομάδας κατά τους τελευταίους μήνες της χρονιάς την έφερε μέχρι την 20η θέση. Το 1989-90 επέστρεψε ο Φρανκ Μπάροους. Την χρονιά εκείνη τερμάτισε στο μέσο του πίνακα, αλλά την επομένη και πάλι δεν μπόρεσε να παίξει καλύτερα, κινδυνεύοντας με υποβιβασμό. Ο Μπάροους απολύθηκε τον Μάρτιο του 1991 και ο υπηρεσιακός προπονητής Τόνι Μπάρτον (Tony Barton) κατάφερε να τελικά την σώσει από την Τρίτη Κατηγορία.

Το 1991 ανέλαβε προπονητής ο Τζιμ Σμιθ (Jim Smith), ενώ νέοι παίκτες αποκτήθηκαν. Κατά την πρώτη χρονιά του κατάφεραν να φτάσουν μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου Αγγλίας, όπου αποκλείστηκαν από την μετέπειτα κυπελλούχο Λίβερπουλ[6], ενώ την δεύτερη χρονιά έφτασαν κοντά στην άνοδο, την οποία έχασαν στην διαφορά των γκολ από την Γουέστ Χαμ.

Τα οικονομικά και διοικητικά προβλήματα τη δεκαετία του 1990 Επεξεργασία

Η εξόφληση ενός δανείου το οποίο είχε πάρει ο πρόεδρος της ομάδας Τζιμ Γκρέγκορι οδήγησε στην πώληση κάποιων παικτών που όμως δεν μπόρεσαν να αντικατασταθούν. Η πορεία της ομάδας ήταν για άλλη μια φορά κακή, ο Σμιθ απολύθηκε, ενώ ο υποβιβασμός στην Τρίτη Κατηγορία αποφεύχθηκε την τελευταία αγωνιστική λόγω της διαφοράς τερμάτων.

Το 1996 ο Τέρι Βίναμπλς (Terry Venables) έφτασε στην ομάδα ως σύμβουλος, και αργότερα ανέλαβε την θέση του προέδρου αγοράζοντας την ομάδα έναντι £1. Αργότερα ήρθε σε ρίξη με τους οπαδούς, ενώ και πάλι τα αποτελέσματα δεν ήταν θετικά. Τελικά κατά την διάρκεια της σαιζόν 1997-98 αναγκάστηκε να παραχωρήσει την ομάδα στον Μάρτιν Γκρέγκορι (Martin Gregory), γιο του πρώην προέδρου της Τζιμ Γκρέγκορι.[7]

Κατά την εκατονταετηρίδα του συλλόγου, η Πόρτσμουθ αντιμετώπιζε μια νέα σοβαρή οικονομική κρίση που την οδήγησε τελικά τον Δεκέμβριο του 1998 υπό καθεστώς πτώχευσης. Τον Μάιο του 1999 ήρθαν σε συμφωνία με τον Μίλαν Μάνταριτς ( Milan Mandarić), ο οποίος κατάφερε να σώσει το σωματείο, ενώ ξεκίνησε και κάποιες επενδύσεις. Όμως η ομάδα δεν κατάφερε να έχει καλύτερα αποτελέσματα.[8]

Στην Πρέμιερσιπ Επεξεργασία

Το Καλοκαίρι του 2001, και ενώ προπονητής της ομάδας ήταν ο πρώην βοηθός προπονητής της Τσέλσι Γκράχαμ Ριξ (Graham Rix), ο Χάρι Ρέντναπ (Harry Redknapp), πρώην προπονητής της Γουέστ Χαμ αποκτήθηκε στην θέση του Διευθυντή Ποδοσφαίρου. Η μέτρια απόδοση της ομάδας στα μέσα του πρωταθλήματος και ο αποκλεισμός στο Κύπελλο από την Λέιτον Όριεντ έφεραν την απόλυση του Ριξ. Τότε νέος προπονητής της ομάδας ανέλαβε ο Ρέντναπ.[9] Βοηθός του ανέλαβε ο πρώην προπονητής της ομάδας Τζιμ Σμιθ.

