Σιλβί Γκιλέμ

Η Σιλβί Γκιλέμ (Sylvie Guillem) (Παρίσι, 25 Φεβρουαρίου 1965) είναι διεθνούς φήμης Γαλλίδα χορεύτρια κλασικού και σύγχρονου χορού. Στα 19 της χρόνια αναδείχθηκε σε πρώτη χορεύτρια (étoile) του Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού (1984-1989), το οποίο εγκατέλειψε για να συνεχίσει την καριέρα της στο Βασιλικό Μπαλέτο του Λονδίνου. Ως συνεργαζόμενη καλλιτέχνιδα στο Sadler’s Wells Theatre εξέλιξε την τεχνική της πειραματιζόμενη κοντά σε σύγχρονους χορογράφους. Εμβληματικές παραστάσεις της: Ζιζέλ και, με καλλιτεχνικό διευθυντή τον Ρούντολφ Νουρέγιεφ, Λίμνη των Κύκνων και Δον Κιχώτης. Το Νοέμβριο 2014, μετά από 35 χρόνια στη χορευτική σκηνή, η Σιλβί Γκιλέμ ανακοίνωσε ότι στα 50 της χρόνια (2015) θα αποσυρθεί από τη σκηνή, πραγματοποιώντας μεγάλη περιοδεία με χορογραφίες των Άκραμ Καν, Ράσελ Μάλιφαντ, Γουίλιαμ Φόρσαϊθ και Ματς Εκ και τίτλο Ζωή σε εξέλιξη (Life in Progress).

Συλβί Γκιλέμ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Sylvie Guillem (Γαλλικά)
Γέννηση	25  Φεβρουαρίου 1965 Παρίσι
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	χορεύτρια μπαλέτου χορογράφος χορεύτρια
Περίοδος ακμής	1984
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (31  Δεκεμβρίου 2008) Διοικητής του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (2003) South Bank Sky Arts Award (2015) Ταξιάρχης του Εθνικού Τάγματος της Τιμής (13  Νοεμβρίου 2014) Αυτοκρατορικό βραβείο (2015) Society of London Theatre Special Award (2015) Διοικητής του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων (12  Μαρτίου 2019) Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής
Ιστότοπος
sylvieguillem.com
Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Η Σιλβί Γκιλέμ γεννήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 1965 στο δυτικό προάστιο του Παρισιού Γκανί (Gagny) από πατέρα μηχανικό αυτοκινήτων και μητέρα γυμνάστρια. Ο πατέρας της ήταν παιδί μεταναστών από την Καταλονία. Η οικογένειά του κατέφυγε στη Γαλλία μετά τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο. Η Γκιλέμ από μικρή ηλικία, με προπονήτρια τη μητέρα της, ασχολιόταν με την ενόργανη γυμναστική και είχε ήδη κερδίσει μια θέση ανάμεσα στους υποψήφιους νέους αθλητές για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ όταν, το 1977, στα 11 χρόνια της, αφού παρακολούθησε μαθήματα στη Σχολή Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού μέσω ενός προγράμματος ανταλλαγής νεαρών χορευτριών και αθλητριών, αποφάσισε να αλλάξει προσανατολισμό και να κατευθυνθεί προς τις σπουδές χορού. Η τότε διευθύντρια της Σχολής Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού Κλοντ Μπεσί (Claude Bessy) αναγνώρισε αμέσως τις ξεχωριστές της δυνατότητες και το δυναμικό της και πράγματι από το 1981, στα 16 της χρόνια, συμμετείχε στο κορ ντε μπαλέ (corps de ballet) της Όπερας του Παρισιού.

Προσωπική ζωή

Είναι παντρεμένη με τον φωτογράφο Ζιλ Ταπί, ο οποίος το 2001 τη φωτογράφισε για τη γαλλική Βογκ (Vogue) γυμνή και άβαφη, όπως ήταν στο φυσικό της. Είναι απόλυτα χορτοφάγος. Ενδιαφέρεται για το περιβάλλον και υποστηρίζει την οργάνωση για την προστασία της θαλάσσιας ζωής Sea Shepherd και την οργάνωση για την προστασία των σπόρων Association Kokopelli. Στις συνεντεύξεις της μιλάει συχνά για την παιδική της ηλικία, την οικογένειά της, τον μέντορά της Ρούντολφ Νουρέγιεφ, αλλά και για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς της.

Επαγγελματική πορεία

• Το 1983 η Γκιλέμ κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στον Διεθνή Διαγωνισμό Μπαλέτου της Βάρνας στη Βουλγαρία. Την ίδια χρονιά χόρεψε το πρώτο της σόλο ερμηνεύοντας τη Βασίλισσα των Δρυάδων στην παράσταση ''Δον Κιχώτης'' σε χορογραφία Ρούντολφ Νουρέγιεφ.

