Ροβέρτος Β΄ της Κάπουα
Ο Ροβέρτος Β΄, Roberto II, (απεβ. το 1156) ήταν κόμης της Αβέρσα και πρίγκιπας της Κάπουα από το 1127 μέχρι το τέλος του.
| Ροβέρτος Β΄ της Κάπουα | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 11ος αιώνας Ιταλία |
| Θάνατος | 1156 Παλέρμο |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ιορδάνης Β΄ της Κάπουα |
Ήταν ο μόνος γιος και διάδοχος του Ιορδάνη Β΄ πρίγκιπα της Κάπουα. [1] Σύμφωνα με τον Λομβαρδό χρονικογράφο Φάλκο του Μπενεβέντο, είχε «λεπτή διάπλαση και δεν μπορούσε να αντέξει ούτε κόπους, ούτε κακουχίες».
Πρώιμη βασιλεία και στέψη Επεξεργασία
Τον τελευταίο μήνα του 1127 ο πάπας Ονώριος Β΄ ήρθε στο Μπενεβέντο, για να κηρύξει μία σταυροφορία εναντίον του Ρογήρου Β΄ κόμη της Σικελίας, για να αποτρέψει την ένωση της κομητείας του με το δουκάτο της Απουλίας (ο δούκας Γουλιέλμος Β΄ είχε αποβιώσει πρόσφατα). Στις αρχές του 1128 ο Ονώριος Β΄ παραχώρησε φέουδα στον Ροβέρτο Β΄, που κατέστησε το πριγκιπάτο της Κάπουα ανεξάρτητο από την Απουλία. Ο πάπας προσπάθησε να κερδίσει την πίστη του Ροβέρτου Β΄, για να βοηθηθεί να νικήσει τον Ρογήρο Β΄ της Σικελίας, με αντάλλαγμα την άφεση των αμαρτιών του. [2] Γρήγορα επιστρατεύτηκε για το εγχείρημα από τον πάπα, ο οποίος πήγε στην Κάπουα για την τελετή. Ο πάπας πιθανότατα ήλπιζε να χρησιμοποιήσει την Κάπουα ως αντίσταση κατά της Απουλίας, όπως στις ημέρες τού πάππου και τού προπάππου τού Ροβέρτου Β΄. Ομοίως, ο Ροβέρτος Β΄ μπορεί να σκόπευε να είναι ο κύριος παπικός προστάτης, όπως ήταν οι πρόγονοί του. Ωστόσο, ήταν αδύναμος και σύντομα αρρώστησε και ήθελε να φύγει. Τελικά, ο συνασπισμός ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με την άφιξη του Ρογήρου Β΄ με στρατό. Ο Ονώριος Β΄ διαπραγματεύτηκε με επιτυχία ακόμη και την ανεξαρτησία της Κάπουα. Ωστόσο το 1129 ο Ροβέρτος Β΄ δέχθηκε υποταγμένος την επικυριαρχία τού δούκα της Απουλίας [3] και τον επόμενο χρόνο (στις 25 Δεκεμβρίου 1130) ο Φάλκο του Μπενεβέντο πίστευε ότι, ως υποτελής του Ρογήρου Β΄, έβαλε το στέμμα στο δικό του κεφάλι στη βασιλική του στέψη. Αυτό είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς, καθώς ήταν μία σημαντική κίνηση και ο Ρογήρος Β΄ δεν θα ήθελε τον Ροβέρτο Β΄, έναν από τους υποτελείς του, να εκτελέσει ένα τόσο σημαντικό έργο, ακόμη και αν ήταν ένας από τους υψηλότερους σε θέση. [4]
Εξέγερση κατά του Ρογήρου Β΄ της Σικελίας Επεξεργασία
Το 1132 ο Ροβέρτος Β΄ επαναστάτησε με πολλούς άλλους νοτιο-ιταλούς υποτελείς τού βασιλιά της Σικελίας και με την υποστήριξη τού πάπα Ιννοκέντιου Β΄ και τού συνασπισμού τού πάπα, δηλ. τον Λουδοβίκο ΣΤ΄ της Γαλλίας, τον Ερρίκο Α΄ της Αγγλίας και τον Λοθάριο Β΄ της Γερμανίας. Ο Ροβέρτος Β΄ νίκησε τον Ρογήρο Β΄ στη μάχη της Νοτσέρα στις 24 Ιουλίου, αλλά ο Ρογήρος Β΄ έκαψε την Αβέρσα και μέχρι το 1134 ανάγκασε τον Ράνουλφ κόμη του Άλιφε]] και τον ονομαστικά Βυζαντινό Σέργιο Ζ΄ δούκα της Νάπολης να υποταχθούν. Στον Ροβέρτο Β΄ δόθηκε τελεσίγραφο: αν ήθελε να διατηρήσει τον τίτλο του, έπρεπε να υποταχθεί στον Ρογήρο Β΄. Μετά το τέλος τής συζύγου τού Ρότζερ, τής Ελβίρας, και την ψευδή είδηση του τέλους τού Ρογήρου Β΄, ο Ροβέρτος Β΄ πήγε στη Νάπολη από την Πίζα με 8000 άνδρες. Τον συνάντησαν ο Ράινουλφ και ο δούκας Σέργιος Ζ΄· όταν ο Ρογήρος Β΄ έφτασε τον Ιούνιο του 1135, πρόσφερε ξανά στον Ροβέρτο Β΄ την επιλογή να διατηρήσει τον τίτλο του. [5] Ο Ρογήρος Β΄ έκανε τον τρίτο του γιο Αλφόνσο ως πρίγκιπα στη θέση του (1135).
