Σουηδική Αυτοκρατορία
Η Σουηδική Αυτοκρατορία ήταν ευρωπαϊκή μεγάλη δύναμη που ασκούσε εδαφικό έλεγχο σε μεγάλο μέρος της περιοχής της Βαλτικής κατά τον 17ο και στις αρχές του 18ου αιώνα (σουηδικά: Stormaktstiden, «η Εποχή της Μεγάλης Δύναμης»).[1] Η αρχή της αυτοκρατορίας λαμβάνεται συνήθως ως η βασιλεία του Γουσταύου Β΄ Αδόλφου της Σουηδίας, ο οποίος ανέβηκε στο θρόνο το 1611, και το τέλος της ως η απώλεια εδαφών το 1721 μετά τον Μεγάλο Βόρειο Πόλεμο.[1]
| Σουηδική Αυτοκρατορία | |||
|---|---|---|---|
| 1611–1721 | |||
| |||
 | |||
| Γλώσσες | Σουηδικά | ||
| Πολίτευμα | μοναρχία | ||
| δεδομένα () | |||
Μετά τον θάνατο του Γουσταύου Αδόλφου το 1632, η αυτοκρατορία ελεγχόταν για μεγάλες περιόδους από μέρος της υψηλής αριστοκρατίας, όπως η οικογένεια Ούξενχανα, που ενεργούσε ως αντιβασιλείς για ανήλικους μονάρχες. Τα συμφέροντα των υψηλών ευγενών έρχονται σε αντίθεση με την πολιτική ομοιομορφίας (δηλαδή, η διατήρηση της παραδοσιακής ισότητας στο καθεστώς των σουηδικών κτημάτων που ευνοούνταν από τους βασιλιάδες και την αγροτιά). Σε εδάφη που αποκτήθηκαν κατά τις περιόδους της de facto ευγενούς κυριαρχίας, η δουλοπαροικία δεν καταργήθηκε, ενώ υπήρχε επίσης μια τάση δημιουργίας αντίστοιχων κτημάτων στην ευρύτερη Σουηδία. Η «Μεγάλη Μείωση» του 1680 έβαλε τέλος σε αυτές τις προσπάθειες των ευγενών και τους ζήτησε να επιστρέψουν τα κτήματα που είχαν αποκτήσει από το στέμμα στον βασιλιά. Η δουλοπαροικία, ωστόσο, παρέμεινε σε ισχύ στις κυριαρχίες που αποκτήθηκαν στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και στη Σουηδική Εσθονία, όπου η συνακόλουθη εφαρμογή της πολιτικής ομοιομορφίας παρεμποδίστηκε από τις συνθήκες με τις οποίες αποκτήθηκαν.
Μετά τις νίκες στον Τριακονταετή Πόλεμο, η Σουηδία έφτασε στο αποκορύφωμα της εποχής των μεγάλων δυνάμεων κατά τον Δεύτερο Βόρειο Πόλεμο, όταν ο κύριος αντίπαλός της, Δανία-Νορβηγία, εξουδετερώθηκε από τη Συνθήκη του Ροσκίλντε το 1658 (έγινε όταν η Σουηδική Αυτοκρατορία ήταν στη μεγαλύτερη έκτασή της). Ωστόσο, στην περαιτέρω πορεία αυτού του πολέμου, καθώς και στον επόμενο Σκάνιο Πόλεμο, η Σουηδία μπόρεσε να διατηρήσει την αυτοκρατορία της μόνο με την υποστήριξη του στενότερου συμμάχου της, του Βασιλείου της Γαλλίας.[2] Ο Κάρολος ΙΑ΄ της Σουηδίας εδραίωσε την αυτοκρατορία, όμως, μια παρακμή ξεκίνησε με τον γιο του, Κάρολο ΙΒ΄ της Σουηδίας. Μετά τις αρχικές σουηδικές νίκες, ο Κάρολος εξασφάλισε την αυτοκρατορία για κάποιο διάστημα με την Συνθήκη του Τραβένταλ (1700) και τη Συνθήκη του Άλτρανστατ (1706), πριν από την καταστροφή που ακολούθησε τον πόλεμο του βασιλιά στη Ρωσία. Η ρωσική νίκη στη Μάχη της Πολτάβας έβαλε τέλος στην επέκταση της Σουηδίας προς τα ανατολικά και μέχρι τον θάνατο του Καρόλου ΙΒ΄ το 1718 είχε απομείνει μόνο μια πολύ εξασθενημένη και πολύ μικρότερη περιοχή. Τα τελευταία ίχνη της κατεχόμενης ηπειρωτικής επικράτειας εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων και με τη Φινλανδία να πηγαίνει στη Ρωσία το 1809, με τον ρόλο της Σουηδίας ως μεγάλης δύναμης να εξαφανίζεται επίσης.