• Το 1984, μετά την ερμηνεία της στην παράσταση του Νουρέγιεφ ''Λίμνη των Κύκνων'' (Οντίλ – Οντέτ), κέρδισε τον τίτλο της νεότερης πρώτης χορεύτριας (étoile).

• Το 1987 ερμήνευσε τον κεντρικό ρόλο στη χορογραφία του Ουίλιαμ Φόρσαϊθ In the Middle, Somewhat Elevated με τον αγαπημένο της παρτενέρ Λοράν Ιλέρ. Η χορογραφία του Φόρσαϊθ, ο οποίος είχε προσκληθεί από τον Ρούντολφ Νουρέγιεφ για να εργαστεί με το Μπαλέτο της Όπερας του Παρισιού, άλλαξε τη φυσιογνωμία των παραστάσεων που μέχρι τότε παρουσίαζαν τα κλασικά σχήματα χορού.

• Το 1988 ερμήνευσε το ρόλο της ''Ζιζέλ'' στο ομώνυμο μπαλέτο που ανέβηκε στο Βασιλικό Μπαλέτο του Λονδίνου, τιμώντας τα 50ά γενέθλια του Ρούντολφ Νουρέγιεφ, με τον ίδιο παρτενέρ.

• Το 1989 εγκατέλειψε την Όπερα του Παρισιού για να συνεχίσει τη δική της ανεξάρτητη πορεία ως βασική συνεργαζόμενη καλλιτέχνιδα του Βασιλικού Μπαλέτου του Λονδίνου, με συμβόλαιο που της επέτρεπε να επιλέγει το ρεπερτόριό της. Αυτή η επιλογή τής έδωσε το παρωνύμιο «Δεσποινίς Όχι».

• Το 1995 η Γκιλέμ ανέλαβε την παραγωγή του τηλεοπτικού χορευτικού προγράμματος Evidentia το οποίο κέρδισε διεθνή βραβεία. Ο πιο γνωστοί σύγχρονοι χορογράφοι δημιουργούν για εκείνη:

• • Ο Ουίλιαμ Φόρσαϊθ το Solo

• • Ο Τζόναθαν Μπάροουζ το Blue Yellow

• • O Ματς Εκ το Smoke.

• Το 1998 παρουσίασε σε δική της χορογραφία τη Ζιζέλ με το Εθνικό Μπαλέτο της Φινλανδίας, την οποία παρουσίασε το 2001 στο Κόβεντ Γκάρντεν στο Μιλάνο με το μπαλέτο της Σκάλας του Μιλάνου και παρτενέρ της τον Μάσιμο Μούρου.

• Το 2003 παρουσίασε τη χορογραφία του Ράσελ Μάλιφαντ Broken Fall με τους Ballet Boys (Μάικλ Ναν και Ουίλιαμ Τρέβιτ). Παράλληλα σκηνοθέτησε το αφιέρωμα στον Ρούντολφ Νουρέγιεφ, το οποίο απέσπασε αντιφατικά σχόλια εξαιτίας των σκηνογραφικών της επιλογών.

• Το 2004 ο Ράσελ Μάλιφαντ χορογραφεί για την Γκιλέμ το Two (Rise and Fall).

• Το 2005 συνεργάστηκε με τον Ράσελ Μάλιφαντ στη χορογραφία του Push.

• Το 2006 συνεργάστηκε με τον Άκραμ Καν στη χορογραφία του Sacred Monsters, ενώ ο Ράσελ Μάλιφαντ χορογράφησε ένα σόλο για την ίδια.

• Το 2007 έγινε συνεργαζόμενη καλλιτέχνιδα του Σάντλερς Ουέλς (Sadler’s Wells), του πιο σημαντικού θεατρικού χώρου του Λονδίνου όπου φιλοξενούνται όλα τα είδη χορού.

• Το 2009 ο Ράσελ Μάλιφαντ συνεργάζεται με τον Καναδό καλλιτεχνικό διευθυντή Ρομπέρ Λεπάζ στη χορογραφία Eonnagata, την οποία ερμηνεύουν οι τρεις τους.

• Το 2011 συνεργάστηκε με τον Σουηδό χορογράφο Ματς Εκ, ο οποίος δημιούργησε για εκείνη τη χορογραφία Bye.

• Το 2015 o Άκραμ Καν και ο Ράσελ Μάλιφαντ τιμούν τη Σιλβί Γκιλέμ δημιουργώντας χορογραφίες για την αποχαιρετιστήρια περιοδεία της. Ο Καν το σόλο Techne και ο Μάλιφαντ το Here and After, το οποίο η Γκιλέμ ερμήνευσε με την Ιταλία χορεύτρια Εμμανουέλα Μοντανάρι.

Παραστάσεις – Ρεπερτόριο

Με το μπαλέτο της Όπερας του Παρισιού η Γκιλέμ ερμήνευσε: Δον Κιχώτη, Λίμνη των Κύκνων The Sleeping Beauty (Aurora), Boléro, Cinderella, Notre-Dame de Paris, Raymonda, La Bayadère (Nikiya and Gamzatti), Fall River Legend, Prince of the Pagodas (Princess Rose), Hermann Schmermann, Le Martyre de Saint-Sébastien.