Ο Ροβέρτος Β΄ κατέφυγε στην Πίζα, όπου συγκέντρωσε ναυτικό και έκανε πόλεμο εναντίον του Ρογήρου Β΄ στη Σικελία, αλλά η διαμάχη ήταν αδιέξοδη. Ο στόλος της Πίζας κατέστρεψε το Αμάλφι και πήρε πολλά λάφυρα. Φορτωμένος με αυτή τη λεηλασία και συνοδευόμενος από μία παπική αποστολή ο Ροβέρτος Β΄ πήγε στη Γερμανία, για να παρακαλέσει για τη συνφδρομή του βασιλιά. Την άνοιξη του 1137 ο Λοθάριος Β΄ κατέβηκε με τον πάπα Ιννοκέντιο Β΄, τον Ερρίκο Ι΄ δούκα της Βαυαρίας και μία μεγάλη δύναμη. Πήραν το Μπενεβέντο, το Μπάρι και την ίδια την Κάπουα, εγκαθιστώντας τον Ράνουλφ ως δούκα της Απουλίας και τον Ροβέρτο Β΄ στην Κάπουα, δικαιώνοντας αυτές τις ενέργειες στη μάχη. Αλλά όταν ο βασιλιάς έφυγε από την Ιταλία, ο Ρογήρος Β΄ λεηλάτησε ξανά την Κάπουα. Στις 25 Ιουλίου 1139 ο Ροβέρτος Β΄ και ο πάπας ηττήθηκαν σε μάχη στο Γκαριλιάνο, στο Γκαλούτσιo, σε ενέδρα του Ρογήρου Β΄. Ο πάπας συνελήφθη, αν και ο Ροβέρτος Β΄ διέφυγε. Στη συνέχεια τον αναγνώρισαν ως πρίγκιπα της Κάπουας (principatus Capuae).
Εξορία, επιστροφή και σύλληψη Επεξεργασία
Πέρασε τα περισσότερα από τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια εξόριστος στη Γερμανία. [6] Όταν ο Αλφόνσος απεβίωσε το 1144, ο Ρογήρος Β΄ έκανε τον τέταρτο γιο του Γουλιέλμο Α΄ ως πρίγκιπα. Ωστόσο, μετά το τέλος του Ρογήρου Β΄ το 1154 σημειώθηκε εξέγερση στην ηπειρωτική χώρα, με επικεφαλής τον Ροβέρτο της Μπαζουνβίλα, εξάδελφο του νέου βασιλιά Γουλιέλμου Α΄. [7]
Όταν ο Γουλιέλμος Α΄ αφορίστηκε από τον πάπα Ανδριανό Δ΄ και όταν -αδικαιολόγητες- φήμες έλεγαν ότι ο βασιλιάς Φρειδερίκος Α΄ της Γερμανίας επρόκειτο να εισβάλει στη νότια Ιταλία, ο πρίγκιπας Ροβέρτος Β΄ μπήκε στον πειρασμό να επιστρέψει. Ορκίστηκε υποτέλεια στον Aδριανό Δ΄ και ανέκτησε την Κάπουα (1155), εκμεταλλευόμενος τη σοβαρή ασθένεια του Γουλιέλμου Α΄. [8] Ωστόσο, την άνοιξη του 1156 ο Γουλιέλμος Α΄ ανάρρωσε και πήγε με στόλο στην ηπειρωτική χώρα. Αντιμετώπισε πρώτα τη σοβαρότερη απειλή από τον Ροβέρτο της Μπαζουνβίλα και τους άλλους επαναστάτες της Απουλίας και της Καμπανίας, αλλά στη συνέχεια στράφηκε στην Κάπουα. Ο Ροβέρτος Β΄ συνελήφθη. Μπορούσε να τον εκτελέσει ως προδότη, αλλά ο Γουλιέλμος Α΄ τον έστειλε φυλακισμένο στο Παλέρμο, όπου πιθανώς τυφλώθηκε. [9]
Οικογένεια Επεξεργασία
Ο Ροβέρτος Β΄ άφησε έναν γιο, τον:
- Ιορδάνη, ο οποίος ζούσε στην Κωνσταντινούπολη, όπου υπηρέτησε τον Αυτοκράτορα Μανουήλ Α΄ Κομνηνό με τον τίτλο τού σεβαστού ως διπλωμάτης. Ταξίδεψε στη Ρώμη το 1166–1167, για να προσπαθήσει να βοηθήσει την επανένωση της Ρωμαιοκαθολικής και της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Σημειώσεις Επεξεργασία
Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία
- Alexander of Telese, The Deeds of Roger.
- Houben, Hubert (μετάφραση Graham A. Loud και Diane Milburn). Roger II της Σικελίας: Κυβερνήτης μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Cambridge University Press, 2002.
- Μάθιου, Ντόναλντ. The Norman Kingdom of Sicily (Cambridge Medieval Textbooks), 1992.