Κατά την περίοδο 2002-03 αποκτήθηκαν έμπειροι παίκτες από την Πρέμιερσιπ όπως ο Στηβ Στόουν, ο Τιμ Σέργουντ και ο Πολ Μέρσον, που σε συνδυασμό με νέα ταλέντα όπως ο Γκάρι Ο’Νιλ και ο Μάθιου Τέιλορ βοήθησαν την ομάδα στο να τεματίσει πρώτη και να ανέβει στην Πρέμιερσιπ.[10] Αν και πολλοί πίστευαν πως σύντομα θα επανέλθει στην Τσάμπιονσιπ, η ομάδα κατάφερε να παραμείνει στην μεγάλη κατηγορία. Το 2003 αποκτήθηκαν ο Πάτρικ Μπέργκερ και ο Τέντι Σέρινγχαμ, βοηθώντας ακόμα περισσότερο την ομάδα.

Παρά την επιτυχημένη συνεργασία τους, ο Μάνταριτς και ο Ρέντναπ είχαν πολλές φορές συγκρουστεί μεταξύ τους. Μετά το τέλος της περιόδου 2003-04 ο Μάνταριτς πρότεινε μια σειρά από αλλαγές στον σύλλογο, μεταξύ των οποίων και την αντικατάσταση του βοηθού του Ρέντναπ, Τζιμ Σμιθ. Μια νέα σύγκρουση ήρθε όταν ο Μάνταριτς πρότεινε τον διορισμό νέου τεχνικού διευθυντή, με τον Ρέντναπ να αντιδρά. Στην θέση αυτή αποκτήθηκε ο Βέλιμιρ Ζάετς (Velimir Zajec). Τον Νοέμβριο του 2004 ο Ρέντναπ υπέβαλε την παραίτησή του[11] και την θέση του ανέλαβε ο Ζάετς.[12] Αργότερα την θέση ανέλαβε ο Αλέν Περέν (Alain Perrin)[13], ενώ ο Ζάετς επέστρεψε στην αρχική του θέση, του τεχνικού διευθυντή της ομάδας. Αργότερα θα αποχωρίσει και αυτός για προσωπικούς λόγους.[14]

Τα κακά αποτελέσματα την περίοδο το Νοέμβριο του 2005 έφεραν την απόλυση του Περέν.[15] Στην ομάδα επέστρεψε ο Ρέντναπ, κάτι που χώρισε τους φίλους της Πόρτσμουθ σε δύο στρατόπεδα, αλλά βοήθησε και την ομάδα αγωνιστικά.

Τον Ιανουάριο του 2006, η Πόρτσμουθ πουλήθηκε στον επιχειρηματία Αλεξάντρ Γκέινταμακ (Alexandre Gaydamak).[16] Τα χρήματα που μπήκαν στα ταμεία της επέτρεψαν στον σύλλογο να αγοράσει σχεδόν ολόκληρη μια νέα ομάδα στα μέσα της σεζόν. Ο σύλλογος τελείωσε την περίοδο 2006-07 στο άνω ήμισυ του πίνακα για πρώτη φορά, χάνοντας για λίγο την έξοδο στην Ευρώπη.

Το 2008 η ομάδα κατάφερε να φτάσει για πρώτη φορά μετά το 1939 σε τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας, όπου υποδέχθηκε την έκπληξη εκείνης της χρονιάς στον θεσμό Κάρντιφ Σίτυ. Με γκολ του Κανού, η Πόρτσμουθ κατάφερε να κερδίσει με 1-0, κατακτώντας για δεύτερη φορά στην ιστορία της το τρόπαιο του Κυπέλλου Αγγλίας.[17][18] Ταυτόχρονα εξασφάλιζε για πρώτη φορά στην ιστορία της την έξοδο στην Ευρώπη, καθώς κέρδιζε το δικαίωμα της συμμετοχής στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ της περιόδου 2008-09.