Η Σουηδία είναι η μόνη σκανδιναβική χώρα που έχει φτάσει ποτέ στο καθεστώς της στρατιωτικής μεγάλης δύναμης.[3][4]
Ιστορία Επεξεργασία
| Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη! |
Κτήσεις Επεξεργασία
Ως αποτέλεσμα δεκαοκτώ ετών πολέμου, η Σουηδία απέκτησε μικρές και διάσπαρτες κτήσεις, αλλά είχε εξασφαλίσει τον έλεγχο τριών κύριων ποταμών στη βόρεια Γερμανία - του Όντερ, του Έλβα και του Βέζερ - και απέκτησε δικαιώματα είσπραξης διοδίων για αυτές τις σημαντικές εμπορικές αρτηρίες, και έτσι επωφελήθηκε η σουηδική οικονομία. Δύο βασικοί λόγοι για τις μικρές αποζημιώσεις ήταν ο φθόνος της Γαλλίας και η ανυπομονησία της βασίλισσας Χριστίνας. Ως αποτέλεσμα της παρέμβασης της Σουηδίας, η Σουηδία βοήθησε στην εξασφάλιση της θρησκευτικής ελευθερίας στην Ευρώπη για τους Προτεστάντες, και έγινε ηγετική δύναμη του ηπειρωτικού Προτεσταντισμού για 90 χρόνια. Η ανύψωση της Σουηδίας στο βαθμό μιας αυτοκρατορικής δύναμης απαιτούσε να παραμείνει μια στρατιωτική μοναρχία, εξοπλισμένη για πιθανή έκτακτη ανάγκη. Η φτώχεια και ο αραιός πληθυσμός της Σουηδίας σήμαιναν ότι η χώρα ήταν ακατάλληλη για αυτοκρατορικό καθεστώς. Ωστόσο, στα μέσα του 17ου αιώνα, με σταθερό σύμμαχο τη Γαλλία, η ασυμβατότητα μεταξύ των δυνάμεών της και των αξιώσεών της δεν ήταν τόσο εμφανής.[5]
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Frost 2000
- ↑ Nicklas, Thomas (2002). Macht oder Recht. Frühneuzeitliche Politik im obersächsischen Reichskreis (στα Γερμανικά). Stuttgart. σελ. 282.
Finanziell völlig von französischen Subsidien abhängig, wollte sich die Großmacht auf tönernen Füßen [...]
- ↑ «Treaty of Roskilde». Oxford Reference (στα Αγγλικά).
- ↑ Simonson, Örjan (2011-02-07), «The Swedish Empire and Postal Communications: Speed and Time in the Swedish Post Office, c. 1680–1720», στο: Droste, Heiko, επιμ., Connecting the Baltic area : the Swedish postal system in the seventeenth century, Huddinge, Sweden: Södertörns högskola, σελ. 49–97, ISBN 9789186069230, http://www.diva-portal.org/smash/get/diva2:431840/FULLTEXT01.pdf
- ↑ Dumrath 1911, σελ. 203.
Περαιτέρω ανάγνωση Επεξεργασία
- Andersson, Ingvar (1956). A History of Sweden. New York: Praeger. ελεύθερο να δανειστεί για δύο εβδομάδες σελ. 153–237
- Bain, R. Nisbet. Ο Charles XII and the Collapse of the Swedish Empire, 1682–1719 (1899) διαδικτυακά
- Μπρεμς, Χανς. "Sweden: From Great Power to Welfare State" Journal of Economic Issues 4#2 (1970) σελ. 1–16 διαδικτυακά
- Evans, Malcolm (1997). Religious Liberty and International Law in Europe. Cambridge University Press. ISBN 0-521-55021-1.0-521-55021-1
- Frost, Robert I. (2000). The Northern Wars. War, State and Society in Northeastern Europe 1558-1721. Longman. ISBN 978-0-582-06429-4.978-0-582-06429-4
- Kent, Neil (2008). A Concise History of Sweden. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-01227-0.978-0-521-01227-0
- Κίρμπι, Ντέιβιντ. Northern Europe in the Early Modern Period: The Baltic World 1492 - 1772 (1990).
- Λισκ, Τζιλ. The Struggle for Supremacy in the Baltic 1600 - 1725 (1967).
- Λόκχαρτ, Πολ Ντάγκλας. Η Σουηδία στον δέκατο έβδομο αιώνα (2004).
- Mckay, Derek· H.M. Scott (1983). The Rise of the Great Powers 1648 – 1815. Pearson. σελίδες 10–14. ISBN 9781317872849.9781317872849
- Magnusson, Lars (2000). An Economic History of Sweden. London: Routledge. ISBN 0-415-18167-4.0-415-18167-4
- Moberg, Vilhelm· Austin, Paul Britten (2005). A History of the Swedish People: Volume II: From Renaissance to Revolution.
- Nordstrom, Byron J. (2002). The History of Sweden. Greenwood Press. ISBN 0-313-31258-3.0-313-31258-3
- Oakley, Stewart. Scandinavian History 1520 - 1970 (1984).
- Ρόμπερτς, Μάικλ. Η Σουηδία ως Μεγάλη Δύναμη 1611 - 1697 (1968).
- Ρόμπερτς, Μάικλ. Sweden's Age of Greatness 1632 - 1718 (1973).
- Ρόμπερτς, Μάικλ. Η σουηδική αυτοκρατορική εμπειρία 1560–1718 (Cambridge UP, 1984).
- Ρόμπερτς, Μάικλ. From Oxenstierna to Charles XII: Four Studies (Cambridge UP, 1991).
- Roberts, Michael (1986). The Age of Liberty: Sweden, 1719–1772.
- Scott, Franklin D. (1988). Sweden: The Nation's History (2nd έκδοση). Southern Illinois University Press. ISBN 0-8093-1489-4.0-8093-1489-4 (έρευνα από κορυφαίο μελετητή)
- Sprague, Martina (2005). Sweden: An Illustrated History. Hippocrene Books. ISBN 0-7818-1114-7.0-7818-1114-7
- Upton, A. Charles XI and Swedish Absolutism (Cambridge University Press, 1998).
- Warme, Lars G. (1995). A History of Swedish Literature.
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |