Βικιπαίδεια

Σεμπρονία (σύζυγος του Δέκιμου Βρούτου)

Η Σεμπρονία ήταν μια Αρχαία Ρωμαία γυναίκα της μεταγενέστερης Δημοκρατίας, που ήταν σύζυγος του Δέκιμου Ιούνιου Βρούτου, υπάτου το 77 π.Χ. και μητριά του γιου του Δέκιμου Ιούνιου Βρούτου Αλβίνου, που έγινε ένας από τους δολοφόνους του Ιούλιου Καίσαρα.[8]

Σεμπρονία (σύζυγος του Δέκιμου Βρούτου)
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Sempronia (Λατινικά)
Γέννηση122 π.Χ.
Θάνατος1ος αιώνας π.Χ.
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΔέκιμος Ιούνιος Βρούτος (ύπατος το 77 π.Χ.)[1][2]
ΣύντροφοςΙούλιος Καίσαρ
ΤέκναΔέκιμος Ιούνιος Βρούτος Αλβίνος[3][4]
ΓονείςΓάιος Σεμπρόνιος Γράκχος[1][5] και Licinia[3][6]
ΑδέλφιαSempronius Gracchus[3][7]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Βιογραφία

Επεξεργασία

Καταγωγή

Επεξεργασία

Έχει υποτεθεί ότι μπορεί να ήταν η κόρη του Γάιου Γράκχου,[9][10] αν και ο ιστορικός Έριχ Γκρούεν θεωρεί αυτό απίθανο.[11] Άλλοι πιστεύουν ότι ήταν η αδελφή της (μητέρας τής Φουλβίας) Σεμπρονίας, αλλά αυτό είναι αβέβαιο επίσης. [12][13][14] Μια τρίτη επιλογή που προτάθηκε είναι ότι θα μπορούσε να ήταν η κόρη του Γάιου Σεμπρόνιου Τουδιτανού, του υπάτου του 129 π.Χ. [15]

Η έγγαμη ζωή της

Επεξεργασία

Η Σεμπρονία περιγράφεται ως μια διακεκριμένη, πνευματική, όμορφη, επιτυχημένη και παθιασμένη γυναίκα, που μιλούσε Ελληνικά και Λατινικά. Μπορούσε να τραγουδά, να παίζει λύρα και να χορεύει πολύ καλά. Ο ιστορικός Σαλούστιος δηλώνει ότι ήταν εξαιρετικά τυχερή στη ζωή, στον γάμο και στα παιδιά, αλλά είχε έναν φαύλο χαρακτήρα. Σύμφωνα με αυτόν, είχε "ανδρική τόλμη" και εμπλεκότανι στην πολιτική. Χωρίς τη γνώση (ή τη συγκατάθεση) του συζύγου της συμμετείχε στη συνωμοσία της Κατιλίνα, και επέτρεψε στους συνωμότες να συναντηθούν στο σπίτι της για να τη σχεδιάσουν.[16] Η Σεμπρονία και γυναίκες σαν αυτήν αντιπροσωπεύουν μια "νέα γυναίκα" στη Ρώμη, με ικανότητες και ενδιαφέροντα που θα γίνουν κοινά για τις γυναίκες της Ρώμης στα επόμενα χρόνια, σε αντίθεση με τις κλασικές Ρωμαίες γυναίκες όπως η Κορνηλία, που υπερασπίζονταν αξίες από την προηγούμενη Δημοκρατική περίοδο. [17] Λέγεται ότι είχε πολλούς άρρενες εραστές και ο Σαλούστιος αναφέρει ότι "ζητούσε άνδρες περισσότερο από ό, τι εκείνοι την έψαχναν". [18]

Η Σεμπρονία γνώριζε τον Ιούλιο Καίσαρα[19] και ήταν πιθανότατα μία από τις ερωμένες του.[20][21][22] Ο θετός της γιος, ο Δέκιμος Αλβίνος, θεωρείται ως ένα από τα πιθανά παράνομα παιδιά του Καίσαρα, και είναι πιθανό ο Καίσαρας να τους γνώριζε καλά.[23]

Έρευνα

Επεξεργασία

Στο παρελθόν, μερικές φορές έχει γίνει σύγχυση με μια άλλη γυναίκα με το ίδιο όνομα, η οποία ήταν η αδελφή των Γράκχων.[24]

Ο Γιόχαν-Κάσπαρ φον Ορέλι υποθέτει ότι αυτή η Σεμπρονία μπορεί να είναι η ίδια Σεμπρονία που, σύμφωνα με τον Ασκόνιο, έδωσε μαρτυρία στη δίκη του Τίτου Άννιου Μίλο το 52 π.Χ. Αυτή η Σεμπρονία ήταν η κόρη ενός Σεμπρόνιου Τουδιτανού, και υποτίθεται ότι ήταν η μητέρα του Πόπλιου Κλόδιου Πούλχερ. Ωστόσο, καθώς η σύζυγος του Κλόδιου ήταν η Φουλβία, η κόρη μίας Σεμπρονίας και εγγονή του Σεμπρόνιου Τουδιτανού, φαίνεται ότι δεν ήταν η ίδια Σεμπρονία που παντρεύτηκε τον Βρούτο, και ότι η γυναίκα που έδωσε μαρτυρία ήταν στην πραγματικότητα η πεθερά του Κλόδιου, όχι η μητέρα του.[25]

Στη λογοτεχνία

Επεξεργασία

Η Σεμπρονία είναι ένας κεντρικός χαρακτήρας στο έργο του 1600 του Μπεν Τζόνσον, Η συνωμοσία του Κατίλινα.[26]