Στις 25 Οκτωβρίου 2008 ο Ρέντναπ αποχώρισε από την ομάδα για λογαριασμό της Τότεναμ Χότσπερ. Στην θέση του αποκτήθηκε ο Τόνι Άνταμς (Tony Adams)[19], ο οποίος όμως δεν κατάφερε να επαναλάβει την επιτυχημένη πορεία των προηγουμένων δύο χρόνων. Τελικά απολύθηκε τον Φεβρουάριο του 2009. Ο προπονητής της ομάδας νέων Πολ Χαρτ (Paul Hart) ανέλαβε χρέη πρώτου προπονητή[20], με την ομάδα να καταφέρνει να γλιτώσει τον υποβιβασμό λίγο πριν το τέλος.

Νέα οικονομικά προβλήματα και υποβιβασμός Επεξεργασία

Τον Μάιο του 2009 η διοίκηση της Πόρτσμουθ δέχθηκε κρούση από τον επιχειρηματία Σουλεϊμάν Αλ-Φαχίμ (Sulaiman Al-Fahim) από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, που επιθυμούσε να αγοράσει τον σύλλογο. Ο Αλ-Φαχίμ ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με την διοίκηση της ομάδας, η οποία αντιμετώπιζε εκ νέου νέα οικονομικά προβλήματα, και σχεδόν αμέσως επήλθε συμφωνία.[21]

Τον Ιούλιο του ίδιου έτους ο Αλ-Φαχίμ διορίστηκε μη εκτελεστικός πρόεδρος της Πόρτσμουθ.[22] Στις 19 Αυγούστου ανακοινώθηκε από την επίσημη ιστοσελίδα της ομάδας πως μια αντίπαλη κοινοπραξία, με επικεφαλής τον τότε CEO της ομάδας Πήτερ Στόρι είχε κάνει επίσης προσφορά για τον σύλλογο.[23] Αυτό όμως δεν σταμάτησε τον Αλ-Φαχίμ που ολοκλήρωσε την συμφωνία στις 26 Αυγούστου 2008, αναλαμβάνοντας να πληρώσει και τα χρέη της ομάδας που έφταναν τα 35 εκατομμύρια ευρώ.[24]

Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν θετικά για την ομάδα. Τον Οκτώβριο του 2009 έγινε γνωστό πως μερικοί ποδοσφαιριστές και μέλη του τεχνικού προσωπικού δεν είχαν πληρωθεί[25], με την διοίκηση της Πρέμιερσιπ να προχωρά σε απαγόρευση μεταγραφών για την Πόρτσμουθ.[26] Ταυτόχρονα έγινε γνωστό πως η νέα διοίκηση ετοιμαζόταν να έρθει σε συμφωνία με τον Σαουδάραβα Αλί Αλ-Φαράζ (Ali al-Faraj) για την πώληση των μετοχών του συλλόγου. Η συμφωνία επιτεύχθηκε στις 5 Οκτωβρίου, με τον Αλ-Φαράζ και τους συνεργάτες του να αποκτά το 90% των μετοχών, μέσω εταιρίας των Βρετανικών Παρθένων Νήσων Falcondrone, ενώ ο Αλ-Φαχίμ θα κρατούσε το 10% και θα παρέμεινε ως εκτελεστικός διευθυντής για 2 χρόνια.[27][28]

Λίγε μέρες αργότερα, ο Άβραμ Γκραντ (Avram Grant) ανέλαβε την θέση του διευθυντή ποδοσφαίρου, ενώ μετά από κάποια άσχημα αποτελέσματα που έφεραν την απόλυση του Πολ Χαρτ ανέλαβε προπονητής της ομάδας.[29]

Στις αρχές Δεκεμβρίου ανακοινώθηκε πως ο σύλλογος απέτυχε να πληρώσει τους μισθούς των παικτών για δεύτερο συνεχή μήνα, ενώ αυτοί θα πληρώνονταν στις 5 Ιανουαρίου.[30] Σύμφωνα με τους νόμους, οι παίκτες είχαν το δικαίωμα να καταγγείλουν τις συμβάσεις τους και να αποχωρίσουν από τον σύλλογο χωρίς να αποζημιωθεί η ομάδα. Τον Δεκέμβριο η Βασιλική Υπηρεσία Δημοσίων Εσόδων & Τελωνείων (HMRC) οδήγησε την ομάδα στο Ανώτατο Δικαστήριο του Λονδίνου.[31]

Η Πρέμιερσιπ αποφάσισε να άρει το εμπάργκο μεταγραφών την περίοδο του Ιανουαρίου, δίνοντας στην ομάδα την δυνατότητα να έρθει σε κάποιες συμφωνίες για να μπορέσει να βρει κάποια χρήματα.[32]

Τον Φεβρουάριο, και ενώ η ομάδα δεν μπορούσε να πληρώσει για τέταρτη φορά μέσα στην χρονιά τους παίκτες της, η ομάδα άλλαξε πάλι χέρια. Αυτή την φορά νέος ιδιοκτήτης ήταν ο Μπαλράμ Τσαϊνράι (Balram Chainrai) από το Νεπάλ, ο οποίος ανέλαβε την ομάδα στο πλαίσιο μιας ρήτρας ενός δανείου που είχε συμφωνηθεί με τους προηγούμενους ιδιοκτήτες.[33][34] Μετά από αυτές τις αλλαγές, το Ανώτατο Δικαστήριο του Λονδίνου αποφάσισε να δώσει μια μικρή παράταση στην ομάδα για να παρουσιάσει μια πιο διαφανή εικόνα σχετικά με τα οικονομικά και διοικητικά της στοιχεία. Η ομάδα δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει νέο αγοραστή μέχρι την λήξη της προθεσμίας και της επιβλήθηκε αναγκαστικός διαχειριστής, ο οποίος ήταν ο Ανδρέας Ανδρονίκου από την εξειδικευμένη εταιρεία διαχείρισης πτωχεύσεων UHY Hacker Young[35][36], ενώ της αφαιρέθηκαν και 9 βαθμοί.[37]

Αγωνιστικά, η Πόρτσμουθ υποβιβάστηκε ήδη από τις αρχές Απριλίου στην Τσάμπιονσιπ. Παρά τα μεγάλα προβλήματα, κατάφεραν να φτάσουν μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας, αποκλείοντας την Τότεναμ.[38] Στον τελικό ηττήθηκαν από την ομάδα της Τσέλσι ΦΚ με 1-0.[39]

Μετά τον υποβιβασμό Επεξεργασία

Ενώ η ομάδα είχε δικαίωμα να αγωνιστεί στο Γιουρόπα Λιγκ της περιόδου 2010-11, η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (FA) απαγόρεψε την συμμετοχή της. Τον Ιούνιο του 2010 στη θέση του προπονητή αποκτήθηκε ο πρώην τεχνικός της Νοτς Κάουντι, Στιβ Κότεριλ (Steve Cotterill), υπογράφοντας συμβόλαιο διάρκειας 3 ετών. Στην Πόρτσμουθ έγιναν διάφορες αλλαγές στο έμψυχο δυναμικό, ενώ αποκτήθηκαν κυρίως δανεικοί ή ελεύθεροι παίκτες.

Στις 17 Ιουνίου 2010, η ομάδα αποφάσισε την εθελούσια ρύθμιση των χρεών της με τους πιστωτές της.[40] Σε αυτή διαφώνησε η Βασιλική Υπηρεσία Δημοσίων Εσόδων & Τελωνείων (HMRC) που αποφάσισε να ασκήσει προσφυγή κατά της απόφασης [41], η οποία εκδικάστηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο του Λονδίνου μεταξύ της 3ης και 5ης Αυγούστου 2010. Η απόφαση ήταν κατά της HMRC.[42]