Παραστάσεις στην Ελλάδα

Η Σιλβί Γκιλέμ επισκέφθηκε την Ελλάδα τουλάχιστον 7 φορές (;) κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας της. Έδωσε παραστάσεις στο Ηρώδειο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Αγάπησε το ελληνικό κοινό, το οποίο αποχαιρέτησε πρώτο, ξεκινώντας από το Ηρώδειο την τελευταία περιοδεία της.

• 2006 – Ηρώδειο: Push με τον χορευτή-χορογράφο Ράσελ Μάλιφαντ
• 2007 – Ηρώδειο: Sacred Monsters με τον χορευτή-χορογράφο Άκραμ Καν. Η παράσταση παρουσιάστηκε και στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης
• 2008 – Ηρώδειο: Αφιέρωμα στον Μορίς Μπεζάρ: με το Μπαλέτο του Τόκιο ερμήνευσε τις χορογραφίες του Bolero, La luna και Ιεροτελεστία της άνοιξης
• 2010 – Μέγαρο Μουσικής Αθηνών: Push, Solo, Shift, Two με τον χορευτή-χορογράφο Ράσελ Μάλιφαντ
• 2011 – Ηρώδειο: 6.000 μίλια μακριά με παρτενέρ τον Νικολά Λερίς, étoile του Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού, σε χορογραφίες των Ματς Εκ, Ουίλιαμ Φόρσαϊθ, Γίρζι Κίλιαν
• 2013 – Μέγαρο Μουσικής Αθηνών: Χριστουγεννιάτικο χορευτικό γκαλά Οι δύο όψεις της Σιλβί Γκιλέμ: Στο σύγχρονο ρεπερτόριο παρουσίασε το Sacred Monsters με τον χορευτή-χορογράφο Άκραμ Καν, ενώ στο κλασικό το Μαργαρίτα και Αρμάνδος με παρτενέρ τον Μάσιμο Μούρου, étoile της Σκάλας του Μιλάνου, και το Μπαλέτο του Τόκιο.
• 2015 – Ηρώδειο: Ζωή σε εξέλιξη με χορογραφίες Άκραμ Καν, Ράσελ Μάλιφαντ, Ουίλιαμ Φόρσαϊθ και Ματς Εκ.

Συνεργασίες

Η Σιλβί Γκιλέμ έχει συνεργαστεί με τους μεγαλύτερους σύγχρονους χορογράφους: Ρούντολφ Νουρέγιεφ στην Όπερα του Παρισιού (Δον Κιχώτης, Λίμνη των Κύκνων, Ζιζέλ), Κένεθ ΜακΜίλαν στο Βασιλικό Μπαλέτο του Λονδίνου (Ρωμαίος και Ιουλιέτα, Μανόν, Ο πρίγκιπας της παγόδας), Μορίς Μπεζάρ, Φρέντερικ Άστον, Ουίλιαμ Φόρσαϊθ, Ματς Εκ, Ράσελ Μάλιφαντ, Άκραμ Καν. Έχει χορέψει ως προσκεκλημένη συνεργάτιδα με το Μπαλέτο του Τόκιο, με τη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης, το Μπαλέτο της Σκάλας του Μιλάνου, με το Φινλανδικό Εθνικό Μπαλέτο.

Βραβεία

• 1983: χρυσό μετάλλιο στο Διεθνή Διαγωνισμό Μπαλέτου της Βάρνας
• 1984: βραβείο Cercle Carpeaux (Παρίσι)
• 1988: βραβείο Άντερσεν (Κοπεγχάγη)
  • μεγάλο εθνικό βραβείο χορού (Παρίσι)
  • commandeur des Arts et Lettres (Παρίσι)
• 1989: Μετάλλιο Βερμέιγ της πόλης του Παρισιού
• 1994: Βραβείο χορού Μπενουά
  • Παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής, που της απένειμε ο Φρανσουά Μιτεράν
• 1999: officier of the Ordre national du Mérite
• 2000: Gente Dame of honor of the Hospitaliers de Pomerol
• 2001: βραβείο Νιζίνσκι ως καλύτερη μπαλαρίνα στον κόσμο
• 2003: Honorary Commander of the Order of the British Empire
• 2004: 1ο βραβείο Critic’s Circle National Dance Award
• 2006: Time Out Live Award για την ερμηνεία της στο Solo του Ράσελ Μάλιφαντ
• 2009: Officier of the Légion d'honneur
• 2012: Golden Lion for Lifetime Achievement, from the Biennale Danza of Venice
  • Βραβείο Ένωσης Θεάτρων Λονδίνου

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Σελίδα της Γκιλέμ στο Facebook