Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1686–1700)
Ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1686-1700) ήταν περιφερειακός πόλεμος, που προέκυψε ως μέρος της κοινής ευρωπαϊκής προσπάθειας για την αντιμετώπιση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η ευρύτερη ευρωπαϊκή σύγκρουση, η οποία διεξαγόταν την περίοδο εκείνη, ήταν γνωστή ως ο Μέγας Τουρκικός Πόλεμος.
| Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1686–1700) | |||
|---|---|---|---|
| Μεγάλος τουρκικός πόλεμος & Ρωσοτουρκικοί πόλεμοι | |||
 | |||
| Χρονολογία | 1686–1700 | ||
| Τόπος | Κριμαία, Αζόφ | ||
| Έκβαση | Η Ρωσία αποκτά την κατοχή των περιοχών του Αζόφ του φρουρίου του Ταγκανρόγκ του Παυλόφσκ και του ποταμού Μίου[1] | ||
| Αντιμαχόμενοι | |||
| Ηγετικά πρόσωπα | |||
| Δυνάμεις | |||
| |||
| Απολογισμός | |||
| |||
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=icon}
Αίτια του πολέμου Επεξεργασία
Ο ρωσοτουρκικός πολέμος αυτός άρχισε μετά την προσχώρηση του Βασιλείου της Ρωσίας, το 1686, στην Ευρωπαϊκή αντι-τουρκική συμμαχία, που περιελάμβανε την Αυτοκρατορία των Αψβούργων στην Αυστρία, την Πολωνο-Λιθουανική Κοινοπολιτεία και την Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας και την απόδοχή της Πολωνο-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας να αναγνωρίσει τη ρωσική ενσωμάτωση του Κιέβου και της Αριστερής Όχθης της Ουκρανίας (Left-bank Ukraine).[2]
Ιστορικό Επεξεργασία
Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο ρωσικός στρατός οργάνωσε τις Κριμαϊκές εκστρατείες του 1687 και 1689, οι οποίες έληξαν με ρωσικές ήττες.[3]
Παρά τις αντιξοότητες, η Ρωσία ξεκίνησε τις Αζοφικές εκστρατείες του 1695 και του 1696 και μετά την ενίσχυση των δυνάμεων κατά τη διάρκεια της πολιορκίας το 1695, [4] κατέκτησε με επιτυχία το Αζόφ το 1696. [5]
Αποτελέσματα - Συνθήκη Ειρήνης Κάρλοβιτς Επεξεργασία
Στο πλαίσιο της προετοιμασίας του για τον επερχόμενο πόλεμο κατά της Σουηδικής Αυτοκρατορίας, ο Ρώσος Τσάρος Πέτρος ο Μέγας υπέγραψε με την Οθωμανική Αυτοκρατορία τη Συνθήκη του Κάρλοβιτς το 1699.[6] Επακολούθησε η Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης το 1700, η οποία παραχωρούσε την κατοχή των περιοχών του Αζόφ, του φρουρίου του Ταγκανρόγκ, του Παυλόφσκ και του ποταμού Μίου στη Ρωσία, καθιέρωνε την αποστολή Ρώσου πρεσβευτή στην Υψηλή Πύλη της Κωνσταντινούπολης και εξασφάλισε την επιστροφή όλων των αιχμαλώτων πολέμου. [7] Ο Τσάρος επιβεβαίωσε επίσης ότι οι υπό τον έλεγχό του Κοζάκοι, δεν θα επιτεθούν στους Οθωμανούς, ενώ ο Σουλτάνος επιβεβαίωσε ότι οι υπό τον έλεγχό του Τάταροι της Κριμαίας, δεν θα επιτεθούν στους Ρώσους.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Treaty of Constantinople (1700), Alexander Mikaberidze, Conflict and Conquest in the Islamic World: A Historical Encyclopedia, Vol. 1, ed. Alexander Mikaberidze, (ABC-CLIO, 2011), 250.
- ↑ William C. Fuller, Strategy and Power in Russia 1600-1914, (MacMillan Inc., 1992), 16.
- ↑ Lindsey Hughes, Sophia, Regent of Russia: 1657 - 1704, (Yale University Press, 1990), 206.
- ↑ Brian Davies,Warfare, State and Society on the Black Sea Steppe, 1500–1700, (Routledge, 2007), 185.
- ↑ The Crimean Tatars and the Austro-Ottoman Wars, Dan D.Y. Shapira, The Peace of Passarowitz, 1718, ed. Charles W. Ingrao, Nikola Samardžić, Jovan Pesalj, (Purdue University Press, 2011), 135.
- ↑ Robert Bideleux and Ian Jeffries, A History of Eastern Europe: Crisis and Change, (Routledge, 1998), 86.
- ↑ Treaty of Constantinople (1700), Alexander Mikaberidze, Conflict and Conquest in the Islamic World: A Historical Encyclopedia, Vol. 1, 250.