Στις 22 Οκτωβρίου η διοικούσα επιτροπή της ομάδας, με ανακοίνωσή της στην επίσημη ιστοσελίδα της, υποστήριξε πως αδυνατούσε να αντεπεξέλθει στην οικονομική διαχείριση της και την κάλυψη των εξόδων και πρότεινε την διάλυση της Πόρτσμουθ.[43] Κύριος λόγος αυτής της απόφασης είχε να κάνει η στάση του πρώην ιδιοκτήτη της Αλεξάντερ Γκέινταμακ, ο οποίος αξίωνε εγγυήσεις για την εξόφληση 2,2 εκατ. λιρών που του χρώσταγε η ομάδα, ώστε να υπογράψει τα έγγραφα για την έξοδό της από το καθεστώς αναγκαστικής οικονομικής διαχείρισης.[44] Τελικά, μια συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών επετεύχθη και η ομάδα κατάφερε να απεμπλακεί. Στα μέσα της άνοιξης του 2011 ξεκίνησαν συζητήσεις για την εξαγορά του πλειοψηφικού πακέτου μετοχών της ομάδας που κατείχε ο Τσαϊνράι, από τον Ρώσο επιχειρηματία Βλάντιμιρ Αντόνοφ, έναντι ενός ποσού που πλησίαζε τα 20 εκατομμύρια ευρώ.[45]

Έμβλημα και χρώματα Επεξεργασία

Το σύμβολο της ομάδας προέρχεται από το επίσημο έμβλημα της πόλης του Πόρστμουθ. Πρόκειται για ένα χρυσό αστέρι με οχτώ ακτίνες, στο κάτω μέρους του οποίου υπάρχει μια χρυσή ημισέληνος που κοιτά προς τα πάνω. Τα δύο προηγούμενα στοιχεία βρίσκονται μέσα σε μια μπλε ασπίδα. Το σύμβολο αυτό δόθηκε στην πόλη του Πόρτσμουθ μετά την κατάληψη της από τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο το 1194, και αποτελεί υιοθέτηση του εμβλήματος του Ισαάκιου Κομνηνού της Κύπρου, την οποία ο Ριχάρδος κατέλαβε κατά τη διάρκεια της 3ης Σταυροφορίας.[46]

Κατά τη διάρκεια της ιστορίας της, ο σύλλογος έχει δοκιμάσει διάφορες παραλλαγές του σήματος[47], πριν την επαναφορά του στη βασική σύνθεση με το χρυσό αστέρι και το μισοφέγγαρο. Στις δεκαετίες του 1950 και του 1960, το παραδοσιακό έμβλημα ήταν ζωγραφισμένο στο πουκάμισο σε λευκό χρώμα και όχι χρυσό. Μεταξύ 1980 και 1989, η Πόρτσμουθ το αντικατέστησε με ένα νέο σχέδιο, αυτό μιας μπάλας ποδοσφαίρου μπροστά από μια άγκυρα (που αντιπροσωπεύει το ναυτικό) και ενα σπαθί (που αντιπροσωπεύει το στρατό). Μια εναλλακτική έκδοση του τελευταίου περιελάμβανε μια κυκλική εκδοχή του αστεριού και του μισοφέγγαρου στη θέση της μπάλας ποδοσφαίρου. Το 1989 η ομάδα αποφάσισε να επιστρέψει στο αρχικό σχέδιο με το αστέρι και το μισοφέγγαρο, αλλά το 1993 το έμβλημα αντικαταστάθηκε από τον ίδιο τον θυρεό της πόλης.

Το 1997 παρουσιάστηκε ένα έμβλημα με παραδοσιακά στοιχεία από το 1898. Το 2008 η Πόρτσμουθ παρουσίασε ένα νέο έμβλημα, το οποίο θύμιζε το παραδοσιακό της, με τα σύμβολα να έχουν μια πιο τρισδιάστατη μορφή.[48] Το 2015, έπειτα από ανατροφοδότηση των φιλάθλων του συλλόγου, αποφασίστηκε η επιστροφή σε ποιο παραδοσιακά στοιχεία με αργυρές αποχρώσεις. Το Μάιο του 2018 παρουσιάστηκαν δύο εμβλήματα με την πυξίδα να παραπέμπει σ' αυτή του εμβλήματος του 1898. Το πρώτο νέα έμβλημα, παρόμοιο με τα προηγούμενα, σχεδιάστηκε για τις φανέλες της ομάδας. Το δεύτερο έμβλημα, που περιβάλλεται από μπλε δαχτυλίδι με την επιγραφή "Portsmouth Football Club", σχεδιάστηκε για επιστολόχαρτα, εμπορεύματα και άλλους εμπορικούς σκοπούς.[49]

