Σερζ Βοχόρ
Ο Σερζ Βοχόρ (Rialuth Serge Vohor, 1955-) είναι γαλλόφωνος πολιτικός από το Βανουάτου, με καταγωγή από το νησί Εσπίριτου Σάντο. Μέλος της Ένωσης Μετριοπαθών Κομμάτων, διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών της χώρας του και πρωθυπουργός, με τελευταία βραχύβια θητεία από τις 24 Απριλίου 2011 ως τις 13 Μαΐου 2011.
| Σερζ Βοχόρ | |
|---|---|
_(cropped).jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 23 Απριλίου 1955[1] Port Olry |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βανουάτου |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διπλωμάτης πολιτικός[2] |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Union of Moderate Parties |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πρωθυπουργός του Βανουάτου (1995–1996) Πρωθυπουργός του Βανουάτου (1996–1998) Πρωθυπουργός του Βανουάτου (Ιουλίου 2004 – Δεκέμβριος 2004) Πρωθυπουργός του Βανουάτου (Απριλίου 2011 – Μαΐου 2011) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Πολιτική καριέρα Επεξεργασία
Γεννήθηκε το 1955 στο Πορτ Ολρί του μεγαλύτερου νησιού του Βανουάτου, του Εσπίριτου Σάντο. Το συντηρητικό κόμμα του ήρθε στην εξουσία το 1991. Τη χρονιά αυτή ο Βοχόρ έγινε Υπουργός Εξωτερικών. Στο ίδιο αξίωμα υπηρέτησε ως το 1993 και ξανά από το 1999 ως το 2001 και από το 2002 ως το 2003. Ο Βοχόρ υπήρξε πρωθυπουργός τρεις φορές, από τον Δεκέμβριο του 1995 ως τον Φεβρουάριο του 1996, από τον Σεπτέμβριο του 1996 ως το Μάρτιο του 1998 και από τις 28 Ιουλίου του 2004 ως τις 11 Δεκεμβρίου του 2004.
Έπειτα από τη διενέργεια των βουλευτικών εκλογών του 1998, το κόμμα του Βοχόρ δεν μπορούσε να σχηματίσει κυβέρνηση, ωστόσο ο ίδιος χρημάτισε σε υπουργεία, μεταξύ των οποίων και στο Εξωτερικών. Το κόμμα του δεν κέρδισε ξανά στις εκλογές του 2002, όμως ο ίδιος υπηρέτησε και για τρίτη θητεία στο υπουργείο Εξωτερικών, από το 2002 ως το 2003.
Τρίτη πρωθυπουργία Επεξεργασία
Στις βουλευτικές εκλογές του 2004 η Ένωση Μετριοπαθών Κομμάτων απώλεσε πολλές έδρες. Ο Βοχόρ κατάφερε ωστόσο να σχηματίσει συνασπισμό με τη συμμετοχή και ανεξάρτητων πολιτικών και να εκλεγεί πρωθυπουργός, με 28 ψήφους από το Κοινοβούλιο, έναντι 24 για τον αντίπαλό του, Χαμ Λίνι. Τον επόμενο μήνα, ο Βοχόρ σχημάτισε κυβέρνηση εθνικής ενότητας με το Λίνι ως αντιπρόεδρο της κυβέρνησης.
