Σαπφώ Λεοντιάς
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Σαπφώ Λεοντιάς, ήταν το ψευδώνυμο της Έλληνίδας λόγιας, παιδαγωγού και φεμμινίστριας, Σαπφούς Κληρίδη, γνωστής και ως "διδασκάλισσας του Έθνους". Γεννήθηκε στην Λευκωσία της Κύπρου (υπό Οθωμανική κυριαρχία) το 1832 και πέθανε στην Κωνσταντινούπολη το 1900. Σπούδασε ελληνική, γαλλική και γερμανική φιλολογία. Θεωρείται μια από τις πρωτοπόρους του φεμινισμού στην Κύπρος). Ηταν αδελφή της Αμαλίας Κληρίδη-Λεοντιάς, ιδρύτριας του γυναικείου περιοδικού "Ευρυδίκη" και σύζυγος του Στέφανου Ναρλή, βουλευτή του οθωμανικού κοινοβουλίου.[3] Είχαν μία κόρη την Κορίννα. Το 1854, κλήθηκε στη Σάμο, για να οργανώσει το εκεί Παρθεναγωγείο, Ίδρυμα το οποίο διεύθυνε ως το 1858.
| Σαπφώ Λεοντιάς | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Σαπφώ Κληρίδου (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1832 Λευκωσία |
| Θάνατος | 1900[1] Κωνσταντινούπολη |
| Ψευδώνυμο | Σαπφώ Λεοντιάς[2] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Κύπρος υπό Οθωμανική κυριαρχία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | παιδαγωγός λόγιος μεταφράστρια |
Σταδιοδρομία και πολυσχιδές έργο Επεξεργασία
Το 1859 μετέβη στη Σμύρνη, όπου ανέλαβε τη διεύθυνση του Παρθεναγωγείου του Μεθοδίου Αρώνη, ενώ το 1861 επέστρεψε στη Σάμο, προσκαλεσμένη από τον ηγεμόνα του νησιού, Μιλτιάδη Αριστάρχη, ο οποίος ίδρυσε με τη βοήθειά της άλλα τέσσερα Παρθεναγωγεία.
Το 1863 επέστρεψε στη Σμύρνη, όπου ανέλαβε τη διεύθυνση του Παρθεναγωγείου "Αγία Φωτεινή", θέση από την οποία παραιτήθηκε το 1875. Στη συνέχεια, έφυγε για την Πόλη, όπου ανέλαβε την οργάνωση και τη διεύθυνση του Παρθεναγωγείου "Παλλάς", το οποίο και διεύθυνε μέρι το 1886, προσφέροντας τα μέγιστα στη γυναικεία εκπαίδευση της πρωτεύουσας.
Το 1887 επέστρεψε και πάλι στη Σμύρνη όπου ανέλαβε και πάλι τη διεύθυνση της "Αγίας Φωτεινής" έως το 1891, οπότε και επέστρεψε και πάλι ως διευθύντρια του Παρθεναγωγείου της "Παλλάδος". Παραιτήθηκε λίγα χρόνια αργότερα. Πέθανε στην Κωνσταντινούπολη στις 16 Μαρτίου 1900.
Ήταν πολύ γνωστή ως πρότυπο για μια μορφωμένη γυναίκα στην Ελλάδα. Υποστήριξε το δικαίωμα των γυναικών στην εκπαίδευση ώστε να ανεβάσουν το επίπεδό τους στην ελληνική κοινωνία, τόσο σε γραπτά όσο και σε διαλέξεις.
Εξέδωσε το λογοτεχνικό περιοδικό "Ευρυδίκη", με γυναικεία θέματα, στη δημοτική γλώσσα και όχι στην τότε κλασική ελληνική καθαρεύουσα, την οποία προτιμούσε ακόμη ο λογοτεχνικός κόσμος εκείνη την εποχή, αλλά δεν ήταν κατανοητή από τους περισσότερους Έλληνες. Συμμετείχε στη σημαντική τότε συζήτηση για μια γλωσσική μεταρρύθμιση και δίδαξε τους Έλληνες κλασικούς φιλοσόφους στα νέα ελληνικά στα σχολεία της. Μετέφρασε τον Αισχύλο στα νέα ελληνικά και την Εσθήρ του Ρακίνα από τα γαλλικά. Έγραψε πολλά έργα για την εκπαίδευση.
Ήταν προσωπική φίλη και συνεργάτιδα της Εθνικής Ευεργέτριας Ελένης Αρχιγένους.
Συγγραφικό Έργο Επεξεργασία
Η Λεοντιάς κατά τα χρόνια της διδασκαλικής της θητείας συνέγραψε πλήθος δοκιμίων. Από πολύ νωρίς πιστεύει ότι οι γυναίκες πρέπει να μορφωθούν και τοποθετεί τη γυναίκα απέναντι στο έθνος και στον πολιτισμό, θεωρεί ότι πρέπει να τα υπερασπιστεί, να τα προστατεύσει και να τα διατηρήσει έχοντας ως υπόβαθρο μια σωστή, ευρεία και συστηματική παιδεία. Άρθρα, ποιήματα, παιδαγωγικές διατριβές και μελέτες της δημοσιεύτηκαν σε πολλά περιοδικά και εφημερίδες.
Το γυναίκείο περιοδικό Ευριδίκη εκδίδεται για τρία χρόνια στην Κωνσταντινούπολη, από τις 21 Νοεμβρίου 1870 έως τις 30 Μαΐου 1873. Συνολικά εκδίδονται 76 τεύχη, τα οποία αποτελούνται από 878 σελίδες. Η Λεοντίας είναι γνωστή για το περιοδικό Ευριδίκη, το "Κορασιακήν Χρηστομάθειαν", "Οικιακήν Οικονομίαν", '"Εκθέσεις ίδεών" και μιά μελέτη υπό τον τίτλο "Ανήρ και γυνή", όπου εξετάζονταν τα των σχέσεων των δύο φύλων.
Πηγές Επεξεργασία
"Ημερολόγιον των Εθνικών Φιλανθρωπικών Καταστημάτων (1905)"[νεκρός σύνδεσμος], Εν Κωνσταντινουπόλει, 1904, σ.353-357.
Sappho Léondias (1830-1900) « figure citoyenne majeure de la Nation »