  •  
    1997–2008
  •  
    2008–2015
  •  
    2015–2018
  •  
    2018–σήμερα

Αρχικά η ομάδα χρησιμοποιούσε ροζ φανέλες, λευκά παντελόνια και μαύρες κάλτσες. Από το 1909 η ομάδα εισήγαγε μπλε και λευκές εμφανίσεις, ενώ από το 1947 οι μαύρες κάλτσες αντικαταστάθηκαν από κόκκινες.[46]

Γήπεδο Επεξεργασία

Σε ολόκληρη την ιστορία της η Πόρτσμουθ έχει ως έδρα το Φράττον Πάρκ

Επιτυχίες Επεξεργασία

Η Πόρτσμουθ Π.Σ. έχει κατακτήσει 2 φορές το Αγγλικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, τις περιόδους 1948-49 και 1949-50, 2 φορές το Κύπελλο Αγγλίας, το 1939 νικώντας στον τελικό της διοργάνωσης τη Γουλβερχάμπτον Γουόντερερς με σκορ 4-1 και το 2008 νικώντας 1-0 την Κάρντιφ Σίτι και 1 φορά το Φούτμπολ Λιγκ Τρόφι το 2019 νικώντας τη Σάντερλαντ ΑΦΚ στα πέναλτι 5-4 (σκορ κανονικής διάρκειας 2-2).