Ενώ βρισκόταν έξω από τη χώρα, απαγγέλθηκαν κατηγορίες στο Βοχόρ για τα σχόλια που είχε κάνει κατά του ανώτατου δικαστή, Βίνσεντ Λιούναμπεκ, ωστόσο το Ανώτατο Δικαστήριο τον απάλλαξε το Σεπτέμβριο του 2004 με το αιτιολογικό ότι ο πρωθυπουργός δεν είχε την ευκαιρία να υπεραπιστεί εαυτόν στο δικαστήριο. Επίσης, τα σχόλια του είχαν προστασία λόγω της βουλευτικής του ασυλίας.[3]
Διπλωματικός τραγέλαφος με Κίνα και ανατροπή Επεξεργασία
Στις 3 Νοεμβρίου του 2004 ο Βοχόρ έγινε αρκετά γνωστός διεθνώς με την απόφασή του να συνάψει διπλωματικές σχέσεις με την Ταϊβάν, ενώ βρισκόταν εκεί ινκόγκνιτο. Η απόφαση έγινε χωρίς την ενημέρωση του υπουργικού συμβουλίου και ακυρώθηκε από το τελευταίο, που επαναβεβαίωσε τη διπλωματική υποστήριξη στην Κίνα. Επί εβδομάδες, τόσο η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας όσο και η Ταϊβάν είχαν διπλωματικές αποστολές στο Βανουάτου και δε συμφωνούσαν για το ποια κυβέρνηση τις αναγνώριζε. Την 1η Δεκεμβρίου του 2004 ο Βοχόρ γρονθοκόπησε (ή έσπρωξε τον ώμο) του νέου Κινέζου πρεσβευτή, όταν ο τελευταίος του ζήτησε εξηγήσεις για το λόγο που υπήρχε ακόμα η σημαία της Δημοκρατίας της Κίνας πάνω από ένα ξενοδοχείο στην Πορτ Βίλα.[4]. Δεκαέξι βουλευτές που είχαν υποστηρίξει το Βοχόρ όταν εξελέγη πρωθυπουργός έκαναν ομάδα εναντίον του και απέσυραν την υποστήριξή τους προς το πρόσωπό του. Έτσι, η κυβέρνηση είχε 15 επί συνόλου 52 εδρών και η αντιπολίτευση κινήθηκε στη διαδικασία της πρότασης μομφής παρά την προσφυγή του στο εφετείο χαρακτηρίζοντας παράνομη την ενέργεια, λόγω συνταγματικής τροποποίησης που είχε ψηφιστεί.[5] Το Ανώτατο Δικαστήριο και το Εφετείο απέρριψαν τις ενστάσεις του Βοχόρ, επισημαίνοντας ότι η συνταγματική τροποποίηση που επικαλούνταν δεν είχε εγκριθεί με δημοψήφισμα. Ο Βοχόρ ανατράπηκε με πρόταση μομφής το Δεκέμβριο και αντικαταστάθηκε από το Χαμ Λίνι.[6]
Αντιπολίτευση Επεξεργασία
Ο Βοχόρ παραμένει σημαίνον μέλος της Αντιπολίτευσης από το 2004. Το 2006 επεχείρησε ανεπιτυχώς να ανατρέψει την κυβέρνηση Λίνι με πρόταση μομφής. Τον Ιούλιο του 2007 ενώ ήταν υπουργός για τα Έργα Κοινής Ωφελείας, λέγεται ότι επιτέθηκε σε αξιωματούχο του Υπουργείου Οικονομικών, επειδή καθυστερούσε η πληρωμή του. Ακολούθησε ανασχηματισμός της κυβέρνησης και απόλυσή του από υπουργού. Ο πολιτικός ανέφερε ότι ένας από τους λόγους που το κόμμα του, το UMP αποκλείστηκε από την κυβέρνηση ήταν εξαιτίας της δύναμής του, τονίζοντας ότι το κόμμα του θα προσπαθούσε να επανέλθει στην κυβέρνηση.[7]
Τέταρτη πρωθυπουργία Επεξεργασία
Ο πρωθυπουργός Σάτο Κίλμαν ανατράπηκε έπειτα από πρόταση δυσπιστίας στο Κοινοβούλιο, η οποία πέρασε με πολύ μικρή διαφορά (26-25) στις 24 Απριλίου 2011. Τον διαδέχθηκε στην πρωθυπουργία ο Βοχόρ, ο οποίος έτσι ανέλαβε για 4η φορά στο αξίωμα.[8] Η θητεία του ωστόσο ήταν βραχύβια, καθώς το Εφετείο έκρινε αντισυνταγματική την εκλογή του Βοχόρ στην πρωθυπουργία, καθώς ο πολιτικός δεν είχε εκλεγεί με απόλυτη πλειοψηφία αλλά με την πλειοψηφία των μελών του Κοινοβουλίου (26 επί συνόλου 52 βουλευτών).[9] Έτσι, αποκαταστάθηκε στην πρωθυπουργία ο Σάτο Κίλμαν, ο οποίος έλαβε και ψήφο εμπιστοσύνης.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 parliament
.gov .vu /index .php /members /130-vohor. - ↑ Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2019.
- ↑ "Vanuatu court quashes charges against Prime Minister", Radio New Zealand International, 27-9-2004.
- ↑ "Vanuatu PM assaults Chinese ambassador", chinadaily.cn, 6-12-2004.
- ↑ "Vanuatu court rules in favor of Parliament; Vohor appeals", Taiwan News (news.vu), 8-12-2004.
- ↑ "Vanuatu tosses out the Vohor Government", Radio New Zealand International, 10-12-2004.
- ↑ "Vanuatu UMP leader determined to get back into government", Radio New Zealand International, 2-8-2007.
- ↑ "Vohor takes Vanuatu's top job but instability expected to continue", ABC Radio Australia, 25-4-2011.
- ↑ "Appeal court restores Kilman as Vanuatu prime minister", Radio New Zealand International, 13-5-2011