Είναι ο τίτλος της ιστορίας "Η σύζυγος του υπάτου" του Στίβεν Σάυλορ, όπου εκείνη και ο εραστής της συνωμοτούν να δολοφονήσουν τον σύζυγό της. Παρουσιάζεται επίσης στο μυθιστόρημα του Σάυλορ Το αίνιγμα του Κατιλίνα.[27] Στα έργα του Σάυλορ, η Σεμπρονία απεικονίζεται πράγματι ως κόρη του Γάιου Γράκχου, σημειώνει ότι γνωρίζει ότι αυτό θεωρείται αμφιλεγόμενο μεταξύ των ιστορικών, αλλά ότι του αρέσει να εικάζει για την πιθανότητα αυτή, λόγω του ότι είναι ενδιαφέρον και ότι ταιριάζει με τον χαρακτήρα της, καθώς οι Γράκχοι ήταν γνωστοί για την επαναστατική τους φύση. [28]

Η Σεμπρονία αναφέρεται, αλλά δεν εμφανίζεται, στο μυθιστόρημα Το Άλογο του Οκτωβρίου και εμφανίζεται στο Οι Γυναίκες του Καίσαρα, από την Κόλιν ΜακΚούλλογκ.[29] Στο μυθιστόρημα Respublica: A Novel of Cicero's Roman Republic η Σεμπρόνια απεικονίζεται ως μια βίαιη γυναίκα που δολοφονεί τον σύζυγό της και νοητικά και σεξουαλικά κακοποιεί τον γιο της, τον Δέκιμο.[30] Είναι η ηρωίδα που εκφράζει την ουδέτερη θέση στο μυθιστόρημα Η συνωμοσία του Κατιλίνα του Γιόραν Χεγκ.[31] Παίζει σημαντικό ρόλο στο μυθιστόρημα Ένας σκλάβος του Κατιλίνα του Πωλ Άντερσον. [32] Είναι επίσης μία ηρωίδα στο μυθιστόρημα Ο προδότης της Ρώμης του Χένρυ-Γουίλιαμ Χέρμπερτ. [33]

Βλέπε επίσης

Επεξεργασία

Αναφορές

Επεξεργασία
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 4269. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  2. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2023. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 4269. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  4. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2489. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  5. ↑ 5,0 5,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1598. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  6. ↑ 6,0 6,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 3863. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  7. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 4268. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  8. ↑ Gaius Sallustius Crispus, The Conspiracy of Catiline, 25, 40.
  9. ↑ Friedrich, Münzer (1999). Roman aristocratic parties and families. University of Michigan: Johns Hopkins University Press. σελ. 27. 
  10. ↑ Quennell, Peter (1959). «History Today». 
  11. ↑ Gruen, Erich (1974). The Last Generation of the Roman Republic. University of California Press. 
  12. ↑ Chrystal, Paul (2017). Roman Women: The Women who influenced the History of Rome. Fonthill Media. 
  13. ↑ Syme, Ronald (24 Νοεμβρίου 2016). Approaching the Roman Revolution: Papers on Republican History. ISBN 978-0-19-109187-2. 
  14. ↑ Syme, Ronald (2016). Approaching the Roman Revolution: Papers on Republican History. ISBN 978-0-19-876706-0. 
  15. ↑ Syme, Ronald (2016). Santangelo, Federico, επιμ. Approaching the Roman Revolution: Papers on Republican History. Oxford University Press. ISBN 9780191091872. 
  16. ↑ American Philosophical Society.
  17. ↑ D. Brendan Nagle; Pearson Prentice Hall, 2005.
  18. ↑ Emily Ann Hemelrijk; Matrona Docta: Educated Women in the Roman Élite from Cornelia to Julia Domna - page: 85
  19. ↑ Adrian Goldsworthy; Caesar, Life of a Colossus
  20. ↑ Jack Holland; A Brief History of Misogyny: The World's Oldest Prejudice
  21. ↑ John Selby Watson; Conspiracy of Catiline and the Jurgurthine War - 68
  22. ↑ The Classical Journal, Volume 55–56.
  23. ↑ Ronald Syme, "Bastards in the Roman Aristocracy," pp. 323–327.
  24. ↑ Fröléen, 1918; Cajus Julius Caesar, Volume 1 - 229
  25. ↑ Quintus Asconius Pedianus, in Cic.
  26. ↑ Heyward Brock, Maria Palacas; The Ben Jonson Encyclopedia - 68
  27. ↑ Steven Saylor; A Gladiator Dies Only Once - Foreword
  28. ↑ Saylor, Steven (2011). «Historical Notes». A Gladiator Dies Only Once. Roma Sub Roma. Hachette UK. ISBN 9781780334882. 
  29. ↑ Colleen McCullough; Caesar's Women - 214, 234, 428
  30. ↑ Richard Braccia; Respublica: A Novel of Cicero's Roman Republic - 458
  31. ↑ Hägg, Göran; Wahlström & Widstrand, 1981.
  32. ↑ A Slave of Catiline
  33. ↑ Herbert, Henry William; The Roman Traitor: A True Tale of the Republic, a Historical Romance, Volume 1–2 - page: 69

Περαιτέρω ανάγνωση

Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
  • G. M. PAUL. "SALLUST'S SEMPRONIA: THE PORTRAIT OF A LADY" (PDF). warwick.ac.uk. University of Warwick. Retrieved 2019-09-07.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σεμπρονία_(σύζυγος_του_Δέκιμου_Βρούτου)&oldid=10744271"