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Portsmouth Football Club Αρχειοθετήθηκε 2010-05-31 στο Wayback Machine., Talk Football.
  2. ↑ Dave Juson & others (2004). Saints v Pompey - A history of unrelenting rivalry. Hagiology. σ. 9. ISBN 0-9534474-5-6.
  3. ↑ «FA Cup Finals - 1929, Match Report». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2010. 
  4. ↑ «FA Cup Finals - 1934, Match Report». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2010. 
  5. ↑ «FA Cup Finals - 1939, Match Report». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2010. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2010. 
  6. ↑ Jim Smith factfile, Guardian, 8 October 2001
  7. ↑ Venables quits Portsmouth taking a tidy profit, BBC 13/01/1998
  8. ↑ Footballeconomy.com Αρχειοθετήθηκε 2010-11-27 στο Wayback Machine. 15/12/2009
  9. ↑ Redknapp back in charge as Portsmouth sack Rix[νεκρός σύνδεσμος], The Independent, 26/3/2002
  10. ↑ Portsmouth clinch promotion and championship, RTÉ Sport, 27/4/2003.
  11. ↑ Τον «έφαγε» ο Ζάετς, Ελευθεροτυπία, 25/11/2004
  12. ↑ Zajec named as Pompey boss, BBC, 21/12/2004
  13. ↑ Yπέγραψε στην Πόρτσμουθ ο Περέν Αρχειοθετήθηκε 2012-03-11 στο Wayback Machine., nooz.gr, 07/04/2005
  14. ↑ Zajec resigns from Portsmouth job, BBC, 10/10/2005
  15. ↑ Portsmouth fire Alain Perrin, The Independent, 24/11/2005
  16. ↑ Portsmouth confirm takeover plans, BBC, 2/12/2006
  17. ↑ 'A dream come true', thefa.com
  18. ↑ Κυπελλούχος Αγγλίας η Πόρτσμουθ Αρχειοθετήθηκε 2009-02-10 στο Wayback Machine., contra.gr, 17/05/2008
  19. ↑ Ανταμς ο αντι-Ρέντναπ στην Πόρτσμουθ Αρχειοθετήθηκε 2009-02-13 στο Wayback Machine., contra.gr, 28/10/2008
  20. ↑ ΠΟΡΤΣΜΟΥΘ: Τέλος ο Άνταμς, ανέλαβε ο Χαρτ[νεκρός σύνδεσμος], 10/02/2009
  21. ↑ Portsmouth agree to takeover bid, BBC, 27/5/2009
  22. ↑ Αλλάζει «χέρια» η Πόρτσμουθ, sport-fm.gr, 21/07/2009
  23. ↑ Russell Kempson, James McFadden adds to Portsmouth woes as Peter Storrie starts his own takeover bid, Times, 20/8/2009
  24. ↑ Jim van Wijk, Al Fahim completes Portsmouth takeover, Thw Independent, 26/8/2009
  25. ↑ Απλήρωτοι οι παίκτες της Πόρτσμουθ[νεκρός σύνδεσμος], Sport24.gr, 2/10/2009
  26. ↑ ΠΟΡΤΣΜΟΥΘ: Εμπάργκο στις μεταγραφές Αρχειοθετήθηκε 2012-03-11 στο Wayback Machine., nooz.gr, 28/10/2009
  27. ↑ Πόρτσμουθ: Απέκτησε το 90% ο Αλί Αλ Φαράζ, shootandgoal.com, 6/10/2009
  28. ↑ Από Άραβα σε Σαουδάραβα η Πόρτσμουθ[νεκρός σύνδεσμος], Αθήνα 9,84, 6/10/2009
  29. ↑ Ο Γκραντ στον πάγκο της Πόρτσμουθ[νεκρός σύνδεσμος], AΠΕ-ΜΠΕ, 26/11/2009
  30. ↑ Απλήρωτοι έκαναν Πρωτοχρονιά οι παίκτες της Πόρτσμουθ Αρχειοθετήθηκε 2010-03-17 στο Wayback Machine., contra.gr 1/1/2010
  31. ↑ Portsmouth face bankruptcy as HMRC issues winding-up petition, The Telegraph, 30/12/2009
  32. ↑ Λύση στο μεταγραφικό εμπάργκο της Πόρτσμουθ[νεκρός σύνδεσμος], sport24.gr, 30/12/2009
  33. ↑ Owner Al-Faraj may challenge latest Portsmouth takeover, BBC, 4/2/2010
  34. ↑ Τέταρτο αφεντικό μέσα σε έξι μήνες![νεκρός σύνδεσμος], sentragoal.gr, 5/2/2010
  35. ↑ Portsmouth administrator promises to save club from liquidation, Guardian, 26/2/2010
  36. ↑ Portsmouth administrator Andrew Andronikou faces probe, ΒΒC, 2/3/2010
  37. ↑ Αφαιρέθηκαν 9 βαθμοί από την Πόρτσμουθ Αρχειοθετήθηκε 2011-08-13 στο Wayback Machine., Αθήνα 9.84, 17/03/2010
  38. ↑ Στον τελικό του F.A Cup η Πόρτσμουθ![νεκρός σύνδεσμος], sportdog.gr, 11/4/2010
  39. ↑ Αγγλία: Έκανε το νταμπλ η Τσέλσι[νεκρός σύνδεσμος], Πρώτο Θέμα, 15/5/2010
  40. ↑ Portsmouth creditors vote in favour of deal over debts, ΒBC Sports, 17/6/2010
  41. ↑ Portsmouth suffer fresh setback after HMRC appeal, BBC Sports, 19/7/2010
  42. ↑ Pompey snatch last-gasp victory over taxman, BBC Sports, 6/8/2010
  43. ↑ Διαλύεται η Πόρτσμουθ![νεκρός σύνδεσμος] Sportday, 22/10/2010
  44. ↑ Γκέινταμακ: «Υπογράφω μόλις λάβω τα έγγραφα»!, england365.gr, 24/10/2010
  45. ↑ Γυρίζει σελίδα η Πόρτσμουθ, england365.gr, 8/5/2011
  46. ↑ 46,0 46,1 Portsmouth FC Crest and Team Colours Αρχειοθετήθηκε 2009-09-30 στο Wayback Machine., portsmouthfc.org.uk
  47. ↑ Portsmouth, Historical Football Kits
  48. ↑ Portsmouth FC unveiled a new crest Αρχειοθετήθηκε 2012-03-14 στο Wayback Machine., footballshirtculture.com
  49. ↑ «Pompey Unveil New Crest». Portsmouth Football Club. 15 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2018. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πόρτσμουθ_ΦΚ&oldid=10276676"